Interpretacja indywidualna z dnia 2 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.322.2023.2.DS

Sprzedaż działek jest opodatkowana podatkiem VAT. Transakcja ta powinna zostać opodatkowana w całości wyłącznie przez Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą i wykorzystującego działki w tej działalności.

Interpretacja indywidualna– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 11 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieopodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 lipca 2023 r. (wpływ 12 września 2023 r.), pismem z 11 lipca 2023 r. (wpływ 13 września 2023 r.), pismem z 12 września 2023 r. (wpływ 19 września 2023 r.), pismem z 11 lipca 2023 r. (wpływ 21 września 2023 r.) oraz pismami z 12 i 26 września 2023 r. (wpływ 26 września 2023 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan A

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Pani B

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcy B i A byli/są właścicielami nieruchomości rolnej (…).

W roku (…) zgłosili się do Wnioskodawców o sprzedaż ziemi rolnej celem przeznaczenia gruntu (…). Warunkiem wyrażenia zgody był podział przedmiotowej działki na działki mniejsze oraz przekształcenie części nieruchomości na działki budowlane.

Na ww. nieruchomość (stanowiącą własność Wnioskodawców, położoną (…), została wydana decyzja (…), zatwierdzająca podział ww. nieruchomości na nowo utworzone działki o numerach ewidencyjnych: 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13,1/14, 1/15, 1/16, 1/17, 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/28, 1/29, 1/30, 1/31, 1/32, 1/33, 1/34 o łącznej powierzchni (…) ha.

Natomiast w przypadku nieruchomości położonej (…), została wydana decyzja (…), zatwierdzająca podział ww. nieruchomości na nowo utworzone działki o numerach ewidencyjnych: 2/1, 2/2, 2/3, 2/4, 2/5, 2/6, 2/7, 2/8, 2/9, 2/10, 2/11, 2/12, 2/13, 2/14, 2/15, 2/16, 2/17, 2/18, 2/19, 2/20, 2/21, 2/22, 2/23, 2/24, 2/25, 2/26, 2/27, 2/28, 2/29, 2/30, 2/31, 2/32, 2/33, 2/34, 2/35, 2/36, 2/37, 2/38, 2/39, 2/40, 2/41, 2/42, 2/43, 2/44, 2/45, 2/46, 2/47, 2/48, 2/49, 2/50, 2/51, 2/52, 2/53, 2/54 o łącznej powierzchni (…) ha.

Jednocześnie zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego powyższe nieruchomości zostały przekształcone z rolnych na działki pod zabudowę, przy czym na podstawie decyzji (…) zostali zobowiązani do uiszczenia opłaty adiacenckiej w łącznej wysokości (…) zł, która to opłata została dokonana.

Od stycznia 2021 r. Wnioskodawcy sprzedali nw. działki: 1/26, 2/29, 2/14, 2/17, 2/23, 2/27, 1/8, 1/23, 1/10, 2/3, 1/7, 1/11, 1/26, 1/3, 1/6, 1/18, 1/29, 1/9, 1/20, 1/19, 1/27, 1/21, 1/22, 1/4, 1/5, 1/16, 1/17, 1/24, 2/20, 1/25, 1/2, 1/1, 2/30, 2/4, 2/31, 2/5, 2/7, 2/6, 2/16, 2/28, 2/34, 2/2, 2/15.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy wnoszą o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej o konieczności naliczenia bądź zwolnienia z naliczenia podatku VAT dla zdarzeń przeszłych.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z tytułu której jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku VAT. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej.

W małżeństwie Wnioskodawców panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej i były one objęte wspólnością majątkową.

Sprzedane działki były wykorzystywane do prowadzenia rolniczej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Przed podziałem działki, nie była ona oddana w dzierżawę, ani nikt nie miał jej pod najem. Do momentu podziału działki była ona wykorzystywana z tytułu prowadzonej działalności. Były uprawiane na niej rośliny rolne (...). Sprzedana działka do czasu jej podziału była przez cały okres jej posiadania wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z inicjatywy Burmistrza (…) nastąpiło uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla ww. działki. Została ona przeznaczona na budowę domów jedno- i wielorodzinnych. Gmina (…) wystąpiła z inicjatywą podziału działek. Działki będące przedmiotem sprzedaży były niezabudowane.

Nabycie głównej działki zostało dokonane w wykonaniu czynności podlegającej zwolnionemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy nabyciu nie przysługiwało Wnioskodawcom prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ były to użytki rolne.

