Interpretacja indywidualna z dnia 1 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.11.2023.1.ZK

Czy dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej Decyzji nr 1 oraz Decyzji nr 2, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych (wspólnej dla obu Decyzji), wykorzystując w konsekwencji prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej najpierw limit pomocy publicznej w ramach posiadanej Decyzji nr 1, a po jego wyczerpaniu limit dostępny w ramach Decyzji nr 2?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek, z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia:

-czy dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej Decyzji nr 1 oraz Decyzji nr 2, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych (wspólnej dla obu Decyzji), wykorzystując w konsekwencji prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej najpierw limit pomocy publicznej w ramach posiadanej Decyzji nr 1, a po jego wyczerpaniu limit dostępny w ramach Decyzji nr 2.

Uzupełnili Państwo braki formalne wniosku – w odpowiedni na wezwanie – pismem z 21 lutego 2023 r. (data wpływu: 27 lutego 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X Spółka Akcyjna z siedzibą w (…) (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego podlegającym opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terenie Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2022.2587 tj. z dnia 2022.12.13)(dalej: „Ustawa CIT”) oraz „dużym przedsiębiorcą” w rozumieniu m.in.: przepisów o pomocy publicznej. Spółka stanowi część (…) i jest producentem (...), które znajdują zastosowanie w sektorze budowlanym.

Dnia 18 września 2019 roku, Spółka otrzymała Decyzję o wsparciu nr D1 na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Decyzja nr 1” lub „Decyzja o Wsparciu nr 1”).

Zgodnie z treścią Decyzji, Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”), rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego:

-23.51 - cement.

W Decyzji o Wsparciu nr 1 ustalono następujące warunki prowadzenia działalności:

1.Nowa inwestycja realizowana w oparciu o niniejszą decyzję prowadzona będzie w miejscowości (…), w gminie (…), w powiecie (…), w województwie (…), na terenie działek o nr:

-(...) o powierzchni 34,5969 ha, zlokalizowanej w obrębie (…),

-(...) o powierzchni 11,5700 ha, (...) o powierzchni 0,2841 ha oraz (...) o powierzchni 15,6646 ha zlokalizowanych w obrębie (…),

dla których Sąd Rejonowy w (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą KW nr (…), zwanych łącznie dalej „terenem realizacji inwestycji”.

2.Zwiększenie dotychczasowego zatrudnienia, kształtującego się na poziomie 107,06 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, poprzez zatrudnienie po dniu wydania decyzji na terenie realizacji nowej inwestycji co najmniej 4 nowych pracowników w terminie do 31 grudnia 2027 r. i utrzymanie tego zatrudnienia na terenie realizacji nowej inwestycji przez co najmniej 5 lat, licząc od dnia zatrudnienia do dnia 31 grudnia 2032 r.

3.Poniesienie na terenie realizacji nowej inwestycji kosztów kwalifikowanych inwestycji, w rozumieniu § 4 oraz § 8 ust.1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (dalej: „Rozporządzenie PSI”) o łącznej wartości co najmniej 37.000.000,00 zł (słownie złotych: trzydzieści siedem milionów 00/100) w terminie do dnia 31 grudnia 2027 r.

4.Zakończenie inwestycji w terminie do dnia 31 grudnia 2027 roku.

Decyzja wskazuje ponadto kryterium ilościowe oraz kryteria jakościowe, które Spółka zobowiązuje się spełnić.

Spółka na bazie otrzymanej Decyzji zaczęła realizować określoną inwestycję. Podstawowym jej celem jest zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa w (…) (dalej: „Cementownia B”).

W związku z dalszymi planami rozszerzenia działalności, Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie kolejnej decyzji o wsparciu i taką Decyzję o wsparciu nr D2, dnia 30 września 2020 r., otrzymała (dalej: „Decyzja nr 2” lub „Decyzja o Wsparciu nr 2”).

Zgodnie z treścią Decyzji nr 2, Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „2SSE”), rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego:

-23.51.11 - Klinkier cementowy;

-23.51.12 - Cement;

-38.11.5 - Odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu.

