Interpretacja indywidualna z dnia 31 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.538.2023.2.RG

- Uznanie dłużnika za podatnika podatku w związku ze sprzedażą egzekucyjną działki zabudowanej budynkiem mieszkalno-turystycznym wolnostojącym, a w konsekwencji uznania Pana, jako komornika, za płatnika podatku VAT w odniesieniu do tej czynności, - Uznanie sprzedaży egzekucyjnej ww. zabudowanej nieruchomości jako dostawy budynku mieszkalno-turystycznego wolnostojącego wraz z gruntem, - Uwolnienie od podatku VAT tej sprzedaży.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 31 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

- uznania dłużnika za podatnika podatku w związku ze sprzedażą egzekucyjną działki nr 1 zabudowanej budynkiem mieszkalno-turystycznym wolnostojącym, a w konsekwencji uznania Pana, jako komornika, za płatnika podatku VAT w odniesieniu do tej czynności,

- uznania sprzedaży egzekucyjnej ww. zabudowanej nieruchomości jako dostawy budynku mieszkalno-turystycznego wolnostojącego wraz z gruntem,

- zwolnienia od podatku VAT tej sprzedaży.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 września 2023 r. (data wpływu 16 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku) W ramach postępowania zarejestrowanego pod sygnaturą Km … Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w … prowadzi egzekucję z nieruchomości.

Nieruchomość, o której mowa, to nieruchomość gruntowa zabudowana położona w …, przy ulicy …, gmina …, powiat …, województwo …. Nieruchomość składa się z działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 1 o powierzchni 900 m². Na nieruchomości usytuowany jest budynek mieszkalno - turystyczny wolnostojący oraz budynek turystyczny o konstrukcji drewnianej, posadowiony na bloczkach betonowych, niezwiązany trwale z gruntem.

Dla tej nieruchomości prowadzona jest Księga Wieczysta nr ….

W ewidencji gruntów i budynków nieruchomość ta jest ona określona jako B - tereny mieszkaniowe.

Dla nieruchomości obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z uchwałą nr … Rady Gminy … z dnia 6 października 2010 r. w sprawie: uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi … gm. …, dla nieruchomości tej określono przeznaczenie: 26MN1 - teren zabudowy jednorodzinnej wolnostojącej.

Z oględzin - przeprowadzonych przez biegłego na potrzeby sporządzenia operatu szacunkowego - wynika, że na nieruchomości znajduje się budynek mieszkalno - turystyczny, parterowy z poddaszem użytkowym o konstrukcji murowanej. Nad poddaszem część strychowa, częściowo wykorzystywana. Dach wielospadowy kryty blachodachówką. Budynek wykorzystywany jest na cele turystyczno-mieszkaniowe.

Na parterze tego budynku znajduje się zespół pomieszczeń wykorzystywanych na cele turystyczno-mieszkaniowe wraz z łazienkami i częścią komunikacyjną.

Na poddaszu zlokalizowanych jest osiem pokoi z łazienkami plus korytarz.

Na podstawie dokumentacji zgromadzonej przez komornika nie można jednoznacznie ustalić, kiedy miała miejsce rozbudowa przedmiotowego budynku. Niewątpliwie miała ona bowiem miejsce w okresie następującym po styczniu 2008 r.

Komornik jest w posiadaniu dokumentacji potwierdzającej, że w styczniu 2008 r. została wydana decyzja udzielająca pozwolenia na rozbudowę budynku znajdującego się na przedmiotowej nieruchomości. Z decyzji wynika, że wówczas budynek był jednokondygnacyjny, zaś właśnie decyzją ze stycznia 2008 r. właściwy organ pozwolił na rozbudowę budynku polegającą na jego nadbudowie o nową kondygnację (decyzja Starosty … Nr … z dnia 02.01.2008 r. zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na rozbudowę i nadbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego o część mieszkalną i cześć usługową zakwaterowanie turystyczne). W 2009 r. powyższa decyzja została zmieniona (w ramach zmiany uwzględniono możliwość montażu w budynku wewnętrznej instalacji gazowej).

Komornik w toku postępowania egzekucyjnego nie potwierdził faktu formalnego zakończenia prac budowlanych (prowadzonych w ramach rozbudowy i nadbudowy). Uzyskano natomiast pismo od właściwego organu administracji budowlanej, który wskazał, że nie odnaleziono w zasobach archiwalnych tego organu ani pozwolenia na użytkowanie, ani zawiadomienia o zakończeniu prac budowlanych w odniesieniu do budynku znajdującego się na przedmiotowej działce.

Z treści operatu szacunkowego wynika po pierwsze, że budynek jest dwukondygnacyjny (co wskazuje na to, że rozbudowa - nadbudowa została faktycznie wykonana), zaś po drugie - że powierzchnia użytkowa budynku (już po jego rozbudowie) wynosi:

-przyziemie: 134,70 m².

-poddasze: 115,92 m².

-razem powierzchnia: 250,62 m².

Ponadto komornik w toku postępowania pozyskał decyzje dotyczące podatku od nieruchomości od przedmiotowego budynku. Z treści decyzji wymiarowej dotyczącej podatku od nieruchomości za 2016 r. wydanej przez właściwy organ podatkowy wynika, że podatek od nieruchomości względem budynku wymierzono od podstawy opodatkowania wynoszącej 275 m². Powyższe potwierdza, że już wówczas budynek powyższy musiał być dwukondygnacyjny, zaś ta druga kondygnacja (poddasze) była już wówczas użytkowana. Gdyby miał on wówczas tylko jedną kondygnację, to powierzchnia użytkowa przyjęta za podstawę wymiaru podatku od nieruchomości musiałaby być dużo mniejsza. Wielkość 275 m² jest większa niż powierzchnia wynikająca z rzutów określona w operacie szacunkowym (250,62 m²). Można domniemywać, że wyższa podstawa w podatku od nieruchomości jest związana z faktem przyjęcia do tej podstawy również części powierzchni strychu (który jest częściowo wykorzystywany, jak wynika z operatu). W każdym razie okoliczność, że w 2016 r. dla celów podatku od nieruchomości przyjęto powierzchnię większą (a nie dużo mniejszą), lecz zbliżoną do aktualnej powierzchni użytkowej budynku (stwierdzonej podczas oględzin), wskazuje na to, że już w 2016 r. budynek musiał być w stanie: „po rozbudowie (nadbudowie)”.

