Interpretacja indywidualna z dnia 24 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.585.2023.1.DW

Czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach decyzji o wsparciu w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest (będzie) limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji o wsparciu wydanej najwcześniej tj. Decyzji 1, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niej wynikający nie jest wystarczający do objęcia całości dochodu zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z Decyzji 2 lub kolejnych decyzji o wsparciu uzyskanych przez Spółkę, w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania na podstawie jednej wspólnej ewidencji.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek, z 5 października 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach decyzji o wsparciu w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest (będzie) limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji o wsparciu wydanej najwcześniej tj. Decyzji 1, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niej wynikający nie jest wystarczający do objęcia całości dochodu zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z Decyzji 2 lub kolejnych decyzji o wsparciu uzyskanych przez Spółkę, w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania na podstawie jednej wspólnej ewidencji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz podatnikiem podatku CIT działającym na rynku (…), a także produkcji (…). W ofercie Wnioskodawcy znajdują się m.in. (…).

Wnioskodawca nieustannie inwestuje w park maszynowy oraz doskonali technologię produkcji, ponieważ zastosowanie odpowiednie technologii przekłada się na poprawę parametrów użytkowych (…), a Wnioskodawca jest w stanie zaproponować swoim klientom najwyższej jakości oraz precyzyjnie (…).

W związku z rosnącym zapotrzebowaniem na produkty oferowane przez Spółkę, zdecydowano o budowie nowych zakładów produkcyjnych na terenie (…).

Inwestycja w (…) obejmuje:

- budowę nowej hali produkcyjno-magazynowej wraz z wiatami przyległymi do hali oraz budynków biurowych wraz z budynkami towarzyszącymi, wraz z zagospodarowaniem terenu w postaci m.in. placów składowych, parkingów, układu drogowego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną,

- zakup środków trwałych przeznaczonych m.in. do realizacji produkcji: (…),

- zakup samochodów ciężarowych z przyczepą oraz wózkiem widłowym wraz z zabudową na potrzeby wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej.

W dniu (…) Spółka uzyskała decyzję o wsparciu nr (…) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Decyzja 1”), którą została objęta działalność gospodarcza Spółki prowadzona w (…) w obrębie (…).

Decyzja ta dotyczyła działalności objętej następującymi pozycjami Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: „PKWiU”):

-(…)

W dniu (…) Spółka uzyskała także decyzję o wsparciu nr (…) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Decyzja 2”), którą została objęta działalność gospodarcza Spółki prowadzona w (…) w obrębie (…)

Decyzja ta dotyczyła działalności objętej następującymi pozycjami PKWiU:

-(…)

Inwestycja obejmuje:

- budowę nowej hali produkcyjno-magazynowej, wiaty magazynu wyrobów gotowych, budynków administracyjno-biurowych oraz technicznych. Dodatkowo wraz z budową obiektów kubaturowych inwestycja obejmuje wykonanie zagospodarowania terenu tj. budowę dróg wewnętrznych, placów składowych, parkingów, infrastruktury technicznej oraz innych obiektów pomocniczych,

- zakup środków trwałych przeznaczonych do realizacji m.in. produkcji: (…)

- zakup samochodów ciężarowych z przyczepą oraz wózkiem widłowym wraz z zabudową na potrzeby wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podkreśla, że aktualnie każdy z budowanych zakładów jest zakładem autonomicznym, tj. całość procesu produkcyjnego produkowanych wyrobów jest realizowano odpowiednio w zakładzie w (…). Do realizacji tych procesów mogą być wykorzystywane te same technologie i zaplecze administracyjne, ale do produkcji wyrobów realizowanej (…) nie jest konieczne wykorzystanie zasobów produkcyjnych (m.in. pracowników produkcyjnych, parku maszynowego) zakładu w (…) ani odwrotnie. Spółka nie wyklucza jednak, że w przyszłości mogą zdarzyć się sytuacje, gdzie do produkcji wyrobów realizowanej w (…) konieczne będzie wykorzystanie zasobów produkcyjnych (m.in. pracowników produkcyjnych, parku maszynowego) zakładu w (…) i odwrotnie.

