Interpretacja indywidualna z dnia 14 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.299.2023.3.MPA

Brak opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy nieruchomości niezabudowanych (majątek prywatny).

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 maja 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 8 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy nieruchomości niezabudowanych.

Uzupełniła go Pani pismem z 17 lipca 2023 r. (data wpływu 24 lipca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

18 sierpnia 2009 r. wraz z byłym małżonkiem T.P., pozostawijąc w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej, nabyła Pani własność nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości (...), gmina (...), w powiecie (...), oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 1/2 oraz 1/3, dla której Sąd Rejonowy w (...) urządził księgę wieczystą KW nr (...), a to na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza (...) (repertorium A nr (...). Wyjaśnić należy, iż małżeństwo współwłaścicieli ww. nieruchomości zostało rozwiązane przez rozwód, zaś podział wspólnego majątku został dokonany w postępowaniu sądowym przed Sądem Rejonowym w (...), w sprawie oznaczonej sygnaturą (...). W odniesieniu do ww. nieruchomości Sąd orzekł jej fizyczny podział polegający na tym, że na podstawie postanowienia z 29 grudnia 2017 r. otrzymała Pani na wyłączną własność działkę ewidencyjną nr 1/2 oraz działki ewidencyjne nr 1/5 i 1/6, które zostały wydzielone z działki nr 1/3. Wyjaśnić również należy, że dla ww. działek ewidencyjnych została utworzona nowa księga wieczysta KW nr (...).

Obecnie nosi się Pani z zamiarem sprzedaży części wyżej opisanej nieruchomości, a to z uwagi na trudną sytuację osobistą i majątkową. Podkreśla Pani, iż otrzymuje Pani niewielką miesięczną emeryturę/rentę w kwocie (...) zł. Natomiast Pani trudna sytuacja osobista jest związana ze schorzeniami, których leczenie wymaga znacznych środków. W istocie pozostaje Pani na utrzymaniu drugiego męża wraz z którym zamieszkuje Pani w (...). Podjęła Pani działania zmierzające do sprzedaży części nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 1/6 o powierzchni 1,2178 ha, a w związku z tym, na podstawie decyzji Wójta Gminy (...) z 24 listopada 2022 r. o numerze (...) została ona podzielona na następujące działki ewidencyjne: nr 1/24 o powierzchni 0,1100 ha, nr 1/25 o powierzchni 0,1000 ha, nr 1/26 o powierzchni 0,1970 ha, nr 1/27 o powierzchni 0,1092 ha, nr 1/28 o powierzchni 0,1000 ha, nr 1/29 o powierzchni 0,1100 ha, nr 1/30 o powierzchni 0,1100 ha, nr 1/30 o powierzchni 0,1000 ha, nr 1/32 o powierzchni 0,1912 ha, nr 1/33 o powierzchni 0,0433 ha, nr 1/34 o powierzchni 0,0256 ha oraz nr 1/35 o powierzchni 0,0215 ha.

Następnie, 16 stycznia 2023 r. Wójt Gminy (...) wydał kolejną decyzję o numerze (...), na podstawie której dokonano podziału działki nr 1/13 o powierzchni 0,6529 ha na następujące działki ewidencyjne: nr 1/37 o powierzchni 0,1000 ha, nr 1/38 o powierzchni 0,1000 ha, nr 1/39 o powierzchni 0,1060 ha, nr 1/40 o powierzchni 0,1060 ha, nr 1/41 o powierzchni 0,1000 ha, nr 1/42 o powierzchni 0,1000 ha oraz nr 1/43 o powierzchni 0,0409 ha.

19 października 2022 r. sprzedała Pani na rzecz osób fizycznych działkę nr 1/20, nr 1/21 oraz 1/22.

Podkreśla Pani, że ww. nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, zaś w ewidencji gruntów działki ewidencyjne oznaczone są jako grunty orne lub pastwiska trwałe. Natomiast w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą Nr (...) Rady Gminy (...) z (...) teren ten oznaczony jest jako strefa rekreacyjno - osadnicza.