Ponadto w toku postępowania egzekucyjnego, dłużnik - na skierowane do niego pytanie komornika: „Czy po zakupie dłużnik ponosił znaczne nakłady na remont, przebudowę nieruchomości (zmieniające jej funkcję)?” - oświadczył w piśmie z dnia 18 lutego 2023 r., że on nie ponosił nakładów na nieruchomość, natomiast nakłady te ponosił dzierżawca tej nieruchomości. W ramach tych nakładów dzierżawca wyremontował cały budynek tj. wnętrza (pokoje, łazienki), dach (zmieniono pokrycie z papy na blachodachówka), wykonał elewację, położył kostkę brukową wkoło budynku.

W każdym razie na podstawie ww. dokumentów i okoliczności można przyjąć, że rozbudowa budynku znajdującego się na przedmiotowej działce nastąpiła przed 2016 r., tj. przed nabyciem nieruchomości (będącej przedmiotem egzekucji) przez dłużnika.

Na nieruchomości znajduje się także „budynek drewniany” (tak określono go w operacie szacunkowym), który nie jest trwale związany z gruntem. Nie posiada fundamentów, lecz jest ustawiony na bloczkach betonowych. Nie stanowi on budynku w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Nie jest również częścią składową nieruchomości gruntowej (nie jest z nią w żaden sposób połączony).

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużnika (aktualnego właściciela) na podstawie umowy sprzedaży zwartej w formie aktu notarialnego z dnia 10 czerwca 2016 r. Nabycie to nastąpiło bez podatku od towarów i usług, przy czym z treści aktu wynika, że sprzedający nie był, nie działał przy nabyciu w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Budynki powyższe znajdują się we władaniu dzierżawcy. Należy przy tym zauważyć, że dłużnik (właściciel przedmiotowej nieruchomości) sam był podmiotem dzierżawiącym nieruchomość od poprzedniego właściciela.

Umowa dzierżawy została zawarta na okres 30 lat, od dnia 10 października 2010 r. do dnia 10 października 2040 roku. Z treści tej umowy wynika, że w przypadku rozwiązania umowy przez Dzierżawcę z winy Wydzierżawiającego przed upływem terminu, umowa została zawarta, Wydzierżawiająca zobowiązana będzie do rozliczenia nakładów poniesionych przez Dzierżawcę na dokonanie ulepszeń wg przedłożonych przez niego kosztorysów, tj. stawek na dzień rozwiązania umowy oraz zapłaci karę umowną w wysokości 400.000 zł. Wydzierżawiającej nie przysługuje prawo rozwiązania umowy przed upływem okresu na który niniejsza umowa została zawarta.

Dzierżawca zapłacił Wydzierżawiającej czynsz Dzierżawny w wysokości 400.000 zł z góry za cały okres trwania dzierżawy w dniu podpisania umowy.

Dnia 6 czerwca 2015 r. miała miejsce umowa cesji praw z powyższej umowy dzierżawy. Zbywca (dotychczasowy dzierżawca) przeniósł na rzecz Nabywcy wszelkie prawa i obowiązki z powyższej umowy dzierżawy zawartej w dniu 10 października 2010 roku. Wydanie Nieruchomości nastąpiło w dniu podpisania umowy (tj. 6 czerwca 2015 r.). Kilka dni po cesji praw z umowy dzierżawy dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość, jednocześnie wstępując w prawa i obowiązki wydzierżawiającego.

Nieruchomość pozostaje we władaniu (nowego) dzierżawcy. Dłużnik potwierdził - w piśmie z dnia 18 lutego 2023 r. będącym odpowiedzią na pytania komornika - że sam nie używa nieruchomości, ponieważ jest ona, cyt: „wynajęta na 30 lat”.

Dłużnik w odpowiedzi na pytanie komornika o to, czy „czerpie jakiekolwiek pożytki z ww. nieruchomości (czy tylko czynsz dzierżawny w związku z cesją praw), a jeśli tak, to, czy czyni to w sposób ciągły?”, wskazał, że „Dzierżawa została zapłacona z góry za cały okres najmu więc można powiedzieć, że w sposób ciągły”.

Dodatkowo na nieruchomości została ustanowiona przez właściciela dożywotnia nieodpłatna służebność mieszkania na rzecz A… syna X Pesel … oraz B… córki T… Pesel … polegająca na korzystaniu przez nich z dwóch budynków położonych na nieruchomości wraz z prawem użytkowania gruntu na którym nieruchomość się znajduje.

Na dzień składania wniosku osoba o danych: „A” - której adres zamieszkania jest zgodny z danymi znajdującymi się w aktach postępowania egzekucyjnego - figuruje w ewidencji podatników VAT czynnych jako podatnik VAT czynny nie wykreślony z rejestru mający NIP: … (identyfikator wyszukiwania: …).

Ta sama osoba (lecz z innym adresem zamieszkania) widnieje w CEIDG jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w okresie od 5 listopada 2013 r. do 7 maja 2015 r., lecz później wykreślona z tej ewidencji (z dniem 14 maja 2015 r.).

W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego Wnioskodawca (jako organ postępowania egzekucyjnego) wystosował do dłużnika pismo z pytaniami o udzielenie informacji niezbędnych z punktu widzenia określenia właściwej stawki podatku przy sprzedaży egzekucyjnej przedmiotowej nieruchomości. Pismo zostały wystosowane do dłużnika 21 czerwca 2023 r., odpowiedzi nadesłano pismem z dnia 3 lipca 2023 r. Powyższa korespondencja jest udokumentowana (stanowi element akt postępowania).