Wnioskodawca ponadto wskazuje, że możliwe jest wystąpienie sytuacji, w której zakłady będą produkowały zupełnie inne wyroby, jednakże każdy z wyrobów będzie podlegał klasyfikacji według wskazanych w Decyzji 1 i Decyzji 2 kodów PKWiU. Przykładowo w jednym z zakładów mogą być produkowane głównie (…), a w drugim taka produkcja nie będzie w ogóle realizowana. Wyroby te jednak każdorazowo będą wpisywały się w zakres działalności wskazany odpowiednio w Decyzji 1 i Decyzji 2.

Spółka zwraca także uwagę, że nie jest wykluczone uzyskiwanie kolejnych decyzji o wsparciu na następne przedsięwzięcia inwestycyjne planowane przez Spółkę, dla których znajdują zastosowanie analogiczne zasady, w tym w szczególności, jeśli chodzi o zakres prowadzonej działalności określonej w ramach nakreślonych kodów PKWiU.

Pytania

Czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach decyzji o wsparciu w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest (będzie) limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji o wsparciu wydanej najwcześniej tj. Decyzji 1, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niej wynikający nie jest wystarczający do objęcia całości dochodu zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z Decyzji 2 lub kolejnych decyzji o wsparciu uzyskanych przez Spółkę, w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania na podstawie jednej wspólnej ewidencji?

Państwa stanowisko w sprawie

Zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach decyzji o wsparciu w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest (będzie) limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji o wsparciu wydanej najwcześniej tj. Decyzji 1, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niej wynikający nie jest wystarczający do objęcia całości dochodu zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z Decyzji 2, lub kolejnych decyzji o wsparciu uzyskanych przez Spółkę, w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania na podstawie jednej wspólnej ewidencji.

Uzasadnienie

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 74 ze zm., dalej: „Ustawa WNI”), wsparcie na realizację nowej inwestycji, udzielane jest w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, zgodnie z art. 4 Ustawy WNI, takie zwolnienie stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3 Ustawy WNI.

Na podstawie art. 13 ust. 6 Ustawy WNI, jeżeli przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu.

Ponadto, przepisy art. 13 ust. 7 Ustawy WNI stanowią, że w przypadku, gdy przedsiębiorca korzysta z pomocy publicznej na podstawie decyzji o wsparciu oraz na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, dla rozliczenia łącznej pomocy publicznej przyznanej temu przedsiębiorcy przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT, dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie WNI, i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 Ustawy CIT, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Na wstępie należy wskazać, że rozpatrując przedmiotowe zagadnienie nie można pominąć okoliczności, że prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o decyzję o wsparciu i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od powszechnego opodatkowania. Mając to na uwadze przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową i nie powinny być one przedmiotem wykładni rozszerzającej.

Dla procesu wykładni przepisów prawa podatkowego podstawowe znaczenie mają dyrektywy interpretacyjne dotyczące wykładni literalnej i przyjęcia założenia o racjonalności ustawodawcy. Domniemanie to zakłada istnienie prawodawcy tworzącego przepisy w sposób sensowny, racjonalny i celowy, znając cały system prawny i nadając poszczególnym słowom i zwrotom zawsze takie same znaczenie, nie zamieszczając jednocześnie zbędnych sformułowań (por. Z. Ziembiński „Teoria prawa”, PWN 1978, s. 106-123, jak też postanowienie SN z dnia 22 czerwca 1999 r., sygn. akt I KZP 19/99, OSNKW 1999/7-8/42).

Jeżeli u podstaw każdej wykładni przepisu prawnego tkwi założenie racjonalności ustawodawcy, to interpretator powinien dążyć do takiego tłumaczenia norm, które by stworzyło spójny wewnętrznie system prawny. Na gruncie prawa podatkowego przyjmuje się przede wszystkim dyrektywę prymatu wykładni językowej. Przemawia za tym ochrona podatnika, tak aby mógł on układać swoje sprawy w zaufaniu do tego, że nałożone na niego przez ustawodawcę ciężary i świadczenia publiczne nie zostaną ukształtowane na jego niekorzyść w oparciu o funkcjonalne czy celowościowe dyrektywy interpretacji prawa. W świetle zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, będącej implikacją klauzuli demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, dalej: „Konstytucja RP”), oraz zasady, zgodnie z którą obowiązek ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych jest ograniczony nakazem absolutnej wyłączności ustawy (art. 84 i art. 217 Konstytucji RP), nie jest dopuszczalne wymaganie od podatnika ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, które nie wynikają wprost z wypowiedzi ustawodawcy, lecz zostały ukształtowane przez organy stosujące prawo na skutek metod wykładni pozajęzykowej. Nie jest zatem dopuszczalne, aby przepisy określające ciężary lub świadczenia publiczne były w praktyce organów podatkowych czy sądów interpretowane w sposób rozszerzający przy wykorzystaniu pozajęzykowych metod wykładni prawa (por. wyrok NSA z 27 stycznia 2023 r., sygn. akt II FSK 1462/20, uchwała NSA z 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I GSP 1/1).

