Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 20 października 2022 r. Postępowanie karne przeciwko MR., sygn. C-365/21

1.

Do Trybunału wielokrotnie kierowano pytania dotyczące zasady ne bis in idem wskazanej w art. 54 konwencji wykonawczej do układu z Schengen (zwanej dalej „KWUS”) (2), jednak tylko raz zwrócono się do niego w kwestii dotyczącej zgodności deklaracji ograniczających tę zasadę na podstawie art. 55 KWUS. W owej poprzedniej sprawie Trybunał nie musiał odpowiadać na pytanie dotyczące tej kwestii, ponieważ odpowiedź udzielona na inne pytanie w tej samej sprawie usunęła konieczność orzekania w przedmiocie ważności deklaracji (3). Niniejsza sprawa stanowi dla Trybunału okazję do wyjaśnienia tej kwestii.

2.

Tytuł III KWUS, zatytułowany „Policja i bezpieczeństwo”, obejmuje między innymi rozdział 3, zatytułowany „Stosowanie zasady ne bis in idem”, który zawiera art. 54 i 55 tej konwencji. Artykuł 54 KWUS stanowi:

„Osoba, której proces zakończył się wydaniem prawomocnego wyroku na obszarze jednej Umawiającej się Strony, nie może być ścigana na obszarze innej Umawiającej się Strony za ten sam czyn, pod warunkiem że [, jeżeli została nałożona kara – została ona wykonana] lub jest ona w trakcie wykonywania, lub nie może być już wykonana na mocy przepisów prawnych skazującej Umawiającej się Strony”.

3.

Artykuł 55 KWUS ma następujące brzmienie: