Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 2 czerwca 2022 r. X BV przeciwko Classic Coach Company vof i in., sygn. C-112/21

1)Artykuł 6 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy interpretować w ten sposób, że dla celów stwierdzenia istnienia „wcześniejszego prawa” w rozumieniu tego przepisu nie jest wymagane, aby właściciel tego prawa mógł zakazać używania późniejszego znaku towarowego przez właściciela tego znaku.2)Artykuł 6 ust. 2 dyrektywy 2008/95 należy interpretować w ten sposób, że osobie trzeciej można przyznać „wcześniejsze prawo” w rozumieniu tego przepisu, w sytuacji gdy właścicielowi późniejszego znaku towarowego przysługuje jeszcze starsze prawo, uznane przez prawo danego państwa członkowskiego, w odniesieniu do zarejestrowanego jako znak towarowy oznaczenia, o ile na mocy tego prawa właściciel późniejszego znaku towarowego i jeszcze starszego prawa nie może już zakazać na podstawie swojego jeszcze starszego prawa używania przez osobę trzecią jej późniejszego prawa.