Interpretacja indywidualna z dnia 3 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.122.2019.10.S/PK

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku stanowiącego równowartość zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 19-21 ustawy nowelizującej.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 11 marca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 marca 2023 r. sygn. akt II FSK 2292/20;

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 marca 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 marca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków stanowiących równowartość zryczałtowanego podatku dochodowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Bank) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy) w rozumieniu art. 3 ust. 1 UPDOP.

Wnioskodawca jest bankiem krajowym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 1876 ze zm., dalej: „Prawo bankowe”), który obsługuje osoby fizyczne, prawne i inne podmioty będące rezydentami i nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

W reakcji na zalecenia pokontrolne Komisji Nadzoru Finansowego z roku 2005 (wówczas: Komisji Nadzoru Bankowego), dotyczące podjęcia działań zmierzających do ograniczenia ryzyka płynności długoterminowej, wynikającej z zaangażowania Banku w kredytowanie nieruchomości, poprzez dostosowanie źródeł finansowania do struktury terminowej aktywów i zapewnienie odpowiedniej dywersyfikacji tych aktywów, m.in. poprzez wykorzystanie emisji obligacji jako źródła finansowania, Wnioskodawca wdrożył rozwiązania biznesowe polegające na pozyskiwaniu zewnętrznego finansowania na rynkach zagranicznych. Rozwiązania te były także odpowiedzią na zalecenia zewnętrznego audytora Banku w zakresie zapewnienia sobie przez Bank zewnętrznych źródeł pozyskiwania płynności, które znalazły odzwierciedlenie w dokumencie „...”.

W celu realizacji zaleceń pokontrolnych i rekomendacji audytorskich, Bank przeanalizował dostępne na rynku modele struktury finansowania, zapewniające powtarzalność emisji długu i elastyczność dostępu do finansowania, biorąc pod uwagę m. in. sekurytyzację aktywów, emisję długu na rynku krajowym, emisję długu na rynku międzynarodowym.

W związku z powyższym, na podstawie ramowej umowy pożyczki (...) zawartej w dniu (...) (dalej: Umowa Ramowa), a także umowy X dotyczącej emisji w standardzie amerykańskim z dnia (...), Wnioskodawca począwszy od 2010 r. pozyskiwał finansowanie od podmiotu mającego siedzibę i rezydencję podatkową w Szwecji (dalej: „Pożyczkodawca”). Pożyczkodawca (podmiot, którego właścicielem jest Wnioskodawca) emitował obligacje na rynkach zagranicznych, a następnie udzielał pożyczek na rzecz Wnioskodawcy ze środków pozyskanych w drodze emisji. Pożyczki były udzielane w walutach obcych – euro, dolarach amerykańskich i frankach szwajcarskich.

Dotychczas Pożyczkodawca udzielił na rzecz Banku następujących pożyczek:

1.pożyczka (...) serii nr 1 z dnia 21 października 2010 r. (spłacona);

2.pożyczka (...) serii nr 2 z dnia 7 lipca 2011 r. (spłacona);

3.pożyczka (...) serii nr 3 z dnia 25 lipca 2012 r. (niespłacona);

4.pożyczka (...) serii nr 4 z dnia 21 września 2012 r. (spłacona);

5.pożyczka (...) z dnia 26 września 2012 r. (niespłacona);

6.pożyczka (...) serii nr 5 z dnia 23 stycznia 2014 r. (niespłacona).

W związku z otrzymanymi pożyczkami Wnioskodawca zobowiązany jest do ponoszenia kosztów (w tym prowizji i odsetek), w wysokości i terminach określonych umowami. Wysokość prowizji i odsetek należnych od poszczególnych pożyczek ustalana jest na poziomie rynkowym. Ponadto Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy opłat związanych z zarządzaniem i administracją w zakresie poszczególnych pożyczek.

Umowa Ramowa oraz X przewidują, iż w przypadku gdy Wnioskodawca będzie zobowiązany do potrącenia podatku lub pobrania podatku u źródła od jakiejkolwiek płatności dokonywanej w związku z otrzymaną pożyczką, kwota ta powinna zostać powiększona w taki sposób, aby Pożyczkodawca otrzymał kwotę pożyczki w wysokości jaką otrzymałby, gdyby podatek nie został pobrany (tzw. ubruttowienie).

