Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.270.2023.2.AMA

Obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi udostępniania samochodów pracownikom powstaje z chwilą upływu terminu płatności za przedmiotową usługę. Natomiast, jeśli wystawicie Państwo fakturę za świadczoną usługę udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych przed upływem terminu płatności, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury dokumentującej tą usługę.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

możliwości korzystania ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku obciążenia pracownika kosztami używania samochodu służbowego do celów prywatnych,
braku uznania obciążenia pracownika kosztami używania samochodu służbowego za dostawę paliwa i braku obowiązku oznaczenia faktury dokumentującej to obciążenie kodem GTU_02 w pliku JPK,
momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu obciążenia pracownika kosztami używania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jako (…) jesteście Państwo polską spółką kapitałową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzicie Państwo (…). Dodatkowo prowadzicie Państwo również działalność w zakresie produkcji (…). Państwa Spółka funkcjonuje jako przedsiębiorstwo wielooddziałowe, w skład którego wchodzi (…) nowoczesnych zakładów produkcyjnych, posiadających w swojej strukturze szereg komórek organizacyjnych odpowiedzialnych za procesy produkcji, magazynowania, sprzedaży i zakupu na terenie całego kraju jak również za granicą. W zakresie swojej działalności dokonujecie Państwo sprzedaży produktów poprzez sieć współpracujących sklepów firmowych oraz centrów dystrybucji.

(…) w ramach prowadzonej działalności zatrudnia szereg pracowników na podstawie umowy, których zaangażowanie ma kluczowe znaczenie w osiąganiu sukcesu na rynku krajowym jak i zagranicznym. W związku z szeroką skalą prowadzonej działalności udostępniają Państwo pracownikom, których charakter pracy wymaga stałej mobilności i dyspozycyjności, samochody służbowe do wykonywania zadań służbowych na podstawie podpisanych w tym celu umów z poszczególnymi pracownikami (dalej: „Umowa”).

Pracownik zobowiązany jest do dbałości o powierzone mienie, w tym dokonywania systematycznych przeglądów technicznych oraz parkowania samochodu w dozwolonym umową o używanie samochodu służbowego miejscu jego garażowania (po zakończeniu wykonywania obowiązków służbowych). Pokrywacie Państwo wszystkie niezbędne wydatki związane z używaniem pojazdu tj. ubezpieczenie, bieżące naprawy, materiały eksploatacyjne, badania techniczne, przeglądy okresowe, wymiany opon, oleju i innych płynów zużywanych w wyniku korzystania z pojazdu. Zakupu paliwa dokonuje użytkownik samochodu służbowego korzystając z karty paliwowej udostępnionej mu przez Państwa. Natomiast w przypadku braku możliwości płatności kartą pracownik dokonuje zakupu paliwa na podstawie Faktury wystawianej na rzecz Państwa Spółki jako nabywcy towaru. Ponadto, użytkownik samochodu służbowego jest zobowiązany do prowadzenia odpowiedniej ewidencji przejechanych kilometrów i zużytego paliwa do celów związanych z wykonywaną pracą na rzecz Państwa.

Zgodnie z zawartą umową o powierzeniu pracownikowi samochodu służbowego jako pracodawca wyrażają Państwo zgodę na wykorzystywanie samochodu służbowego również do celów prywatnych. Wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych stanowi u pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 12 ust. 1 updof). W Państwa Spółce świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, stosowany jest tzw. system mieszany obciążania pracownika z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych, a przychodem pracownika jest różnica pomiędzy ryczałtowym kosztem potrącanym z wynagrodzenia i nieodpłatnym świadczeniem doliczanym do przychodu.

Z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych użytkownik obciążany jest ryczałtowym wynagrodzeniem według ustalonej wysokości raz w miesiącu poprzez potrącenie z wynagrodzenia za pracę. W kwocie zryczałtowanego wynagrodzenia zawarta jest zryczałtowana odpłatność z tytułu używania samochodu, zużycia paliwa oraz innych płynów eksploatacyjnych do jazd prywatnych w wysokości określonej dla ustalonego przez Państwa Spółkę średniego dystansu miesięcznego określonego w umowie o użytkowanie samochodu służbowego (z uwzględnieniem rodzaju samochodu, średniego zużycia paliwa, cen paliw oraz innych płynów eksploatacyjnych), aktualizowanego nie rzadziej niż raz w roku.

Jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne swoich pracowników, dokonujecie Państwo zgodnie z obowiązującymi przepisami rozliczeń częściowo nieodpłatnego świadczenia przysługującego użytkownikom samochodów służbowych z tytułu wykorzystywania ich do celów prywatnych, gdzie za przychód użytkownika zostaje przyjęta różnica pomiędzy wartością tego świadczenia zgodnie z art. 12 ust. 2a updof a zryczałtowaną odpłatność z tytułu zużycia paliwa oraz innych płynów eksploatacyjnych do jazd prywatnych w wysokości określonej dla ustalonego przez Państwa w myśl art. 12 ust. 2c updof.

Jeżeli w okresie danego roku nastąpiło przekroczenie wyznaczonego dystansu użytkownik samochodu służbowego zobowiązany będzie do zwrotu Państwa Spółce kosztów paliwa oraz innych płynów eksploatacyjnych zużytego przez samochód wykorzystywany do celów prywatnych ponad ustalony limit. Z zastrzeżeniem, że do celów prywatnych nie uznaje się przejazdów (dojazdów i powrotów) pomiędzy dozwolonym umową o używanie samochodu służbowego miejscem jego garażowania zapewnionym przez użytkownika, a miejscem pracy użytkownika lub wykonywania przez niego czynności wynikających ze stosunku pracy.

Czynności obciążania pracowników kosztami użytkowania samochodów służbowych traktujecie Państwo jako usługę udostępnienia pojazdu służbowego (świadczenie kompleksowe) oraz ewidencjonujecie Państwo w swych księgach dokumentem wewnętrznym, który oznaczony jest w części ewidencyjnej pliku JPK_VAT7 oznaczeniem „WEW”, natomiast obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi udostępniania samochodów pracownikom powstaje z chwilą upływu terminu płatności za przedmiotową usługę z zastrzeżeniem, że jeśli wystawią Państwo fakturę za świadczone usługi przed upływem terminu płatności, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury dokumentującej te usługi.

Pytania

1.Czy obciążenie pracownika kosztami używania samochodu służbowego do celów prywatnych korzysta ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej?

2.Czy obciążenie pracownika kosztami używania samochodu służbowego stanowi też dostawę paliwa i wiąże się z obowiązkiem oznaczenia faktury w pliku JPK kodem GTU_02?

3.W jakim momencie powstaje obowiązek podatkowy po stronie Państwa Spółki z tytułu obciążenia pracownika kosztami używania samochodu służbowego do celów prywatnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Państwa, odnośnie pytania nr 1, obciążenie kosztami, w przedstawionym stanie faktycznym, korzysta ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania przy pomocy kasy fiskalnej.

Zgodnie art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „Ustawa o VAT”) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencje sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W opisywanym we wniosku stanie faktycznym istotne znaczenie ma zatem fakt, na czyją rzecz sprzedaż jest dokonywana. Obowiązkowi ewidencji w kasie podlegają bowiem tylko i wyłącznie czynności dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności (oraz rolników ryczałtowych).

Według Państwa, w tym przypadku korzystają Państwo ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zgodnie z którym z ewidencji na kasie fiskalnej zwolniona jest dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz swoich pracowników (dalej: „Rozporządzenie”).

Jak wynika z przepisów wyżej wymienionego Rozporządzenia zwolnione od ewidencjonowania w kasie rejestrującej są m.in. „dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali”.

W tym przypadku, zdaniem Państwa, bez znaczenia dla Państwa Spółki pozostaje fakt, iż towar w postaci paliwa nie może skorzystać ze zwolnienia w myśl § 4 pkt 1 Rozporządzenia, według którego zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania nie stosuje się w przypadku dostawy m.in.:

a) gazu płynnego,

l) wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU.

Dostawa paliwa wymieniona pod literą l) nie korzysta z wyłączenia ze zwolnienia od kasy bez względu na odbiorcę końcowego. Powyższe oznacza, że sprzedaż paliwa także na rzecz pracowników powinna być objęta ewidencjonowaniem na kasie rejestrującej.

Powstaje przy tym wątpliwość Państwa, czy wskazane we wniosku zdarzenie należy traktować jako sprzedaż paliwa. W tym miejscu na podkreślenie zasługuje fakt, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Świadczenie złożone (kompleksowe) będzie mieć miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy będzie miała charakter świadczenia podstawowego i świadczenia pomocniczego lub świadczeń pomocniczych, a zatem takich które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Zatem, w Państwa opinii, w analizowanej sprawie z punktu widzenia pracownika nabywa on jedno świadczenie, którym jest udostępnienie pojazdu samochodowego zdatnego do użytkowania. Z uwagi na przyjęty sposób kalkulowania ceny świadczenia kwota, którą są obciążani pracownicy, nie odpowiada dokładnym kosztom paliwa lecz jest oparta o pewne założenia.

