Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Opinia rzecznika generalnego M. Camposa Sáncheza-Bordony przedstawiona w dniu 15 stycznia 2020 r. La Quadrature du Net i in. przeciwko Premier ministre i in., sygn. połączone C-511/18, C-512/18 i C-520/18

 OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MANUELA CAMPOSA SÁNCHEZA-BORDONY

przedstawiona w dniu 15 stycznia 2020 r. (1)

Sprawy połączone C‑511/18 i C‑512/18

La Quadrature du Net,

French Data Network,

Fédération des fournisseurs d’accès à Internet associatifs,

Igwan.net (C‑511/18)

przeciwko

Premier ministre,

Garde des Sceaux, ministre de la Justice,

Ministre de l’Intérieur,

Ministre des Armées

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (radę stanu, Francja)]

Odesłanie prejudycjalne – Przetwarzanie danych osobowych i ochrona życia prywatnego w sektorze łączności elektronicznej – Ochrona bezpieczeństwa narodowego i walka z terroryzmem – Dyrektywa 2002/58/WE – Zakres zastosowania – Artykuł 1 ust. 3 – Artykuł 15 ust. 3 – Artykuł 4 ust. 2 TUE – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuły 6, 7, 8, 11, 47 i art. 52 ust. 1 – Uogólnione i niezróżnicowane zatrzymywanie danych dotyczących połączeń i danych umożliwiających identyfikację twórców treści – Zbieranie danych dotyczących ruchu i lokalizacji – Dostęp do danych

1.

W ostatnich latach Trybunał kontynuował utrwaloną linię orzeczniczą w zakresie zatrzymywania i dostępu do danych osobowych, której kamieniami milowymi są następujące orzeczenia:

wyrok z dnia 8 kwietnia 2014 r., Digital Rights Ireland i in. (2), w którym stwierdzono nieważność dyrektywy 2006/24/WE (3) ze względu na to, że umożliwiała ona nieproporcjonalną ingerencję w prawa przyznane na mocy art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”);

wyrok z dnia 21 grudnia 2016 r., Tele2 Sverige i Watson i in. (4), w którym dokonano wykładni art. 15 ust. 1 dyrektywy 2002/58/WE (5);

wyrok z dnia 2 października 2018 r., Ministerio Fiscal (6), w którym potwierdzono wykładnię tego samego przepisu dyrektywy 2002/58.

2.

Wyroki te (w szczególności drugi z wymienionych) budzą niepokój władz niektórych państw członkowskich, ponieważ rzekomo prowadzą do pozbawienia ich instrumentu, który uznają za niezbędny dla zapewnienia bezpieczeństwa narodowego i walki z przestępczością i terroryzmem. Dlatego też niektóre z tych państw członkowskich opowiadają się za zmianą lub doprecyzowaniem tego orzecznictwa.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00