Przy sprzedaży wytyczonych działek Wnioskodawcy nie podpisywali umów przedwstępnych, nie inwestowali w infrastrukturę działek, nie udzielali nikomu pełnomocnictw do występowania w Wnioskodawcy czy żony imieniu, nie ponieśli żadnych nakładów pieniężnych w związku z przygotowaniem działek do sprzedaży.

Informacja o ich sprzedaży była publikowana w social mediach i ogólnodostępna informacja, tj. banery ogłoszeniowe. Wcześniej Wnioskodawcy nie sprzedawali żadnych działek. Na dzień dzisiejszy zostało z podziału 11 działek do sprzedaży oraz Wnioskodawcy posiadają użytki rolne, na których prowadzone są uprawy roślinne.

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, do której prowadzenia były wykorzystywane sprzedane działki Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od roku 2015.

Sprzedane działki były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, były prowadzone na nich uprawy. Dotyczy to wszystkich wymienionych działek: 2/26, 2/29, 2/14, 2/17, 2/23, 2/27, 1/8, 1/23, 1/10, 2/3, 1/7, 1/11, 1/26, 1/3, 1/6, 1/18, 1/29, 1/9, 1/20, 1/19, 1/27, 1/21, 1/22, 1/4, 1/5, 1/16, 1/17, 1/24, 2/20, 1/25, 1/2, 1/1, 2/30, 2/4, 2/31, 2/5, 2/7, 2/6, 2/16, 2/28, 2/34, 2/2, 2/15.

Ww. działki nie były udostępnione nikomu przez Wnioskodawcę ani przez Jego żonę. Wnioskodawcy z nikim nie podpisywali umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy, najmu, użyczenia).

Ww. działki do momentu sprzedaży były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku na podstawie ustawy o PIT art. 2 ust. 1 pkt 1.

Pytanie

Czy sprzedaż działek będzie opodatkowana podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Uważam, że sprzedaż działek, która ma charakter przeszły nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy. W świetle tego przepisu:

Art. 2 pkt 22 ustawy zawiera definicję sprzedaży. I tak:

W świetle powyższego grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W związku z powyższym zaznacza się, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Według art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwana dalej Dyrektywą VAT:

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy sprzedali nw. działki: 2/26, 2/29, 2/14, 2/17, 2/23, 2/27, 1/8, 1/23, 1/10, 2/3, 1/7, 1/11, 1/26, 1/3, 1/6, 1/18, 1/29, 1/9, 1/20, 1/19, 1/27, 1/21, 1/22, 1/4, 1/5, 1/16, 1/17, 1/24, 2/20, 1/25, 1/2, 1/1, 2/30, 2/4, 2/31, 2/5, 2/7, 2/6, 2/16, 2/28, 2/34, 2/2, 2/15. Działki będące przedmiotem sprzedaży były niezabudowane.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działek była opodatkowana podatkiem VAT.

Jak wskazano w opisie sprawy, sprzedane działki były wykorzystywane do prowadzenia rolniczej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej do której prowadzenia były wykorzystywane sprzedane działki Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Zatem, dostawa działek była dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu.

W związku z powyższym, sprzedaż działek podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 ustawy, stanowiąc odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 977 ze zm.) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Jak wynika z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – w brzmieniu obowiązującym do 23 września 2023 r.:

W oparciu o art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – w brzmieniu obowiązującym od 24 września 2023 r.:

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Według art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Zatem o charakterze danego gruntu powinien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W analizowanym przypadku – jak wskazano w opisie sprawy – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe nieruchomości zostały przekształcone z rolnych na działki pod zabudowę.

Tym samym, na moment dostawy działki będące przedmiotem sprzedaży stanowiły teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie ich sprzedaż nie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

·towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;

·przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 VATU04, przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub VATU04, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia od podatku VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył podatku VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru podatek VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z okoliczności sprawy, nabycie głównej działki zostało dokonane w wykonaniu czynności podlegającej zwolnionemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Były to użytki rolne.

Zatem dla sprzedaży przedmiotowych nieruchomości nie znalazło zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem, sprzedaż przedmiotowych działek nie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie został spełniony co najmniej jeden warunek, o którym mowa w tym przepisie.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działek nie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy, a zatem była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działek jest opodatkowana podatkiem VAT. Transakcja ta powinna jednak zostać opodatkowana w całości wyłącznie przez Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą i wykorzystującego działki w tej działalności.

Zatem stanowisko Zainteresowanych należało uznać jako nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zatem, należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna opiera się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu fatycznego. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan A (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).