Zdaniem Spółki, dokonując wykładni art. 13 pkt 6 Ustawy WNI należy stwierdzić, że jedynym warunkiem łącznego rozliczania pomocy publicznej jest posiadanie co najmniej dwóch decyzji o wsparciu, co jak wskazuje Spółka w opisie stanu faktycznego niniejszej interpretacji indywidualnej zostało spełnione - Spółka jest w posiadaniu Decyzji 1, Decyzji 2 i rozważa uzyskanie kolejnych decyzji o wsparciu, a tym samym planuje rozliczyć na ich podstawie pomoc publiczną w formie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Spółka ponadto wskazuje, że obie posiadane przez Wnioskodawcę decyzje o wsparciu, a także rozważane przez Spółkę kolejne decyzję, zawierają oraz będą zawierać odwołanie do prowadzonej działalności gospodarczej sklasyfikowanej według takich samych kodów PKWiU, tj. zarówno Decyzja 1 jak i Decyzja 2, oraz kolejne potencjalne decyzje o wsparciu będą zawierać następujące kody PKWiU:

-(…)

Należy także podkreślić, że bez znaczenia pozostaje, że Decyzja 1 i Decyzja 2 oraz kolejne potencjalne decyzje o wsparciu wydane zostały/potencjalnie zostaną wydane na realizację inwestycji o różnym zakresie terytorialnym. Mechanizm udzielania przedsiębiorcom wsparcia w podejmowaniu nowych inwestycji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wprowadzony Ustawą WNI, całkowicie odszedł od ograniczeń terytorialnych dotyczących możliwości uzyskania wsparcia w formie zwolnienia od podatku dochodowego. W przeciwieństwie do rozwiązań przewidzianych w ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych ograniczonych do inwestycji realizowanych w konkretnych lokalizacjach, o wsparcie przewidziane w Ustawie WNI mogą ubiegać się przedsiębiorcy z terenu całego kraju, niezależnie od miejsca prowadzonej działalności gospodarczej. Nie ma zatem możliwości w takim przypadku do wykorzystania pomocy w sposób nieuprawniony. Mając na uwadze powyższe należy zaznaczyć, że norma prawna wyprowadzona z art. 13 pkt 6 Ustawy WNI przy użyciu wyłącznie wykładni językowej jest wystarczająca do uzyskania jednoznacznego rezultatu, sprowadzającego się do przyjęcia, że podatnik posiadający co najmniej dwie decyzje o wsparciu ma obowiązek rozliczania pomocy publicznej chronologicznie, zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu.

Z literalnego brzmienia art. 13 ust. 7 w zw. z art. 13 ust. 6 Ustawy WNI wynika, że rozliczenie pomocy publicznej „następuje” zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu. Tym samym, uzasadnione jest stwierdzenie, że po stronie podatnika nie tyle powstaje uprawnienie do rozliczania pomocy publicznej w określony sposób, co z powołanej regulacji wywieść należy obowiązek rozliczania pomocy publicznej chronologicznie, zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu. Rozliczenie pomocy publicznej następuje w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest limit pomocy publicznej w ramach zezwolenia (decyzji) wydanego najwcześniej, a gdy limit wynikający z tego zezwolenia (decyzji) jest niewystarczający, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z kolejnych zezwoleń (decyzji), w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania.

Powyższe podejście zostało także zaprezentowane na stronie 20 i 21 Objaśnień podatkowych z dnia 6 marca 2020 r., dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (dalej: „Objaśnienia podatkowe”) oraz w powołanym na stronie 22 Objaśnień podatkowych przykładzie nr 14:

„Przykład 14.

Przedsiębiorca w dniu 1 sierpnia 2018 r. otrzymał decyzję o wsparciu 1/2018. Następnie, w dniu 18 grudnia 2018 r. otrzymał decyzję 2/2018, a w dniu 1 kwietnia 2019 r. otrzymał decyzję o wsparciu 3/2019.

