Interpretacja indywidualna z dnia 3 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.181.2023.2.AM

Dotyczy nieuznania Pani za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 28 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pani za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 26 czerwca 2023 r. (wpływ 27 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 10 września 2021 roku zawarła Pani przedwstępną umowę sprzedaży niezabudowanej działki gruntu numer 1 o pow. 1,88 ha położonej we wsi (…) gmina (…). Działkę tą zamierzała Pani nabyć wspólnie z matką I.G. Ponieważ Pani przodkowie pochodzą z (…) zamierzano tam stworzyć siedlisko dla całej rodziny.

W dniu 1 grudnia 2021 roku zawarła Pani warunkową umowę sprzedaży dot. nabycia ww. działki gruntu. Warunkiem nabycia ww. działki miało być niewykonanie przez Krajowy (…) prawa pierwokupu ww. działki gruntu.

W umowie tej określono m.in., że z działki nr 1 (o której mowa powyżej) wydzielono działkę nr 2 o pow. 0,9426 ha, która miała być przez Panią kupiona. W akcie tym wskazano m.in., że działka ta jest niezabudowana, stanowi łąki trwałe, grunty pod rowami oraz nieużytki oraz graniczy z działką nr 3, która w ewidencji gruntów oznaczona jest jako droga. Nie jest wydzierżawiana i nie jest w posiadaniu osób trzecich. Działka ta zlokalizowana jest na terenie, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Umowa przeniesienia prawa własności do ww. nieruchomości została zawarta w dniu 27 stycznia 2022 roku. Cena nabycia ww. działki oznaczonej numerem 2 wyniosła (…) zł. Zakupu dokonała Pani z majątku osobistego.

W międzyczasie okazało się, że u Pani ojca zdiagnozowano zaawansowaną (drugi przerzut) chorobę nowotworową. Wspólnie z Pani rodziną ponosili Państwo wydatki na bardzo kosztowne leczenie związane m.in. z konsultacjami u specjalistów, badaniami lekarskimi, kosztami dojazdów, zakupem suplementów diety.

Postanowiła Pani także wspólnie z matką przygotować się i zebrać środki niezbędne na ewentualne leczenie ojca za granicą. Ponieważ w tamtym czasie zakończyła Pani naukę na studiach lekarskich (specjalizacja stomatologia) i była na stażu, nie stać było Pani na wystarczającą pomoc rodzicom. Postanowili Państwo, że jedynym rozwiązaniem jest sprzedaż działki na (…).

Dlatego też, podobnie jak Pani matka, wystąpiła Pani do Dyrektora (…) o wyrażenie zgody na sprzedaż będącej w Pani posiadaniu ziemi rolnej. Po zapoznaniu z przesłaną dokumentacją medyczną Pani ojca oraz wyjaśnieniami złożonymi przez Panie w zakresie braku możliwości pozyskania środków z innych źródeł otrzymały Panie decyzję pozytywną.

W dniu 11 sierpnia 2022 roku Dyrektor (…) wydał zgodę na sprzedaż nieruchomości rolnej przed upływem 5 lat od dnia jej nabycia.

Ponieważ nigdy nie zajmowała się Pani i nie zna się na obrocie nieruchomościami w styczniu 2022 roku zawarła Pani umowę z Biurem (…), któremu to zleciła podjęcie czynności pośredniczenia w zawarciu umowy sprzedaży działki. Agencja ta poinstruowała Panią jakie czynności należy wykonać, aby Pani działki i Pani matki sprzedać.

W związku z brakiem zainteresowania nabywców na zakup całej nieruchomości konieczne było dokonanie podziału, posiadanej przez Panią działki, na mniejsze i wystąpienie o zatwierdzenie tego podziału do organów gminy. W wyniku podziału powstały: cztery działki o pow. ok. 0,1 ha, jedna o pow. 0,0246 ha i jedna o pow. 0,463 ha.

Ponieważ obszar, na którym znajdują się działki, nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w sierpniu 2022 roku wystąpiła Pani do Wójta Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla części swoich działek. Decyzję taką otrzymała Pani w dniu 7 listopada 2022 roku.

Biuro (…) znalazło nabywcę dla części Pani działek i dlatego, żeby nie stracić klienta w dniu 9 września 2022 roku zawarła Pani przedwstępną umowę sprzedaży kilku działek oraz udziału w działce stanowiącej po podziale drogę. Zobowiązała się Pani także do zawarcia umowy sprzedaży w terminie do 31 marca 2023 roku, pod warunkiem uzyskania decyzji ostatecznej zatwierdzającej projekt podziału działki gruntu nr 4.

