Interpretacja indywidualna z dnia 14 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.566.2018.10.S/SJ/SP

Uznanie farmy wiatrowej za projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 5 listopada 2018 r. (data wpływu 9 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 października 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 459/19 (data wpływu prawomocnego orzeczenia: 22 maja 2023 r.); i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 listopada 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania farmy wiatrowej za projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej: Podatnik, Wnioskodawca) zamierza prowadzić działalność w zakresie budowy i eksploatacji farmy wiatrowej. Wartość planowanej inwestycji (nakłady inwestycyjne) przekroczą 250 milionów Euro, Inwestycja finansowana będzie w około 75% pożyczkami/kredytami udzielonymi zarówno przez podmioty powiązane, jak i przez niepowiązanych pożyczkodawców i instytucje finansowe.

W skład farmy wiatrowej wchodził będzie zespół zorganizowanych aktywów, które łącznie są niezbędne do prowadzenia działalności polegającej na produkcji energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii jak: generator prądotwórczy, wieże, gondole turbin wiatrowych, fundamenty, sieć SN, linia kablowa, sieć teletechniczna, stacja abonencka, place montażowe, transformatory, wirniki turbin wiatrowych, przekładnie turbin wiatrowych, liczniki zielonej energii, maszty odgromowe, ogrodzenie, mosty szynowe, systemy odwodnienia, sieć uziemień, drogi wewnętrzne, drogi dojazdowe i inne. Zgodnie z założeniami Wnioskodawcy, farma funkcjonować będzie przez około 20-25 lat od momentu uruchomienia.

Pytanie

Czy w analizowanym stanie faktycznym farma wiatrowa jako projekt może zostać uznany za projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie:

W świetle treści art. 15c ust. 8-10 ustawy CIT, przy ustalaniu wysokości nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie są brane pod uwagę koszty finansowania dłużnego wynikające z pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania tzw. „długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej”. Stosownie do art. 15c ust. 10 ustawy CIT długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.

Tym samym wskazać należy, że aby dany projekt został uznany za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej spełnione muszą być następujące warunki:

• przedmiotem projektu ma być znaczący składnik aktywów,
• celem projektu ma być dostarczenie, modernizacja lub eksploatacja tego znaczącego składnika aktywów,
• cel projektu wskazany powyżej ma być w ogólnym interesie publicznym.

Nowe przepisy rodzą szereg wątpliwości praktycznych związanych z ich wykładnią i stosowaniem:

• ustawa nie wskazuje, które aktywa o których mowa w art. 15c ust. 10 ustawy CIT będą uznawane za „znaczące”,
• ustawa nie wskazuje, wg jakich kryteriów należy dokonać oceny, czy realizowana inwestycja jest projektem „będącym w ogólnym interesie publicznym”.

W ocenie Wnioskodawcy farma wiatrowa, którą spółka zamierza wybudować, winna być kwalifikowana jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej. Wskazują na to między innymi następujące elementy:

1.Przedmiotem projektu będzie znaczący składnik aktywów

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm., dalej: Ustawa o Rachunkowości) aktywa to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Na farmę wiatrową należącą do Wnioskodawcy składają się zarówno elementy wytwórcze prądu (turbiny) jak i linie przesyłowe; taki zorganizowany zespół majątku spełnia przytoczoną powyżej definicję aktywów – poszczególne elementy farmy wiatrowej oraz przyłącza, będą stanowiły zasoby majątkowe Spółki o wiarygodnie określonej wartości, które w przyszłości będą źródłem korzyści ekonomicznych uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą energii elektrycznej.

2.Projekt jest projektem z zakresu infrastruktury publicznej

Na wstępie należy wskazać, że wykładnia prawa podatkowego w pierwszej kolejności dokonywana jest przy użyciu wykładni językowej, tzn. ustala się znaczenie zwrotów zawartych w przepisie prawnym ze względu na język, w jakim zostały one zapisane. Wykładnia systemowa i funkcjonalna powinny być traktowane jako pomocnicze; jeżeli mimo prób ustalenia sensu znaczeniowego w drodze wykładni językowej istnieją nadal wątpliwości, co do znaczenia interpretowanego przepisu prawnego należy dokonać, w drugiej kolejności, wykładni systemowej. Jeżeli uzyskane w ten sposób znaczenie przepisu prawnego będzie nadal budziło wątpliwości należy odwołać się uzupełniająco do wykładni funkcjonalnej.

