Interpretacja indywidualna z dnia 21 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.293.2023.2.ID

Określenie podstawy opodatkowania czynności wniesienia aportu Nieruchomości do Spółki.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 czerwca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 23 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia podstawy opodatkowania czynności wniesienia aportu Nieruchomości do Spółki.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 sierpnia 2023 r. (wpływ 11 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca w 2021 r. nabył nieruchomość zabudowaną, (…) (dalej: „Nieruchomość”) z przeznaczeniem wykorzystywania jej do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Przy nabyciu Nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wykazanej w fakturze wystawionej przez sprzedającego.

W latach 2022 i 2023 Wnioskodawca poniósł wydatki dotyczące Nieruchomości, na które składały się towary i usługi nabyte od podmiotów trzecich (dalej „Nakłady”). W związku z nabyciem towarów i usług składających się na Nakłady, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego.

Wnioskodawca planuje wniesienie Nieruchomości jako wkład niepieniężny do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, którą jest A sp. z o.o. (dalej: „Spółka”), na pokrycie podwyższenia kapitału zakładowego tej spółki. W chwili obecnej Wnioskodawca nie posiada udziałów w Spółce. W akcie notarialnym przenoszącym własność Nieruchomości, strony transakcji zrezygnują ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W chwili obecnej kapitał zakładowy Spółki wynosi 20.000 zł i jest podzielony na (…) udziałów o wartości nominalnej 50 zł każdy udział. Wspólnikami w Spółce są obecnie trzy osoby fizyczne.

Wnioskodawca i Spółka planują, że w zamian za wniesiony wkład niepieniężny w postaci Nieruchomości, Wnioskodawca obejmie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki (dalej: „Udziały”). Łączna wartość nominalna Udziałów objętych przez Wnioskodawcę w stosunku do aktualnej wysokości kapitału zakładowego Spółki będzie odpowiadała proporcji, w jakiej pozostaje wartości Nieruchomości do wartości netto majątku Spółki (rozumianej jako wartość aktywów Spółki pomniejszonej o jej zobowiązania). Z powodu istotnej aktualnej wartości netto majątku Spółki oznacza to, że łączna wartość nominalna objętych przez Wnioskodawcę Udziałów będzie istotnie niższa niż ich wartość emisyjna, jak też istotnie niższa od wartość wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na nabycie Nieruchomości oraz poniesione Nakłady. Objęcie bowiem Udziałów o łącznej wartości nominalnej wyższej niż wynikająca z powyższej proporcji doprowadzałaby to tzw. rozwodnienia aktualnych wspólników Spółki.

Spółka jest podatnikiem VAT zarejestrowanym jako „podatnik VAT czynny”, a nabytą Nieruchomość będzie wykorzystywała wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Uzupełniła Pan opis sprawy o następującą informację

Nadwyżka wartości emisyjnej ponad wartość nominalną wydanych w zamian za wkład Udziałów będzie przelana na kapitał zapasowy Spółki (będzie to tzw. agio emisyjne).

Pytanie

Czy podstawę opodatkowania VAT czynności wniesienia aportu Nieruchomości do Spółki będzie stanowiła wartość nominalna objętych przez Wnioskodawcę Udziałów, pomniejszona o kwotę należnego podatku?

Pana stanowisko w sprawie

Podstawę opodatkowania VAT czynności wniesienia aportu Nieruchomości do Spółki będzie stanowiła wartość nominalna objętych przez Wnioskodawcę Udziałów, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Wkład niepieniężny w postaci rzeczy, w tym nieruchomości, wnoszony na utworzenie lub powiększenie majątku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w zamian za który podmiot wnoszący wkład otrzymuje udziały, jest zatem czynnością odpowiadającą dostawie towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być, np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C­33/93, czy C-154/80).

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy o VAT odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi, w tym także udziały w podwyższonym kapitale zakładowym.

Wskazać należy, że postanowieniem wydanym przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów z 31 marca 2014 r., sygn. I FPS 6/13, sąd odmówił podjęcia uchwały w związku z wnioskiem Rzecznika Praw Obywatelskich z 29 lipca 2013 r. o podjęcie uchwały w trybie art. 264 § 2 w związku z art. 15 § 1 pkt 2 p.p.s.a., mającym na celu wyjaśnienie: „Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2009 r., w przypadku dokonania czynności powodującej powstanie obowiązku podatkowego na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), podlegającej na wniesieniu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wkładu niepieniężnego nie stanowiącego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, podstawą opodatkowania tego aportu będzie suma nominalnej wartości udziałów stanowiąca kwotę należną w rozumieniu art. 29 ust. 1 tej ustawy, czy też wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, stosowanie do art. 29 ust. 9 tej ustawy?”.

W powyższym postanowieniu Naczelny Sąd Administracyjny odwołał się między innymi do uzasadnienia Rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z 16 października 2012 r. (Druk Sejmowy nr 805), akcentując, że przepisy art. 29 ust. 3 lub ust. 9 ustawy o VAT były sprzeczne z prawem unijnym. NSA stwierdził, że w związku z tym, że ustawodawca w projekcie nowelizacji wyjaśnił, że przyjęte poprzednio rozwiązania prawne pozostawały w sprzeczności z prawem Unii Europejskiej obowiązkiem sądów administracyjnych jest dokonywanie wykładni prounijnej. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił również, że uzupełniającą w stosunku do działań prawotwórczych metodą zapewnienia skuteczności prawa Unii Europejskiej jest prounijna wykładnia prawa krajowego dokonywana przez sądy krajowe (wykładnia przyjazna w stosunku do prawa unijnego, zgodna z nim). Służy ona między innymi eliminowaniu nieprawidłowości powstałych w procesie transpozycji dyrektyw poprzez interpretację w świetle ich brzmienia i celów. Wykładnia taka polega m.in. na stosowaniu bezpośrednio skutecznych norm prawa wspólnotowego (NSA przywołał w tym miejscu M. Kapko, Zapewnienie skuteczności prawa Unii Europejskiej w polskim systemie prawnym, [w:] J. Barcz (red.), A. Gajda, R. Hakawy, M. Kapko, A. Michoński, A. Nowak - Far A. Pudło, R. Schweppe, Pięć lat członkostwa w Unii Europejskiej. Zagadnienia polityczno- ustrojowe, Warszawa 2009, s. 131).