W Decyzji o Wsparciu nr 2 ustalono następujące warunki prowadzenia działalności:

1.Poniesienie na terenie realizacji inwestycji kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji, w rozumieniu art. 2 pkt 7 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1162 z późn. zm.) (dalej: „Ustawa o WNI”) o łącznej wartości co najmniej 448 000 000,00 zł (słownie: czterysta czterdzieści osiem milionów złotych 00/100) po dniu wydania decyzji do dnia 31 grudnia 2023 r.;

2.Zwiększenie zatrudnienia, kształtującego się na poziomie 213,3 etatów, po dniu wydania decyzji w terminie do dnia 31 grudnia 2023 r. poprzez zatrudnienie co najmniej 1 nowego pracownika i utrzymanie zatrudnienia na poziomie 214,3 etatów do dnia 30 czerwca 2024 r;

3.Zakończenie inwestycji w terminie do dnia 31 grudnia 2023 roku.

Inwestycja realizowana jest na nieruchomościach o łącznej pow. 125,5416 ha, położonych w województwie (…), w powiecie (…), w gminie (…), w miejscowości (…) na działkach o nr: (...), (...), (....), (...) (dalej łącznie jako: „Cementownia M”).

Oba zakłady działają na jednorodnych warunkach w odniesieniu do maksymalnej intensywności wsparcia dla dużego przedsiębiorcy, które zarówno dla Cementowni B jak również dla Cementowni M położonej wynosi 35%.

Pomiędzy oboma zakładami (Cementownią B i Cementownią M), istnieją powiązania produkcyjne. Cementowania M dostarcza Cementowni B żużel będący surowcem do produkcji cementu. Żużel kupowany jest od zewnętrznych dostawców, po czym zostaje zmielony w Cementowni M przy użyciu specjalistycznego sprzętu, a następnie przetransportowany do Cementowni B, gdzie zostaje przerobiony na cement i zapakowany z przeznaczeniem do dystrybucji. Oba zakłady Spółki w powyższym zakresie (produkcji cementu przy wykorzystaniu żużlu) ściśle ze sobą kooperują. Dostawcą głównych surowców energetycznych, tj. w zakresie dostaw węgla jak i energii elektrycznej zarówno dla Cementowni B jak i dla Cementowni M są te same podmioty, które działają na rynku krajowym.

W konsekwencji, standardy jakościowe w zakresie wytwarzanego produktu (cementu) są dla obu zakładów tożsamo uregulowane przez Spółkę. Również dla obu zakładów Spółka prowadzi wspólny dział zakupu/sprzedaży gdzie negocjowane są dla nich jednakowe warunki handlowe.

Pytanie

Czy dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej Decyzji nr 1 oraz Decyzji nr 2, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych (wspólnej dla obu Decyzji), wykorzystując w konsekwencji prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej najpierw limit pomocy publicznej w ramach posiadanej Decyzji nr 1, a po jego wyczerpaniu limit dostępny w ramach Decyzji nr 2?

Państwa stanowisko w sprawie

Dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej Decyzji nr 1 oraz Decyzji nr 2, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych (wspólnej dla obu Decyzji), wykorzystując w konsekwencji prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej najpierw limit pomocy publicznej w ramach posiadanej Decyzji nr 1, a po jego wyczerpaniu limit dostępny w ramach Decyzji nr 2.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 Ustawy CIT).

Na podstawie Ustawy o WNI, został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie o WNI i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jak stanowi art. 17 ust. 4 Ustawy CIT, zwolnienia podatkowe, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Ustawy CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Natomiast, zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 Ustawy CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu osiągnięcia przychodu zwolnionego spod opodatkowania. Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 4 Ustawy CIT, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu.

Analiza powyższych przepisów wskazuje zatem na to, że na podatnikach prowadzących działalność na podstawie decyzji o wsparciu spoczywa obowiązek prowadzenia ewidencji zapewniającej określenie kwoty dochodu zwolnionego z podatku dochodowego oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. Ustawodawca nie wymaga natomiast prowadzenia odrębnych ewidencji dla działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o więcej niż jedną decyzję o wsparciu.

