Interpretacja indywidualna z dnia 3 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.204.2023.4.KM

W związku z zamiarem sprzedaży trzech działek rolnych Zainteresowani nie zostaną uznani za podatników.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

8 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Państwa za podatników w związku ze sprzedażą działek.

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

Pani A

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan B

Opis zdarzenia przyszłego

Małżonkowie, Państwo A i B, są właścicielami nieruchomości niezabudowanej rolnej, stanowiącej działkę gruntu numer 1 (…), a także właścicielami udziału do 1/20 części w działce gruntu nr 2 (…), stanowiącej drogę dojazdową, (…).

Nabycia przedmiotowej działki oraz udziału w działce drogowej dokonali Państwo w roku 2007 z zamiarem jej wykorzystywania na potrzeby prywatne, tj. z zamiarem wybudowania na tej działce domu mieszkalnego na potrzeby prywatne. Na zakup przedmiotowej nieruchomości zaciągnęli Państwo kredyt hipoteczny, który do dnia dzisiejszego Państwo spłacają.

Od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości do dnia dzisiejszego nieruchomość ta ma nadal status nieruchomości rolnej. Nieruchomość ta położona jest na obszarze, na którym nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Od czasu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie ponosili Państwo na przedmiotową nieruchomość żadnych nakładów zmierzających do zmiany jej przeznaczenia. Jest to nadal nieruchomość niezabudowana, bez doprowadzonego do niej dostępu do mediów: wody, gazu, kanalizacji. Do działki został jedynie doprowadzony prąd, przy czym Państwo nie ponieśli z tego tytułu żadnych wydatków, a doprowadzenie tego prądu do działki było działaniem firmy energetycznej, która doprowadzała prąd do sąsiednich działek. Od czasu, kiedy weszli Państwo w posiadanie przedmiotowej nieruchomości, nie wydzierżawiali jej Państwo, ani też nie wynajmowali jej osobom trzecim, jak też nie otrzymywali z tego tytułu żadnych przychodów ani innych korzyści ekonomicznych. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie służyła Państwu do prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na zmianę sytuacji ekonomiczno-gospodarczej w Państwa gospodarstwie i zmianę planów życiowych, planują Państwo aktualnie dokonać sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Z uwagi jednak na wielkość posiadanej działki i obowiązujące przepisy ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, zamierzają Państwo dokonać podziału działki na trzy mniejsze nieruchomości, około 1.100 m2 każda, i kolejno planują dokonać sprzedaży powstałych z podziału trzech działek. Z uwagi na ograniczenie w postaci prawa pierwokupu działki rolnej o powierzchni powyżej 0,3 ha przysługującego Krajowemu Ośrodkowi Wsparcia Rolnictwa, nie będą Państwo mieli możliwości dokonania jednorazowej sprzedaży tych działek osobie trzeciej, stąd planują sprzedaż powstałych z podziału działek w ramach dwóch lub trzech transakcji, tj. sprzedaży każdej działki osobnemu nabywcy lub jednemu nabywcy dwóch działek i kolejnemu trzeciej działki. W celu realizacji zamierzonych planów, w październiku 2022 r. nabyli Państwo udział do 3/36720 części w działce drogowej nr 3 (…), a także udział do 3/736 części w działce drogowej nr 4 (…). Nabycia tych udziałów dokonali Państwo wyłącznie z uwagi na konieczność zapewnienia działkom powstałym z podziału dostępu do drogi publicznej. Do czasu sprzedaży przedmiotowych działek nie będą Państwo dokonywali żadnych innych czynności, poza wystąpieniem z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowej działki celem jej podziału na trzy mniejsze działki. Nie planują Państwo m.in. ponoszenia żadnych nakładów na uzbrojenie działek, ich zabudowę itp.