Z uwagi na poniesione koszty kwalifikowane oraz określoną intensywność pomocy, w każdej decyzji o wsparciu dopuszczalna wartość pomocy kształtuje się następująco:

- decyzja 1/2018 - 500 tys. zł

- decyzja 2/2018 - 750 tys. zł

- decyzja 3/2019 - 300 tys. zł

Podatnik może wykorzystać pomoc publiczną w wysokości 1 550 tys. zł.

Podatnik w latach następnych osiąga dochód z nowych inwestycji i wykorzystuje dostępny limit zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu.

Po wykorzystaniu limitu pomocy z decyzji 1/2018 (500 tys. zł), przedsiębiorca rozpoczyna wykorzystywanie limitu z decyzji 2/2018. Jeżeli przed wykorzystaniem limitu z decyzji 2/2018 przedsiębiorca rezygnuje z prowadzenia działalności określonej w tej decyzji, wówczas nie jest możliwe korzystanie z pozostałego (niewykorzystanego) limitu pomocy publicznej określonej w tej decyzji 2/2018. Przedsiębiorca zobowiązany jest w takim przypadku rozpocząć korzystanie z limitu pomocy publicznej wynikającego z decyzji 3/2019”.

Objaśnienia te zostały wydane zgodnie z art. 14a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa i stanowią ogólne wyjaśnienie przepisów prawa podatkowego dotyczące stosowania tych przepisów. Stosownie do art. 14n § 4 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zastosowanie się przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym do objaśnień podatkowych powoduje objęcie go ochroną przewidzianą w art. 14k-14m tej ustawy, tj. zastosowanie się do objaśnień powoduje objęcie podatnika ochroną prawno-podatkową wynikającą z art. 14k-14m Ordynacji podatkowej.

Przyjęcie odmiennej interpretacji przywołanych przepisów, skutkujące koniecznością odrębnego rozliczania wyniku podatkowego dla każdej decyzji o wsparciu, prowadziłoby do podważenia sensu istnienia tych regulacji. A to ze względu na fakt, że rozliczanie pomocy publicznej następowałoby na zasadach rozłącznego kalkulowania odrębnie dochodu dla każdej decyzji o wsparciu i odniesienia do odrębnych limitów pomocy publicznej. W konsekwencji, rozliczanie uzyskanej pomocy chronologicznie nie byłoby możliwe. Zgodnie z koncepcją racjonalności prawodawcy, ustawodawca nie uchwala norm prawnych nieniosących za sobą żadnej treści. W związku z tym zasadne jest założenie, że powyższe przepisy mają znaczenie tylko w przypadku, gdy przyjęta zostanie możliwość wspólnego rozliczania pomocy publicznej wynikającej z decyzji o wsparciu, skutkująca rozliczaniem całości przyznanej pomocy publicznej w formie niezapłaconego podatku zgodnie z kolejnością wydawania decyzji o wsparciu. W ocenie Wnioskodawcy ustawodawca nakłada w ten sposób obowiązek wykorzystania limitu pomocy publicznej chronologicznie zgodnie z kolejnością wydawanych decyzji o wsparciu.

Wnioskodawca także podkreśla, że brak jest jakichkolwiek uregulowań prawnych, które bezpośrednio nakładałyby na przedsiębiorców obowiązek wydzielania organizacyjnego działalności prowadzonej na podstawie różnych decyzji o wsparciu, jak również samego wyodrębniania wyniku podatkowego, który został osiągnięty w ramach poszczególnych projektów inwestycyjnych, objętych odrębnymi decyzjami o wsparciu. W konsekwencji, skoro przedmiotowy obowiązek nie został bezpośrednio sformułowany przez ustawodawcę, nie można go domniemywać i wymagać jego wypełniania przez przedsiębiorców (stanowisko skarżącej, do którego przychylił się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 23 marca 2023 r., sygn. akt I SA/Łd 122/23). Warto także zwrócić uwagę, że w przepisie art. 13 ust. 6 Ustawy WNI nie zawarto żadnych zastrzeżeń dotyczących wyjątków od zasady chronologicznego rozliczania pomocy publicznej na podstawie decyzji o wsparciu, dlatego w ocenie Wnioskodawcy, skoro ustawodawca tych rozróżnień nie wprowadził, to nie powinny być one domniemywane.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 Ustawy CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Natomiast, zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 Ustawy CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu osiągnięcia przychodu zwolnionego spod opodatkowania. Jednocześnie w myśl art. 7 ust. 4 Ustawy CIT, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu.