Zgodnie z art. 19-21 ustawy z dnia ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018, poz. 2193; dalej: „ustawa nowelizująca”) podmiot dokonujący wypłaty odsetek może być zwolniony z obowiązków określonych w art. 26 UPDOP (tj. nakładających m.in. obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych), jeżeli – przy spełnianiu określonych warunków o charakterze merytorycznym lub technicznym – dokona opodatkowania wypłacanych odsetek zryczałtowanym podatkiem dochodowym obliczanym zgodnie z przywołanymi przepisami ustawy nowelizującej. Posługując się treścią przywołanych przepisów, podmiot dokonujący wypłaty odsetek może być zwolniony z obowiązków wynikających z art. 26 UPDOP, jeżeli wartość wypłacanych odsetek stanowiących podstawę opodatkowania opodatkuje stawką zryczałtowanego podatku dochodowego, wynoszącą 3%. Podejście takie może być zastosowane w odniesieniu do `odsetek wypłaconych w związku z:

1)pożyczką otrzymaną przed 1 stycznia 2019 r. o terminie spłaty nie krótszym niż rok,

2)od spółki niemającej siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powiązanej z podatnikiem w sposób określony w art. 11 UPDOP,

3)jeżeli źródłem finansowania tej pożyczki są środki pozyskane w wyniku emisji obligacji dokonanej przez spółkę udzielającą pożyczki.

Mając na uwadze funkcjonujące w obiegu prawnym stanowiska i wątpliwości interpretacyjne w zakresie stosowania art. 21 i 26 UPDOP, Wnioskodawca – mając za cel ostrożne prowadzenie działalności gospodarczej i rzetelność swoich rozliczeń podatkowych – rozważa zastosowanie mechanizmu przewidzianego w art. 19-21 ustawy nowelizującej, a tym samym minimalizację ryzyka zakwestionowania prawidłowości wykonywania obowiązków wynikających z art. 26 UPDOP w odniesieniu do wypłacanych odsetek. Wnioskodawca dodatkowo zaznacza, że potwierdzenie rozumienia treści obowiązków wynikających z art. 26 UPDOP i przywołanych przepisów ustawy nowelizującej nie jest przedmiotem niniejszego zapytania.

Biorąc pod uwagę, że ustawa nowelizująca w art. 19-21 posługuje się pojęciem „zryczałtowanego podatku dochodowego”, zastosowanie opisanego mechanizmu opodatkowania będzie wiązało się z powstaniem dodatkowego obciążenia kosztów działania Wnioskodawcy, które od strony ekonomicznej będzie de facto oznaczało zastąpienie mogących być zaliczonymi do podatkowych kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z ubruttowienia odsetek. Konkluzja ta w powiązaniu z zasadą obliczania opisanego w ustawie nowelizującej zryczałtowanego podatku dochodowego powoduje, że Wnioskodawca powziął wątpliwość co do kwalifikacji wydatku na zapłatę tego podatku w podatkowych kosztach uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 UPDOP.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, że z dniem 31 stycznia 2019 r. doręczano mu upoważnienia podpisane przez Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowych w zakresie wywiązywania się z obowiązków płatnika w zakresie poboru zryczałtowanego podatku od przychodów osiąganych przez nierezydentów z tytułu odsetek – art. 26 w zw. z art. 21 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – za okresy:

• 01.01.2014 r. – 31.12.2014 r.,
• 01.01.2015 r. – 31.12.2015 r.,
• 01.01.2016 r. – 31.12.2016 r.

W opinii Wnioskodawcy, okoliczność ta nie ma wpływu na możliwość wyboru formy opodatkowania opisanej w ustawie nowelizującej, a także nie jest przesłanką dającą Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej podstawę do zastosowania art. 14b § 5 OP. Przywołane przepisy nie będą miały w opisywanej sytuacji zastosowania, ponieważ upoważnienie doręczono Wnioskodawcy po 31 grudnia 2018 r. (co wyłącza możliwość zastosowania art. 20 ustawy nowelizującej), a także niniejsze zapytanie dotyczy odrębnej normy prawnej, niż ta będąca podstawą kontroli i odpowiedź na kierowane w niniejszym wniosku pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego nie wymaga rozstrzygnięcia zagadnień mogących mieć wpływ na efekt realizowanej kontroli (co wyłącza możliwość zastosowania art. 14b § 5 OP).