Z powyższego wynika zatem, że w ramach usługi udostępnienia pojazdu samochodowego, pracownik nabywa również, w celu pełniejszego i efektywniejszego korzystania z usługi głównej, dodatkowe usługi (dodatkowe towary), którymi nie byłby zainteresowany gdyby nie korzystał z samej usługi udostępnienia.

Tym samym, zdaniem Państwa, wszystkie zdarzenia gospodarcze związane są ze sobą na tyle ściśle, że ich rozdzielenie, doprowadziłoby do pewnej sztuczności. W związku z powyższym, należy uznać, że przedsiębiorca świadczy na rzecz pracowników jedno świadczenie o charakterze złożonym, w którym usługą wiodącą jest usługa udostępnienia pojazdu samochodowego. W konsekwencji, w Państwa opinii, czynność obciążenia kosztami pracownika nie stanowi czynności dostawy paliwa. Tym samym, będące przedmiotem wniosku świadczenia, polegające na odpłatnym udostępnieniu pracownikom pojazdów samochodowych w celach prywatnych na podstawie zawartej umowy, nie zostały wymienione w § 4 Rozporządzenia.

Państwa zdaniem, mając na uwadze powyższe, usługa udostępniania pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych korzysta ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania przy pomocy kasy fiskalnej.

W kwestii pytania nr 2, stoją Państwo na stanowisku, że obciążenie pracownika kosztami używania samochodu służbowego nie spełnia przesłanek dostawy paliwa i tym samym, nie mają Państwo obowiązku wykazywania tej transakcji w pliku JPK z odpowiednim kodem GTU, gdyż, zdaniem Państwa, czynność tą należy rozpatrywać tylko i wyłącznie w obszarze podatku dochodowego od osób fizycznych, a nie w obszarze podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa, w Państwa opinii, w związku z odpłatnym udostępnieniem pojazdów samochodowych pracownikom wraz z kosztami zakupu paliwa, mamy do czynienia ze świadczeniem usługi kompleksowej w postaci usługi głównej – udostępnieniem pojazdów samochodowych i jej dopełnieniem – zakupem paliwa, co stanowi element cenotwórczy usługi udostępnienia pojazdów samochodowych pracownikom. W konsekwencji, w zakresie pytania nr 2 czynność obciążenia kosztami pracownika nie stanowi czynności dostawy paliwa, a dokument potwierdzający to obciążenie nie podlega w pliku JPK oznaczeniu kodem GTU_02.

Natomiast odnosząc się do zagadnienia z pytania nr 3, tj. momentu powstania obowiązku podatkowego dla sprzedaży realizowanej na rzecz pracownika Państwa Spółki, należy zauważyć, że zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Z kolei na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze.

Stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku, gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.

Zatem udostępnianie pracownikom samochodów w celach prywatnych na podstawie umowy o powierzeniu pracownikowi samochodu służbowego można, zdaniem Państwa, zaliczyć do usług o podobnym charakterze, o których jest mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy o VAT.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem obowiązek podatkowy z tytułu odpłatnego świadczenia usług udostępniania samochodów pracownikom (osobom fizycznym niebędącym podatnikami) powstaje z chwilą upływu terminu płatności za przedmiotową usługę. Natomiast, jeżeli wystawią Państwo fakturę za ww. usługi przed upływem terminu płatności, wówczas obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia tej faktury.

Według Państwa, co do zasady, na gruncie przepisów ustawy o VAT w analizowanej sprawie nie mają Państwo obowiązku wystawiania faktur na rzecz pracowników (osób fizycznych niebędących podatnikami podatku VAT), przy czym jednocześnie nie ma przeszkód, abyście Państwo dobrowolnie wystawili pracownikowi fakturę za przedmiotową usługę np. na żądanie pracownika.

