Opinia rzecznik generalnej J. Kokott przedstawiona w dniu 4 maja 2023 r. QB przeciwko Komisji Europejskiej., sygn. C-88/22 P

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 4 maja 2023 r.(1)

Sprawa C‑88/22 P

QB

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Artykuł 4 ust. 1 lit. a) załącznika VII do regulaminu pracowniczego – Dodatek zagraniczny – Pojęcie „głównej działalności zawodowej” – Pojęcie „pracy wykonywanej dla innego państwa”

I. Wstęp

1. Aby podjąć pracę dla Unii Europejskiej, członkowie jej personelu często muszą opuścić państwo członkowskie pochodzenia i obrać miejsce zamieszkania w państwie członkowskim zatrudnienia. Aby zrekompensować związane z tym niedogodności i umożliwić rekrutację obywateli państw członkowskich Unii z uwzględnieniem jak najszerszego zasięgu geograficznego, prawodawca w art. 69 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”)(2) wprowadził dodatek zagraniczny. Warunki jego przyznawania uregulowane są w art. 4 ust. 1 lit. a) i b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego. Zgodnie z art. 20 ust. 2 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej w związku z art. 69 regulaminu pracowniczego przepisy te stosuje się odpowiednio do członków personelu tymczasowego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) załącznika VII do regulaminu pracowniczego dodatek zagraniczny otrzymują pracownicy, którzy nie są oraz nigdy nie byli obywatelami państwa, na terytorium którego znajduje się ich miejsce zatrudnienia (zwanego dalej „państwem zatrudnienia”) (tiret pierwsze), oraz którzy w okresie pięciu lat, kończącym się sześć miesięcy przed wstąpieniem do służby (zwanym dalej „okresem odniesienia”), nie prowadzili swojej głównej działalności zawodowej ani nie posiadali stałego miejsca zamieszkania na europejskim terytorium tego państwa (tiret drugie zdanie pierwsze). W tym względzie jednak nie są brane pod uwagę sytuacje wynikające z pracy wykonywanej dla innego państwa lub dla organizacji międzynarodowej (tiret drugie zdanie drugie). Co do zasady zatem główna działalność zawodowa lub stałe zamieszkanie w państwie zatrudnienia w okresie odniesienia prowadzi do utraty dodatku zagranicznego. Jednakże nie ma to zastosowania, jeśli pracownik w okresie odniesienia wykonywał pracę dla innego państwa lub dla organizacji międzynarodowej. Praca ta „neutralizuje” zatem główną działalność zawodową lub stałe zamieszkanie w państwie zatrudnienia i powoduje, że pracownik zachowuje prawo do uzyskania dodatku zagranicznego. W dalszej części będę zatem określała przepis art. 4 ust. 1 lit. a) tiret drugie zdanie drugie załącznika VII do regulaminu pracowniczego również jako „zasadę neutralizacji”.