Analiza powyższych przepisów wskazuje zatem na to, że na podatnikach prowadzących działalność na podstawie decyzji o wsparciu spoczywa obowiązek prowadzenia ewidencji zapewniającej wyłącznie określenie kwoty dochodu zwolnionego z podatku dochodowego oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. Ustawodawca nie wymaga natomiast prowadzenia odrębnych ewidencji dla działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o więcej niż jedną decyzję o wsparciu.

Podobne wnioski wynikają także z analizy art. 17 ust. 6a Ustawy CIT zgodnie z którym, w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu, działalność prowadzoną na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu.

Stosownie do art. 17 ust. 6aa Ustawy CIT, przepis ust. 6a stosuje się odpowiednio do ustalania wielkości zwolnienia od podatku dochodowego w przypadku, gdy na terenie określonym w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu jest prowadzona działalność gospodarcza określona w tym zezwoleniu lub działalność gospodarcza, w ramach której jest realizowana nowa inwestycja, oraz inna działalność tego podatnika.

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Zatem wymagane jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w oparciu o nową inwestycję na terenie określonym w decyzji o wsparciu oraz działalnością prowadzoną poza nową inwestycją.

Z Objaśnień podatkowych z dnia 6 marca 2020 r., dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (dalej: „Objaśnienia podatkowe”) wynika, że „podatnik uzyskujący dochody z działalności gospodarczej, w ramach której realizowana jest nowa inwestycja, określona w decyzji o wsparciu, powinien poprzez odpowiednie zmiany w przyjętych zasadach (polityce) rachunkowości dokonać wyodrębnienia w ewidencji księgowej operacji gospodarczych dotyczących tej działalności. Dokonane zmiany powinny umożliwić uzyskanie informacji, które są wymagane w zakresie rozliczania przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu. Zapewnienie ww. wyodrębnionej ewidencji oznacza co najmniej wyodrębnienie operacji gospodarczych w księgach rachunkowych, przykładowo na kontach ksiąg pomocniczych” (str. 50, pkt 75 Objaśnień podatkowych).

Jednocześnie z ww. objaśnień wynika, że gdy przedsiębiorca osiąga dochody z nowych inwestycji na podstawie co najmniej dwóch decyzji o wsparciu istnieje możliwość kumulacji przychodów oraz kosztów, a także wyliczania dochodu podlegającego zwolnieniu (str. 40 pkt 63 Objaśnień podatkowych). Zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi (strona 34 pkt 44) jeżeli podatnik uzyska kilka decyzji o wsparciu przychody wynikające z realizacji nowych inwestycji podlegają sumowaniu (nie muszą być wydzielane na poszczególne nowe inwestycje).

Analiza przedstawionego zagadnienia prowadzi zatem do wniosku, że ewidencja powinna być prowadzona w sposób pozwalający na określenie dochodu zwolnionego z opodatkowania oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. W przypadku posiadania więcej niż jednej decyzji o wsparciu może być prowadzona jedna wspólna ewidencja rachunkowa dla działalności podlegającej zwolnieniu oraz odrębna ewidencja dla działalności podlegającej opodatkowaniu.

Ponadto, brak obowiązku prowadzenia odrębnych ewidencji dla działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o więcej niż jedną decyzję podkreśla się także w piśmiennictwie tak np.:

-w komentarzu do art. 17 Ustawy CIT, K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2019 r., napisano, że:

„Zgodnie z art. 13 ust. 6 WspNowInwU, w przypadku gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu, zgodnie z ust. 7 tego artykułu, powyższa zasada jest stosowana także w przypadku, gdy przedsiębiorca korzysta z pomocy publicznej na podstawie decyzji o wsparciu oraz na podstawie zezwolenia strefowego. Analiza wyżej wskazanych przepisów wskazuje, że przedsiębiorcy mają obowiązek chronologicznego rozliczania pomocy publicznej uzyskanej na podstawie dwóch lub więcej decyzji o wsparciu bądź decyzji o wsparciu i zezwolenia strefowego”;

