Interpretacja indywidualna z dnia 4 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.315.2023.2.MW

Opodatkowanie zbycia lokalu użytkowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 17 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 21 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG pod nazwą (...). W dniu 13 czerwca 2012 roku Wnioskodawca wspólnie ze swoim małżonkiem dokonał zakupu nieruchomości w postaci lokalu użytkowego położonego w (...), za cenę 615 tys. złotych. Małżonkowie w momencie zakupu w/w nieruchomości lokalowej posiadali wspólność majątkową małżeńską i zakupu dokonali na prawach tej wspólności z funduszy pochodzących z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W księgach wieczystych kupowanego lokalu wpisano prawo własności na rzecz obojga małżonków na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej.

W czerwcu 2012 roku lokal powyższy został wprowadzony na ewidencję środków trwałych przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę i był amortyzowany od całej wartości nabycia do końca 2022 roku. W styczniu 2023 r. Wnioskodawca przeniósł całą nieruchomość do majątku prywatnego. Małżonek podatnika nie wykorzystywał tego lokalu w swojej działalności gospodarczej, tj. nie wprowadzał go do ewidencji środków trwałych ani nie korzystał w żaden inny sposób.

W dniu 11 stycznia 2023 roku Wnioskodawca wspólnie z małżonkiem sprzedał przedmiotowy lokal usługowy za cenę 792 tys. złotych. W momencie sprzedaży małżonkowie nadal posiadali wspólność majątkową małżeńską. Lokal w momencie sprzedaży nie był zamortyzowany w 100%.

Pytanie

Czy odpłatne zbycie opisanego lokalu usługowego jest w całości przychodem z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, czy też tylko w 50% , ponieważ drugie 50% korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 10 ust 1 pkt 8 lit. a, gdyż nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej małżonka i zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego wspólne nabycie?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie m.in. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepisu tego nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. (z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3 u.p.d.o.f. dotyczącego nieruchomości mieszkalnych), nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.).

Natomiast z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f. wynika, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f.

Wynika z tego, że przychód ze sprzedaży (z odpłatnego zbycia) środka trwałego, czyli składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, stanowi przychód z działalności gospodarczej, czyli nie należy do źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., nawet wówczas, gdy środka tego nie ujęto w ewidencji środków trwałych.

W przypadku Wnioskodawcy zbywany lokal był ujęty w ewidencji środków trwałych (choć w 2023 roku został przeniesiony do majątku prywatnego), jego zbycie stanowi więc przychód z działalności gospodarczej.

Jednocześnie jednak nieruchomość była wspólną własnością podatnika oraz jej małżonka.

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Zbywającym byli więc oboje małżonkowie po połowie.

W związku z tym, że zbywającym przedmiotowy lokal użytkowy był więc również małżonek Wnioskodawcy, który w żaden sposób nie wykorzystywał go na potrzeby swojej działalności gospodarczej, a od momentu wspólnego nabycia minęło już ponad 10 lat, to połowa ceny sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie jest przychodem z działalności gospodarczej męża i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, tylko 50% uzyskanego przychodu ze zbycia lokalu w (...) jest przychodem z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, ponieważ pozostałe 50% jest przychodem ze zbycia nieruchomości u małżonka zwolnionym z podatku na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z podanych przez Panią informacji wynika, że:

-prowadzi Pani indywidualną działalność gospodarczą,

-posiada Pani wraz z mężem wspólność majątkową,

-w czerwcu 2012 r. wraz z małżonkiem kupiła Pani lokal użytkowy,

-zakup lokalu użytkowego został dokonany na prawach wspólności majątkowej z funduszy pochodzących z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej,

-prawo własności do lokalu użytkowego posiada Pani i małżonek,

-w czerwcu 2012 r. lokal usługowy został wprowadzony na ewidencję środków trwałych i był przez Panią amortyzowany od całej wartości nabycia do końca 2022 r.,

-w styczniu 2023 r. lokal usługowy został przeniesiony do majątku prywatnego,

-małżonek nie wykorzystywał tego lokalu użytkowego w jego działalności gospodarczej,

-11 stycznia 2023 r. wspólnie z małżonkiem sprzedała Pani lokal użytkowy,

-w trakcie sprzedaży lokalu użytkowego nadal posiadała Pani wspólność majątkową małżeńską.

Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei, art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Na podstawie art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane.

Podkreślam, że wskazany przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z Pani wniosku wynika, że lokal użytkowy był wykorzystywany w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej oraz stanowił środek trwały w tej działalności.

Zaznaczam też, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.)

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

W myśl art. 341 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie natomiast z art. 36 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zauważam więc, że sposób opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest uzależniony od tego, czy składnik majątku należy do współwłasności małżeńskiej, czy też nie.

Z powyższych względów, sprzedaż lokalu użytkowego spowodowała powstanie u Pani przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując – odpłatne zbycie lokalu użytkowego jest w całości przychodem z Pani działalności gospodarczej. Sprzedaż lokalu użytkowego w żadnej części nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).