Tak, jak to zostało wskazane powyżej, przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była i do czasu sprzedaży nie będzie przez Państwa w żaden sposób wykorzystywana. Przedmiotowe działki powstałe z podziału działki nr 1 do czasu sprzedaży będą działkami rolnymi, które w żaden sposób nie są i nie będą wykorzystywane do celów komercyjnych, budowlanych, etc. Działki nigdy nie były i do momentu sprzedaży nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej, ani nie były i nie będą przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Stanowią one składniki Państwa majątku osobistego. Aktualnie zamierzają Państwo zbyć przedmiotowe działki rolne w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Nigdy nie zajmowali się Państwo obrotem nieruchomościami, tj. nie nabywali żadnych nieruchomości z zamiarem ich późniejszej odsprzedaży.

W celu sprzedaży nieruchomości podpisali państwo z dwoma przyszłymi nabywcami umowy przedwstępne na sprzedaż działek powstałych z planowanego podziału działki nr 1. Z zawartych umów przedwstępnych wynika, że żadnemu z przyszłych nabywców nie zostało udzielone pełnomocnictwo lub jakiekolwiek inne umocowanie prawne do działania w Państwa imieniu w związku z uzyskaniem przez tych nabywców działek zgód i uzgodnień związanych z nabyciem nieruchomości. Zawarcie umów przedwstępnych ma Państwu jedynie zagwarantować, że przyszli nabywcy nie wycofają się z transakcji nabycia działek do czasu, aż zostaną one wydzielone z większej nieruchomości, a gdyby do takiego wycofania doszło, uzyskają Państwo prawo do zatrzymania zadatków.

Reasumując, z uwagi na zmiany planów życiowych oraz zmianę sytuacji ekonomiczno-gospodarczej zamierzają Państwo dokonać podziału działki rolnej nr 1 na trzy mniejsze działki, a kolejno, w ramach zarządu majątkiem prywatnym zamierzają dokonać sprzedaży tych działek. Do czasu planowanej sprzedaży, poza wystąpieniem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 1 i fizycznym podziałem działki na trzy mniejsze działki, nie będą Państwo dokonywali żadnych innych czynności związanych z tymi działkami, ani nie będą Państwo ponosili na nie żadnych nakładów. Działki te nie będą także przez Państwa w żaden sposób wykorzystywane.

Pytanie

Czy w związku z zamiarem sprzedaży trzech działek rolnych powstałych z podziału działki nr 1, będą działali Państwo w charakterze podatników podatku VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Zainteresowanych, przy planowanej przez Nich sprzedaży trzech działek rolnych powstałych z podziału działki nr 1, sprzedawanych przez Nich w ramach zarządu majątkiem prywatnym, Zainteresowani nie będą działali w charakterze podatników podatku VAT, a w konsekwencji ww. sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie do pytania nr 1 – podatek od towarów i usług.

Jak wynika z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawy o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy VAT – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, a ich sprzedaż uznaje się za odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem VAT, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy VAT wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać spełnione dwie przesłanki:

1.Dana czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;

2.czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Oznacza to, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedający nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.) zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”: „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że: Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady: Do celów ust. 1 lit. b „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady: Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Nie można bowiem uznać, że podział nieruchomości, nawet w celu osiągnięcia w przyszłości wyższej ceny ze sprzedaży nieruchomości, może przesądzać o uznaniu danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Dotychczasowe oraz planowane (podział działki) działania Zainteresowanych związane z posiadaniem przedmiotowych nieruchomości nie można uznać w żaden sposób za zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się w sposób specjalistyczny obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd majątkiem prywatnym. W związku z powyższym, w ocenie moich Mocodawców brak jest przesłanek, aby uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych nieruchomości moi Mocodawcy będą działali w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, polegającą na handlu nieruchomościami.