Tak jak już wyżej wspomniano, znajduje się Pani w trudnej sytuacji majątkowej i osobistej, a w związku z tym, sprzedaż części wyżej opisanej nieruchomości jest konieczny. Zawsze traktowała Pani nieruchomość jako finansowe zabezpieczenie swojej przyszłości, a sprzedaż poszczególnych działek ma przynieść przychód, który zostanie przeznaczony na bieżące utrzymanie oraz na sfinansowanie powrotu do kraju współmałżonków (zakup lub budowę domu i jego wyposażenia). Obecnie ww. grunt jest wykorzystywany rolniczo.

Istotne jest również, że nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej, jak również nie zajmowała się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Pozyskiwanie potencjalnych nabywców następuje za pośrednictwem ogłoszeń na popularnych portalach internetowych, na którym zamieściła Pani ogłoszenie o sprzedaży. Dodatkowo poprosiła Pani znajomych i sąsiadów o rozpowszechnienie wśród znajomych informacji o zamiarze zbycia nieruchomości. Zaznacza Pani, iż nie zatrudniła Pani osób trzecich do sprzedaży nieruchomości, nie prowadziła Pani żadnych innych działań zmierzających do reklamowania swojej oferty sprzedaży. Działki nie zostały uzbrojone, ani fizycznie wydzielone poprzez na przykład postawienie ogrodzeń, czy urządzenie dróg dojazdowych. Nie zaangażowała Pani też istotnych środków finansowych, które miałyby służyć promocji ww. oferty sprzedaży nieruchomości.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Nie jest Pani w stanie określić numerów działek, które zostaną sprzedane, gdyż to zależy w dużej mierze od preferencji nabywców. Do momentu nabycia przez Panią działki nr 1/2 i 1/3 były one wykorzystywane na cele rolne. Po nabyciu przez Panią działek nr 1/2 oraz 1/3 były one również wykorzystywane na cele rolne. Ww. działki nie były oddane w najem, dzierżawę lub nie były przedmiotem umowy o podobnym charakterze. Nie wynajmuje Pani gruntu rolniczo. Podział działek nastąpił z Pani inicjatywy, gdyż nie było innej możliwości ich częściowego zbycia, oczywistym jest bowiem, że bez ich formalnego podziału nie można było dokonać ich sprzedaży. Zawierała Pani umowy przedwstępne sprzedaży, ale zawierały one jedynie istotne elementy przyrzeczonej umowy sprzedaży oraz warunek, że do zbycia nieruchomości dojdzie tylko wtedy, gdy nabywca będzie uprawniony do zabudowy działki. Nie udzielała Pani pełnomocnictwa do zawarcia przedwstępnych umów sprzedaży oraz przyrzeczonych umów sprzedaży. Działka 1/13 powstała w wyniku podziału działki 1/6. W przeszłości sprzedawała Pani nieruchomości wyżej opisane.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, sprzedaż w całości lub w części wyżej opisanej nieruchomości gruntowej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości gruntowej nie będzie wywoływać żadnych skutków podatkowych na gruncie podatku od towarów i usług, gdyż aktywność Pani nie jest związana z profesjonalnym obrotem nieruchomościami, a jedynie zarządzaniem własnym majątkiem.

Podziela Pani i przyjmuje pogląd przedstawiony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 5 marca 2020 r. (sygn. akt I SA/Rz 912/19), zgodnie z którym: „Jeżeli podatnik chce w inny sposób wykorzystać nieruchomość, to jest spieniężyć ją i w tym celu podejmuje działania uatrakcyjniania jej, przez uzyskanie warunków zabudowy, a opcjonalnie uzyskanie także pozwolenia na budowę, to nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi. Absolutną codziennością i powszechne jest natomiast zamieszczanie ofert sprzedaży w Internecie i w żadnym razie nie jest czymś co wyróżnia działalność profesjonalną w obrocie nieruchomości.”

Biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy, że w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, sprzedaż w całości lub w części wyżej opisanej nieruchomości gruntowej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570) zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta, wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, co istotne w niniejszej sprawie, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że 18 sierpnia 2009 r. nabyła Pani, wraz z małżonkiem w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej, na własność nieruchomość gruntową oznaczoną jako działka nr 1/2 oraz 1/3 (księga wieczysta KW nr (…)). Małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód. W odniesieniu do nieruchomości Sąd Rejonowy w (…) orzekł jej fizyczny podział. 29 grudnia 2017 r. otrzymała Pani na wyłączną własność działkę ewidencyjną nr 1/2 oraz działki ewidencyjne nr 1/5 i 1/6, które zostały wydzielone z działki nr 1/3 (księga wieczysta KW nr (…)). Nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji gruntów nieruchomość widnieje jako grunty orne lub pastwiska trwałe, zaś w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą Nr (…) Rady Gminy (…) z 17 czerwca 2014 r. teren ten oznaczony jest jako strefa rekreacyjno-osadnicza. Obecnie grunt jest wykorzystywany rolniczo. Nie jest wynajmowany żadnemu podmiotowi. Nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej. Z uwagi na trudną sytuację osobistą i majątkową zamierza Pani sprzedać część opisanej nieruchomości. Podjęła Pani działania prowadzące do sprzedaży części nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 1/6. Dokonała Pani podziału na następujące działki ewidencyjne nr: 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/28, 1/29, 1/30, 1/30, 1/32, 1/33, 1/34 oraz 1/35 (decyzja Wójta Gminy (…) z 24 listopada 2022 r. o numerze (…)). 16 stycznia 2023 r. Wójt Gminy (…) wydał kolejną decyzję o numerze (…), na podstawie której dokonano podziału działki nr 1/13 na następujące działki ewidencyjne: nr 1/37, 1/38, 1/39, 1/40, 1/41, 1/42, 1/43.

Nie zajmowała się Pani profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Działki nie były oddane w najem, dzierżawę lub nie były przedmiotem umowy o podobnym charakterze. Podział działek nastąpił z Pani inicjatywy. Zawierała Pani umowy przedwstępne sprzedaży, ale zawierały one jedynie istotne elementy przyrzeczonej umowy sprzedaży oraz warunek, że do zbycia nieruchomości dojdzie tylko wtedy, gdy nabywca będzie uprawniony do zabudowy działki. Nie udzielała Pani pełnomocnictwa do zawarcia przedwstępnych umów sprzedaży oraz przyrzeczonych umów sprzedaży. Nieruchomość zawsze traktowała Pani jako zabezpieczenie finansowe swojej przyszłości. Sprzedaż poszczególnych działek ma przynieść przychód, który zostanie przeznaczony na bieżące utrzymanie, sfinansowanie powrotu do kraju Pani i obecnego małżonka (zakup lub budowę domu i jego wyposażenia). Działki nie zostały uzbrojone, ani fizycznie wydzielone poprzez na przykład postawienie ogrodzeń, czy urządzenie dróg dojazdowych. Z opisu sprawy wynika także, że nie angażowała Pani istotnych środków finansowych, które miałyby służyć promocji ofert sprzedaży ww. nieruchomości. Pozyskiwanie potencjalnych nabywców następuje za pośrednictwem ogłoszeń na popularnych portalach internetowych oraz w sposób zwyczajowo przyjęty, czyli poprzez rozpowszechnianie wśród znajomych i sąsiadów informacji o zamiarze zbycia nieruchomości.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku transakcją sprzedaży Nieruchomości, uznać Panią za podatnika tego podatku. Z zawartego we wniosku opisu sprawy, nie wynika bowiem taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Nie dokonywała Pani jakichkolwiek nakładów inwestycyjnych. Tym samym, nie można uznać, że w związku ze sprzedażą nieruchomości Pani działania miały charakter zorganizowany, powtarzalny i stały. Środki uzyskane ze sprzedaży działek zamierza Pani wykorzystać wyłącznie na cele prywatne. Zatem nie podjęła Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców, tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Wskazać przy tym należy, że stanowisko Wnioskodawcy, cyt.: „Biorąc pod uwagę, uznać należy, że w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, sprzedaż w całości lub w części wyżej opisanej nieruchomości gruntowej podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”, potraktowaliśmy jako omyłkę pisarską, gdyż z pozostałej treści Pani stanowiska jednoznacznie wynika, że sprzedaż omawianej nieruchomości nie będzie wywoływać skutków podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi Pani zastosować się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…), (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a pkt 1 oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).