Wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2023 r., sygn. II FSK 1462/20

Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (spr.), Protokolant Dominika Kurek, po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1706/19 w sprawie ze skargi I. S.A. z siedzibą w W.(obecnie: G. S.A. z siedzibą w W.) na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 maja 2019 r., nr 0114-KDIP2-3.4010.55.2019.2.MS w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz I.S.A. z siedzibą w W. (obecnie: G. S.A. z siedzibą w W.) kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 8 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1706/19, w sprawie ze skargi l. S.A. z siedzibą w W. (obecnie: G. K. S.A. z siedzibą w W.; dalej: "Spółka") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") z dnia 21 maja 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 146 § 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. 2018 r., poz. 1302, ze zm., dalej "p.p.s.a."), uchylił zaskarżoną interpretację.

2.1. Pełnomocnik DKIS wniósł skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając mu naruszenie prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.), tj. art. 17 ust 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej "u.p.d.o.p.") oraz art. 17 ust 6a i art. 17 ust. 4 tej ustawy w zw. z art. 13 ust 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 roku o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162 ze zm., dalej: "ustawa o w.n.i."), art. 3 i art. 14 ust 1 pkt 2 tej ustawy w zw. z § 8 ust 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 roku w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizacje nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713, dalej "rozporządzenie"), poprzez ich błędną wykładnię polegającą na nieuprawnionym przyjęciu przez Sąd, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Spółki dla określenia dochodu zwolnionego bez znaczenia pozostaje fakt czy dochód został wygenerowany także z uwzględnieniem wykorzystania aktywów, w tym środków trwałych (maszyn, urządzeń, obiektów), które nie zostały nabyte lub wytworzone w ramach inwestycji i które wyłącznie częściowo zostały poddane rozbudowie lub modernizacji/ulepszeniu w wyniku inwestycji. Błędna wykładnia powyższych norm doprowadziła Sąd do wadliwej oceny, co do ich zastosowania poprzez nieprawidłowe przyjęcie, iż wszystkie wymienione w zapytaniu Spółki obiekty tworzą na gruncie zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. nierozerwalną całość infrastruktury zakładu, która jest wykorzystywana w procesie produkcji walcowanych wysoko przetworzonych wyrobów płaskich z aluminium i jego stopów. W konsekwencji Sąd niezasadnie przyjął, iż w związku z uzyskaniem decyzji o wsparciu, w okresie jej obowiązywania, zwolnieniu, o którym mowa wart. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. podlegać będzie cały dochód z działalności wskazanej w decyzji prowadzonej na terenie w niej wskazanym, do limitu przyznanej pomocy publicznej, w tym również dochód generowany przez infrastrukturę, która nie została nabyta lub wytworzona w ramach inwestycji lub która wyłącznie częściowo została rozbudowana lub zmodernizowana w ramach inwestycji. Skład orzekający nieprawidłowo wskazał, iż zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. objęte są dochody z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, bez ograniczenia do dochodów ściśle podporządkowane swoistej "wartość dodanej" w infrastrukturze podatnika, powstałej na skutek poczynionych nakładów w ramach nowej określonej w decyzji o wsparciu inwestycji. Tymczasem prawidłowa wykładnia powyższej normy powinna prowadzić do wniosku, iż zwolnieniu podlega wyłącznie dochód uzyskany w związku z realizacją nowej inwestycji, co zakłada konieczność wyodrębnienia, jako niepodlegającą zwolnieniu, m. in. część dochodu, która dotyczy działalności z uwzględnieniem wykorzystania środków trwałych (maszyn, urządzeń, obiektów), które nie zostały nabyte lub wytworzone w ramach inwestycji lub które wyłącznie częściowo zostały poddane rozbudowie i modernizacji/ulepszeniu w wyniku inwestycji.