NSA uzasadnił, że stosując wykładnie prounijną należało przyjąć, że do określenia podstawy opodatkowania z tytułu wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego (aportu) zastosowanie znajdzie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, tj. suma wartości nominalnej udziałów stanowiąca kwotę należną.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym przyjąć zatem trzeba, że podstawę opodatkowania należy ustalić w oparciu o wartość nominalną udziałów (pomniejszoną o kwotę podatku należnego). Oznacza to, że podstawą opodatkowania VAT z tytułu wniesienia do spółki z o.o. wkładu niepieniężnego w postaci Nieruchomości jest wartość nominalna objętych Udziałów w Spółce w zamian za wniesiony wkład niepieniężny, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą, usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może zatem spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek.

Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszana – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Odpłatnością jest więc także, np. otrzymanie akcji/udziałów spółki, w związku z którym, wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można zatem mówić w sytuacji, gdy:

·istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,

·wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,

·związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być, np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93, czy C-154/80).

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci składników majątku do spółki kapitałowej spełnia definicję odpłatnego świadczenia usług/dostawy towarów, zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług/dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie akcji lub udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot, np. prawa do wartości niematerialnych i prawnych/rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. Stosownie do tego przepisu:

Z kolei, w art. 29a ust. 7 ustawy, zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww. przepisu:

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Należy zauważyć, że w ramach nowelizacji ustawy z dniem 1 stycznia 2014 r., nie wprowadzono do art. 29a przepisu art. 29 ust. 9 ustawy, określającego podstawę opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla czynności, dla których nie ustalono ceny. Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, również nie przewidują w takim przypadku odwołania do wartości rynkowej, gdyż takie odwołanie nie wpisuje się w cel Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje, poza wyjątkiem określonym w art. 32 ustawy, w sferę podejmowania decyzji, co do sposobu określenia należności (ceny – tj. jej wysokości oraz czy winna być ona uzgodniona w zawartej pomiędzy kontrahentami umowie jako wartość bez podatku VAT, tzw. cena netto, czy też wartość z podatkiem VAT, tzw. cena brutto) za sprzedawany towar. Ze wskazanych przepisów wynika natomiast, że podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca w 2021 r. nabył Nieruchomość zabudowaną z przeznaczeniem jej do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Przy nabyciu Nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca planuje wniesienie Nieruchomości jako wkład niepieniężny do Spółki na pokrycie podwyższenia kapitału zakładowego tej Spółki. W chwili obecnej Wnioskodawca nie posiada udziałów w Spółce. W akcie notarialnym przenoszącym własność Nieruchomości, strony transakcji zrezygnują ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W zamian za wniesiony wkład niepieniężny w postaci Nieruchomości, Wnioskodawca obejmie Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki. Łączna wartość nominalna Udziałów objętych przez Wnioskodawcę w stosunku do aktualnej wysokości kapitału zakładowego Spółki będzie odpowiadała proporcji, w jakiej pozostaje wartość Nieruchomości do wartości netto majątku Spółki. Łączna wartość nominalna objętych przez Wnioskodawcę Udziałów będzie istotnie niższa niż ich wartość emisyjna oraz niższa od wartości wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na nabycie Nieruchomości oraz poniesione Nakłady. Nadwyżka wartości emisyjnej ponad wartość nominalną wydanych w zamian za wkład Udziałów będzie przelana na kapitał zapasowy Spółki (będzie to tzw. agio emisyjne). Spółka przejmująca w drodze aportu Nieruchomość jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy podstawę opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportu Nieruchomości do Spółki będzie stanowiła wartość nominalna objętych przez Wnioskodawcę Udziałów, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy wskazać należy, że z istoty aportu (wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki) wynika ekonomiczna wymiana świadczeń pomiędzy wnoszącymi wkład niepieniężny i wydającą w jego zamian udziały/akcje (zapewniające udział w zyskach) spółką. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenoszą na spółkę, do której dokonują wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku (materialnymi i niematerialnymi), w zamian za co otrzymują pewne uprawnienia (udziały lub akcje), które posiadają określoną wartość. W przypadku wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki, nie powstanie kwota należna (cena) w zamian za przedmiot wkładu. Ekwiwalentem dla wnoszącego będzie w tym przypadku wartość udziałów/akcji otrzymanych w zamian za ten wkład. W takich przypadkach, przy określeniu podstawy opodatkowania zastosowanie znajdzie zasada ogólna – podstawą opodatkowania będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą podatnik ma otrzymać z tytułu transakcji. W przypadku, gdy aport nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania nie zawiera podatku VAT.

W konsekwencji analiza okoliczności sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia przez Wnioskodawcę Nieruchomości w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w zamian za objęcie Udziałów będzie – zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy – wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od Spółki z tytułu dokonania tej transakcji, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

W analizowanej sytuacji, podstawę opodatkowania należy ustalić w oparciu o wartość nominalną udziałów.

Podsumowując, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci Nieruchomości do Spółki będzie wartość nominalna objętych przez Wnioskodawcę Udziałów, pomniejszona o kwotę podatku VAT.

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (pytań). Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

W świetle art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).