Opinia rzecznika generalnego N. Emiliou przedstawiona w dniu 2 marca 2023 r., sygn. C-601/21

1.

Z punktu widzenia organów władzy publicznej, zarówno w Unii Europejskiej, jak i w innych krajach świata, potrzeba ochrony integralności dokumentów publicznych (takich jak paszporty, karty do głosowania czy też legitymacje służbowe funkcjonariuszy policji, sił zbrojnych i służb wywiadowczych) oraz zaufania społeczeństwa do tych dokumentów rodzi duże wyzwania w zakresie bezpieczeństwa. Zwłaszcza w dzisiejszym świecie, w którym ludzie mogą się przemieszczać łatwo i szybko, a dane jeszcze łatwiej i szybciej, organy te nieustannie rywalizują z przestępcami, opracowując materiały i technologie możliwie jak najbardziej utrudniające fałszowanie dokumentów publicznych i ingerowanie w nie.

2.

Artykuł 15 ust. 2 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE (2), oraz art. 346 ust. 1 TFUE co do zasady zezwalają państwom członkowskim na wyłączenie niektórych zamówień publicznych z przewidzianych w tej dyrektywie procedur, w przypadku gdy może istnieć zagrożenie dla ochrony ich podstawowych interesów w zakresie bezpieczeństwa, o ile nie istnieją środki mniej inwazyjne.

3.

Jakie interesy publiczne można w tym kontekście uznać za „podstawowe interesy w zakresie bezpieczeństwa”? Jakim polem manewru dysponują w tym względzie państwa członkowskie? Czy państwo członkowskie może wybrać poziom ochrony tych interesów, jaki uznaje za najbardziej odpowiedni? Jakie są granice spoczywającego na państwie członkowskim obowiązku wzięcia pod uwagę oraz, w razie potrzeby, przyjęcia środków, które mogą być mniej inwazyjne?