Mając powyższe na uwadze, zadaniem Państwa, w zakresie pytania nr 3, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi udostępniania samochodów pracownikom powstaje z chwilą upływu terminu płatności za przedmiotową usługę. Natomiast, jeśli wystawią Państwo fakturę za świadczone usługi udostępniania samochodów służbowych do celów prywatnych przed upływem terminu płatności, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury dokumentującej te usługi.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w przykładowych interpretacjach indywidualnych:

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 maja 2021 r. o sygnaturze 0113-KDIPT1-3.4012.20.2021.2.JM, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży realizowanej na rzecz pracownika Wnioskodawcy usługi udostępnia pracownikom samochodów służbowych oraz nieuznania czynności obciążenia kosztami pracownika za czynność dostawy paliwa. Natomiast w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu udostępniania samochodów pracownikom organ wskazał, że obowiązek powstaje z chwilą upływu terminu płatności za przedmiotową usługę. Natomiast, jeśli Wnioskodawca wystawi fakturę za świadczone usługi udostępniania samochodów służbowych do celów prywatnych przed upływem terminu płatności, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury dokumentującej te usługi.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 grudnia 2017 r. o sygnaturze III SA/Wa 3416/16 „Udostępnienie pracownikowi przez pracodawcę do używania samochodu (jak wskazuje art. 12 ust. 2a u.p.d.o.f. - wykorzystywanie samochodu służbowego do celów prywatnych) obejmuje zapewnienie możliwości prawidłowego używania, a więc także ponoszenie wszystkich niezbędnych wydatków umożliwiających takie używanie. Nie ma żadnego uzasadnienia, aby jeden rodzaj tych wydatków – jakim są wydatki na paliwo – uznać za stanowiące odrębne świadczenia.”
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 listopada 2018 r. o sygnaturze 0111-KDIB3-2.4012.563.2018.3.JM, w którym organ uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, a zatem „nieodpłatne udostępnienie pracownikowi Spółki samochodu osobowego nie będzie wymagać zastosowania kasy fiskalnej. Jak już wskazano przekazanie samochodu służbowego do użycia przez pracownika do celów prywatnych nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, który wyłącza z opodatkowania nieodpłatne użycie pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, przy odliczeniu podatku zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji również pokrywane przez Spółkę koszty paliwa i inne wydatki eksploatacyjne tego samochodu nie podlegają ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej.”

Reasumując, zdaniem Państwa, w związku z odpłatnym udostępnieniem samochodów służbowych pracownikom wraz z kosztami zakupu paliwa, mamy do czynienia ze świadczeniem usługi kompleksowej, która korzysta ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej oraz obciążenie nie podlega w pliku JPK oznaczeniu kodem GTU_02. Natomiast obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi udostępniania samochodów pracownikom powstaje z chwilą upływu terminu płatności za przedmiotową usługę, a jeżeli wystawią Państwo fakturę przed upływem terminu płatności, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy:

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym, przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższej analizy, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawa opodatkowania stanowi fundament konstrukcji każdego podatku. Z punktu widzenia wysokości zobowiązania podatkowego, ma ona – obok stawki podatkowej – decydujące znaczenie. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ustalenie podstawy opodatkowania poprzedzać winno zawsze ustalenie, czy dana czynność stanowi na gruncie tego podatku czynność opodatkowaną oraz czy w stosunku do niej powstał obowiązek podatkowy. Podstawę opodatkowania można ustalać jedynie w tych przypadkach, gdy zaistniał przedmiot opodatkowania. Podstawa opodatkowania jest bowiem skonkretyzowanym – co do cech istotnych dla wymiaru podatku – i ujętym wartościowo, przedmiotem podatku.

Prowadząc ewidencje dla celów podatku VAT podatnik powinien mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo polską spółką kapitałową, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi (...). Dodatkowo prowadzicie Państwo również działalność w zakresie produkcji (...). Państwa Spółka funkcjonuje jako przedsiębiorstwo wielooddziałowe. Dokonujecie Państwo sprzedaży produktów poprzez sieć współpracujących sklepów firmowych oraz centrów dystrybucji.

Zatrudniają Państwo szereg pracowników na podstawie umowy. Ich zaangażowanie ma kluczowe znaczenie w osiąganiu sukcesu na rynku krajowym jak i zagranicznym. W związku z szeroką skalą prowadzonej działalności, udostępniają Państwo pracownikom, których charakter pracy wymaga stałej mobilności i dyspozycyjności, samochody służbowe do wykonywania zadań służbowych na podstawie zawartych z nimi Umów.

