Interpretacja indywidualna z dnia 12 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.409.2023.1.MR

Skutki podatkowe wniesienia prywatnie zakupionego mieszkania (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego) do działalności gospodarczej jako towar handlowy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 23 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą X. Zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży i wynajmie nieruchomości. PKD działalności 68.31.Z - pośrednictwo w obrocie nieruchomości, 68.10.Z kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT. Podatnik wybrał formę opodatkowania dochodów uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej według liniowej stawki 19% (art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.)

W roku 2022 nabył jako osoba prywatna w wyniku licytacji komorniczej udział ¾ części w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego (A., ul. B. 1), a następnie w wyniku umowy sprzedaży nabył 30 marca 2023 r. pozostałą ¼ część udziałów w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego.

W wyniku tego 30 marca 2023 r. Wnioskodawca zyskał do tej nieruchomości wyłączne prawo użytkowania i swobodnego rozporządzania. Mieszkanie nabyte zostało na własny osobisty użytek (w celu zamieszkania) jednak plany uległy zmianie, w wyniku czego Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość.

W związku z tym, że zakupiony składnik majątku ma większe szanse zbytu w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności planuje ją wnieść jako towar do firmy. Sprzedaż mieszkania jako firma przy tym profilu działalności pozwoli na wynegocjowanie wyższej ceny sprzedaży. Przedsiębiorca posiada dokument zakupu danego przedmiotu (akt notarialny) więc będzie mógł go ująć w kosztach firmowych, a jego wniesienie nie spowoduje powstania przychodu dla podatnika. Przychód związany z prywatnym przedmiotem wprowadzonym do działalności Wnioskodawca wykaże dopiero przy jego sprzedaży.

Pytania

1.Czy prywatnie zakupione mieszkanie (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego) można wnieść do działalności gospodarczej jako towar handlowy nie powodując tym samym źródła przychodu?

2.W jaki sposób ustalić koszt uzyskania przychodu?

3.Czy przy wprowadzeniu do prowadzonej działalności prywatnego mieszkania przychód z jego sprzedaży będzie przychodem z działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie pytania 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów nie ma przeciwwskazań, aby wprowadzać prywatny przedmiot jako towar do firmy. Przekazanie przez przedsiębiorcę prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą prywatnego majątku jako towar handlowy do swojej firmy nie stanowi prawnie skutecznej umowy, ponieważ podatnik jest jednym podmiotem. W związku z tym prywatne przekazanie składnika majątku nie powoduje powstania przychodu.

W celu wprowadzenia prywatnego składnika jako towar handlowy należy sporządzić odpowiednie oświadczenie o przekazaniu prywatnego majątku na potrzeby działalności gospodarczej. Oświadczenie o przekazaniu przedmiotu prywatnego do działalności, które będzie zawierać:

–datę i miejscowość sporządzenia,

–dane przedsiębiorcy,

–oświadczenie o prawie do własności rzeczy (właściciel/współwłaściciel),

–określenie przedmiotu (nazwa, rodzaj itp. oraz wszelkie inne dane umożliwiające wprowadzenie składnika majątku do ewidencji),

–datę przekazania składnika majątku na potrzeby działalności,

–wartość początkową przekazanego składnika majątku,

–podpis właściciela.

Wartość, w jakiej należy wprowadzić dany składnik majątku ustala się według cen zakupu lub nabycia na podstawie dokumentu potwierdzającego zakup.

Pana stanowisko w sprawie pytania 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w kwestii kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży wniesionego do działalności gospodarczej majątku prywatnego należy odnieść się do ogólnych zapisów dotyczących kosztów zawartych w art. 22 ust. 1 powołanej ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Tak więc podatkowy koszt uzyskania przychodów stanowi poniesiony wydatek na jego nabycie. Wartość towaru zostanie ustalona na podstawie cen zakupu: w przypadku ¾ udziału nabytych w 2022 r. - prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności nieruchomości wydane przez Sąd Rejonowy w A., a w przypadku ¼ udziału akt notarialny sprzedaży.

Pana stanowisko w sprawie pytania 3

Zdaniem Wnioskodawcy, majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego. Dlatego też wykorzystywanie, czy też przesunięcie "majątku prywatnego" do towarów w działalności gospodarczej nie może być rozpatrywane jako przychód dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują kwestii samej możliwości "wniesienia" prywatnego majątku do działalności gospodarczej. Należy jednak mieć na uwadze zastrzeżenie zawarte w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowiące, iż jej przepisów nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Jeżeli zatem sprzedaż mieszkania, na gruncie odrębnych przepisów może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, to w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może być dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla tego źródła.

Mając powyższe na uwadze, przychód ze sprzedaży prywatnego mieszkania wniesionego do działalności gospodarczej traktować należy jako przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

•nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

•spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

•prawa wieczystego użytkowania gruntów,

•innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Art. 10 ust. 3 ww. ustawy stanowi natomiast, że:

Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości (prawa do lokalu) mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione powinny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

•nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

•nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Wobec tego w sytuacji, gdy lokale mieszkalne (prawa do lokalu mieszkalnego) stanowią towar w prowadzonej działalności gospodarczej, ich odpłatne zbycie stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Natomiast według art. 22 ust. 1 ustawy:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z generalnej zasady zawartej w ww. przepisie wynika, że wydatek poniesiony przez podatnika może być brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu do opodatkowania jedynie wówczas, gdy służy osiągnięciu przychodów, czyli istnieje związek przyczynowy pomiędzy kosztem a możliwością uzyskania przychodów rozumianą również jako zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Jednocześnie wydatek ten nie może występować w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, określonych w art. 23 ustawy. W orzecznictwie sądowym wskazuje się również, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

•faktycznego poniesienia wydatku,

•istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

•braku dokonanego wydatku na liście negatywnej zawartej w art. 23 ustawy,

•odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący działalność, a nie organ podatkowy. Na podatniku zatem spoczywa obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu.

Wydatki związane z nabyciem lokali (praw do lokali) przeznaczonych do odsprzedaży (niebędących środkami trwałymi) będą zatem co do zasady stanowić koszty uzyskania przychodów, ponieważ będą mieć wpływ na wielkość osiąganego przychodu z tytułu ich sprzedaży.

Ocena skutków podatkowych Pana sytuacji

Skoro jak wskazano we wniosku spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostanie przeznaczone na cele prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej i będzie stanowiło towar handlowy w tej działalności, a więc składnik majątku przeznaczony do dalszej sprzedaży, to przychód ze sprzedaży tego prawa jako przychód ze zbycia środków obrotowych stanowić będzie przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodzić się też trzeba z Pana stanowiskiem, że kosztami uzyskania przychodu ze sprzedaży omawianego prawa będą udokumentowane wydatki faktycznie poniesione na jego nabycie.

Jednocześnie przekazanie ww. prawa do majątku związanego z działalnością gospodarczą nie będzie skutkować po stronie Pana powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ dokonał oceny Pana stanowiska jedynie w kwestiach podatkowych zgodnie z zakresem wniosku. Przedmiotu tej interpretacji nie stanowi ocena legalności (skuteczności) nabycia i zbycia przedmiotowego prawa oraz jego kwalifikacji, a także prawidłowości sporządzenia dokumentów źródłowych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).