Pojęcie infrastruktury publicznej nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym. Pojęcie „infrastruktury publicznej” może być różnie interpretowane na gruncie wykładni językowej:

• jako infrastruktura sfinansowana ze środków publicznych
• jako infrastruktura służąca dobru publicznemu, zaspokajająca potrzeby społeczeństwa, takie jak między innymi dostęp do mediów.

W ocenie Wnioskodawcy, rozumienie infrastruktury publicznej w pierwszym znaczeniu tj. jako infrastruktury finansowanej ze środków publicznych, nie ma podstaw prawnych w kontekście omawianego przepisu tj. art. 15c ustawy CIT; Skarb Państwa, jednostki budżetowe i wiele innych agend finansujących „inwestycje publiczne” są instytucjami zwolnionymi podmiotowo z podatku dochodowego od osób prawnych. W samym przepisie mówi się również o dochodach uzyskiwanych ze zrealizowanego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, co wskazuje, że przepis obejmuje projekty o charakterze komercyjnym.

Infrastruktura to materialno-techniczne wyposażenie danego terytorium w powszechne urządzenia transportowe, komunikacyjne, telekomunikacyjne, osadnicze, oświatowe, energetyczne, wodne, ochrony zdrowia itp. Termin infrastruktura wywodzi się z zestawienia dwóch słów łacińskich – „infra” i „struktura”, które razem tłumaczyć można jako podukład. Podukład (infrastruktura) „użyteczności publicznej” oznacza zbiór instytucji, obiektów czy urządzeń stanowiących podstawę do właściwego funkcjonowania bądź rozwoju danego systemu gospodarczego. Szerzej określając, jest to kompleks urządzeń użyteczności publicznej niezbędny do zapewnienia należytego funkcjonowania gospodarki narodowej i życia ludności, odpowiednio rozmieszczony w przestrzeni wraz z historycznie ukształtowanymi wewnętrznymi i zarazem charakterystycznymi relacjami zachodzącymi między poszczególnymi jego elementami (Kupiec L., Gołębiowska A., Truskolaski T. (2005), Gospodarka przestrzenna, t. 7, Infrastruktura ekonomiczna, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok).

Zapewnienie dostępu do energii elektrycznej stanowi jedną z podstawowych i powszechnych potrzeb, obok np. dostaw wody, gazu, ciepła, odbiór ścieków, usługi w zakresie telekomunikacji, zapewnienie transportu poprzez sieć dróg publicznych i kolejowych itd. itp. Stanowi także jeden z podstawowych obowiązków organów administracji, szczególnie tej szczebla samorządowego. Wytwarzanie energii, np. poprzez budowę farmy wiatrowej zaopatrujących daną miejscowość lub większy obszar w energię elektryczną, w ocenie Wnioskodawcy, służy celowi publicznemu. Jeżeli zatem „cel publiczny” to „cel dotyczący ogółu, służący ogółowi, przeznaczony (dostępny) dla wszystkich” to produkcja i przesył energii elektrycznej mieści się w tej definicji.

Jak słusznie wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25.05.2018, sygnatura 0114-KDIP2-2.4010.93.2018.1.AM, która dotyczyła projektu w zakresie komercyjnej budowy sieci światłowodowej: „cel projektu wskazany powyżej ma być w ogólnym interesie publicznym. Pojęcie „interes” oznacza, iż pewien stan lub przedmiot zostaje uznany za „interes” danego podmiotu, ponieważ jest on dla niego wartościowy, korzystny lub przez niego pożądany. W przypadku interesu publicznego pewien stan lub przedmiot jest uznany za wartościowy korzystny lub pożądany przez całe społeczeństwo lub jakąś jego zbiorowość”. Efektem projektu jest wzmocnienie cyfrowych fundamentów rozwoju kraju (szeroki dostęp do szybkiego Internetu, efektywne i przyjazne użytkownikom e-usługi publiczne oraz stale rosnący poziom kompetencji cyfrowych społeczeństwa). Obok wymiaru komercyjnego, Projekt ma również istotne znaczenie dla rozwoju nowoczesnej edukacji i budowania kompetencji cyfrowych polskich dzieci i młodzieży. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał w dalszej części interpretacji, że „cel Projektu realizowanego przez Wnioskodawcę jest zbieżny z celami wskazanymi w art. 15c ust. 10 ustawy CIT, tj. celem Projektu jest dostarczenie sieci światłowodowej do gospodarstw domowych oraz szkól położonych w obszarach objętych Projektem”.