Pokrywacie Państwo wszystkie niezbędne wydatki związane z używaniem pojazdu tj. ubezpieczenie, bieżące naprawy, materiały eksploatacyjne, badania techniczne, przeglądy okresowe, wymiany opon, oleju i innych płynów zużywanych w wyniku korzystania z pojazdu. Zakupu paliwa dokonuje użytkownik samochodu służbowego (pracownik) korzystając z udostępnionej przez Państwa karty paliwowej lub na podstawie Faktury wystawianej na rzecz Państwa Spółki jako nabywcy towaru.

Zgodnie z zawartą Umową o powierzeniu pracownikowi samochodu służbowego, jako pracodawca, wyrażają Państwo zgodę na wykorzystywanie samochodu służbowego również do celów prywatnych. Świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, stosowany jest tzw. system mieszany obciążania pracownika z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych, a przychodem pracownika jest różnica pomiędzy ryczałtowym kosztem potrącanym z wynagrodzenia i nieodpłatnym świadczeniem doliczanym do przychodu.

Ad 1

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii czy obciążenie pracownika kosztami używania samochodu służbowego do celów prywatnych korzysta ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Odnośnie kwestii zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży realizowanej na rzecz Państwa pracownika, należy zauważyć, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, w myśl którego:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 2442 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Zwolnienia z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostały określone w § 2 i § 3 rozporządzenia i wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

W myśl § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia:

Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r. podatników, u których wartość sprzedaży dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli wartość sprzedaży z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Stosownie natomiast do § 3 ust. 2 rozporządzenia:

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia:

Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Jak stanowi § 2 ust. 2 rozporządzenia:

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

Zwolnienie wskazane w § 2 rozporządzenia jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Pod poz. 34 załącznika do rozporządzenia, jako sprzedaż dotycząca szczególnych czynności, wymienione zostały:

Dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali

Zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3 rozporządzenia, nie stosuje się jednak w przypadku dostawy towarów wymienionych w przepisie § 4 ust. 1 rozporządzenia.

I tak, zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia:

Zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy:

a)gazu płynnego,

b)części do silników (CN 8409 91 00 i 8409 99 00),

c)silników do napędu pojazdów i motocykli, silników spalinowych tłokowych z zapłonem iskrowym i samoczynnym do różnego rodzaju jednostek, w tym motocykli (CN 8407 i 8408),

d)nadwozi do pojazdów silnikowych (CN 8707),

e)przyczep i naczep (CN 8716 10, 8716 31 00, ex 8716 39, 8716 40 00); kontenerów (CN 8609 00),

f)części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (CN 8716 90),

g)części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (CN 8708 i 9401 90 80), z wyłączeniem motocykli, to jest do: ciągników; pojazdów silnikowych do przewozu dziesięciu lub więcej osób z kierowcą; samochodów i pozostałych pojazdów silnikowych przeznaczonych zasadniczo do przewozu osób, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi; pojazdów silnikowych do transportu towarów; pojazdów silnikowych specjalnego przeznaczenia, innych niż te zasadniczo przeznaczone do przewozu osób lub towarów, w szczególności: pojazdów pogotowia technicznego, dźwigów samochodowych, pojazdów strażackich, betoniarek samochodowych, zamiatarek, polewaczek, przewoźnych warsztatów, ruchomych stacji radiologicznych,

h)komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych oraz silników elektrycznych, prądnic i transformatorów (PKWiU ex 26 i ex 27.11),

i)sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),

j)wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą",

k)zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,

l)wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol CN,

m)wyrobów tytoniowych (CN 2401, 2402, 2403), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,

n)napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% (bez względu na kod CN), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,

o)perfum i wód toaletowych (CN 3303 00 10, 3303 00 90), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlega m.in. dostawa towarów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W myśl § 4 ust. 1 pkt 1 lit. l) rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol CN.

Należy więc w tym miejscu rozstrzygnąć jaki charakter ma świadczenie przez Państwa na rzecz pracowników polegające na odpłatnym udostępnianiu samochodów służbowych do ich celów prywatnych.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia świadczenia nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedno świadczenie kompleksowe obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu, tj. do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego. Jeżeli jednak w skład realizowanego świadczenia wchodzą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który w wyroku z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP), stwierdził, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

TSUE w wyroku z 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP stwierdził, że: „Jednakże jeżeli transakcja obejmuje wiele elementów powstaje pytanie, czy należy uznać, iż składa się ona z jednego świadczenia czy też kilku odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku VAT. Z orzecznictwa Trybunału wynika bowiem, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem, odpowiednio, prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, gdy nie są one niezależne (wyrok z 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service, Zb. Orz. s. I-897, pkt 51). W tym zakresie Trybunał orzekł, że jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (zob. podobnie wyrok z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen i OV Bank, Zb. Orz. s. I- 9433, pkt 22; ww. wyrok w sprawie Everything Everywhere, pkt 24 i 25).”