Ponadto od 17 października 2022 roku prowadzi Pani gabinet stomatologiczny w (…), w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych. Korzysta Pani, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w zakresie opieki medycznej służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczonej w ramach wykonywania zawodów: lekarza i lekarza dentysty.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1.Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji jest sprzedaż działek powstałych z podziału nabytej przez Panią w dniu 27 stycznia 2022 roku działki oznaczonej numerem 2.

Z ww. nieruchomości gruntowej wydzielono działki o numerach:

• 5 o pow. 0,1051 ha,
• 6 o pow. 0,1074 ha,
• 7 o pow. 0,1044 ha,
• 8 o pow. 0,1062 ha,
• 9 o pow. 0,0246 ha,
• 10 o pow. 0,4630 ha.

2.Do czasu sprzedaży ww. działki nie były wykorzystywane w celach zarobkowych. Działki te nie były wykorzystywane przez ich właściciela w żaden sposób.

3.Działki te nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy, czy najmu.

4.Przed sprzedażą działek nie wykonała Pani żadnych działań dotyczących zwiększenia ich wartości związanych z uzbrojeniem terenu, wyposażeniem w urządzenia sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej i energetycznej, działań marketingowych. W dniu 28 marca 2023 r. wystąpiła Pani do Wójta Gminy (…) o wydanie warunków zabudowy dla działek. W dniu 17 maja 2023 roku wydano Pani decyzje odmowne. W uzasadnieniu powołano się na postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, w których stwierdził, że planowana inwestycja stoi w sprzeczności z zakazem realizacji przedsięwzięć mogących oddziaływać na środowisko.

5.Jak Pani wspomniała we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w dniu 9 września 2022 roku zawarła Pani przedwstępną umowę sprzedaży swoich działek. Umowa ta została rozwiązana za porozumieniem zawartym przez Panią z nabywcą działek w dniu 13 kwietnia 2023 roku. W tym samym dniu dokonała Pani sprzedaży niezabudowanych działek rolnych o numerach: 5, 6, 7, 8 i 9. W umowie tej nie zostały zapisane żadne warunki, które muszą lub musiały być spełnione w celu przeniesienia własności ww. nieruchomości. Z zawartej umowy nie wynikają także żadne prawa i obowiązki, które będą ciążyć na stronach zawartej umowy. Nadal jest Pani właścicielem działki oznaczonej nr 10, która stanowi bagna i mokradła. Jeżeli w przyszłości podejmie Pani decyzję o sprzedaży tej działki nie zamierza Pani wykonać żadnych innych czynności jak w przypadku sprzedaży dokonanej w 2023 roku.

6.Nie jest Pani i nie była nigdy rolnikiem ryczałtowym. Nie dokonywała Pani i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Prowadzi Pani natomiast działalność gospodarczą - gabinet stomatologiczny i korzysta Pani ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

7.Nigdy wcześniej nie dokonała Pani sprzedaży żadnych nieruchomości.

8.Nie posiada Pani żadnych innych nieruchomości, które zamierza Pani w przyszłości przeznaczyć do sprzedaży.

Posiada Pani natomiast następujące nieruchomości:

• mieszkanie położone w (…) przy ul. (…) obecnie wynajmowane (otrzymane od Pani rodziców na podstawie umowy darowizny w 2019 roku),
• dom położony w (…), przy ul. (…) (otrzymany od Pani rodziców na podstawie umowy darowizny w 2019 roku z ustanowionym prawem służebności osobistej i dożywotnim ich zamieszkaniem), w którym obecnie Pani zamieszkuje.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym, w sytuacji zawarcia przez Panią jednej lub wielu umów sprzedaży działek gruntu, powstałych z podziału gruntu o numerze ewidencyjnym 2 o powierzchni 0,9426 ha, zlokalizowanych na terenie, co do którego nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, i co do których to działek wydano ostateczną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, taka sprzedaż powinna być rozpoznana jako zdarzenie w ramach sprawowania zarządu majątkiem prywatnym (osobistym) pozostające poza systemem podatku od towarów i usług i w związku z powyższym dla tej czynności nie jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 9 ust. 1 akapit 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej?

Pani stanowisko w sprawie

Jako osoba fizyczna nie prowadzi Pani i nie prowadziła żadnych czynności związanych z profesjonalnym obrotem nieruchomościami.