Podobne wnioski wynikają także z analizy art. 17 ust. 6a Ustawy CIT, zgodnie z którym w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu, działalność prowadzoną na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu.

Ponadto, na podstawie art. 3 Ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 4 Ustawy o WNI, zwolnienie, od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Przedmiotem decyzji o wsparciu - w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 Ustawy o WNI - jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu. Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 Ustawy o WNI i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

W myśl art. 13 ust. 6 i ust. 8 Ustawy o WNI, w przypadku, gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu. Rozliczenie pomocy publicznej przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której rozpoczęto inwestycję, w oparciu o którą jest prowadzona działalność gospodarcza.

Należy więc, wskazać na literalne brzmienie art. 13 ust. 6 Ustawy o WNI, stanowiącego, iż w przypadku, gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenia pomocy publicznej następują zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu. Analogiczne przepisy wprowadzono również w zakresie posiadania przez przedsiębiorcę decyzji o wsparciu i zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (art. 13 ust. 7 Ustawy o WNI, wskazujący, iż w takim przypadku odpowiednie zastosowanie znajdzie cytowany powyżej ust. 6).

Wskazane przepisy nie formułują więc nakazu „przypisywania” dochodu do poszczególnych decyzji o wsparciu. Wskazują jedynie na konieczność wydzielenia organizacyjnego działalności „zwolnionej” (tj. takiej, że dochody z niej podlegają zwolnieniu na mocy ww. przepisów Ustawy CIT) i „opodatkowanej” (tj. podlegającej opodatkowaniu CIT „na zasadach ogólnych”, bez stosowania ww. zwolnienia). W związku z powyższym, rozliczenie pomocy publicznej powinno nastąpić zgodnie z kolejnością przyznanych decyzji o wsparciu, na co wprost wskazuje art. 13 ust. 6 Ustawy o WNI. By tego dokonać, podatnik powinien prowadzić jedną łączną ewidencję dla działalności podlegającej zwolnieniu na podstawie decyzji o wsparciu, tak, by umożliwić chronologiczne rozliczanie pomocy.

Znowelizowany z dniem 1 stycznia 2022 r., art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT stanowi, iż zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu, zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 6a, działalność prowadzoną na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu.

Zauważyć należy, że powołane przepisy, które znalazły się w Ustawie WNI, nakazujące rozliczanie pomocy zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu, wskazują metodę rozliczania wykorzystania pomocy, która de facto nie mogłaby znaleźć zastosowania w sytuacji, w której ustawodawca wymagałby „rozdziału” wielkości przychodu i kosztów uzyskania przychodów - a w konsekwencji dochodu - na poszczególne decyzje.

Z powyższych przepisów wynika, że przedsiębiorca uzyskujący dochody korzystające ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT, oraz podlegające opodatkowaniu „na zasadach ogólnych”, obowiązany jest zapewnić, by na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych możliwe było ustalenie odrębnego wyniku podatkowego dla działalności gospodarczej, z której dochód korzysta ze zwolnienia od opodatkowania oraz dla działalności, z której dochód podlega opodatkowaniu. Ww. przepisy nie nakazują natomiast, w przypadku prowadzenia działalności, z której dochód jest zwolniony od podatku w związku decyzjami o wsparciu nowych inwestycji, aby traktować je odrębnie. W związku z tym, Spółka może prowadzić jedną, wspólną ewidencję dochodów uzyskiwanych na podstawie dwóch decyzji na potrzeby rozliczenia dochodu zwolnionego z opodatkowania.

Literalną wykładnię wskazanych przepisów potwierdza wykładnia celowościowa. Na etapie prac legislacyjnych nad ustawą ujawniona została intencja ustawodawcy w zakresie obecnego (obowiązującego od 1 stycznia 2022 r.) brzmienia przepisów uprawniających do łącznego ustalania dochodu i rezygnacji z wcześniej zgłoszonego pomysłu alokowania dochodu na poszczególne zezwolenia/decyzje. W stenogramie z posiedzenia Komisji Gospodarki i Rozwoju nr 109 z dnia 8 maja 2018 r. znajdujemy poprawkę (następnie przyjętą) Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Przedsiębiorczości i Technologii, Tadeusza Kościńskiego, umożliwiającą łączną kalkulację dochodu na bazie nowych przepisów; cyt. „W ich wyniku, zmiany do projektu ustawy o wspieraniu nowych inwestycji przewidują: a) uchylenie obowiązku rozdzielania dochodów na poszczególne zezwolenia/decyzje o wsparciu, w przypadku, gdy podatnik posiada więcej niż jedno zezwolenie/decyzje o wsparciu (brak obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji dla każdego zezwolenia/decyzji o wsparciu)...”.