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, z 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro oraz z 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito - Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira wskazując, że „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”. Rzecznik Generalna zauważyła także, że „Jeżeli zespół świadczeń i czynności ustala cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego (30). Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (31)”. Należy także zauważyć, że powołaną wyżej opinię podzielił TSUE w wydanym 4 marca 2021 r. wyroku C-581/19.

Podsumowując powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie złożone z kilku czynności, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług. Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy (w tym przypadku Państwa pracownika) oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku, biorąc pod uwagę punkt widzenia Państwa pracownika - nabywa on jedno świadczenie, którym jest udostępnienie zdatnego do użytkowania pojazdu służbowego do jego celów prywatnych.

Zgodnie z zawartą Umową o powierzeniu pracownikowi samochodu służbowego, wyrażają Państwo zgodę na wykorzystywanie przez pracownika samochodu również do celów prywatnych, a z tytułu tego udostępnienia po stronie pracownika powstaje zobowiązanie na rzecz Państwa Spółki, jakim jest wynagrodzenie ryczałtowe. Obciążacie bowiem Państwo pracownika ryczałtowym wynagrodzeniem według ustalonej wysokości raz w miesiącu poprzez potrącenie z jego wynagrodzenia za pracę. Jak wskazaliście Państwo, w kwocie zryczałtowanego wynagrodzenia zawarta jest zryczałtowana odpłatność z tytułu używania samochodu, zużycia paliwa oraz innych płynów eksploatacyjnych do jazd prywatnych w wysokości określonej dla ustalonego przez Państwa Spółkę średniego dystansu miesięcznego określonego w umowie o użytkowanie samochodu służbowego (z uwzględnieniem rodzaju samochodu, średniego zużycia paliwa, cen paliw oraz innych płynów eksploatacyjnych), aktualizowanego nie rzadziej niż raz w roku. Jeżeli w okresie danego roku nastąpiło przekroczenie wyznaczonego dystansu użytkownik samochodu służbowego zobowiązany będzie do zwrotu Państwa Spółce kosztów paliwa oraz innych płynów eksploatacyjnych zużytego przez samochód wykorzystywany do celów prywatnych ponad ustalony limit.

Podkreślić należy, że poszczególne wymienione przez Państwa czynności w odniesieniu do posiadanych przez Państwa samochodów służbowych, tj. zakup paliwa, ubezpieczenia, materiałów eksploatacyjnych, oleju i innych płynów eksploatacyjnych (również ich wymiana) dokonywanie bieżących napraw, badań technicznych, przeglądów okresowych, nie stanowią dla Państwa pracownika celu samego w sobie, lecz stanowią zwartą całość funkcjonalną, która prowadzi do lepszego wykorzystania przedmiotu udostępnienia. Wszystkie te czynności będą miały jeden wspólny cel, jakim jest wyświadczenie usługi udostępnienia sprawnego pojazdu.

Tym samym, w ramach usługi udostępnienia pojazdu służbowego, pracownik nabywa również, w celu efektywnego korzystania z usługi głównej, dodatkowe usługi lub dodatkowe towary, którymi nie byłby zainteresowany, gdyby nie korzystał z samej usługi udostępnienia samochodu. Wszystkie ww. zdarzenia gospodarcze związane są ze sobą na tyle ściśle, że ich rozdzielenie na poszczególne elementy byłoby nieuzasadnione i miałoby sztuczny charakter. W związku z powyższym, należy uznać, że świadczą Państwo na rzecz pracowników jedno kompleksowe świadczenie o charakterze złożonym, w którym usługą główną (zasadniczą) jest usługa odpłatnego udostępnienia pojazdu służbowego do celów prywatnych. Wobec powyższego, wykonywane czynności dodatkowe – w tym również zakup paliwa i płynów eksploatacyjnych do poszczególnych pojazdów służbowych - stanowią jedynie element pomocniczy świadczenia usługi zasadniczej, które to czynności dla pracownika nie stanowią celu samego w sobie i wchodzą do podstawy opodatkowania dokonanej jednolitej usługi.

W konsekwencji czynność obciążenia kosztami pracownika nie stanowi czynności dostawy paliwa, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. l) rozporządzenia.

Tym samym, będące przedmiotem wniosku świadczenia, polegające na odpłatnym udostępnieniu pracownikom pojazdów samochodowych w celach prywatnych na podstawie zawartej umowy nie zostały wymienione w § 4 rozporządzenia.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że stosownie do zapisu § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 34 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, w zakresie czynności polegających na odpłatnym udostępnieniu pracownikom pojazdów samochodowych w celach prywatnych mogą Państwo korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej do 31 grudnia 2023 r.

Ad 2

Państwa wątpliwości dotyczą także kwestii czy obciążenie pracownika kosztami używania samochodu służbowego stanowi też dostawę paliwa i wiąże się z obowiązkiem oznaczenia faktury w pliku JPK kodem GTU_02.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Jak stanowi art. 99 ust. 7c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Stosownie do treści art. 99 ust. 11b ustawy:

Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Zgodnie z art. 99 ust. 11c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3) kontrahentów;

4) dowodów sprzedaży i zakupów.

Stosownie do art. 109 ust. 3b ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Na mocy rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 poz. 1988 ze zm.), został wprowadzony obowiązek wykazywania w ewidencji m.in. odpowiedniego oznaczenia. Plik JPK VAT dla potrzeb VAT powinien zawierać m.in. informacje o dostawach niektórych wyrobów i świadczonych usługach wraz z odpowiednim ich oznaczeniem oraz oznaczenia dowodów sprzedaży i zakupów.

W myśl § 10 ust. 3 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia:

Poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące dostawy towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy - oznaczenie „GTU_02”.

Zgodnie z art. 103 ust. 5aa ustawy – oznaczenie „02”.

Przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:

1)benzyn lotniczych (CN 2710 12 31);

2)benzyn silnikowych (CN 2710 12 25 - z wyłączeniem benzyn lakowych i przemysłowych, CN 2710 12 41, CN 2710 12 45, CN 2710 12 49, CN 2710 12 50, CN 2710 12 90, CN 2207 20 00);

3)gazu płynnego (LPG) - (CN 2711 12, CN 2711 13, CN 2711 14 00, CN 2711 19 00);

4)olejów napędowych (CN 2710 19 43, CN 2710 20 11);

5)olejów opałowych (CN 2710 19 62, CN 2710 19 66, CN 2710 19 67, CN 2710 20 32, CN 2710 20 38, CN 2710 20 90);

6)paliw typu benzyny do silników odrzutowych (CN 2710 12 70);

7)paliw typu nafty do silników odrzutowych (CN 2710 19 21);

8)pozostałych olejów napędowych (CN 2710 19 46, CN 2710 19 47, CN 2710 19 48, CN 2710 20 16, CN 2710 20 19);

9)paliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2021 r. poz. 133, 694, 1093 i 1642), które nie zostały ujęte w pkt 1-4 i 6-8;

10)biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2022 r. poz. 403);

11)pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN.

Z kolei w myśl art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 143 ze zm.):

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Prawidłowe oznaczenie dostawy towarów kodem GTU_02 w tym przypadku jest więc uzależnione od zastosowania przepisów ustawy o podatku akcyzowym, tj. ww. kod ma zastosowanie do sprzedaży paliw silnikowych (używanych do napędu silników spalinowych) wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN, ale dostawa tych towarów podlega oznaczeniu GTU_02 tylko w sytuacji, gdy są one paliwem silnikowym.

W załączniku nr 1 do ww. ustawy o podatku akcyzowym pod pozycją nr 44 - bez względu na kod CN – wymienione zostały:

Pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub paliwa opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych.

Nawiązując ponownie do treści wniosku, w ramach zawartej z pracownikami Umowy wyrażają Państwo zgodę na wykorzystywanie przez nich z samochodów służbowych również do celów prywatnych. Z tytułu używania samochodu do celów prywatnych, po stronie pracownika powstaje zobowiązanie tj. wynagrodzenie ryczałtowe. Pracownik nie ponosi dodatkowych kosztów, zatem ww. opłata obejmuje zarówno samo udostępnienie samochodów do celów prywatnych, jak i koszty eksploatacji (np. paliwa).