Poniżej pytania wraz z odpowiedziami.

1.Czy transakcja nabycia przez dłużnika działki nr 1, KW …, została udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie”.

2.Czy dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia działki nr 1, KW …?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie”.

3.W jaki sposób, do jakich celów, dłużnik wykorzystywał działkę 1, od dnia jego nabycia?

Dłużnik udzielił odpowiedzi, że nie wykorzystywał działki do żadnych celów, bowiem była już wydzierżawiona.

4.Czy działkę 1 dłużnik wykorzystywał do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.)?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie”.

5.Czy działka nr 1 wykorzystywana była przez dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywana była działka, wykonywał dłużnik - należy podać podstawę prawną zwolnienia?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie”.

6.Czy na działce 1, poza budynkami, znajdują się budowle w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 ww. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2021, poz. 2351 ze zm.)?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie znam się na prawie budowlanym nie mogę się odnieść”.

7.Czy na działce 1, poza wskazanymi budynkami, znajdują się urządzenia budowalne, o których mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane? Jeśli tak, to należy wskazać, jakie oraz z którym budynkiem/budowlą są one powiązane?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie znam się na prawie budowlanym nie mogę się odnieść”.

8.Jaki jest symbol PKOB, nazwa grupowania oraz wyszczególnienie poszczególnych budynków/budowli, wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.)?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie znam się na prawie budowlanym nie mogę się odnieść”.

9.Kiedy nastąpiło zajęcie do używania przez pierwszego właściciela poszczególnych budynków/budowli? Należy wskazać dokładną datę.

Dłużnik udzielił odpowiedzi „nawet nie wiem, kto był pierwszym właścicielem”.

10.W jaki sposób i do jakich celów poszczególne budynki/ budowle były wykorzystywane przez dłużnika, od dnia ich nabycia?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „były już w dzierżawie u C”.

11.Czy poszczególne budynki/budowle wykorzystywane były w działalności gospodarczej dłużnika i w jakim okresie?

Dłużnik udzielił odpowiedzi „nie były”.

12.Czy poszczególne budynki/budowle były wykorzystywane przez dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były budynki/budowle, wykonywał dłużnik - należy podać podstawę prawną zwolnienia?

Dłużnik udzielił odpowiedzi „nie były”.

13.Z uwagi na okoliczność wydzierżawienia przez dłużnika nieruchomości C proszę o wskazanie:

a.czy poszczególne budynki i budowle są przedmiotem dzierżawy?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „tak”.

b.kiedy poszczególne budynki i budowle zostały oddane w dzierżawę?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „10.10.2010 r.”.

c.czy to udostępnienie miało charakter odpłatny czy nieodpłatny?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „odpłatny, opłacony z góry na 30 lat”.

14.Z uwagi na okoliczność, że na nieruchomości zostały poczynione nakłady, proszę o jednoznaczne wskazanie:

a.kto ponosił nakłady?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „C”.

b.czy nakłady ponoszone przez dłużnika lub/i dzierżawcę stanowiły nakłady w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej budynków/budowli?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „Nie mam wiedzy, ale raczej były to znaczne nakłady”.

c.w jakim okresie dłużnik lub/i dzierżawca ponosił wydatki na ulepszenie poszczególnych budynków/budowli?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „2015-2016”

d.które budynki/budowle były ulepszane przez dłużnika lub/i dzierżawcę?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „wszystkie”.

e.czy nakłady, ponoszone przez dłużnika lub/i dzierżawcę na ulepszenie budynków/budowli stanowiły „przebudowę" rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania nieruchomości lub w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie”

f.czy w stosunku do wydatków na ulepszenie poszczególnych budynków/budowli, dłużnikowi lub/i dzierżawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie”.

g.kiedy budynki/budowle po dokonaniu ulepszeń przez dłużnika lub/i dzierżawcę, zostały oddane do użytkowania? Należy wskazać dokładną datę.

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie mam takiej wiedzy, ale raczej 2016".

h.czy po oddaniu do użytkowania ulepszonych przez dłużnika lub/i dzierżawcę budynków/budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie tych budynków/budowli? Jeżeli tak, to należy wskazać dzień, miesiąc i rok, kiedy nastąpiło „pierwsze zasiedlenie".

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie mam takiej wiedzy, ale raczej 2016”.

i.w ramach jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie ulepszonych przez dłużnika lub/i dzierżawcę budynków/budowli po oddaniu ich do użytkowania?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „najem pokoi".

j.czy między pierwszym zasiedleniem ulepszonych przez dłużnika lub/i dzierżawcę budynków/budowli, a ich dostawą, upłynął/upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

„Dłużnik udzielił odpowiedzi: tak”.

k.w jaki sposób, do jakich czynności dłużnik przez dłużnika lub/i dzierżawca wykorzystywał ulepszone budynki/budowle po oddaniu ich do użytkowania?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „najem pokoi”.

l.czy ulepszone przez dłużnika lub/i dzierżawcę budynki/budowle były udostępniane osobom trzecim na podstawie najmu, dzierżawy, itp.? Czy była to czynność odpłatna czy nieodpłatna?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „najem pokoi, odpłatny”.

m.czy ulepszone przez dłużnika lub/i dzierżawcę budynki/budowle były wykorzystywane przez dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „tak”.

n.czy między dłużnikiem, a podnajemcą ww. budynków/budowli doszło/dojdzie od rozliczenia nakładów poniesionych na ich ulepszenie?

Dłużnik udzielił odpowiedzi: „nie”.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan:

1)Organ wezwał wnioskodawcę do sprecyzowania, kiedy dłużnik nabył zabudowaną działkę nr 1.

Z treści ksiąg wieczystych wynika, że dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość 10 czerwca 2016 r.