Wskazać również należy, że w orzecznictwie dominuje pogląd, zgodnie z którym możliwe jest prowadzenie łącznej ewidencji dla posiadanych przez podatników zezwoleń na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej (SSE) oraz decyzji o wsparciu, tym samym uznać należy, iż tym bardziej dopuszczalne jest prowadzenie jednej łącznej ewidencji dla posiadanych decyzji o wsparciu.

Przykładowo, zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2021 r. o sygn. I SA/Kr 1147/20 „przepisy podatkowe nakładają na podatników obowiązek wyodrębnienia przychodów z działalności zwolnionej od pozostałych przychodów (art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), natomiast nie ma normatywnego zakazu prowadzenia wspólnej ewidencji w odniesieniu do przychodów i kosztów z działalności objętej zezwoleniami strefowymi i decyzją (decyzjami) o wsparciu, ani zakazu wykorzystywania limitu pomocy zgodnie z kolejnością wydawanych zezwoleń i decyzji o wsparciu. Obowiązek taki istnieje jedynie w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy”.

Podobne stanowisko znajduje potwierdzenie w jednolitym orzecznictwie sądów administracyjnych, tj. np.:

1)w wyroku z 18 września 2018 r. o sygn. akt II FSK 2409/16, w którym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż „(...) brak jest podstaw do wywodzenia obowiązku odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty (za dany rok podatkowy) w odniesieniu do każdego z posiadanych przez Spółkę zezwoleń, określających poszczególne zadania inwestycyjne w tej samej SSE (...)”;

2)w wyroku z 14 sierpnia 2018 r. o sygn. akt II FSK 2233/16 w którym Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż „(...) z przepisów podatkowych nie wynika, aby na podstawie danego zezwolenia wolny od podatku był tylko dochód z działalności gospodarczej osiągnięty z inwestycji zrealizowanej na podstawie tego zezwolenia. Wobec tego Spółka może objąć zwolnieniem z podatku dochód z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń, dyskontując tym samym uzyskaną pomoc etapami”;

3)w wyroku z 20 marca 2018 r. o sygn. akt II FSK 696/16 w zgodnie z którym Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż „(...) zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 PDOPrU może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach na podstawie art. 16 ust. 1 u.s.s.e.”.

Również organy podatkowe w licznych interpretacjach indywidualnych potwierdziły stanowisko Wnioskodawcy. Jako przykłady można wskazać:

-Interpretację indywidualną z 26 maja 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.176.2021.2.JKU, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy zakresie ustalenia, czy dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanych DoW I i Dow II, Spółka może (będzie mogła) prowadzić jedną wspólną ewidencję dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzonej na podstawie posiadanych w danym okresie decyzji o wsparciu, należało uznać za prawidłowe”.;

-Interpretację indywidualną z 9 września 2020 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.237.2020.1.JC, w której organ wskazał, że: „W przypadku posiadania więcej niż jednej decyzji o wsparciu może być prowadzona jedna wspólna ewidencja rachunkowa dla działalności podlegającej zwolnieniu oraz odrębna ewidencja dla działalności podlegającej opodatkowaniu”.;

-Interpretacje indywidualną z 9 sierpnia 2019 r. o sygn. 0111-KDIB2-3.4010.195.2019.1.KK, w której organ potwierdzając stanowisko wnioskodawcy uznał, że „Spółka może prowadzić jedną, wspólną ewidencję dochodów uzyskiwanych na podstawie dwóch decyzji na potrzeby rozliczenia dochodu zwolnionego z opodatkowania”.