W rozpatrywanej sprawie, odnośnie pytania nr 1 wniosku, zostało już rozstrzygnięte, że w związku z odpłatnym udostępnieniem pojazdów samochodowych pracownikom wraz z m.in. kosztami zakupu paliwa mamy do czynienia ze świadczeniem usługi kompleksowej w postaci usługi głównej – udostępnienia pojazdów samochodowych i jej dopełnieniem – m.in. zakupem paliwa, co stanowi element cenotwórczy usługi udostępnienia pojazdów samochodowych pracownikom. W związku z powyższym rozstrzygnięciem, odnosząc się do kolejnych Państwa wątpliwości, ponownie stwierdzić należy, że czynność obciążenia kosztami pracownika nie stanowi czynności dostawy paliwa, tym bardziej dostawy paliwa silnikowego. W konsekwencji, faktura dokumentująca to obciążenie nie podlega obowiązkowi oznaczenia kodem GTU_02 w pliku JPK.

Świadcząc na rzecz pracowników ww. usługi kompleksowe, nie mają Państwo tym samym obowiązku oznaczać czynności obciążenia kosztami pracownika jako dostawy paliwa i w konsekwencji nie mają Państwo obowiązku oznaczać ww. czynności kodem GTU_02 w przesyłamy pliku JPK_VAT z deklaracją podatkową.

Ad 3

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą określenia w jakim momencie powstaje obowiązek podatkowy po stronie Państwa Spółki z tytułu obciążenia pracownika kosztami używania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego dla sprzedaży realizowanej na rzecz Państwa pracowników, należy zauważyć, że zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy:

Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Z kolei na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu:

a)dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,

b)świadczenia usług:

- telekomunikacyjnych,

- wymienionych w poz. 24-37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy,

- najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,

- ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,

- stałej obsługi prawnej i biurowej,

- dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego

- z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.

Stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy

W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Według art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a)czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b)czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a)przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2)sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z powyższym przepisem, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż.

W myśl art. 106i ust. 6 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 3, fakturę wystawia się:

1)zgodnie z ust. 1 i 2 - jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone do końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty;

2)nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania - jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca, o którym mowa w pkt 1.

Na podstawie art. 106i ust. 1 ustawy:

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Według art. 106i ust. 2 ustawy:

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Na podstawie art. 106i ust. 7 ustawy:

Faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 60. dnia przed:

1) dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;

2) otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.

Jak stanowi art. 106i ust. 8 ustawy:

Przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

Jedną z podstawowych zasad systemu prawnego w Polsce jest swoboda umów.

Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej „kodeksem cywilnym”:

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Swoboda umów to zasada prawa zobowiązań polegająca na przyznaniu podmiotom prawnym ogólnej możliwości zawierania i kształtowania treści umów w granicach zakreślonych przez prawo. Na swobodę umów składają się cztery elementy:

swoboda w zawieraniu umowy,
swoboda w wyborze kontrahenta,
swoboda w kształtowaniu treści umowy,
swoboda w wyborze formy zawarcia umowy.

Zgodnie z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl natomiast art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc najem/dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z opisu sprawy wynika, że świadczą Państwo za wynagrodzeniem na rzecz swoich pracowników usługi w zakresie udostępniania samochodów na podstawie Umowy o powierzeniu pracownikowi samochodu służbowego. Jest to tzw. umowa nienazwana, której możliwość zawarcia wynika z zasady swobody umów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że udostępnianie pracownikom za odpłatnością samochodów w celach prywatnych na podstawie Umowy udostępniania pojazdów służbowych można zaliczyć do usług o podobnym charakterze, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy.

W przypadku świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy, osobie fizycznej niebędącej podatnikiem, podatnik nie ma obowiązku wystawienia faktury. Co do zasady również Państwo na gruncie przepisów ustawy w analizowanej sprawie nie mają obowiązku wystawiania faktur na rzecz pracowników (osób fizycznych niebędących podatnikami podatku VAT), przy czym jednocześnie nie ma przeszkód, abyście Państwo dobrowolnie wystawiali pracownikom fakturę za przedmiotową usługę. Tym samym, fakt wystawienia faktury nie pozostanie bez wpływu na powstanie obowiązku podatkowego, zwłaszcza w przypadku, gdy jest ona wystawiana przed terminem płatności za przedmiotową usługę.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi udostępniania samochodów pracownikom powstaje z chwilą upływu terminu płatności za przedmiotową usługę. Natomiast, jeśli wystawicie Państwo fakturę za świadczoną usługę udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych przed upływem terminu płatności, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury dokumentującej tą usługę.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Praktyczny leksykon VAT 2024. Wszystko o zmianach w rozliczeniach VAT

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.270.2023.2.AMA