2)Organ zapytał wnioskodawcę, czy budynek mieszkalno-turystyczny wolnostojący, znajdujący się na działce nr 1 jest budynkiem w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.)?

W odpowiedzi na to pytanie trzeba wskazać, że biegły dokonujący oszacowania wartości nieruchomości gruntowej uznał przedmiotowy obiekt za część składową gruntu. Biorąc pod uwagę, że ma on ściany (przegrody budowlane), dach oraz jest trwale związane z gruntem - jest to budynek.

3)Organ zapytał wnioskodawcę, czy ww. budynek jest trwale związany z gruntem.

Odpowiedź na pytanie zawiera się w odpowiedzi na pytanie poprzednie. Jedną z cech budynku w rozumieniu prawa budowlanego jest bowiem trwałe jego związanie z gruntem. Skoro zatem przedmiotowy obiekt jest budynkiem, to tym samym jest trwale związany z gruntem. Niemniej jednak - odpowiadając na pytanie organu - przedmiotowy budynek jest trwale związany z gruntem.

4)Organ zapytał wnioskodawcę, czy budynek turystyczny o konstrukcji drewnianej, posadowiony na bloczkach betonowych będzie znajdował się na działce w dniu sprzedaży egzekucyjnej zabudowanej działki nr 1?

Wnioskodawca tego nie wie. Nie jest bowiem wiadome, kiedy dojdzie o licytacji, kiedy uprawomocni się postanowienie sądu o przysądzaniu własności.

W każdym razie - przedmiotowy składnik majątku nie jest częścią składową gruntu. Przedmiotowy składnik majątku nie podlega sprzedaży egzekucyjnej w ramach prowadzonej przez wnioskodawcę egzekucji z nieruchomości. Przedmiotowy składnik majątku nie został objęty wyceną.

Wnioskodawca wezwał dłużnika do usunięcia przedmiotowego mienia z nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji.

5)Organ zapytał wnioskodawcę, czy przed dokonaniem sprzedaży egzekucyjnej zabudowanej działki nr 1 zostanie dokonana rozbiórka budynku turystycznego o konstrukcji drewnianej, posadowionego na bloczkach betonowych?

Wnioskodawca tego nie wie. Nie zależy to bowiem od niego. Nie jest właścicielem gruntu. Nie ma prawnych możliwości usunięcia jakichkolwiek składników mienia z nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji.

Wnioskodawca wezwał dłużnika do usunięcia przedmiotowego mienia z nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji. Wnioskodawca nie wie, czy dłużnik uczyni zadość temu wezwaniu.

6)Organ zapytał wnioskodawcę, czy jeśli nie zostanie dokonana rozbiórka ww. budynku turystycznego o konstrukcji drewnianej, to czy budynek turystyczny o konstrukcji drewnianej, posadowiony na bloczkach betonowych, po sprzedaży egzekucyjnej zabudowanej działki nr 1 będzie stanowił własność nabywcy nieruchomości w drodze sprzedaży egzekucyjnej.

Jak już wskazywano - przedmiotowy składnik majątku nie jest częścią składową gruntu. Przedmiotowy składnik majątku nie podlega sprzedaży egzekucyjnej w ramach prowadzonej przez wnioskodawcę egzekucji z nieruchomości. Przedmiotowy składnik majątku nie został objęty wyceną. Nabywca nieruchomości, który uzyska własność nieruchomości w drodze przysądzenia własności po sprzedaży egzekucyjnej, nie nabędzie własności przedmiotowego składnika majątku.

7) i 8) Organ zapytał wnioskodawcę, jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były przedmiotowe budynki, wykonywał dłużnik - należy podać podstawę prawną zwolnienia?

Jednocześnie organ wskazał, że jeśli Wnioskodawca nie posiada Pan informacji, o których mowa, a które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to należy wskazać:

-czy ten brak informacji jest wynikiem podjętych przez Pana jako Komornika działań ?

-czy działania te zostały udokumentowane?

-czy podjęte działania potwierdzają brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnika?

Wnioskodawca komunikuje się z dłużnikiem w ramach wyznaczonym przez postępowanie egzekucyjne. Dłużnik jest podmiotem trudnym w kontakcie. Nie udziela wnioskodawcy (jako komornikowi) wyczerpujących informacji albo nie udziela ich w ogóle.

Wnioskodawca nie był w stanie potwierdzić - na podstawie informacji uzyskanych od dłużnika oraz mimo pytań kierowanych do niego - jaką działalność zwolnioną z podatku wykonywał dłużnik. Brak Wnioskodawcy informacji w tym zakresie mimo podjętych przez niego działań, które zostały udokumentowane zgodnie z przepisami dotyczącymi postępowania egzekucyjnego.

Pytania

1.Czy dłużnik - którego nieruchomości będą przedmiotem sprzedaży egzekucyjnej - jest względem tych nieruchomości podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z czym Wnioskodawca będzie w odniesieniu do tej czynności płatnikiem tego podatku?

2.Czy sprzedaż egzekucyjną opisanej nieruchomości należy potraktować jako dostawę budynku (wraz z gruntem)?

3.Czy przedmiotowa sprzedaż będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, w związku z czym obowiązek poboru podatku u Wnioskodawcy powstanie?

Pana stanowisko w sprawie:

Ad. 1)

W ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dłużnik jest, będzie występował jako podatnik VAT względem sprzedawanej (w trybie egzekucji) nieruchomości. Dla dłużnika bowiem ta nieruchomość jest składnikiem majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów VAT.

Dana dostawa nieruchomości (co dotyczy również dostawy dokonywanej w ramach sprzedaży egzekucyjnej) może podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tylko i wyłącznie wówczas, gdy podmiot będący właścicielem nieruchomości jest podatnikiem VAT i działa w charakterze podatnika VAT.

Okoliczności występujące w niniejszej sprawie każą przyjąć, że dłużnik występuje w tym przypadku w charakterze podatnika VAT względem sprzedawanej nieruchomości.