-w artykule Sienkiewicz Marek i Zwolenik Marcin, Polska Strefa Inwestycji. Czy zwolnieniu z opodatkowania powinien podlegać jedynie dochód generowany z nowej inwestycji?, Przegląd Podatkowy, 2020, nr 2, s. 19-25, wskazano, że:

„W tym aspekcie sposób dokonania rozliczeń został wskazany w treści art. 13 ust. 6 u.w.n.i., zgodnie z którym w przypadku, gdy przedsiębiorca uzyskał kilka DoW, uzyskana w ich ramach pomoc jest rozliczana chronologicznie (analogiczne założenia zostały wskazane w art. 13 ust. 7 u.w.n.i. który odnosi się do rozliczania pomocy na podstawie zarówno zezwolenia, jak i DoW). Powyższe wprowadza możliwość prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z kilku inwestycji, z wykorzystaniem w pierwszej kolejności limitu pomocy publicznej w ramach wcześniej wydanej DoW, a po jego wyczerpaniu - limitu dostępnego w ramach następnej chronologicznie DoW”.

Spółka stoi na stanowisku, że brak jest nakazu przypisywania dochodu do poszczególnych decyzji o wsparciu, bowiem z przepisów wynika jedynie konieczność wydzielenia organizacyjnego działalności zwolnionej i opodatkowanej. W konsekwencji, Wnioskodawca może dokonać zsumowania przychodów oraz kosztów (bez wydzielenia poszczególnych inwestycji) i ustalić łączną sumę dochodów na podstawie jednej wspólnej ewidencji dla działalności podlegającej zwolnieniu z CIT, prowadzonej na podstawie posiadanych w danym okresie decyzji o wsparciu.

Wart podkreślenia jest fakt, że sądy administracyjne przychylają się do stanowiska podatników potwierdzającego możliwość chronologicznego rozliczania pomocy publicznej dostępnej w ramach zezwolenia i decyzji o wsparciu. Przykładowo, w nieco odmiennej sprawie względem Spółki dotyczącej łączenia zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w ramach Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz decyzji o wsparciu jednoznacznie i wprost wypowiedział się w tym zakresie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 13 października 2021 r. (sygn. akt I SA/OI 538/21):

„Odczytując więc literalnie treść omawianych przepisów ustawy o SSE oraz ustawy o WNI należy dojść do wniosku, że pomoc publiczna w formie zwolnień podatkowych wynikających z zezwoleń strefowych oraz z decyzji o wsparciu powinna być rozliczana chronologicznie, w sposób, jaki zaproponowano we wniosku o wydanie interpretacji”.

Podobnie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 23 marca 2023 r. (sygn. I SA/Łd 122/23) wskazał, że:

„Lektura przywołanych norm prawnych jasno wskazuje na ich podobieństwo, co dostrzegła i strona skarżąca w swej argumentacji - wynika z nich chronologiczna kolejność rozliczania pomocy. Także i w tej kwestii, na co już Sąd zwrócił uwagę, wypowiadały się sądy administracyjne wypracowując jednolitą linię orzeczniczą, zgodnie z którą zasadne jest rozliczanie pomocy zgodnie z chronologią wydanych zezwoleń, przy uwzględnieniu dochodu ustalanego łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach (por. ww. wyroki NSA z dnia: 19 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 1849/14, 20 marca 2018 r. sygn. akt II FSK 696/16, 14 września 2018 r. sygn. akt II FSK 2233/16; wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 sierpnia 2020 r., sygn. akt I SA/Gl 15/20, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 49/19).

Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela ugruntowaną linię orzeczniczą, gdyż trafnie zwrócono w niej uwagę, że unormowania prawne dotyczące sposobu rozliczania pomocy publicznej przyznanej na podstawie decyzji o wsparciu są analogiczne do tych, które dotyczą zezwoleń. Brzmienie art. 13 ust. 7 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji wprost stanowi o takiej sytuacji, gdy przedsiębiorca korzysta ze zwolnienia zarówno na podstawie wydanych zezwoleń, jak i decyzji o wsparciu”.

