Interpretacja indywidualna z dnia 6 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.383.2023.1.KR

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości (darowizna nieruchomości z majątku osobistego do majątku wspólnego małżon¬ków, z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z małżonków).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 maja 2023 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

I.1.1. .... („Wnioskodawczyni”) jest osobą fizyczną z miejscem zamieszkania na terytorium Polski i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych („podatek PIT”).

I.1.2. Mąż Wnioskodawczyni („Mąż Wnioskodawczyni”) jest również osobą fizyczną z miejscem zamieszkania na terytorium Polski i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT (Wnioskodawczyni i Mąż Wnioskodawczyni dalej łącznie jako „Małżonkowie”).

I.1.3. Małżonkowie zawarli związek małżeński w dniu 2 października 2004 r. Od dnia zawarcia związku małżeńskiego do dnia 11 lutego 2022 r. (zgodnie z pkt I.5. poniżej), pomiędzy Małżonkami panował ustrój małżeńskiej wspólności ustawowej.

I.2.1. W dniu 6 września 2007 r. Mąż Wnioskodawczyni otrzymał - na podstawie umowy darowizny („Pierwsza Umowa Darowizny”) - nieruchomość („Nieruchomość”) od swoich rodziców (Pierwsza Umowa Darowizny stanowi akt notarialny z dnia 6 września 2007 r. (rep. A nr (…))).

I.2.2. Zgodnie z Pierwszą Umową Darowizny, darowana Nieruchomość to niezabudowana nieruchomość składająca się z działek nr (…), nr (…) i nr (…) w obrębie (…), o łącznym obszarze (…) ha, położona w miejscowości (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…). W Pierwszej Umowie Darowizny wartość Nieruchomości została oszacowana na (…) zł.

I.3. W dniu 20 listopada 2007 r. Małżonkowie zawarli kolejną umowę darowizny („Druga Umowa Darowizny”), zgodnie z którą Mąż Wnioskodawczyni darował Wnioskodawczyni Nieruchomość do majątku objętego ich wspólnością ustawową. Od tego momentu Nieruchomość była objęta małżeńską wspólnością ustawową (akt notarialny rep. A nr (…)). W Drugiej Umowie Darowizny wartość Nieruchomości została oszacowana na (…) zł.

I.4. Następnie, w dniu 6 lipca 2020 r. Małżonkowie zawarli kolejną umowę darowizny („Trzecia Umowa Darowizny”), zgodnie z którą Nieruchomość została przeniesiona do majątku osobistego Wnioskodawczyni z majątku wspólnego Małżonków (akt notarialny rep. A nr (…)). W Trzeciej Umowie Darowizny wartość Nieruchomości została oszacowana na (…) zł.

I.5. W dniu 11 lutego 2022 r. Małżonkowie podpisali umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej.

I.6. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła oraz obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

I.7. Obecnie Wnioskodawczyni planuje odpłatnie zbyć Nieruchomość.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we wniosku, odpłatne zbycie Nieruchomości przez Wnioskodawczynię w 2023 r. bądź w latach kolejnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem PIT z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawczynię do dnia jej odpłatnego zbycia?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zdarzeniu przy­szłym, przedstawionym we wniosku, odpłatne zbycie Nieruchomości przez Wnioskodawczynię w 2023 r. bądź w latach kolejnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem PIT z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm., dalej jako „ustawa o PIT”) od dnia nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawczynię do dnia jej odpłatnego zbycia.

I. Stan prawny

I.1. Przychód w podatku PIT z odpłatnego zbycia nieruchomości

Wnioskodawczyni wskazuje, że jednym ze źródeł przychodów w podatku PIT jest odpłatne zbycie nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT) - jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT).

Przychodem w podatku PIT z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości podatek PIT wynosi 19% podstawy obliczenia podatku (art. 30e ust. 1 ustawy o PIT), którą jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy: (i) przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, a (ii) kosztami uzyskania przychodu (zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o PIT, które stanowią udoku­mentowane koszty nabycia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły war­tość nieruchomości, poczynione w czasie jej posiadania; wysokość nakładów ustala się na podsta­wie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych).

I.2. Zbycie nieruchomości po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej

Zgodnie z art.10 ust. 6 ustawy o PIT: „w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeń­skiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości (...) okres, o którym mowa w (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT), liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności mająt­kowej małżeńskiej.”

II. Stanowisko Wnioskodawczyni

II.1. Uwaga ogólna

Wnioskodawczyni wskazuje, że w ustawie o PIT brak jest jednoznacznego przepisu wskazującego, czy darowizna nieruchomości z majątku osobistego jednego z małżonków do majątku wspólnego małżonków, a następnie darowizna nieruchomości z majątku wspólnego mał­żonków do majątku osobistego jednego z małżonków stanowi „nabycie” w rozumieniuart. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT. Natomiast ustawa o PIT wprost reguluje kwestie związane ze zbyciem nieruchomości po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej.

II.2. Zbycie nieruchomości po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej

Przytoczony przez Wnioskodawczynię przepis art. 10 ust. 6 ustawy o PIT w obecnym brzmieniu obowiązuje od dnia 1 stycznia 2019 r. i opiera się na ogólnych zasadach prawa rodzinnego i opiekuńczego, a także kon­strukcji małżeńskiej wspólności ustawowej. W przypadku ustawowej wspólności małżeńskiej w ogóle nie można mówić o udziałach w majątku wspólnym. Wynika to zarówno z ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm., dalej jako „KRiO”), jak i m.in. z orzecznictwa Sądu Najwyższego (dalej jako „SN”). W postanowieniu SN z dnia 11 sierpnia 2011 r. (sygn. akt I CSK 647/10), SN stwierdził, że władztwa małżonków nie można przyporządkować, nawet hipotetycz­nie, do określonego udziału, jaki przypadałby każdemu z nich w majątku wspólnym po ustaniu wspólności. Każdemu z małżonków przysługuje prawo do całości majątku wspólnego. Udział mał­żonka wyczerpuje cały majątek, a nie tylko jego część określoną w ułamku.

Jak trafnie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako „NSA”) w wyroku z dnia 20 maja 2016 r. (sygn. akt II FSK 1249/14), sytuacja prawna małżonków objętych wspólnością ustawową jest szczególna. Oznacza bowiem, że nabycie w czasie jej trwania nieruchomości, wiąże się z nabyciem przez każ­dego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwencją ta­kiego rozwiązania, w przypadku sprzedaży tego prawa, jest uznanie, że każdy z małżonków zbywa to prawo w całości, a nie w określonym udziale, jako że jest to wspólność bezudziałowa (tak w pra­womocnym wyroku WSA w Szczecinie z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 1206/15).

Także jeszcze przed dniem 1 stycznia 2019 r., tj. przed wejściem w życie art. 10 ust. 6 ustawy o PIT w obecnie obowiązującym brzmieniu, NSA wydał uchwałę z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, gdzie wskazano, iż „dla celów opodatkowania (podatkiem PIT), odpłatnego zbycia nierucho­mości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) (ustawy o PIT) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego prze­pisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”. Stanowisko zawarte w ww. uchwale należy stosować również w odniesie­niu do nabycia nieruchomości przez jednego z małżonków na skutek ustania małżeńskiej wspólności ustawowej (a nie tylko w drodze dziedziczenia), (vide prawomocny wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Lu 600/20 oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Infor­macji Skarbowej z dnia 29 maja 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.236.2019.1.SŻ).

Oznacza to, że w ocenie Wnioskodawczyni, w świetle art. 10 ust. 6 ustawy o PIT, zawarcie przez Wnioskodawczynię i Męża Wnioskodawczyni umowy o zniesieniu małżeńskiej wspólności ustawowej w 2022 r. i przeniesienie Nieruchomości do majątku osobistego Wnioskodawczyni nie stanowiło „na­bycia” Nieruchomości przez Wnioskodawczynię w 2022 r. w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT.

II.3.1. Darowizna pomiędzy majątkiem odrębnym a majątkiem osobistym

Wnioskodawczyni podkreśla, że w ocenie Wnioskodawczyni także w przypadku darowizny składnika majątku dokonanej z majątku odrębnego (osobistego) jednego z małżonków do majątku wspólnego wskazuje się, iż datą nabycia przedmiotu darowizny jest data nabycia składnika majątku przez małżonka do majątku oso­bistego - analogicznie jak w przypadku rozszerzenia małżeńskiej wspólności ustawowej. Oznacza to, w ocenie Wnioskodawczyni, że przeniesienie składnika majątku z majątku odrębnego jednego z mał­żonków do majątku wspólnego nie powoduje „nabycia” tego składnika majątku w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT przez drugiego małżonka.