W ocenie Wnioskodawcy, planowany projekt w zakresie budowy farmy wiatrowej spełnia kryterium projektu „w ogólnym interesie publicznym”. Ustawodawca nie zdefiniował kryterium pozwalającego uznać, czy projekt jest czy nie „w ogólnym interesie publicznym”.

Zgodnie z dokumentem przyjętym przez Radę Ministrów dnia 10.11.2009 r. „Polityka energetyczna Polski do 2030 roku”, który został opracowany przez Ministerstwo Gospodarki (...), jednym z podstawowych kierunków polskiej polityki energetycznej jest rozwój wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Główne cele w zakresie rozwoju wykorzystania OZE to między innymi wzrost udziału odnawialnych źródeł energii w finalnym zużyciu energii do co najmniej 15% w 2020 roku. Zgodnie z dokumentem pozytywnym efektem rozwoju OZE jest zmniejszenie emisji CO₂ oraz zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego, poprzez między innymi zwiększenie dywersyfikacji „energy mix”.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23.04.2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, każde państwo członkowskie dba o to, aby jego udział energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto w 2020 r. odpowiadał pewnemu wskaźnikowi, który w przypadku Polski wynosi 15% udziału energii ze źródeł odnawialnych. Osiągniecie celów wiążących, powinno nastąpić poprzez stały wzrost udziału energii ze źródeł odnawialnych, aż do osiągnięcia założonego poziomu. Polska wdrożyła regulacje Dyrektywy 2009/28/WE do porządku prawnego na podstawie ustawy o odnawialnych źródłach energii, która ma stanowić zachętę dla prywatnych inwestorów do inwestowania w odnawialne źródła energii. Polska polityka energetyczna zakłada osiągnięcie celu 15% udziału dzięki zaangażowaniu podmiotów prywatnych, które są wspierane poprzez system świadectw pochodzenia i inne ułatwienia prawne.

W ocenie Wnioskodawcy, budowa farmy wiatrowej stanowi realizację przedsięwzięcia będącego w ogólnym interesie publicznym. Nie tylko chodzi o dostawy energii elektrycznej, ale tak jak wskazano w Polityce energetycznej Polski do roku 2030, państwo wspiera rozwój OZE, która ma zapewnić dywersyfikację źródeł energii, większe bezpieczeństwo energetyczne kraju, oraz pozwala Polsce wywiązać się z odpowiedniego wskaźnika zużycia energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych.

Należy tu również mocno podkreślić, że, zdaniem Wnioskodawcy, interpretując pojęcie „celu publicznego” nieuprawnione jest odwoływanie się do ustawy o gospodarce nieruchomościami jak to zostało dokonane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23.05.2018 r., sygnatura 0114-KDIP2-2.4010.78.2018.1.AM. Dyrektor KIS przyznał w interpretacji, że „pojęcie infrastruktury publicznej nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Również wykładanie językowa nie daje w tym zakresie jednoznacznych wyników”. Następnie Dyrektor KIS dokonał interpretacji przepisów art. 15c ustawy CIT odnosząc się do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Dyrektor KIS wskazał, iż „dla rozstrzygnięcia analizowanej sprawy należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Stosownie do art. 6 ust. 2 celami publicznymi w rozumieniu powołanej ustawy jest budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń.

Na tle powyższego przepisu w orzecznictwie sądów administracyjnych wykształcił się pogląd, zgodnie z którym art. 6 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie pozwala na zaliczenie budowy urządzeń wytwarzających energię do inwestycji celu publicznego, gdyż taki charakter mają jedynie inwestycje polegające na budowie i utrzymaniu urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej”.

