Interpretacja indywidualna z dnia 24 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.271.2023.3.MKA

W zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

14 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 6 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży działki nr 1. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 7 sierpnia 2023 r. (wpływ 14 sierpnia 2023 r.).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

- L.S.

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

- D.S.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zainteresowanym będącym stroną postępowania oraz zainteresowaną niebędącą stroną postępowania są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej pozostające w związku małżeńskim z ustrojem wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej (zwani dale łącznej: „Zainteresowanymi”).

Zainteresowani w 1986 r. otrzymali w drodze darowizny od ojca Zainteresowanego gospodarstwo rolne (pola, maszyny, inwentarz żywy), składające się z niezabudowanych działek gruntu oznaczonych numerami ewidencyjnymi 2, 3, 4, 1, 5, 6, 7, 8 o łącznej powierzchni całej nieruchomości (…) ha, oznaczonej księgą wieczystą numer (…) Sądu Rejonowego w (…). W związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, Zainteresowany posiada status podatnika podatku VAT (Zainteresowana nie posiada tego statusu).

Obecnie, Zainteresowani zamierzają sprzedać spółce z ograniczoną odpowiedzialnością będącą zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (dalej: „Kupujący”) działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 1 ha o powierzchni (…) ha pochodzącą z księgi wieczystej numer (…) Sądu Rejonowego w (…). Działka, w części o powierzchni (…) ha oznaczona jest symbolem użytku ,,PsV”, tj. jako pastwiska trwałe, a w pozostałej części o powierzchni (…) ha symbolem „W-PsV”, tj. jako grunty pod rowami. Działka znajduje się na terenie nieobjętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jest porośnięta trawą, która jest co jakiś czas koszona. Ze skoszonej trawy robione są natomiast bele dla zwierząt znajdujących się w gospodarstwie rolnym. Przedmiotowa działka nigdy nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.

Zainteresowani w celu sprzedaży działki nie korzystali z biura nieruchomości, nie ogłaszali się w Internecie ani w telewizji. Zainteresowani umieścili jedynie baner z napisem „Na sprzedaż” i numerem telefonu. Zainteresowani nie ponosili, nie ponoszą i nie planują ponosić żadnych nakładów na zwiększenie wartości działki przed jej sprzedażą, w szczególności nie będą doprowadzać do niej żadnych przyłączy.

Zainteresowani zawarli z Kupującym przedwstępną umowę sprzedaży, w ramach której udzielili mu zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane (w celu uzyskania pozwolenia na budowę), w tym w szczególności prawa występowania we własnym imieniu lub poprzez pełnomocników w celu uzyskania wszelkich wymaganych prawem decyzji, postanowień i uzgodnień ze wszystkimi organami administracji, osobami fizycznymi i prawnymi, jakie w zakresie zamierzonego przez Kupującego celu inwestycyjnego okażą się niezbędne. Zainteresowani wyrazili również zgodę na wejście Kupującego lub wskazane przez niego podmioty na działkę, celem przeprowadzenia badań gruntu oraz udzielili Kupującemu pełnomocnictwa do uzyskania decyzji wyrażającej zgodę na lokalizację na działce zjazdu z drogi publicznej.

Zgodnie z zapisami umowy przedwstępnej, umowa przyrzeczona zostanie zawarta po uprzednim ziszczeniu się następujących warunków:

a)uzyskania staraniem i na koszt Kupującego ostatecznej i prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę dla planowanej na przedmiotowej nieruchomości inwestycji wraz z zatwierdzonym układem komunikacyjnym oraz niezbędną infrastrukturą techniczną,

b)na dzień zawarcia przyrzeczonej, nieruchomość będąca przedmiotem tego aktu nie będzie nieruchomością rolną w rozumieniu art. 2 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego,

c)Kupujący nabędzie działkę sąsiednią nr 9 (…) należącą do Urzędu Miasta w (…), o ile okaże się to niezbędne do realizacji planowanej inwestycji.

Warunek opisany w lit. a) i c) powyżej zastrzeżone są na korzyść Kupującego, co oznacza, że Kupujący może żądać zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży pomimo niespełnienia tych warunków. Przyrzeczona umowa sprzedaży zostanie zawarta w terminie 14 dni licząc od dnia spełnienia się ostatniego z warunków przedstawionych powyżej w lit. a-c), jednak nie później niż w terminie do (…) 2025 r.

Z uwagi na podeszły wiek, Zainteresowani udzielili pełnomocnictwa swoim synom m.in. do zawarcia umowy przyrzeczonej, zmiany umowy przedwstępnej i reprezentowania mocodawców przed Krajową Administracją Skarbową celem uzyskania indywidualnej interpretacji podatkowej.