Dłużnik jest podmiotem istniejącym, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Od chwili jego zarejestrowania nie został wyrejestrowany z rejestru podatników VAT.

Dłużnik nie jest wprawdzie obecnie podmiotem zarejestrowanym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w Rejestrze CEDIG. Nie ma to wszakże istotnego znaczenia w kontekście uznania dłużnika za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów VAT. Pojęcie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów u.p.t.u. jest autonomiczne i niezależne względem przepisów innych ustaw, w tym m.in. Prawa przedsiębiorców. Okoliczność zatem, że dany podmiot nie prowadzi działalności gospodarczej (formalnie zarejestrowanej) w rozumieniu Prawa przedsiębiorców nie ma znaczenia rozstrzygającego (decydującego) dla jego statusu jako ewentualnego podatnika na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT.

Zgodnie z przepisami u.p.t.u. podatnikiem VAT jest każdy podmiot (niezależnie od formy organizacyjnej - a więc także osoba fizyczna), który samodzielnie wykonuje działalność gospodarczą. Podkreślić trzeba, że chodzi tutaj o działalność gospodarczą w rozumieniu u.pt.u. Nie ma w tym miejscu znaczenia, czy dany podmiot jest przedsiębiorcą, czy też nie (ma zarejestrowaną działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). U.p.t.u. definiuje bowiem działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dłużnik oddał przedmiotową nieruchomość w wieloletnią dzierżawę i jak sam przyznaje w oświadczeniu kierowanym do komornika pobiera w związku z tym z tej nieruchomości pożytki w sposób ciągły.

Oddawanie nieruchomości w dzierżawę stanowi wykorzystywanie tego towaru (tej rzeczy) w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W obecnym stanie prawnym - dla uzyskania statusu podatnika - wystarczy, aby towar (nieruchomość) była w sposób ciągły wykorzystywana do celów zarobkowych. Jest to sytuacja odmienna od definicji podatnika na gruncie poprzedniej ustawy z 1993 r. Otóż wówczas konieczne było, aby wszystkie czynności (także polegające na wykorzystywaniu towarów) były wykonywane częstotliwie. To prowadziło orzecznictwo i piśmiennictwo do poglądu, że zawarcie szeregu umów najmu dotyczących tego samego przedmiotu z tym samym podmiotem, a także zawarcie jednej długotrwałej umowy najmu z tym samym podmiotem, nie pozwala na uznanie, że działalność jest wykonywana częstotliwie (tak np. NSA w orzeczeniu z dnia 7 marca 2002 r., sygn. akt I SA/Łd 1158/01, publ. Monitor Podatkowy 2002/7/4). W zasadzie odosobniony pozostawał natomiast pogląd, zgodnie z którym długotrwała umowa najmu zawarta z jednym podmiotem przesądza o częstotliwości działalności (tak TK w uzasadnieniu orzeczenia z dnia 3 kwietnia 2001 r., sygn. akt K 32/99, publ. OTK 2001/3/53).

Według obecnie obowiązujących przepisów wystarczy, aby wykorzystywanie towarów miało charakter ciągły. Przez ciągłe wykorzystywanie trzeba rozumieć takie wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Także zatem długotrwała dzierżawa rzeczy (nieruchomości) - nawet na podstawie jednej umowy - będzie prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów u.p.t.u.

W nowej u.p.t.u. status podatnika - jako osoby wykorzystującej, pobierającej pożytki ze składników majątku - został ujęty nieco inaczej, w zgodzie z regulacjami prawa unijnego. Dla takiej aktywności, która polega na wykorzystywaniu składników majątku, zostało bowiem (zamiast częstotliwości) wprowadzone inne kryterium - kryterium stałości, ciągłości takich czynności. Przepis art. 15 ust. 2 zdanie drugie u.p.t.u. stanowi bowiem, że działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zarobkowe wykorzystywanie składników majątku (rzeczy) następuje przede wszystkim w drodze oddania ich w stosunki obligacyjne, czyli np. właśnie w dzierżawę. Tutaj obecna ustawa VAT nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania, lecz kryterium ciągłości wykorzystywania składnika majątku. Pod pojęciem „ciągłości" wykorzystywania należy rozumieć nie jednorazowość, nie incydentalność wykorzystania składników majątku. Ciągłym będzie takie wykorzystywanie składników majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Wskazać w tym miejscu należy, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniach dotyczących VAT wskazywał, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej (a w konsekwencji osoba dokonująca takich czynności działa jako podatnik VAT). Przykładowo w orzeczeniu C-186/89 (sprawa W. N. Van Tiem) uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. Z kolei w orzeczeniu C-23/98 (sprawa J. Heerma) wskazano, że wynajem przez wspólnika lokalu swojej spółce stanowi działalność gospodarczą.

Jeśli zatem budynek wydzierżawiany jest nawet jednemu podmiotowi, lecz ciągle i z zamiarem ciągłości, a nie jest to dzierżawa incydentalna, warunkowana nadarzającą się okazją (np. dla znajomych z powodu tego, że nieruchomość jest przejściowo niewykorzystywana w okresie wakacyjnym), to wówczas w odniesieniu do tej czynności (dzierżawy) osoba wydzierżawiająca występuje (działa) jako podatnik VAT.

W związku z powyższym trzeba przyjąć, że w niniejszej sprawie dłużnik jest, będzie występował jako podatnik VAT względem przedmiotowej nieruchomości. Dla niego bowiem ta nieruchomość jest składnikiem majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów VAT.

To wszystko powoduje, że przedmiotowa sprzedaż egzekucyjna będzie podlegała podatkowi od towarów i usług, to znaczy będzie objęta zakresem podmiotowym i przedmiotowym tego podatku.