W ocenie Wnioskodawcy, trudno zgodzić się z dokonaną przez Dyrektora KIS interpretacją pojęcia „interesu publicznego”, o którym mowa w art. 15c ust. 11 ustawy CIT, w świetle art. 6 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który mówi o „celu publicznym”. Art. 6 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami wprowadza definicję „celu publicznego”, przy czym definicja jest ściśle powiązana z zagadnieniami dotyczącymi zarządzania nieruchomościami i zdaniem Wnioskodawcy nie może być wykorzystana w interpretacji art. 15c ust. 11 ustawy CIT.

Teoria wykładni prawa podatkowego wskazuje, że w procesie dokonywania wykładni przepisów podatkowych pojawiają się nazwy przyjęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa. Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24.06.1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99. Dlatego w ocenie Wnioskodawcy, nowe regulacje w zakresie niedostatecznej kapitalizacji, implementujące przepisy Dyrektywy Rady UE 2016/1164 z dnia 12.07.2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego, należy interpretować raczej w świetle implementowanej Dyrektywy. Dyrektywa posługuje się tym samym terminem „długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej”, który został zdefiniowany w art. 4 ust. 4 Dyrektywy jako „projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym”. Pojęcie „interesu publicznego” to m. in. jedna z najważniejszych klauzul generalnych, jaką posługuje się system prawny. Klauzule generalne w systemie prawa to zwroty niedookreślone, których celem jest zapewnienie elastyczności w stosowaniu przepisów prawnych. Klauzula generalna interesu publicznego, w zależności od kontekstu prawnego, w którym została przez prawodawcę zastosowana, umożliwia odwołanie się w toku wykładni do wartości, które są wspólne i istotne dla całego społeczeństwa, a w szczególności mają oparcie w wartościach wskazywanych w Konstytucji RP jako te, które uzasadniają ograniczenie praw i wolności człowieka i obywatela (art. 31 ust. 3 Konstytucji RP) oraz znajdują uzasadnienie wprost w zasadach konstytucyjnych. Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 Konstytucji, władze publiczne prowadzą politykę zapewniającą bezpieczeństwo ekologiczne, a ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych. Intensyfikacja projektów w zakresie odnawialnych źródeł energii stanowi działanie w interesie publicznym – służy bowiem ochronie środowiska naturalnego.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, elementami infrastruktury energetycznej są urządzenia do wytwarzania, przesyłu i odbioru energii. Na farmę wiatrową należącą do Wnioskodawcy składają się zarówno elementy wytwórcze prądu (turbiny) jak i linie przesyłowe. Ustawa w art. 15c ust. 10 ustawy CIT ani w żadnym innym przepisie nie wyłącza możliwości korzystania z wyłączenia z reżimu niedostatecznej kapitalizacji projektów z zakresu infrastruktury publicznej realizowanych w celach komercyjnych przez przedsiębiorstwa prywatne. Dlatego w ocenie Wnioskodawcy projekt budowy farmy wiatrowej wraz z linią kablową należy, w świetle powyższej analizy, uznać za Projekt z zakresu infrastruktury publicznej.

3.Trwałość projektu

Planowany okres eksploatacji farmy wiatrowej wynos około 20-25 lat – jest to zdecydowanie projekt o charakterze długookresowym.

4.Wartość projektu

W świetle art. 15c ust. 10 ustawy CIT, projekt ma służyć dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów. Biorąc pod uwagę planowaną znaczną wartość księgową planowanej farmy wiatrowej (około 250 mln EUR) należy uznać, że jest to projekt dotyczący znaczącego składnika aktywów.

Reasumując powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy planowana budowa farmy wiatrowej spełnia kryteria określone w art. 15c ust. 10 ustawy CIT, to znaczy jest projektem:

• wieloletnim (a więc długoterminowym),
• o znaczącej wartości (ponad 250 min EUR),
• realizującym ważny interes publiczny, zgodny z Polityką energetyczną Polski oraz wspiera bezpieczeństwo ekologiczne Polski.