Ponadto, Spółka wskazuje, że stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, wydanych o analogiczne brzmienie przepisów regulujących zwolnienie przewidziane dla przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie Specjalnych Stref Ekonomicznych, na podstawie uzyskiwanych zezwoleń, w tym m.in. w:

-Interpretacji indywidualnej z 26 listopada 2019 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.425.2019.1.MBD, w której organ potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej, łącznej ewidencji dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych tj. wspólnej dla wszystkich Zezwoleń”.;

-Interpretacji indywidualnej z 13 sierpnia 2019 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.431.2018.9.JKT, w której organ potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, że „dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE w oparciu o Zezwolenia, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej, łącznej ewidencji dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych, tj. wspólnej dla wszystkich Zezwoleń”;

-Interpretacji indywidualnej z 19 czerwca 2019 r. o sygn. IBPB-1-3/4510-578/15-1/MO, w której organ wskazał, że „Wnioskodawca jest zatem zobowiązany do prowadzenia jednej ewidencji w sposób pozwalający m.in. na określenie kwoty dochodu zwolnionego od podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych”.;

-Interpretacji indywidualnej z 4 kwietnia 2019 r. o sygn. IBPB-1-2/4510-571/15-1/AK, w której organ potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, że „dla celów korzystania z dwóch zezwoleń strefowych, tj. Zezwolenia nr 1 oraz Zezwolenia nr 2, spółka nie będzie obowiązana do prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej i ustalania odrębnego wyniku podatkowego dla każdego z nich”.

Dodatkowo, Spółka zwraca uwagę, że przedstawione przez nią stanowisko prezentowane jest również w piśmiennictwie.

Zgodnie z treścią komentarza do art. 17 ustawy o Ustawy CIT - K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2019 - „Zgodnie z art. 13 ust. 6 WspNowInwU, w przypadku, gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu, zgodnie z ust. 7 tego artykułu, powyższa zasada jest stosowana także w przypadku, gdy przedsiębiorca korzysta z pomocy publicznej na podstawie decyzji o wsparciu oraz na podstawie zezwolenia strefowego. Analiza wyżej wskazanych przepisów wskazuje, że przedsiębiorcy mają obowiązek chronologicznego rozliczania pomocy publicznej uzyskanej na podstawie dwóch lub więcej decyzji o wsparciu bądź decyzji o wsparciu i zezwolenia strefowego.”.

Podobnie w artykule Sienkiewicz Marek i Zwolenik Marcin. Polska Strefa Inwestycji. Czy zwolnieniu z opodatkowania powinien podlegać jedynie dochód generowany z nowej inwestycji? Przegląd Podatkowy, 2020, nr 2. s. 19-25, wskazano:

„W tym aspekcie sposób dokonania rozliczeń został wskazany w treści art. 13 ust. 6 u.w.n.i., zgodnie z którym w przypadku, gdy przedsiębiorca uzyskał kilka DoW, uzyskana w ich ramach pomoc jest rozliczana chronologicznie (analogiczne założenia zostały wskazane w art. 13 ust. 7 u.w.n.i., który odnosi się do rozliczania pomocy na podstawie zarówno zezwolenia, jak i DoW).

Powyższe wprowadza możliwość prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z kilku inwestycji, z wykorzystaniem w pierwszej kolejności limitu pomocy publicznej w ramach wcześniej wydanej DoW, a po jego wyczerpaniu - limitu dostępnego w ramach następnej chronologicznie DoW”.

Podsumowując, na bazie obowiązujących przepisów, stosując wskazane powyżej zasady ich wykładni, dla celów określenia dochodu (straty) z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w ramach obecnie posiadanych Decyzji o Wsparciu, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu (wspólnej dla Decyzji o Wsparciu nr 1 oraz Decyzji o Wsparciu nr 2). Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”),

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop,

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1752 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a updop,

Na podstawie art. 17 ust. 4 updop,

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 updop,

Analiza powyższych przepisów wskazuje zatem na to, że na podatnikach prowadzących działalność na podstawie decyzji o wsparciu spoczywa obowiązek prowadzenia ewidencji zapewniającej wyłącznie określenie kwoty dochodu zwolnionego z podatku dochodowego oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. Ustawodawca nie wymaga natomiast prowadzenia odrębnych ewidencji dla działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o więcej niż jedną decyzję o wsparciu.