Ponadto:

1.Działki nabyła Pani bardzo okazyjne od osoby prywatnej (rolnika), do majątku osobistego, na cele własne i nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż nie było to związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zamierzała Pani w przyszłości stworzyć tam siedlisko i wspólnie z rodziną wybudować dom.

2.Głównym powodem, dla którego zdecydowała się Pani na sprzedaż części działek była konieczność zdobycia środków na leczenie ojca.

3.Ponieważ nie zna się Pani na obrocie nieruchomościami (z zawodu jest lekarzem stomatologiem), zajęcie się sprzedażą działek zleciła Pani profesjonalistom. Pokierowali oni Panią jak po kolei ma postępować, aby uzyskać decyzję o warunkach zabudowy niezbędną do dokonania sprzedaży działek. To Agencja nieruchomości przygotowywała dla Pani projekty dokumentów, które podpisywała Pani i składała do odpowiednich instytucji (tj. do (…), (…), (…), (…)). Pośrednik zobowiązany był m.in. do umieszczenia oferty w bazie danych, przekazania oferty innym, prowadzenia rokowań w Pani interesie oraz zapewnia obsługi związanej z zawarciem umowy sprzedaży.

4.Do czasu sprzedaży działek nie uzyskiwała i nie zamierza Pani uzyskiwać żadnych korzyści z tytułu posiadania ww. działek. Nie były i nie są one przedmiotem umowy dzierżawy ani najmu. Nie były także udostępniane osobom trzecim.

5.Od momentu posiadania ww. działek nie podjęła Pani żadnych kroków w celu zwiększenia wartości działek, działki nie są uzbrojone, nie posiadają mediów i nie są ogrodzone.

Biorąc powyższe pod uwagę uważa Pani, że w opisanym przez Panią stanie faktycznym, w przypadku zawarcia jednej lub wielu umów sprzedaży działek gruntu powstałych z podziału gruntu o numerze ewidencyjnym 2, zlokalizowanych na terenie, co do którego nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, i co do których to działek wydano ostateczną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, taka sprzedaż powinna być rozpoznana jako zdarzenie w ramach sprawowania zarządu majątkiem prywatnym (osobistym) pozostające poza systemem podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) i w związku z powyższym dla tej czynności nie jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 9 ust. 1 akapit 1 Dyrektywy 2006/112.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2). Przepis ten odpowiada art. 9 (1) Dyrektywy 2006/116, zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” w rozumieniu definicji art. 9 (1) Dyrektywy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Podatnikami podatku od wartości dodanej są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, prowadzące samodzielnie działalność gospodarczą (zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jest to o tyle istotne, iż oznacza, że zarówno cel prowadzenia działalności gospodarczej, jak i osiągnięty rezultat (względnie jego brak) nie mogą być przesłankami determinującymi istnienie statusu podatnika bądź jego brak. W tej mierze, wielokrotnie wypowiadał się TSUE, podkreślając, iż status podatnika nie może być zdeterminowany przez cel i rezultat prowadzonej działalności.

Oznacza to, że czynnikiem istotnym dla uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest charakter jego działalności (działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), nawet jeżeli jest to działalność nienastawiona na osiągnięcie zysku. Jednak podmiot prowadzący stale i wyłącznie działalność nieodpłatną nie może być uznany za podatnika.

Jak wskazano wyżej, status podatnika podatku od wartości dodanej związany jest podmiotowo z wykonywaniem przez tego podatnika działalności gospodarczej, która jest rozumiana szerzej, niż definicja działalności gospodarczej w znaczeniu nadanym art. 3 ustawy - Prawo przedsiębiorców (Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646 ze zm.). Działalność gospodarcza obejmuje także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły za wynagrodzeniem.

Dany podmiot (osoba fizyczna, osoba prawna, spółka osobowa, inna jednostka nieposiadająca osobowości prawnej) będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej wyłącznie w odniesieniu do czynności opodatkowanych wskazanych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, które wykonał w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1-2 ustawy o VAT lub art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112 (z uwagi na różnice pojęciowe).

