Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 16 lutego 2023 r. PV przeciwko Zamestnik izpalnitelen direktor na Darzhaven fond „Zemedelie”., sygn. C-343/21

1)Artykuł 45 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1974/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW)należy interpretować w ten sposób, że:ma on zastosowanie, gdy rolnik nie jest w stanie nadal wypełniać zobowiązań rolnośrodowiskowych, które podjął, w odniesieniu do ostatniego roku ich trwania, a niemożność ta wynika bezpośrednio z czynności w zakresie nowego podziału działek lub działania związanego ze scalaniem gruntów wywierającego wpływ na strukturę gospodarstwa rolnego objętego tymi zobowiązaniami, będącego działaniem właściwego organu publicznego lub przez niego zatwierdzonym. Z kolei przepis ten nie ma zastosowania, gdy wspomniana niemożność wynika z ustania prawa do użytkowania części powierzchni tego gospodarstwa w czasie trwania wspomnianych zobowiązań.2)Artykuł 45 ust. 4 rozporządzenia nr 1974/2006należy interpretować w ten sposób, że:niepodjęcie przez państwo członkowskie środków koniecznych dla umożliwienia dostosowania zobowiązań rolnośrodowiskowych beneficjenta do nowej sytuacji gospodarstwa rolnego wynikającej z nowego podziału działek lub działań związanych ze scalaniem gruntów w rozumieniu tego przepisu stoi na przeszkodzie temu, by wymagać od owego beneficjenta zwrotu otrzymanych środków w stosunku do okresu, w którym zobowiązania te były wypełniane.3)Artykuł 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003należy interpretować w ten sposób, iż:o ile niemożność dalszego wypełniania przez beneficjenta zobowiązania rolnośrodowiskowego ze względu na brak zawartych z innymi właścicielami lub użytkownikami gruntów rolnych porozumień o ich użytkowaniu może co do zasady stanowić przypadek działania siły wyższej, o tyle jest tak jedynie pod warunkiem, że niemożność ta jest spowodowana niezwykłymi i nieprzewidzianymi okolicznościami niezależnymi od beneficjenta, których następstw nie można było uniknąć mimo zachowania przez ten podmiot należytej staranności, co powinien zweryfikować sąd odsyłający.