Podobne wnioski wynikają także z analizy art. 17 ust. 6a updop, zgodnie z którym,

Stosownie do art. 17 ust. 6aa updop,

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy o WNI,

W myśl art. 4 ustawy o WNI,

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu. Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

W myśl art. 13 ust. 6 i ust. 8 ustawy o WNI,

Zatem wymagane jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w oparciu o nową inwestycję na terenie określonym w decyzji o wsparciu oraz działalnością prowadzoną poza nową inwestycją.

Z objaśnień podatkowych z 6 marca 2020 r., dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji wynika, że podatnik uzyskujący dochody z działalności gospodarczej, w ramach której realizowana jest nowa inwestycja, określona w decyzji o wsparciu, powinien poprzez odpowiednie zmiany w przyjętych zasadach (polityce) rachunkowości dokonać wyodrębnienia w ewidencji księgowej operacji gospodarczych dotyczących tej działalności. Dokonane zmiany powinny umożliwić uzyskanie informacji, które są wymagane w zakresie rozliczania przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu. Zapewnienie ww. wyodrębnionej ewidencji oznacza co najmniej wyodrębnienie operacji gospodarczych w księgach rachunkowych, przykładowo na kontach ksiąg pomocniczych (str. 50, pkt 75 objaśnień).

Jednocześnie, z ww. objaśnień wynika, że gdy przedsiębiorca osiąga dochody z nowych inwestycji na podstawie co najmniej dwóch decyzji o wsparciu, istnieje możliwość kumulacji przychodów oraz kosztów, a także wyliczania dochodu podlegającego zwolnieniu (str. 40 pkt 63 objaśnień). Zgodnie z objaśnieniami (strona 34 pkt 44) jeżeli podatnik uzyska kilka decyzji o wsparciu przychody wynikające z realizacji nowych inwestycji podlegają sumowaniu (nie muszą być wydzielane na poszczególne nowe inwestycje).

Analiza przedstawionego zagadnienia prowadzi zatem do wniosku, że ewidencja powinna być prowadzona w sposób pozwalający na określenie dochodu zwolnionego z opodatkowania oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. W przypadku posiadania więcej niż jednej decyzji o wsparciu może być prowadzona jedna wspólna ewidencja rachunkowa dla działalności podlegającej zwolnieniu oraz odrębna ewidencja dla działalności podlegającej opodatkowaniu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie postawionego pytania, czyli ustalenia, czy dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej Decyzji nr 1 oraz Decyzji nr 2, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych (wspólnej dla obu Decyzji), należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, zgodnie z objaśnieniami (strona 20-21 pkt 33): „Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy o WNI w przypadku, gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu. Zasadę tę stosuje się również, gdy przedsiębiorca korzysta z pomocy publicznej zarówno na podstawie decyzji o wsparciu, jak i na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „ustawa o SSE”), na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Rozliczenie pomocy publicznej następuje w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystywany jest limit pomocy publicznej w ramach zezwolenia (decyzji) wydanego najwcześniej, a gdy limit wynikający z tego zezwolenia (decyzji) jest niewystarczający, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczana z dostępnym limitem wynikającym z kolejnych zezwoleń (decyzji), w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania.”

Analizując ww. przepisy w kontekście zdarzenia przyszłego za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej Decyzji 1 oraz Decyzji 2, w ten sposób, że wykorzystując, w konsekwencji prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej, najpierw limit pomocy publicznej w ramach posiadanej Decyzji nr 1, a po jego wyczerpaniu limit dostępny w ramach Decyzji nr 2.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

-dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej Decyzji nr 1 oraz Decyzji nr 2, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych (wspólnej dla obu Decyzji), wykorzystując w konsekwencji prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej najpierw limit pomocy publicznej w ramach posiadanej Decyzji nr 1, a po jego wyczerpaniu limit dostępny w ramach Decyzji nr 2, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).