WSA we Wrocławiu, w wyroku z dnia 18 stycznia 2017 r. sygn. I SA/Wr 1027/16 zwrócił uwagę, iż analiza definicji działalności gospodarczej (art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT) wskazuje na szeroki zakres zastosowania tego pojęcia oraz na jego obiektywny charakter, co oznacza, że działalność ta jest postrzegana jako taka, niezależnie od jej celów lub rezultatów. „Daną działalność kwalifikuje się co do zasady również jako działalność gospodarczą, jeżeli ma ona charakter trwały i jest wykonywana w zamian za wynagrodzenie otrzymywane przez autora danej transakcji. Kwestia, czy działalność ta ma na celu uzyskiwanie dochodu o charakterze stałym, jest problemem faktycznym, który należy oceniać z uwzględnieniem całości okoliczności sprawy, w tym między innymi charakteru użytkowanego dobra”.

Należy zatem udzielić odpowiedzi, kiedy sprzedaż gruntu powinna zostać obiektywnie uznana za czynność opodatkowaną podatkiem VAT z uwagi na objęcie jej działalnością gospodarczą?

NSA, w wyroku z dnia 3 marca 2015 r. sygn. I FSK 1859/13, określił pewne cechy charakterystyczne (okoliczności), które - jeżeli zachodzą łącznie - mogą wskazywać na to, że zbywca nieruchomości przy sprzedaży gruntu powinien zostać rozpoznany jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Do takich okoliczności Sąd zaliczył:

• doprowadzenie z własnej inicjatywy do podziału zakupionego niezabudowanego gruntu rolnego o powierzchni kilku hektarów na kilkadziesiąt niezabudowanych działek,
• wydzielenie dróg wewnętrznych,
• podjęcie czynności w celu uzyskania decyzji o warunkach zabudowy,
• wybudowanie sieci wodno-kanalizacyjnych, dostępnej dla wydzielonych działek, oraz
• podjęcie działań informacyjnych o sprzedaży działek.

Pogląd ten był jednakże krytykowany i z tego też względu w orzecznictwie pojawiło się szereg nowych poglądów na tle sprzedaży przez osoby fizyczne nieruchomości.

NSA w wyroku z dnia 17 kwietnia 2019 r. sygn. I FSK 578/19 dokonał przeglądu poglądów orzeczniczych i praktyki stosowania prawa oraz przedstawił pewne kryteria jakie powinny być uwzględnione przy dokonywaniu oceny prawnej w zakresie podatku od wartości dodanej skutków sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną.

Dodać należy, iż wyrok zapadł w związku z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w sytuacji uznania przez organ interpretacyjny, że podatnik przy sprzedaży nieruchomości, uprzednio podzielonej na mniejsze działki, i dla których uzyskał decyzję administracyjną o warunkach zabudowy (teren nieuzbrojony) powinien rozpoznać siebie jako podatnika podatku VAT z uwagi na to, że przy sprzedaży zachowywał się jak handlowiec.

NSA uchylił w tym zakresie w całości wyrok sądu I instancji (WSA w Łodzi sygn. I SA/Łd 896/16) oraz zaskarżoną interpretację Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 2016 r. nr 1061-IPTPP3.4512.197.2016.2.IŻ.

W uzasadnieniu wyroku NSA odwołał się do motywów rozstrzygnięcia TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10, a także do poglądów orzeczniczych Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wskazał, że w orzecznictwie NSA, po wspomnianym wyżej wyroku TSUE, „przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomość, należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności” w ich całokształcie a nie osobno. „Należy przede wszystkim uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym” (por. wyroki NSA z 11 czerwca 2015 r. sygn. I FSK 716/14, z 3 marca 2015 r. sygn. I FSK 1859/13, z 9 października 2014 r. sygn. I FSK 2145/13, z 29 listopada 2016 r. sygn. I FSK 636/15) - pkt 8.5. „Kwestia przeznaczenia uzyskanych środków pieniężnych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych jest zdarzeniem obojętnym z punktu widzenia oceny, czy dana osoba sprzedając grunty działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Nie mają też znaczenia zamiar czy motywy, jakimi kieruje się podmiot rozpoczynając działalność gospodarczą ani jakie potrzeby zaspokaja z uzyskanych środków pieniężnych. Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy profesjonalności, od tych które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym. Dla oceny, czy dany podmiot sprzedając gruntu działa w charakterze podatnika nie ma też znaczenia w jakich celach grunt ten został nabyty”.