W ocenie Spółki mając na względzie, że w orzecznictwie dominuje pogląd, zgodnie z którym możliwe jest prowadzenie łącznej ewidencji dla posiadanych przez podatników zezwoleń na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej (SSE) oraz decyzji o wsparciu, uznać należy, iż tym bardziej dopuszczalne jest prowadzenie jednej łącznej ewidencji dla posiadanych decyzji o wsparciu. Podkreślenia wymaga także fakt, że stanowisko w podobnych stanach faktycznych potwierdzające możliwość chronologicznego korzystania z dostępnej pomocy publicznej w sytuacji uzyskania więcej niż jednej decyzji o wsparciu zaprezentowane zostało w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej przykładowo w:

- interpretacji indywidualnej z dnia 21 czerwca 2023 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.298.2023.1.AN, w której DKIS wskazał w odpowiedzi na pytanie wnioskodawcy „czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach DoW i planowanej do pozyskania decyzji o wsparciu, w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest (będzie) limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji o wsparciu wydanej najwcześniej tj. DoW 1, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niej wynikający nie jest wystarczający do objęcia całości dochodu zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z kolejnych decyzji o wsparciu w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania (w tym również w ramach planowanej do pozyskania decyzji o wsparciu)?” co następuje:

„(...) Analizując ww. przepisy w kontekście stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego także za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, tj. ustalenia, czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach DoW i planowanej do pozyskania decyzji o wsparciu, w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest (będzie) limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji o wsparciu wydanej najwcześniej tj. DoW 1, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niej wynikający nie jest wystarczający do objęcia całości dochodu zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z kolejnych decyzji o wsparciu w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania (w tym również w ramach planowanej do pozyskania decyzji o wsparciu)”.

- interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2023 r. znak: 0111-KDIB1-3.4010.11.2023.1.ZK w której natomiast wskazano w odpowiedzi na pytanie wnioskodawcy w brzmieniu : „Czy dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej Decyzji nr 1 oraz Decyzji nr 2, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych (wspólnej dla obu Decyzji), wykorzystując w konsekwencji prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej najpierw limit pomocy publicznej w ramach posiadanej Decyzji nr 1, a po jego wyczerpaniu limit dostępny w ramach Decyzji nr 2?” stwierdził co następuje:

„(...) Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy: - dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej Decyzji nr 1 oraz Decyzji nr 2, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych (wspólnej dla obu Decyzji), wykorzystując w konsekwencji prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej najpierw limit pomocy publicznej w ramach posiadanej Decyzji nr 1, a po jego wyczerpaniu limit dostępny w ramach Decyzji nr 2, jest prawidłowe”.

- interpretacji indywidualnej z dnia 18 lutego 2023 r. znak: 0111-KDIB1-3.4010.706.2021.AN, w której wskazano w odpowiedzi na pytanie wnioskodawcy: „Czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej DoW I oraz DoW II, w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest (będzie) limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji o wsparciu wydanej najwcześniej tj. DoW I posiadanej przez Spółkę, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niej wynikający nie jest wystraczający do objęcia całości dochodu zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z kolejnej decyzji o wsparciu (DoW II) w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania” stwierdził co następuje:

„(...)Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

- dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanych DoW I oraz DoW II, Spółka może (będzie mogła) prowadzić jedną wspólną ewidencję dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzonej na podstawie posiadanych w danym okresie decyzji o wsparciu, jest prawidłowe;

- zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej DoW I oraz DoW II, w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest (będzie) limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji o wsparciu wydanej najwcześniej tj. DoW I posiadanej przez Spółkę, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niej wynikający nie jest wystraczający do objęcia całości dochodu zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z kolejnej decyzji o wsparciu (DoW II) w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania, jest prawidłowe.”

-interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2022 r. znak: 0111-KDIB1-3.4010.31.2023.1.JG,

-interpretacji indywidualnej z dnia 26 maja 2021 r. znak: 0111-KDIB1 3.4010.176.2021.2.JKU,

-interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2020 r. znak: 0114-KDIP2-1.4010.237.2020.1.JC.

Podsumowując, mając na względzie zaprezentowaną argumentację, zdaniem Spółki, dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu powinien podlegać zwolnieniu z opodatkowania CIT chronologicznie, w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystany zostanie limit dostępnej pomocy publicznej wynikający z Decyzji 1, a po jego wyczerpaniu, gdy limit pomocy publicznej wynikający z Decyzji 1 nie będzie wystarczający do objęcia całości dochodu zwolnieniem z opodatkowania CIT, otrzymana pomoc publiczna będzie rozliczana z dostępnym limitem pomocy publicznej wynikającym z Decyzji 2, lub kolejnych decyzji o wsparciu uzyskanych przez Spółkę, w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania na podstawie jednej wspólnej ewidencji.

