Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 7 września 2023 r. Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej., sygn. C-601/21

1)Wprowadzając do prawa polskiego wyłączenia nieprzewidziane w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE, w odniesieniu do zamówień dotyczących wytwarzania, po pierwsze, dokumentów publicznych, o których mowa w art. 4 pkt 5c ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, zmienionej ustawą o dokumentach publicznych z dnia 22 listopada 2018 r., z wyjątkiem wojskowych dokumentów osobistych i kart tożsamości, legitymacji służbowych funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego i żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w Służbie Wywiadu Wojskowego oraz żołnierzy Żandarmerii Wojskowej, a po drugie, znaków akcyzy, znaków legalizacyjnych, nalepek kontrolnych, kart do głosowania, znaków holograficznych umieszczanych na zaświadczeniach o prawie do głosowania, a także układów mikroprocesorowych z oprogramowaniem służącym do zarządzania dokumentami publicznymi, systemów i baz informatycznych niezbędnych do zastosowania dokumentów publicznych, o których również mowa w art. 4 pkt 5c, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 1 ust. 1 i 3 oraz art. 15 ust. 2 i 3 dyrektywy 2014/24 w związku z art. 346 ust. 1 lit. a) TFUE.2)W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.3)Rzeczpospolita Polska pokrywa oprócz własnych kosztów dwie trzecie kosztów poniesionych przez Komisję Europejską.4)Komisja Europejska pokrywa jedną trzecią własnych kosztów.