„Nie można zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że całokształt działań podejmowanych przez skarżącego w stosunku do nieruchomości, które stanowiły jego własność, tj. podział nieruchomości na 7 mniejszych działek, wydzielenie drogi wewnętrznej, utwardzenie tej drogi, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, dowodzi, że skarżący działa jak osoba prowadząca działalność w zakresie handlu nieruchomościami, angażując własne środki pieniężne”. „W świetle przedstawionych okoliczności nie można stwierdzić, że skarżący podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112. Należy zauważyć w szczególności, że pomiędzy nabyciem nieruchomości a sprzedażą poszczególnych działek upływa relatywnie długi czas. Skarżący, poza dokonaniem podziału działki i wystąpieniem o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, która ostatecznie stała się bezprzedmiotowa i wygasła, nie podejmuje żadnych innych działań. Nie można zatem stwierdzić, że podejmuje on aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Dokonanie podziału nieruchomości w celu jej stopniowej sprzedaży mieści się natomiast w ramach zarządu majątkiem prywatnym skarżącego”.

Podobny pogląd wyraził WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 8 maja 2019 r. sygn. I SA/Bd 190/19, rozstrzygając sprawę na tle negatywnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (Sąd uchylił interpretację). W uzasadnieniu wyroku Sąd bardzo mocno zaakcentował wnioski płynące z orzecznictwa TSUE (wyrok w sprawach C-180/10 i C-181/10) oraz sądów krajowych na gruncie stosowania przepisów art. 15 ust. 2 w zw. z ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112 w zakresie ustalenia podmiotowości prawnopodatkowej w zakresie VAT w przypadku zarządzania majątkiem prywatnym.

Odwołując się do wyroku TSUE, WSA w Bydgoszczy zwrócił uwagę, że „Trybunał stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny sama w sobie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – w ocenie Trybunału - w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE. Takie aktywne działania mogą polegać przykładowo na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

„W świetle powyższego przyjęcie, iż dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności. Motywy przy tym jakimi kieruje się podmiot rozpoczynając działalność gospodarczą, czy pierwotny cel albo zamiar jakie mu towarzyszą przy nabywaniu nieruchomości nie są same w sobie okolicznościami decydującymi o uznaniu sprzedającego działki za czyniącego to w charakterze podatnika VAT albo za niedziałającego w takim charakterze.

Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy zawodowe, od tych, które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym (por. wyrok NSA z dnia 24 listopada 2017 r., I FSK 172/16; wyrok NSA z dnia 9 maja 2018 r., I FSK 1136/16)”.

„Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy, albowiem odmienność stanów faktycznych zezwala jedynie na sformułowanie pewnych ogólnych wskazań, bez możliwości tworzenia uniwersalnych wzorców kontroli. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Istotna jest więc ocena, czy z dokonanych w danej sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się tak, jak handlowiec”.

„W kontekście powyższych kryteriów odróżnienia działalności gospodarczej od zarządu majątkiem prywatnym, za zasadne należało uznać stanowisko zawarte w skardze. Aby bowiem transakcja mogła podlegać VAT, podatnik musi działać w takim charakterze. Natomiast podatnik dokonujący transakcji prywatnie nie działa w charakterze podatnika, a transakcja nie podlega VAT. Oczywistym jest, że zwykłe wykonywanie przez właściciela prawa własności nie może samo z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Rozstrzygając powyższe zagadnienie należy odnieść się również do przepisów prawa wspólnotowego, przede wszystkim art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.) - zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, zgodnie z którym:

"Podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W myśl art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE:

Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Zatem zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują one sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży lub wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

Natomiast wykorzystywanie składników majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania i które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. Zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C‑25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Kwestia opodatkowania sprzedaży działek była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Wynika z niego, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku TSUE stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

W rozumieniu zagadnienia dotyczącego statusu podatnika pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07. NSA stwierdził, że formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wyjaśniono wyżej, w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku VAT, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji jest sprzedaż działek powstałych z podziału nabytej przez Panią 27 stycznia 2022 r. działki oznaczonej numerem 2. Z ww. nieruchomości gruntowej wydzielono działki o numerach:

• 5 o pow. 0,1051 ha;
• 6 o pow. 0,1074 ha;
• 7 o pow. 0,1044 ha;
• 8 o pow. 0,1062 ha;
• 9 o pow. 0,0246 ha;
• 10 o pow. 0,4630 ha.

Ma Pani wątpliwości, czy z tytułu sprzedaży działek o numerach: 5, 6, 7, 8, 9 i 10 powstałych z podziału działki nr 2 zostanie Pani uznana za podatnika podatku od towarów i usług.

Analiza sprawy w kontekście przywołanych przepisów oraz wyroku TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie wystąpią przesłanki do uznania Pani w związku z tą transakcją za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęła Pani bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą jako stomatolog (gabinet stomatologiczny), ale nigdy nie wykorzystywała Pani ww. działek dla potrzeb działalności gospodarczej tj. ww. działki nie były wykorzystywane w celach zarobkowych.