W świetle przywołanych argumentów Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego są prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”),

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop,

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 74 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a updop,

Stosownie natomiast do treści art. 17 ust. 4 updop,

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 updop,

Analiza powyższych przepisów wskazuje zatem na to, że na podatnikach prowadzących działalność na podstawie decyzji o wsparciu spoczywa obowiązek prowadzenia ewidencji zapewniającej wyłącznie określenie kwoty dochodu zwolnionego z podatku dochodowego oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. Ustawodawca nie wymaga natomiast prowadzenia odrębnych ewidencji dla działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o więcej niż jedną decyzję o wsparciu.

Podobne wnioski wynikają także z analizy art. 17 ust. 6a updop, zgodnie z którym,

Stosownie do art. 17 ust. 6aa updop,

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy o WNI,

W myśl art. 4 ustawy o WNI,

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu. Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

W myśl art. 13 ust. 6, ust. 7 i ust. 8 ustawy o WNI,

Zatem, wymagane jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w oparciu o nową inwestycję na terenie określonym w decyzji o wsparciu oraz działalnością prowadzoną poza nową inwestycją.

Z objaśnień podatkowych z 6 marca 2020 r., dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji wynika, że podatnik uzyskujący dochody z działalności gospodarczej, w ramach której realizowana jest nowa inwestycja, określona w decyzji o wsparciu, powinien poprzez odpowiednie zmiany w przyjętych zasadach (polityce) rachunkowości dokonać wyodrębnienia w ewidencji księgowej operacji gospodarczych dotyczących tej działalności. Dokonane zmiany powinny umożliwić uzyskanie informacji, które są wymagane w zakresie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu. Zapewnienie ww. wyodrębnionej ewidencji oznacza co najmniej wyodrębnienie operacji gospodarczych w księgach rachunkowych, przykładowo na kontach ksiąg pomocniczych (str. 50, pkt 75 objaśnień).

Jednocześnie z ww. objaśnień wynika, że gdy przedsiębiorca osiąga dochody z nowych inwestycji na podstawie co najmniej dwóch decyzji o wsparciu istnieje możliwość kumulacji przychodów oraz kosztów, a także wyliczania dochodu podlegającego zwolnieniu (str. 40 pkt 63 objaśnień). Zgodnie z objaśnieniami (strona 34 pkt 44), jeżeli podatnik uzyska kilka decyzji o wsparciu przychody wynikające z realizacji nowych inwestycji podlegają sumowaniu (nie muszą być wydzielane na poszczególne nowe inwestycje).

Analiza przedstawionego zagadnienia prowadzi zatem do wniosku, że ewidencja powinna być prowadzona w sposób pozwalający na określenie dochodu zwolnionego z opodatkowania oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. W przypadku posiadania więcej niż jednej decyzji o wsparciu może być prowadzona jedna wspólna ewidencja rachunkowa dla działalności podlegającej zwolnieniu oraz odrębna ewidencja dla działalności podlegającej opodatkowaniu.

Zgodnie z objaśnieniami (strona 20-21 pkt 33): „Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy o WNI w przypadku, gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu. Zasadę tę stosuje się również, gdy przedsiębiorca korzysta z pomocy publicznej zarówno na podstawie decyzji o wsparciu, jak i na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „ustawa o SSE”), na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Rozliczenie pomocy publicznej następuje w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest limit pomocy publicznej w ramach zezwolenia (decyzji) wydanego najwcześniej, a gdy limit wynikający z tego zezwolenia (decyzji) jest niewystarczający, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z kolejnych zezwoleń (decyzji), w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania”.

Reasumując, analiza ww. przepisów w kontekście stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, że za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące ustalania, czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach decyzji o wsparciu w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest (będzie) limit dostępnej pomocy publicznej w ramach decyzji o wsparciu wydanej najwcześniej tj. Decyzji 1, a po jego wykorzystaniu, gdy limit pomocy publicznej z niej wynikający nie jest wystarczający do objęcia całości dochodu zwolnieniem podatkowym, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z Decyzji 2 lub kolejnych decyzji o wsparciu uzyskanych przez Spółkę, w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania na podstawie jednej wspólnej ewidencji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).