Środki z planowanej sprzedaży działek zostaną przeznaczone na cele osobiste Zainteresowanych oraz ich rodzin. Zainteresowani nie prowadzą, nigdy nie prowadzili i nie zamierzają prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami oraz nie posiadają w tym zakresie żadnego doświadczenia. Zainteresowani zamierzają jedynie sprzedać działkę otrzymaną w drodze darowizny, by uzyskać środki finansowe pozwalające zaspokoić ich potrzeby prywatne.

Uzupełnienie oraz doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Darowizna gospodarstwa rolnego od ojca Pana L.S. w 1986 r. odbyła się na rzecz Pana L.S. Mocą umowy majątkowej małżeńskiej z (…). Pani D.S. stała się współwłaścicielem gospodarstwa rolnego na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Ani Pani D.S., ani Pan L.S. nie dokonywali wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

Ani Pani D.S. ani Pan L.S. nie posiadają innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży (oprócz wskazanej we wniosku działki 1).

Pytanie

Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaż opisanej w stanie faktycznym działki nr 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a Zainteresowanych należy uznać za podatników VAT z tytułu tej transakcji?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Zainteresowanych, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaż opisanej w stanie faktycznym działki nr 1 nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a Zainteresowanych nie należy uznać za podatników VAT z tytułu tej transakcji.

Mając na względzie przepisy ustawy o VAT, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a więc ich sprzedaż może być traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W konsekwencji może podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. By jednak do tego doszło, konieczne jest ustalenie, czy sprzedający dokonując sprzedaży działa w charakterze podatnika podatku VAT, a czynności jakie wykonuje noszą znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Jeżeli tak jest, sprzedaż należy opodatkować podatkiem VAT, w przeciwnym razie pozostaje ona poza zakresem ustawy o VAT. Adresatami ustawy o VAT są bowiem wyłącznie podatnicy tego podatku.

Kwestia opodatkowania VAT sprzedaży działek jest tematem stale poruszanym przez organy podatkowe i sądy administracyjne. Przyjmuje się za słuszny pogląd, zgodnie z którym „taka dostawa może zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu, jeżeli sprzedający występuje jako profesjonalista w zakresie obrotu nieruchomościami, a więc w sposób zawodowy, tj. zorganizowany i ciągły. Takie działanie ma miejsce w szczególności w sytuacji, gdy sprzedawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, np. polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.”(wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. akt I FSK 1940/19).

Należy zatem ustalić czy w niniejszej sprawie Zainteresowani dokonując sprzedaży działki nr 1 działają w charakterze podatników podatku VAT. Zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność ta obejmuje, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych definicji tylko i wyłącznie uznanie Zainteresowanych za handlowców w zakresie obrotu nieruchomościami z tytułu planowanej sprzedaży działek skutkowałoby uznaniem ich za podatników VAT, co wiązałoby się wówczas z opodatkowaniem VAT planowanej transakcji.

Dokonując analizy przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że Zainteresowanych w żadnym wypadku nie można uznać za podatników podatku VAT.

Poniżej Zainteresowani w sposób punktowy przestawiają argumenty przemawiające za prawidłowością postawionej tezy:

1)Zainteresowani nigdy nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, w szczególności nigdy nie prowadzili i nie prowadzą działalności w zakresie obrotu nieruchomościami,

2)Zainteresowani sprzedawaną działkę otrzymali w drodze darowizny od ojca Zainteresowanego - nie została ona zatem przez nich zakupiona, co mogłoby skutkować podejrzeniem, iż została zakupiona w celu jej dalszej odsprzedaży,

3)Zainteresowani nie korzystali z biura nieruchomości, nie ogłaszali się ani w Internecie ani w telewizji - nie angażowali zatem żadnych środków pieniężnych celem uzewnętrznienia chęci sprzedaży działki. Postawili jedynie na działce tablicę z numerem telefonu,

4)Zainteresowani nie dokonywali żadnych czynności zwiększających wartość działki, w szczególności nie doprowadzali do niej żadnych przyłączy - nie dokonywali zatem żadnych czynności mogących zwiększyć wartość działki przed jej sprzedażą,

5)Zainteresowani nie zamierzają występować z wnioskiem o pozwolenie na budowę. O taką decyzję wystąpi Kupujący, w związku z udzieleniem mu pełnomocnictwa - fakt udzielenia pełnomocnictwa potwierdza jedynie, że Zainteresowani nie wykonują żadnych profesjonalnych czynności, którymi trudzą się handlowcy,

6)Zainteresowani nie zamierzają dzielić przedmiotowej działki przed jej sprzedażą - Zainteresowani zgodzili się na jej sprzedaż w takim stanie, w jakim znajdowała się ona od momentu jej otrzymania w latach 80,

7)Zainteresowani uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne przeznaczą na potrzeby prywatne swoje oraz swojej rodziny,

8)Zainteresowani nie zamierzają w przyszłości sprzedawać reszty posiadanych działek. Planowana transakcja będzie miech charakter incydentalny. Nie zamierzają również nabywać żadnych nieruchomości w celu ich dalszej odsprzedaży.

