Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 maja 2022 r. HEITEC AG przeciwko HEITECH Promotion GmbH i RW., sygn. C-466/20

1)Artykuł 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych oraz art. 54, 110 i 111 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego należy interpretować w ten sposób, że akt taki jak wezwanie do zaniechania naruszeń, w którym właściciel wcześniejszego znaku towarowego lub innego wcześniejszego prawa sprzeciwia się używaniu późniejszego znaku towarowego, nie czyniąc jednak tego, co konieczne, by uzyskać rozstrzygnięcie wiążące prawnie, nie przerywa tolerowania i w konsekwencji nie przerywa biegu wskazanego w tych przepisach terminu utraty roszczenia.2)Artykuł 9 dyrektywy 2008/95 oraz art. 54, 110 i 111 rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że nie można uznać, iż wniesienie powództwa, w którym właściciel wcześniejszego znaku towarowego lub innego wcześniejszego prawa domaga się unieważnienia prawa do późniejszego znaku towarowego lub sprzeciwia się jego używaniu, zapobiega utracie roszczenia w wyniku tolerowania, o której mowa w tych przepisach, w razie gdy pozew, choć został złożony przed dniem upływu terminu utraty roszczenia, nie odpowiadał ze względu na brak staranności strony powodowej wymogom prawa krajowego mającego zastosowanie dla celów doręczenia, a braki tego pozwu zostały usunięte dopiero po tym dniu z powodów, które można przypisać stronie powodowej.3)Artykuł 9 dyrektywy 2008/95 oraz art. 54, 110 i 111 rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że w razie gdy właściciel wcześniejszego znaku towarowego lub innego wcześniejszego prawa w rozumieniu tych przepisów traci roszczenie w zakresie domagania się unieważnienia późniejszego znaku towarowego i zaniechania używania tego znaku, ta utrata roszczenia uniemożliwia mu również podniesienie dodatkowych lub powiązanych roszczeń, takich jak roszczenia mające na celu przyznanie odszkodowania, udzielenie informacji lub zniszczenie towarów.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00