Pytanie

Czy wydatek, odpowiadający równowartości zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 19-21 ustawy nowelizującej może być zaliczony na podstawie art. 15 ust. 1 UPDOP do podatkowych kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że równowartość zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 19-21 ustawy nowelizującej spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 UPDOP, a tym samym może być zaliczona do podatkowych kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1 tej ustawy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1.wydatek musi być poniesiony w sposób definitywny i w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów,

2.wydatek me może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 UPDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodu w świetle ustawy są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 UPDOP, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Jednocześnie, mając na uwadze art. 15 ust. 4-4e UPDOP, powiązanie ponoszonego wydatku z przychodem, czy jego zabezpieczeniem, nie musi być bezpośrednie.

Odnosząc powyższe do opisywanego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że w przypadku wyboru przez Wnioskodawcę opisanego w ustawie nowelizującej sposobu opodatkowania wypłacanych odsetek, ponoszone wydatki odpowiadające wartości zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 19-21 ustawy nowelizującej, będą miały związek z uzyskiwanymi przychodami.

Środki pozyskane przez Wnioskodawcę na mocy umów pożyczek, niezbędne były w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i służyły zachowaniu źródła przychodów. Za twierdzeniem tym przemawia także to, że na potrzebę pozyskania finansowania zewnętrznego, z czego wynika obowiązek zapłaty odsetek, zwracały uwagę także podmioty nadzorcze, tj. Komisja Nadzoru Finansowego i audytor zewnętrzny. Środki pozyskane w związku z zaciągnięciem pożyczek, jako przeznaczone na wykorzystanie w ramach działalności bankowej, posłużyły bez wątpienia osiąganiu przychodów. Natomiast rozważane poniesienie wydatku w postaci zryczałtowanego podatku dochodowego służyć ma dochowaniu ostrożności biznesowej w celu zabezpieczenia źródła przychodów, co oznacza, iż analogicznie jak wszystkie koszty związane z pozyskaniem pożyczek i ich utrzymaniem oraz spłatą (w tym odsetek) stanowić winny dla Wnioskodawcy podatkowe koszty uzyskania przychodów.

W tym kontekście zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w ustawie nowelizującej można porównać do podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 UPDOP – sposób określenia podstawy opodatkowania (wartość odsetek) i cel (opodatkowanie odsetek na terytorium Polski) jest podobny, a tym samym powinno być podobne ujęcie wydatków na ten podatek w kalkulacji podatku dochodowego. O podobieństwie obu tych podatków przesądza także treść ustawy nowelizującej, która wskazuje, że w przypadku wyboru opodatkowania na zasadach tam opisanych zmianie, a nawet wyłączeniu, podlegają obowiązki, o których mowa w przepisach UPDOP. W tym miejscu należy wskazać, że zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne wskazują, że podatek dochodowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 UPDOP, może stanowić podatkowy koszt uzyskania przychodów (np. Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 26 maja 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.10.2017.1.BS). Dlatego też, jeżeli wypłacane odsetki byłyby opodatkowane podatkiem wynikającym z art. 21 ust. 1 UPDOP (czy obniżoną stawką podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania), Wnioskodawca mógłby wartość tak obliczonego podatku zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Ponieważ nie ma żadnego uzasadnienia faktycznego i legalnego dla odmiennego traktowania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w ustawie nowelizującej, również koszt tego podatku może zwiększać podatkowe koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, iż w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego nie znajduje zastosowania żaden z przepisów art. 16 ust. 1 UPDOP, który określa katalog kosztów, które nie mogą stanowić dla podatnika podatkowych kosztów uzyskania przychodów, nawet w przypadku istnienia ich związku z przychodami. Przywołany art. 16 ust. 1 UPDOP jest katalogiem zamkniętym, a więc nie może być rozszerzany. Ponieważ zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 19-21 ustawy nowelizującej nie został literalnie wymieniony we wspomnianym katalogu art. 16 ust. 1 UPDOP, uznanie, że nie może być on podatkowym kosztem uzyskania przychodu na mocy tego przepisu, byłoby nieuprawnionym rozszerzeniem stosowania tego przepisu, co w konsekwencji godziłoby w zasadę podatku dochodowego, dającą podatnikowi prawo do zmniejszania podstawy opodatkowania o wartość ponoszonych kosztów.