Powyższe jednoznacznie potwierdza, że Zainteresowani w żaden sposób nie angażują się w sprzedaż przedmiotowej działki, a wszystkie kwestie formalne związane z transakcją, w szczególności z kwestią realizacji inwestycji przez Kupującego pozostawiają Kupującemu. Zainteresowani wskazują w tym miejscu na stanowiska sądów administracyjnych w kwestii udzielania pełnomocnictw kupującym. W ich ocenie, nie można tego traktować jako zaangażowanie środków podobnych do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Pełnomocnictwo jest konieczne do tego, by to kupujący, a nie właściciel, mógł działać. Jak czytamy w uzasadnieniu wyroku: „Takie ułożenie stosunków między stronami umowy przedwstępnej niewątpliwie zabezpiecza interesy kupującego - gdyby bowiem okazało się, że gruntu nie można przystosować do jego potrzeb, wówczas nie będzie on zobowiązany do zawarcia definitywnej umowy zakupu. Wszystkie działania podejmowane są już po uzgodnieniu przez strony warunków transakcji, w celu realizacji potrzeb kupującego i to on sam się w nie angażuje; aktywność skarżącego sprowadza się do udzielenia pełnomocnictwa.”(wyrok WSA w Bydgoszczy z 19 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Bd 761/20).

Nie można zatem uznać, że Zainteresowani dokonując sprzedaży jednej działki działają w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Ich działania w żadnym stopniu nie przybierają formy zawodowej (profesjonalnej), nie charakteryzują się powtarzalnością, a w konsekwencji nie można ich uznać za czynności zorganizowane (wyrok WSA we Wrocławiu z 21 sierpnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 94/19). Jak już wskazano, Zainteresowani nigdy nie trudnili się obrotem nieruchomości, a planowana sprzedaż będzie ich pierwszą i jedyną sprzedażą nieruchomości.

Analogiczne podejście przyjął WSA w Rzeszowie w wyroku z 19 stycznia 2021 r. (sygn. I SA/Rz 852/20), gdzie czytamy: „Na podstawie okoliczności opisanych we wniosku nie można przypisać podatniczce cech osoby prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Podatniczka nabyła przedmiotowe nieruchomości do majątku osobistego w drodze darowizny i do momentu zawarcia umowy przedwstępnej i udzielenia kupującemu pełnomocnictwa nie podejmowała działań podnoszących wartość i atrakcyjność nieruchomości. Organ błędnie przyjął, że udzielenie przez podatniczkę pełnomocnictwa i zgody na podejmowane przez kupującego działania, mające na celu wypełnienie określonych warunków umowy przedwstępnej, wykraczają poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, bowiem wpłyną one generalnie na wzrost wartości działki, jej atrakcyjności dla kupującego.”

W powyższą linię orzeczniczą wpisuje się również wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 15 października 2020 r. (sygn. I SA/Go 275/20), gdzie czytamy: „Jeżeli konkretny podmiot zainteresowany nabyciem nieruchomości zawiera umowę przedwstępną, oferuje określoną cenę, ale domaga się udzielenia pełnomocnictwa do dokonania określonych czynności dla upewnienia się czy nieruchomość spełnia jego wymogi, to nie można tego utożsamiać z podjęciem przez dotychczasowego właściciela nieruchomości prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. Działania podatnika nie noszą znamion działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów u.p.t.u., co wyklucza zastosowanie względem nich art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.”

Przedmiotem sprzedaży będzie działka otrzymana w drodze darowizny blisko 40 lat temu, a jak słusznie zauważył WSA we Wrocławiu „działalnością handlową nie jest sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), ale celach wykorzystania go na potrzeby prywatne (wyrok z 21 sierpnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 94/19). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 3 września 2020 r. nr 0114-KDIP4-3.4012.247.2020.4.MAT wskazał, że „właściwe zatem jest wykluczenie z grona podatników osób fizycznych w przypadku, gdy dokonują oni sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.”