Jak wskazano bowiem w wyroku NSA z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 933/18 „należy wobec tego rozstrzygnąć, czy przeniesienie składnika majątku w drodze darowizny z majątku osobi­stego jednego z małżonków do majątku wspólnego stanowi nabycie w rozumieniu analizowanego przepisu. W uchwale NSA z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17 (...) stwierdzono, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku, w momencie jego poniesienia, nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Wspólność małżeńska (łączna) to bowiem wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspól­ność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 KRiO nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyod­rębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyj­muje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o PIT od daty czy to ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej, czy też przeniesienia pojedynczego składnika z majątku osobi­stego jednego z nich do wspólnego majątku małżonków. Nie ma zatem podstaw prawnych, aby w warunkach niniejszej sprawy termin nabycia przez Skarżącą nieruchomości liczyć od daty zawarcia umowy darowizny, a należy przyjąć jako datę nabycia przez Skarżącą nieruchomości datę jej nabycia przez męża, skoro została na mocy umowy darowizny objęta wspólnością małżeńską. W powołanej wyżej uchwale II FPS 2/17, NSA przyjął także, że w sytuacji, gdy istnieją wątpliwości w zakresie interpretacji terminu „nabycie” użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, a wynikające z rozumienia tego przepisu opodatkowanie dotyczy podatników dokonujących zbycia majątku osobistego, poza działalnością gospodarcza, w warunkach nierówności opodatkowania (podstawą jest przychód, a nie dochód), a także niejasności regulacji kreującej opodatkowanie odpłatnego ich zbycia, uzasadnione jest zastosowanie zasady in dublo pro tributario. Dlatego też w realiach rozpatrywanej sprawy Naczelny Sąd Administracyjny opowiedział się za takim rozumieniem terminu „nabycie”, użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Stąd nie można odnosić rozumienia tego pojęcia użytego w ustawie podatkowej do jego znaczenia na gruncie prawa prywatnego, w tym wynikającego z przepisów KRiO dotyczących małżeńskich ustrojów majątkowych. Jakkolwiek da­rowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku osobistego jednego z nich do majątku wspólnego obojga małżonków jest czynnością prawną rozporządzającą nie­odpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT nie­ruchomości (...) przez drugiego małżonka. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomo­ściami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej. W oce­nie Sądu konsekwencje podatkowe darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego winny być identyczne, jak w przypadku umownego rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej w trybie art. 48 KRiO.”. Takie samo stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrek­tora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 grudnia 2021 r., nr 0113-KDIPT2- 2.4011.1108.2021.1.MK.

II.3.2. W ocenie Wnioskodawczyni, taki sam wniosek należy poczynić w przypadku darowizny skład­nika majątku objętego małżeńską wspólnością ustawową do majątku osobistego jednego z małżon­ków. Wnioskodawczyni wskazuje, że w ustawie o PIT brak jest przepisu wprost wskazującego, czy da­rowizna składnika majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z małżonków stanowi „nabycie” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, od którego należy liczyć 5-letni termin umożliwiający odpłatne zbycie nieruchomości bez podatku PIT.

W tym zakresie warto wskazać na stanowisko, wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 lutego 2023 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.954.2022.2.DA, gdzie organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe: „Mając na uwadze stanowisko NSA oraz innych organów podatkowych należy stwierdzić, że nabycie przez Panią nieruchomości będącej przedmiotem umowy darowizny między małżonkami zawartej w 2020 r., nastąpiło w 2008 r., kiedy to ww. nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków. Dokonana darowizna między małżonkami pozostającymi we wspólności majątkowej małżeńskiej, przenosząca składnik majątkowy z majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi ponownego nabycia prawa do tego składnika przez obdarowanego małżonka. Zatem, odpłatne zbycie nieruchomości w 2022 r. nie stanowi dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca 2008 r., w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym, nie powstał u Pani obowiązek zapłaty podatku docho­dowego od przychodu z tej sprzedaży. (...) Bowiem, jak wynika z wyroku NSA z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 33/17: „Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników mająt­kowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynno­ścią prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego mająt­ku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak da­rowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej. Z tego względu wszelkie późniejsze/następcze zdarzenia prawne dotyczące danego składnika majątkowego - pierwotnie wchodzącego w skład usta­wowej wspólności małżeńskiej - nie mają prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.”

III. Konkluzje

Wnioskodawczyni wskazuje, że jak wynika z przytoczonych przepisów ustawy o PIT oraz stanowiska wyrażanego w wydawanych interpretacjach indywidualnych oraz wyrokach sądów administracyjnych, darowizna nieruchomości z majątku osobistego do majątku wspólnego małżon­ków, jak i z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z małżonków nie stanowi „nabycia” nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Takiego „nabycia” nie sta­nowi również zawarcie umowy o podziale majątku wspólnego małżonków i przekazanie składnika majątku z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z małżonków.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawczyni, odpłatne zbycie Nieruchomości przez Wnioskodawczynię w 2023 r. bądź w kolejnych latach nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem PIT z uwagi na upływ 5- letniego terminu od dnia nabycia Nieruchomości, tj. z uwagi na nabycie Nieruchomości przez Wnio­skodawczynię w 2007 r.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zda­rzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, odpłatne zbycie Nieruchomości przez Wnioskodaw­czynię w 2023 r. bądź w latach kolejnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem PIT z uwa­gi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT od dnia na­bycia Nieruchomości przez Wnioskodawczynię do dnia jej odpłatnego zbycia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.