W konsekwencji komornik sądowy może występować w tym przypadku - w zakresie niniejszej sprzedaży egzekucyjnej - jako płatnik podatku od towarów i usług. Oczywiście - obowiązek pobrania i odprowadzenia podatku do urzędu skarbowego wystąpi wówczas, gdy sprzedaż ta nie będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, niemniej jednak opiniowana czynność będzie objęta zakresem VAT.

Ad. 2)

Wnioskodawca uważa, że na gruncie podatku od towarów i usług sprzedaż egzekucyjną opisanej nieruchomości należy potraktować jako dostawę jednego budynku (wraz z gruntem, na którym ten budynek jest posadowiony).

Przedmiotowa nieruchomość to grunt zabudowany, przy czym znajduje się na nim budynek oraz „budynek drewniany”, który nie jest trwale związany z gruntem (nie jest częścią składową gruntu).

W związku z tym w dalszej kolejności zwrócić należy uwagę na zasadniczą odrębność podatku od towarów i usług oraz prawa cywilnego, jeśli chodzi o obrót „gruntami zabudowanymi”. Na gruncie prawa cywilnego, w przypadku gdy mamy do czynienia ze sprzedażą gruntu, na którym posadowione są budynki czy też budowle, mamy do czynienia ze sprzedażą „gruntu zabudowanego”. Przedmiotem tej czynności jest jedna rzecz, jaką jest grunt zabudowany. Zgodnie z przepisami art. 46-48 k.c. nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Zazwyczaj naniesienia znajdujące się na gruncie są własnością właściciela gruntu (wyjąwszy przypadki wyjątkowe, np. urządzeń sieciowych). Powoduje to, że mamy do czynienia z jedną rzeczą jako przedmiotem obrotu cywilnoprawnego (tą rzeczą jest nieruchomość, czyli grunt wraz z naniesieniami mającymi status części składowych).

Zgoła inaczej sytuacja wygląda na gruncie podatku od towarów i usług. Jest to w jakiejś mierze uzasadnione już choćby faktem, że przepisy dotyczące tego podatku nie wiążą jego przedmiotu z pojęciami prawa rzeczowego, jakimi są ruchomość i nieruchomość (gruntowa, budynkowa), lecz stosują pojęcie towaru. Należy zatem zauważyć, że przedmiotem dostawy (przedmiotem czynności opodatkowanych) nie jest grunt zabudowany jako taki (jako jedna rzecz prawa cywilnego). Na gruncie podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze sprzedażą budynku bądź budowli wraz z gruntem, na którym ten budynek bądź budowla się znajdują.

Mamy tutaj w zasadzie do czynienia z dostawą dwóch rodzajów towarów - gruntu i budynku (budowli). Ponadto, to co znajduje się na gruncie jest „ważniejsze” z punktu widzenia konsekwencji podatkowych (w podatku od towarów i usług), gdyż to sposób opodatkowania budynku, bądź budowli wyznacza także sposób opodatkowania gruntu. Zgodnie bowiem z przepisem art. 2ga ust. 8 u.p.t.u. w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Tak więc z punktu widzenia podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży nieruchomości zabudowanych należy mówić raczej o dostawie poszczególnych budynków i budowli na gruncie się znajdujących (którym przypisana jest także odpowiednia część wartości, czy też ceny gruntu, na którym te budynki i budowle się znajdują).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w ramach sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości, o której mowa, będziemy mieli do czynienia z dostawą budynku wraz z gruntem związanym z tym budynkiem.

Natomiast z punktu widzenia obowiązków komornika jako płatnika podatku od towarów i usług nie ma znaczenia fakt, że na gruncie znajduje się „drewniany budynek”, czyli konstrukcja niezwiązana trwale w gruntem. Przedmiotowy obiekt nie jest „budynkiem” w rozumieniu przepisów prawa budowlanego (brak trwałego związania z gruntem). Nie jest częścią składową gruntu. W związku z tym nie mamy do czynienia z jego zbyciem w ramach prowadzenia egzekucji z nieruchomości. Uzyskana w toku egzekucji cena nie będzie w żadnej mierze kwotą należną w tytułu sprzedaży tej rzeczy ruchomej.

Ad. 3)

Na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania podatku od towarów i usług w przypadku dokonywania sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości, o której mowa, z uwagi na to, że dostawa tego budynku będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., zaś Wnioskodawca ustalił, że warunki zastosowania tego zwolnienia z podatku zostały spełnione.

Ponieważ działka powyższa jest zabudowana budynkiem, to - jak już wskazywano powyżej - na gruncie podatku od towarów i usług należy potraktować jej sprzedaż egzekucyjną jako dostawę budynku.

Analizę dotyczącą stawek, bądź zwolnień przy dostawie tego budynku (następującej w ramach sprzedaży egzekucyjnej) należy rozpocząć od zbadania tego, czy może zastosowanie znaleźć tutaj zwolnienie podatkowe. Od dnia 1 stycznia 2009 r. funkcjonują dwa zwolnienia dotyczące dostawy budynków i budowli.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 dalej u.p.t.u., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Należy więc ustalić, czy w sytuacji będącej przedmiotem niniejszej opinii doszło już do pierwszego zasiedlenia i czy ewentualnie minęły już co najmniej dwa lata od pierwszego zasiedlenia.

Pojęcie „pierwszego zasiedlenia" jest zdefiniowane w u.p.t.u. Zgodnie z aktualnym brzmieniem definicji ustawowej przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W opisywanym stanie faktycznym komornik nie był w stanie jednoznacznie ustalić, kiedy doszło do pierwszego zasiedlenia budynków na nieruchomości, przy czym miało to miejsce najpóźniej w czerwcu 2016 r. (kiedy to dłużnik nabył nieruchomości, w tym budynek znajdujący się na gruncie).