Jak wskazuje orzecznictwo nie ma wypracowanego jednego modelowego rozwiązania mającego zastosowanie w każdym przypadku, który pozwalałby na rozstrzygnięcie o statusie sprzedawcy. Wskazuje się jednak na kilka głównych działań, które łącznie pozwalają uznać sprzedawcę za podmiot działający w sposób charakterystyczny dla profesjonalnego podmiotu zbywającego nieruchomości prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W wyroku z 3 marca 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 1859/13) podkreślił, że na działalność gospodarczą zbywcy wskazywać mogą w szczególności takie łączne okoliczności, jak:

1)doprowadzenie z własnej inicjatywy do podziału zakupionego niezabudowanego gruntu rolnego o powierzchni kilku hektarów na kilkadziesiąt niezabudowanych działek,

2)wydzielenie dróg wewnętrznych,

3)podjęcie czynności w celu uzyskania decyzji o warunkach zabudowy,

4)wybudowanie sieci wodno-kanalizacyjnej, dostępnej dla wydzielonych działek,

5)podjęcie działań informacyjnych o sprzedaży działek.

Wskazać należy, że jedynie kompleks powyższych czynności decyduje o uznaniu podmiotu za podatnika, a pojedyncze czynności spośród wyżej wymienionych nie czynią sprzedawcy podatnikiem podatku VAT. Jak wskazał WSA w Bydgoszczy „przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości, należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności” (wyrok z 7 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Bd 76/20)

Mając powyższe na względzie, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaż opisanej w stanie faktycznym działki nr 1 nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a Zainteresowanych nie należy uznać za podatników VAT z tytułu tej transakcji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), zwanej dalej „ustawą”,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 2 pkt 6 ustawy, wskazano, że:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”,

państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

a)określone udziały w nieruchomości,

b)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

c)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 22 ustawy,

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE,

„podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Na mocy art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

a)dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;

b)dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi ust. 3 ww. artykułu,

(...) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Jak wynika z art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy działki nr 1 istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. nieruchomości podjęli Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Państwa za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Wskazany problem był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z powyższego wyroku wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego, formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wyjaśniono wyżej, w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże jak wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmowali Państwo działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że w 1986 r. Pan L.S. otrzymał w drodze darowizny gospodarstwo rolne (pola, maszyny, inwentarz żywy), składające się z niezabudowanych działek gruntu oznaczonych numerami ewidencyjnymi 2, 3, 4, 1, 5, 6, 7, 8 o łącznej powierzchni całej nieruchomości (…) ha. Natomiast mocą umowy majątkowej małżeńskiej, w 1998 r. Pani D.S. stała się jego współwłaścicielem. W związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, Pan L.S. posiada status podatnika podatku VAT, natomiast Pani D.S. nie posiada tego statusu.

Planują Państwo sprzedać spółce z ograniczoną odpowiedzialnością będącą zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 1 o powierzchni (…) ha. Działka, w części o powierzchni (…) ha oznaczona jest symbolem użytku „PsV”, tj. jako pastwiska trwałe, a w pozostałej części o powierzchni (…) ha symbolem „W-PsV”, tj. jako grunty pod rowami. Działka znajduje się na terenie nieobjętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jest porośnięta trawą, która jest co jakiś czas koszona. Ze skoszonej trawy robione są natomiast bele dla zwierząt znajdujących się w gospodarstwie rolnym. Przedmiotowa działka nigdy nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.

W celu sprzedaży działki nie korzystali Państwo z biura nieruchomości, nie ogłaszali się Państwo w Internecie ani w telewizji. Umieścili Państwo jedynie baner z napisem „Na sprzedaż” i numerem telefonu. Nie ponosili, nie ponoszą i nie planują Państwo ponosić żadnych nakładów na zwiększenie wartości działki przed jej sprzedażą, w szczególności nie będą Państwo doprowadzać do niej żadnych przyłączy.

Ponadto, zawarli Państwo z Kupującym przedwstępną umowę sprzedaży, w ramach której udzielili mu zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane (w celu uzyskania pozwolenia na budowę), w tym w szczególności prawa występowania we własnym imieniu lub poprzez pełnomocników w celu uzyskania wszelkich wymaganych prawem decyzji, postanowień i uzgodnień ze wszystkimi organami administracji, osobami fizycznymi i prawnymi, jakie w zakresie zamierzonego przez Kupującego celu inwestycyjnego okażą się niezbędne. Wyrazili Państwo także zgodę na wejście Kupującego lub wskazane przez niego podmioty na działkę, celem przeprowadzenia badań gruntu oraz udzielili Kupującemu pełnomocnictwa do uzyskania decyzji wyrażającej zgodę na lokalizację na działce zjazdu z drogi publicznej.

