Opinia rzecznika generalnego Pitruzzella przedstawiona w dniu 13 października 2022 r. IH przeciwko MÁV-START Vasúti Személyszállító Zrt., sygn. C-477/21

1.

Celem zapewnienia pełnej skuteczności ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w miejscach pracy, prawo Unii określa minimalny dobowy i tygodniowy okres odpoczynku. Czy jest konieczne, aby państwa członkowskie nałożyły na pracodawcę także obowiązek udzielania odpoczynku dobowego zgodnie z art. 3 dyrektywy, czy też wystarczy, aby zgodnie z art. 5 został zagwarantowany tygodniowy okres odpoczynku, jeżeli jego wymiar jest równy lub większy niż suma godzin przewidzianych w dyrektywie na dobowy i tygodniowy okres odpoczynku? Czy jeżeli prawo krajowe lub mający zastosowanie układ zbiorowy pracy przewiduje „tygodniowy okres odpoczynku” przekraczający minimum wymagane przez dyrektywę, państwo członkowskie nadal jest zobowiązane do zagwarantowania odpoczynku dobowego? Czy należy przyznać odpoczynek dobowy, nawet jeśli dla pracownika nie przewidziano czasu pracy w ciągu następnej doby? Czy odpoczynek dobowy musi koniecznie poprzedzać tygodniowy okres odpoczynku?

2.

W niniejszej opinii przedstawię powody, dla których uważam, że prawo Unii nakłada na państwa członkowskie obowiązek przyznania pracownikom odpoczynku dobowego jako prawa autonomicznego i niezależnego od tygodniowego okresu odpoczynku, nawet w przypadku, gdyby przyznano (tygodniowy) „okres odpoczynku” wyższy niż minimalne normy określone w dyrektywie.