W niniejszej sprawie ustalono, że nakłady czynione na budynek - polegające na rozbudowie budynku o dodatkową kondygnację - były dokonane przed nabyciem nieruchomości (w tym budynku) przez dłużnika, tj. przed czerwcem 2016 r. Wynika to w szczególności z treści decyzji dotyczącej podatku od nieruchomości za 2016 r. względem przedmiotowej nieruchomości.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma w tym przypadku zastosowania art. 43 ust. 21 u.p.t.u. Powołany przepis stanowi, że jeśli udokumentowane działania komornika sądowego (będącego płatnikiem) nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione. W tym przypadku udokumentowane działania komornika sądowego doprowadziły do ustalenia, że warunki zastosowania zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. zostały spełnione.

Z wyjaśnień (informacji) uzyskanych od dłużnika (właściciela nieruchomości) wynika, że w czasie, gdy dłużnik był właścicielem nieruchomości na budynku były czynione nakłady.

Po pierwsze jednak nakłady te były czynione nie przez właściciela budynku, tylko przez dzierżawcę.

Po drugie nakłady te nie miały charakter „ulepszeniowego” i nie prowadziły do zmiany funkcji (przeznaczenia) nieruchomości. Tak wynika z informacji uzyskanych od dłużnika.

W kontekście tej pierwszej okoliczności należy zauważyć, że z brzmienia przepisów definiujących pojęcie pierwsze zasiedlenia wynika, że dotychczasowe pierwsze zasiedlenie „niweczą" tylko takie nakłady, które prowadzą do podniesienia wartości początkowej budynku o co najmniej 30%. Ponieważ nakłady czynione przez dzierżawcę nie skutkują wzrostem wartości początkowej budynku u jego właściciela, to powoduje to, iż wszelkie nakłady dokonywane przez podmiot inny niż właściciel budynku, jako że nie podwyższają wartości początkowej tego budynku, nie niweczą wcześniejszego „pierwszego zasiedlenia”.

Jeśli zaś chodzi o tę drugą kwestię, to biorąc pod uwagę orzeczenie TSUE w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection istotne - dla zniweczenia wcześniejszego pierwszego zasiedlenia - jest to, czy doszło do istotnej przebudowy lokalu (zmieniającej jego funkcje), czy też nie.

Jak wskazuje NSA w wyroku z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. I FSK 312/16: „(...) jak wynika z przedstawionego wyroku TSUE, dokonując oceny, czy w konkretnej sprawie doszło do „ulepszenia” ,o którym mowa wart. 2 pkt 14 lit. b) oraz art. 43 ust. ioa lit. b) u.p.t.u. (...) w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w budynku dokonano istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Dopiero w przypadku stwierdzenia tej okoliczności, powstanie konieczność zbadania, czy wydatki poniesione na wykonanie tych zmian, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku. Jeżeli zatem wydatki ponoszone na budynek przekroczą 30% jego wartości początkowej, lecz nie będą one prowadziły do istotnych zmian - w wyżej wskazanym znaczeniu, nie zostanie spełniona przesłanka "ulepszenia". Przesłanka ta nie będzie spełniona również w przypadku, gdy dojdzie do istotnych zmian związanych z wykorzystaniem budynku lub znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia, jednak wydatki na ten cel nie przekroczą 30% jego wartości początkowej".

W związku z powyższym można zauważyć, że nakłady poczynione przez dzierżawcę nie zmieniły w żaden sposób funkcji (przeznaczenia) budynku. Przed rozpoczęciem nakładów dokonanych przez dzierżawcę, a nie przez dłużnika, miał on przeznaczenie mieszkalno-turystyczne i taką samą funkcję pełni obecnie. Sposób jego wykorzystywania nie zmienił się.

Mając na uwadze ta właśnie fakty trzeba uznać, że w sprawie niniejszej do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku doszło najpóźniej w czerwcu 2016 r. i późniejsze okoliczności (nakłady dokonywane przez dzierżawcę a nie przez dłużnika niezmieniające charakteru i przeznaczenia budynku) nie zmieniły tego faktu. Nie zniweczyły stanu pierwszego zasiedlenia.

W konsekwencji należałoby uznać, że dwa lata od pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku upłynęły najpóźniej w czerwcu 2018 r. Dostawa budynku następująca po tej dacie będzie zatem zwolniona z podatku od towarów i usług.

Można przy tym zauważyć, że wyjaśnienia i dodatkowe informacje udzielone przez dłużnika nie są zbyt precyzyjne oraz pozostają w pewnej mierze wewnętrznie sprzeczne, co wynika - jak się wydaje - z niezrozumienia przez dłużnika niektórych pytań (np. pytania o prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów u.p.t.u., przy jednoczesnym wskazaniu, że dłużnik wynajmuje innemu podmiotowi odpłatnie nieruchomość na podstawie długotrwałej umowy). Nie zmienia to jednakże faktu, że w sprawie niniejszej dojdzie do dostawy budynku, która nastąpi po upływie 2.lat od ostatniego pierwszego zasiedlenia. Te fakty zostały ustalone na podstawie podjętych przez komornika (Wnioskodawcę) czynności. Dostawa ta będzie więc zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Tak więc w opisywanym zdarzeniu przyszłym (o ile pozostanie ono niezmienne) sprzedaż egzekucyjna nieruchomości, o której mowa, na gruncie podatku od towarów i usług stanowić będzie dostawę towaru w postaci budynku. Dostawa tego budynku będzie zwolniona z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Na Wnioskodawcy nie będzie zatem ciążył obowiązek obliczenia i pobrania podatku od towarów i usług w przypadku dokonywania sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości, o której mowa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami budynki oraz grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż prowadzi Pan jako Komornik Sądowy egzekucję z nieruchomości składającej się z działki nr 1, zabudowanej budynkiem mieszkalno-turystycznym wolnostojącym.