Zgodnie z zapisami umowy przedwstępnej, umowa przyrzeczona zostanie zawarta po uprzednim ziszczeniu się następujących warunków:

a)uzyskania staraniem i na koszt Kupującego ostatecznej i prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę dla planowanej na przedmiotowej nieruchomości inwestycji wraz z zatwierdzonym układem komunikacyjnym oraz niezbędną infrastrukturą techniczną,

b)na dzień zawarcia przyrzeczonej, nieruchomość będąca przedmiotem tego aktu nie będzie nieruchomością rolną w rozumieniu art. 2 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego,

c)Kupujący nabędzie działkę sąsiednią nr 9, o ile okaże się to niezbędne do realizacji planowanej inwestycji.

Warunek opisany w lit. a) i c) powyżej zastrzeżony jest na korzyść Kupującego, co oznacza, że Kupujący może żądać zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży pomimo niespełnienia tych warunków. Przyrzeczona umowa sprzedaży zostanie zawarta w terminie 14 dni licząc od dnia spełnienia się ostatniego z warunków przedstawionych powyżej w lit. a-c), jednak nie później niż w terminie do (…) 2025.

Nie prowadzą, nigdy nie prowadzili i nie zamierzają Państwo prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami oraz nie posiadają Państwo w tym zakresie żadnego doświadczenia. Zamierzają Państwo jedynie sprzedać działkę otrzymaną w drodze darowizny, by uzyskać środki finansowe pozwalające zaspokoić Państwa potrzeby prywatne.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą kwestii, czy sprzedaż działki nr 1 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie podjęli Państwo w odniesieniu do działki będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610). Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego,

przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego,

umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego,

umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielonego przez Państwa Kupującemu pełnomocnictwa, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy Kodeks cywilny.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego,

z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego,

umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego,

pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

W świetle art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego,

jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 Kodeksu cywilnego,

pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo - to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Wobec powyższego, po udzieleniu opisanych zgód oraz pełnomocnictwa, czynności wykonane przez Kupującego wywołają skutki bezpośrednio w Państwa (mocodawców) sferze prawnej, co wskazuje, że w celu zwiększenia możliwości sprzedaży nieruchomości podejmują Państwo ww. działania w sposób zorganizowany. Kupujący, dokonując opisanych we wniosku działań uatrakcyjni przedmiotową nieruchomość będącą nadal Państwa własnością. Działania te, dokonywane za Państwa pełną zgodą, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności ww. nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Państwa sprzedaż działki nr 1 będzie dostawą dokonywaną przez podatników, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy. Wykonując opisane we wniosku czynności, podejmują Państwo działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniu w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, tj. wykazują aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. W analizowanej sprawie udzielili Państwo Kupującemu zgody do działania w Państwa imieniu, m.in. na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane (w celu uzyskania pozwolenia na budowę), w tym w szczególności prawa występowania we własnym imieniu lub poprzez pełnomocników w celu uzyskania wszelkich wymaganych prawem decyzji, postanowień i uzgodnień ze wszystkimi organami administracji, osobami fizycznymi i prawnymi, jakie w zakresie zamierzonego przez Kupującego celu inwestycyjnego okażą się niezbędne. Wyrazili Państwo również zgodę na wejście Kupującego lub wskazane przez niego podmioty na działkę, celem przeprowadzenia badań gruntu oraz udzielili Kupującemu pełnomocnictwa do uzyskania decyzji wyrażającej zgodę na lokalizację na działce zjazdu z drogi publicznej. Czynności wykonywane na działce będącej przedmiotem sprzedaży zostaną wykonane na podstawie udzielonego pełnomocnictwa w Państwa imieniu i za Państwa pełną zgodą.

Państwa aktywność przedstawiona we wniosku wykracza więc poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do przedmiotowej działki, a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, będą Państwo działać jak podatnicy podatku VAT.

W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Państwa za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to dostawa opisanej działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Państwa stanowisko jest zatem nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga przedstawione zdarzenie przyszłe wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków sądów administracyjnych należy zaznaczyć, że każdy z wyroków zapada na gruncie unikalnego stanu faktycznego i w zasadzie wyłącznie do niego się ogranicza. Z uwagi na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw, powołane przez Państwa orzeczenia sądowe nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie.

Odnosząc się do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołana interpretacja nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w niej stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Zatem powołane orzeczenia sądowe oraz interpretacja indywidualna zostały potraktowane jako element Państwa argumentacji, jednak nie mogą one mieć wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan L.S. (Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).