W świetle powyższego, Wnioskodawca jest uprawniony do wyłączenia przy obliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, kosztów finansowania dłużnego związanego z realizacją ww. planowanego projektu w zakresie farmy wiatrowej. Dodatkowo Spółka zaznacza, że w analizowanym stanie faktycznym spełnione są warunki o których mowa w art. 15c ust. 8 ustawy CIT (tj. Wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w Polsce, aktywa których dotyczy projekt będą znajdowały się w Polsce, dochody ze sprzedaży energii elektrycznej będą przez Wnioskodawcę osiągane i opodatkowane w Polsce, a odsetki będą wypłacane na rzecz podmiotów mających siedzibę na terenie Unii Europejskiej).

Wnioskodawca chciałby również wskazać, że w jego ocenie w świetle wykładni językowej treści art. 15c ust. 8 ustawy CIT ma on prawo do wyłączenia z kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego kosztów odsetek związanych z finansowaniem budowy farmy wiatrowej (zarówno w części finansowania urządzeń przesyłowych jak i pozostałych). W szczególności trudności interpretacyjne związane są z brakiem legalnej definicji „długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej”. W tym miejscu należy podkreślić, że z nieklarowności przepisów podatkowych nie mogą wynikać negatywne konsekwencje dla podatnika. W myśl zasady in dubio pro tributario, wątpliwości dotyczące wykładni przepisów podatkowych nie powinny być interpretowane na niekorzyść podatnika. Zgodnie z interpretacją ogólną ministra finansów z 29 grudnia 2015 r., PK4.8022.44.2015.

Przez „korzyść podatnika” należy rozumieć optymalne dla niego rozwiązanie prawne spośród tych, które zarysowały się w trakcie wykładni przepisu. To, jakie rozwiązanie jest korzystniejsze dla podatnika, wskazuje sam podatnik np. dokonując rozliczenia w treści deklaracji podatkowej albo prezentując swoje stanowisko w tym zakresie w toku postępowania podatkowego. Wskazywana przez podatnika interpretacja przepisu i sposób jego zastosowania może zostać zakwestionowana przez organ podatkowy poprzez wykazanie, że treść przepisu nie budzi wątpliwości na tle tej konkretnej sprawy albo – jeżeli przepis budzi pewne wątpliwości – poprzez wykazanie, że wątpliwości te da się usunąć, a wynik prawidłowo przeprowadzonej wykładni przepisu jest inny niż wskazywany przez podatnika. Organ podatkowy, przy wykładni przepisów prawa podatkowego, powinien uwzględnić orzecznictwo TSUE.

Warunkiem koniecznym poprawności decyzji wydanej w związku z art. 2a Ordynacji podatkowej będzie przeanalizowanie w uzasadnieniu decyzji argumentacji podatnika. Nie wystarczy samo przedstawienie w uzasadnieniu argumentacji prowadzącej do wydanego rozstrzygnięcia. W przypadku gdy – w ocenie organu – przepis art. 2a Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania należy wykazać, że podatnik, wysuwając inną argumentację i stawiając tezę o istnieniu niedających się usunąć wątpliwości, nie ma racji, gdyż np. powoływał nieadekwatne do stanu faktycznego przepisy, przyjmował błędne założenia interpretacyjne, mylił się w rozumowaniu, bądź też jego argumentacja była na tyle słaba w zestawieniu z argumentacją przeciwną, że nie można uznać istnienia niedających się usunąć wątpliwości.

W interesie Wnioskodawcy jest uznanie, że realizowany przez nią projekt budowy farmy wiatrowej może być zakwalifikowany jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej. Kluczowe dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest dokonanie wykładni tego pojęcia, a w ocenie Wnioskodawcy sięganie w interpretacji pojęcia „celu publicznego” do ustawy o gospodarce nieruchomościami jest nieuprawnione. W ustawie CIT nie ma też mowy o „celu publicznym”, a mowa o „interesie publicznym”, które to pojęcia nie są tożsame.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 7 grudnia 2018 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-2.4010.566.2018.1.SJ, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie uznania farmy wiatrowej za projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 updop – za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 15 grudnia 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 9 stycznia 2019 r. (wpływ 16 stycznia 2019 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższą interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji w zaskarżonej części.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację wyrokiem z 23 października 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 459/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 9 lutego 2023 r. sygn. akt II FSK 1615/20 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok z 23 października 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 459/19, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 8 lutego 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska w zakresie zadanego pytania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujcie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.