Na działce znajduje się również „Budynek drewniany”, który nie jest trwale związany z gruntem i nie stanowi części składowej gruntu. Jak wynika z uzupełnienia wniosku przedmiotowy składnik majątku nie jest częścią składową gruntu i majątku nie podlega sprzedaży egzekucyjnej w ramach prowadzonej przez wnioskodawcę egzekucji z nieruchomości. Przedmiotowy składnik majątku nie został objęty wyceną. Wnioskodawca wezwał dłużnika do usunięcia przedmiotowego mienia z nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużnika (aktualnego właściciela) na podstawie umowy sprzedaży zwartej w formie aktu notarialnego z dnia 10 czerwca 2016 r. Budynki powyższe znajdują się we władaniu dzierżawcy. Umowa dzierżawy została zawarta na okres 30 lat, od dnia 10 października 2010 r. do dnia 10 października 2040 roku. Dzierżawca zapłacił Wydzierżawiającej czynsz Dzierżawny w wysokości 400.000 zł z góry za cały okres trwania dzierżawy w dniu podpisania umowy. Dnia 6 czerwca 2015 r. miała miejsce umowa cesji praw z powyższej umowy dzierżawy. Zbywca (dotychczasowy dzierżawca) przeniósł na rzecz Nabywcy wszelkie prawa i obowiązki z powyższej umowy dzierżawy zawartej w dniu 10 października 2010 roku. Dłużnik potwierdził - w piśmie z dnia 18 lutego 2023 r. będącym odpowiedzią na pytania komornika - że sam nie używa nieruchomości, ponieważ jest ona, cyt: „wynajęta na 30 lat”.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że na mocy art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.) zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Tym samym, sprzedaż egzekucyjna przedmiotowej nieruchomości, będzie stanowić zbycie majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem przy dostawie ww. nieruchomości spełnione będą przesłanki do uznania dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, sprzedaż egzekucyjna działki nr 1, zabudowanej budynkiem mieszkalno-turystycznym wolnostojącym, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji – jako komornik sądowy, dokonujący sprzedaży powyższej nieruchomości w drodze egzekucji komorniczej, może Pan występować jako płatnik podatku od towarów i usług. Jednakże obowiązek pobrania i odprowadzenia podatku do urzędu skarbowego wystąpi wówczas, gdy sprzedaż ta nie będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie uznania dłużnika za podatnika podatku w związku ze sprzedażą egzekucyjną działki nr 1 zabudowanej budynkiem mieszkalno-turystycznym wolnostojącym, a w konsekwencji uznania Pana, jako komornika, za płatnika podatku VAT w odniesieniu do tej czynności, należało uznać za prawidłowe.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

Zgodnie z art. 146ea ustawy:

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku/budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku/budowli lub ich części oddano je do użytkowania pierwszemu nabywcy, oddano je w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku/budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika, bowiem w tych przypadkach doszło do korzystania z budynku/budowli.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku budynków/budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Powyższy przepis wskazuje, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisu tego wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków, budowli lub ich części będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania dla dostawy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

- towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

- przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego:

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jak wynika z wniosku przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość składająca się z działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 1, na której usytuowany jest budynek mieszkalno - turystyczny wolnostojący oraz budynek turystyczny o konstrukcji drewnianej, posadowiony na bloczkach betonowych, niezwiązany trwale z gruntem. Wskazał Pan, że budynek turystyczny o konstrukcji drewnianej, posadowiony na bloczkach betonowych nie podlega sprzedaży egzekucyjnej w ramach prowadzonej przez Pana egzekucji z nieruchomości. Nabywca nieruchomości, który uzyska własność nieruchomości w drodze przysądzenia własności po sprzedaży egzekucyjnej, nie nabędzie własności przedmiotowego składnika majątku.

W myśl art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.):

Na gruncie podatku od towarów i usług nie wiąże się przedmiotu dostawy z pojęciami prawa rzeczowego, jakimi są ruchomość i nieruchomość (gruntowa, budynkowa), lecz stosuje się pojęcie towaru. Należy zatem zauważyć, że przedmiotem dostawy (przedmiotem czynności opodatkowanych) nie jest grunt zabudowany. Na gruncie podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze sprzedażą budynku bądź budowli wraz z gruntem, na którym ten budynek bądź budowla się znajdują.

Tak więc należy uznać, że przedmiotowa sprzedaż egzekucyjna będzie obejmowała prawo własności budynku mieszkalno - turystycznego wolnostojącego wraz z gruntem, na którym jest on posadowiony, tj. działką nr 1.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy budynku mieszkalno-turystycznego wolnostojącego zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. budynku miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że budynek mieszkalno - turystyczny wolnostojący znajduje się we władaniu dzierżawcy. Rozbudowa budynku znajdującego się na przedmiotowej działce nastąpiła przed 2016 r., tj. przed nabyciem nieruchomości (będącej przedmiotem egzekucji) przez dłużnika. Dłużnik - na skierowane do niego pytanie komornika oświadczył że on nie ponosił nakładów na nieruchomość, natomiast nakłady te ponosił dzierżawca tej nieruchomości. W ramach tych nakładów dzierżawca wyremontował cały budynek. Na Pana pytanie, czy ulepszone przez dłużnika lub/i dzierżawcę budynki/budowle były udostępniane osobom trzecim na podstawie najmu, dzierżawy, itp.? Czy była to czynność odpłatna czy nieodpłatna, Dłużnik udzielił odpowiedzi: „najem pokoi, odpłatny”. Między dłużnikiem, a podnajemcą ww. budynków/budowli nie doszło/dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych na ich ulepszenie.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do dostawy budynku mieszkalno-turystycznego wolnostojącego znajdującego się na działce nr 1, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione. W związku z powyższym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – sprzedaż gruntu tj. działki nr 1, z którą związany jest budynek mieszkalno-turystyczny wolnostojący będzie zwolniona od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem doszło do pierwszego zasiedlenia budynku i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Tak więc, jako płatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 18 ustawy, nie będzie Pan zobowiązany do opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku mieszkalno-turystycznego wolnostojącego wraz z działką nr 1 i odprowadzenia podatku.

Wobec powyższego Pana stanowisko do pytania nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, ze zm.).