Opinia rzecznika generalnego G. Pitruzzelli przedstawiona w dniu 13 stycznia 2022 r. HEITEC AG przeciwko HEITECH Promotion GmbH i RW., sygn. C-466/20

1.

W 2006 r. Międzynarodowe Stowarzyszenie Ochrony Własności Intelektualnej (AIPPI) stwierdziło, że większość grup europejskich, które uczestniczyły wówczas w pracach podsumowujących, prowadzonych przez wspomniane stowarzyszenie, w kwestii tolerowania aktów naruszenia praw własności intelektualnej w ogóle, a w szczególności przerwania tolerowania przez właściciela wcześniejszego prawa, „uznało, że kwestia ta nie była przedmiotem żadnego uregulowania i że zasługuje ona na dalsze doprecyzowanie, podobnie zresztą jak całe zagadnienie utraty roszczenia w wyniku tolerowania” (2). Niemal szesnaście lat po tym, jak Trybunał w wyroku Budějovický Budvar (3) położył podwaliny pod wspólnotowy system utraty roszczenia w wyniku tolerowania, niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym stanowi dla Trybunału nową okazję do doprecyzowania konturów tego systemu prawnego.

2.

Z motywu 12 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych () wynika, że „[w]ażne jest, ze względów pewności prawnej i bez nieuzasadnionego naruszenia interesów właściciela wcześniejszego znaku towarowego, zapewnienie, by nie mógł on już domagać się stwierdzenia nieważności ani sprzeciwiać się używaniu znaku towarowego późniejszego w stosunku do jego własnego, którego używanie świadomie tolerował przez dość długi okres czasu, chyba że wniosek o rejestrację tego późniejszego znaku został złożony w złej wierze”.