W ocenie Zainteresowanych, działania podejmowane przez Nich w związku z posiadaną działką rolną nr 1 stanowiły i będą stanowić czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, a dokonując sprzedaży działek powstałych z podziału ww. nieruchomości nie będą Oni działali w charakterze podatnika podatku VAT, a w konsekwencji sprzedaż opisanych w stanie faktycznym nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.):

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady :

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

 Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży przedmiotowych działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podejmujecie Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, skutkujące koniecznością uznania Państwa za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w stosunku do sprzedaży działek brak jest przesłanek pozwalających uznać Państwa za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Państwa aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z okoliczności sprawy wynika, że w 2007 r. nabyliście Państwo działkę wraz z udziałem w działce drogowej, z zamiarem wybudowania na tej działce domu mieszkalnego na potrzeby prywatne. Na zakup przedmiotowej nieruchomości zaciągnęli Państwo kredyt hipoteczny, który do dnia dzisiejszego Państwo spłacają.

Od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości do dnia dzisiejszego nieruchomość ta ma nadal status nieruchomości rolnej. Nieruchomość ta położona jest na obszarze, na którym nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Od czasu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie ponosili Państwo na przedmiotową nieruchomość żadnych nakładów zmierzających do zmiany jej przeznaczenia. Jest to nadal nieruchomość niezabudowana, bez doprowadzonego do niej dostępu do mediów: wody, gazu, kanalizacji. Do działki został jedynie doprowadzony prąd, przy czym Państwo nie ponieśli z tego tytułu żadnych wydatków, a doprowadzenie tego prądu do działki było działaniem firmy energetycznej, która doprowadzała prąd do sąsiednich działek.

Od czasu, kiedy weszli Państwo w posiadanie przedmiotowej nieruchomości, nie wydzierżawiali ani też nie wynajmowali jej Państwo osobom trzecim, jak też nie otrzymywali z tego tytułu żadnych przychodów ani innych korzyści ekonomicznych. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie służyła Państwu do prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na wielkość posiadanej działki i obowiązujące przepisy ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, zamierzają Państwo dokonać podziału działki na trzy mniejsze nieruchomości, około 1.100 m2 każda, i kolejno planują dokonać sprzedaży powstałych z podziału trzech działek. W październiku 2022 r. nabyli Państwo udział w działce drogowej – wyłącznie z uwagi na konieczność zapewnienia działkom powstałym z podziału dostępu do drogi publicznej. Do czasu sprzedaży przedmiotowych działek nie będą Państwo dokonywali żadnych innych czynności, poza wystąpieniem z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowej działki celem jej podziału na trzy mniejsze działki. Nie planują Państwo m.in. ponoszenia żadnych nakładów na uzbrojenie działek, ich zabudowę itp.

Przedmiotowe działki powstałe z podziału działki nr 1 do czasu sprzedaży będą działkami rolnymi, które w żaden sposób nie są i nie będą wykorzystywane do celów komercyjnych, budowlanych, etc. Działki nigdy nie były i do momentu sprzedaży nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej, ani nie były i nie będą przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. W celu sprzedaży nieruchomości podpisali państwo z dwoma przyszłymi nabywcami umowy przedwstępne na sprzedaż działek powstałych z planowanego podziału działki nr 1. Z zawartych umów przedwstępnych wynika, że żadnemu z przyszłych nabywców nie zostało udzielone pełnomocnictwo lub jakiekolwiek inne umocowanie prawne do działania w Państwa imieniu w związku z uzyskaniem przez tych nabywców działek zgód i uzgodnień związanych z nabyciem nieruchomości.

Tym samym w niniejszej sprawie, w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęliście Państwo aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Państwa, takie jak : wystąpieniem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 1 celem podziału działki na mniejsze i zawarcie umowy przedwstępnej na sprzedaz działek nie mają wpływu na kwalifikację Państwa jako podatnika, gdyż stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego mienia i nie przekraczają granic zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy zatem uznać, że dokonując sprzedaży będziecie Państwo korzystali z przysługującego Wam prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Państwa działanie w zakresie sprzedaży działek będzie więc pozbawione cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z zamiarem sprzedaży trzech działek rolnych powstałych z podziału działki nr 1 nie zostaną Państwo uznani za podatników.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1 należało uznać je za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna rozstrzyga wyłącznie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowaną, która jest stroną postępowania

Pani A (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).