W szczególności podkreślić należy, że do zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 19-21 ustawy nowelizującej nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP. Przepis ten odnosi się bowiem do podatku dochodowego i – mając na uwadze zasadę wykładni zakazującą nadawania identycznym sformułowaniom różnych znaczeń – nie można rozszerzyć go na zryczałtowany podatek dochodowy, który został zdefiniowany w ustawie nowelizującej. Podatki te różnią się bowiem nie tylko nazwą, ale także sposobem obliczania. Istotą podatku dochodowego jest możliwość obniżenia podstawy opodatkowania o podatkowe koszty uzyskania przychodów, co nie występuje w przypadku zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w ustawie nowelizującej.

Za podejściem nakazującym stosowanie art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP jedynie do podatku określonego w art. 19 UPDOP przemawia także to, że ustawodawca odrębnie (w art. 16 ust. 1 pkt 74 UPDOP) wyłączył z kosztów inny rodzaj podatku dochodowego – podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego. Wynika z tego, że jeżeli celem ustawodawcy byłoby objęcie normą art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP innych podatków dochodowych niż określony w art. 19 UPDOP, nie wprowadzałby odrębnego przepisu dla podatku dochodowego od przychodów z tytułu własności środka trwałego. Powyższe potwierdza analiza całokształtu przepisów art. 16 ust. 1 UPDOP, na podstawie której należy stwierdzić, że jeżeli celem ustawodawcy było wyłączenie określonego rodzaju podatku z kosztów uzyskania przychodów, to wymieniał ten podatek literalnie w przywołanym przepisie. Jako przykład można wskazać reguły odmawiające prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na:

• podatek od towarów i usług (art. 16 ust. 1 pkt 46),
• podatek od wydobycia niektórych kopalin (art. 16 ust. 1 pkt 67).

Powyższe wskazuje, że w sytuacjach, w których ustawodawca miał zamiar wyłączyć z podatkowych kosztów uzyskania przychodów określony rodzaj podatku (także dochodowego), wskazywał na niego w odrębnym przepisie. Mając zatem na uwadze to, że zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 19‒21 ustawy nowelizującej nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 UPDOP, a także to, że nie może w odniesieniu do tego podatku być stosowany art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP, należy uznać, że celem ustawodawcy nie było wyłączenie z podatkowych kosztów uzyskania przychodów zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 19‒21 ustawy nowelizującej.

Konkludując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku wyboru opodatkowania odsetek na zasadach określonych w art. 19-21 ustawy nowelizującej, wydatek odpowiadający wartości obliczonego według zasad określonych w tych przepisach zryczałtowanego podatku dochodowego spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 UPDOP, a tym samym może być zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 14 czerwca 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-2.4010.122.2019.1.AG, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono Państwu 18 czerwca 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

17 lipca 2019 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie 19 lipca 2019 r.

Wnieśli Państwo o:

1)uchylenie zaskarżonej interpretacji na podstawie art. 146 § 1 PPSA,

2)zasądzenie zwrotu kosztów postępowania na rzecz Skarżącej na podstawie art. 200 oraz art. 205 § 2 PPSA.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na interpretację – wyrokiem z 27 lutego 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1755/19.

Wnieśli Państwo skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 23 marca 2023 r. sygn. akt II FSK 2292/20 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił interpretację indywidualną z 14 czerwca 2019 r., znak 0114-KDIP2-2.4010.122.2019.1.AG.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Interpretacja rozstrzyga o możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów równowartości zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 19-21 ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2193; dalej: ustawa nowelizująca). Nie rozstrzyga natomiast o zasadności zastosowania przez Państwa w niniejszej sprawie mechanizmu przewidzianego w art. 19-21 ustawy nowelizującej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.