Nigdy nie udostępniała Pani ww. działek odpłatnie osobom trzecim (np. na podstawie umowy dzierżawy, najmu). Nie jest Pani i nie była nigdy rolnikiem ryczałtowym. Nie dokonywała Pani i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Teren obejmujący działki nabyła Pani w celu stworzenia w przyszłości siedliska dla całej rodziny. W zakresie pośredniczenia w zawarciu umowy sprzedaży zwróciła się Pani do Biura Obsługi Nieruchomości. W związku z brakiem zainteresowania nabywców na zakup całej nieruchomości konieczne było dokonanie podziału, posiadanej przez Panią działki, na mniejsze i wystąpienie o zatwierdzenie tego podziału do organów gminy. Obszar, na którym znajdują się działki, nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W sierpniu 2022 r. wystąpiła Pani do Wójta Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla części swoich działek. Decyzję taką otrzymała Pani w dniu 7 listopada 2022 r. 28 marca 2023 r. wystąpiła Pani do Wójta Gminy o wydanie warunków zabudowy dla działek. 17 maja 2023 r. wydano Pani decyzje odmowne. W uzasadnieniu powołano się na postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, w których stwierdził, że planowana inwestycja stoi w sprzeczności z zakazem realizacji przedsięwzięć mogących oddziaływać na środowisko. Przed sprzedażą działek nie wykonała Pani żadnych działań dotyczących zwiększenia ich wartości związanych z uzbrojeniem terenu, wyposażeniem w urządzenia sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej i energetycznej oraz działań marketingowych.

9 września 2022 r. zawarła Pani przedwstępną umowę sprzedaży swoich działek. Umowa ta została rozwiązana za porozumieniem zawartym przez Panią z nabywcą działek 13 kwietnia 2023 r. W tym samym dniu dokonała Pani sprzedaży niezabudowanych działek rolnych o numerach: 5, 6, 7, 8 i 9. W umowie tej nie zostały zapisane żadne warunki, które musiały być spełnione w celu przeniesienia własności ww. nieruchomości. Z zawartej umowy nie wynikały także żadne prawa i obowiązki, które będą ciążyć na stronach zawartej umowy. Nadal jest Pani właścicielem działki oznaczonej nr 10, która stanowi bagna i mokradła. Jeżeli w przyszłości podejmie Pani decyzję o sprzedaży tej działki nie zamierza Pani wykonać żadnych innych czynności, niż dla działek sprzedanych w 2023 r. Nigdy wcześniej nie dokonała Pani sprzedaży żadnych nieruchomości. Nie posiada Pani żadnych innych nieruchomości, które zamierza Pani w przyszłości przeznaczyć do sprzedaży.

W analizowanej sprawie, należy mieć na uwadze cytowany wyżej wyrok w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE podkreślił, że „sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą”. Brak jest przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego – charakteru Pani działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Odnosząc się zatem do sprzedaży działek o nr: 5, 6, 7, 8, 9 i 10 należy stwierdzić, że czynności, o których mowa w opisie sprawy, które Pani podjęła, nie świadczą o Pani aktywności jako podatnika podatku VAT. Nie dokonuje Pani i nie będzie Pani dokonywać czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców zajmujących się obrotem nieruchomościami. Podział nieruchomości przez osobę, która nie zajmuje się profesjonalnie obrotem nieruchomościami i która nie inwestowała własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości nieruchomości, nie prowadziła działań marketingowych związanych z nieruchomością oraz zwróciła się do biura nieruchomości o pośredniczenie w zawarciu umowy sprzedaży nie może przesądzać o uznaniu tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Działania podejmowane przez Panią należały zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W zakresie sprzedaży działek wydzielonych z działki nr 2 rozporządza Pani własnym majątkiem.

W konsekwencji czynności podjęte przez Panią odnośnie ww. działek nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i nie można ich porównać z działaniami podmiotów prowadzących działalność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Podsumowując należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie brak jest podstaw do uznania Pani w związku ze sprzedażą działek o nr: 5, 6, 7, 8, 9 i 10 za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą. Zatem odnośnie sprzedaży ww. działek będzie Pani działać w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.

Zatem, Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Pani pytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości dla Pani, natomiast nie rozstrzyga dla Pani matki.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).