Interpretacja indywidualna z dnia 30 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.178.2023.2.MPA.RR

Wliczenie do obrotu kwoty otrzymanej z napiwków.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wliczenia do obrotu kwoty otrzymanej z napiwków.

Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 czerwca 2023 r. (wpływ 19 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzicie Państwo na terytorium Polski działalność w zakresie usług kelnerskich. Posiadacie Państwo swoich podwykonawców (pracowników, zleceniobiorców, osoby współpracujące w ramach umowy współpracy). Jesteście Państwo czynnym podatnikiem VAT. Zamierzacie Państwo zawrzeć umowę z podmiotem (dalej „Restauracja”), który prowadzi na terytorium Polski działalność w zakresie usług restauracyjnych w wynajmowanym lokalu użytkowym.

W ramach umowy współpracy z Restauracją do Państwa obowiązków i Waszych podwykonawców będzie należeć: kierowanie gości restauracji do stolików, podawanie gościom restauracji menu, zbieranie zamówień na posiłki i napoje, serwowanie /podawanie do stolików zamówionych posiłków i napojów (w tym napojów takich jak kawa i herbata oraz wszelkich napoi alkoholowych), wystawiania w imieniu restauracji faktur lub paragonów za zamówione posiłki i napoje, przyjmowanie zapłaty; sprzątanie stolików po gościach (dalej jako „Usługi”).

Oprócz wynagrodzenia za świadczone Usługi, będziecie Państwo otrzymywać napiwki wypłacane przez klientów Restauracji.

Zgodnie z zawartą umową współpracy cała kwota napiwków ma trafiać do Państwa. Napiwki przy dwóch osobach są obligatoryjne i wynoszą 10% zamówienia.

Obecnie cała sprzedaż Restauracji ewidencjonowana jest na urządzeniach fiskalnych, niezależnie od tego, czy jest to sprzedaż na rzecz osób fizycznych czy prawnych, dlatego każda wykonana usługa, czy sprzedany towar potwierdzona jest paragonem fiskalnym.

Usługi oferowane klientom rozliczane są w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu) lub z umów (imprezy zorganizowane) z klientem, w oparciu o te umowy. Kwoty te zawierają w sobie podatek VAT naliczony zgodnie z obowiązującymi w danym czasie przepisami.

Praktyka oraz powszechny zwyczaj obowiązujący w branży gastronomicznej, w której Państwo działacie, wiąże się z częstym zostawianiem przez klientów napiwków dla kelnerów.

Oznacza to, że klient może zostawić napiwek: (i) w gotówce, np. nie odbierając całej wydanej reszty, bądź uprzedzając, aby reszta została wydana do odpowiedniej kwoty wyższej niż kwota wskazana na rachunku za zakupioną usługę, (ii) w ramach płatności kartą płatniczą/kredytową.

Obecnie dla celów podatku VAT, Restauracja opodatkowuje napiwki stawką 23% traktując kwotę udzielonego przez gościa napiwku jako kwotę brutto, tj. uwzględniającą podatek VAT rozpoznawany przez Restaurację jako VAT należny. Restauracja ewidencjonuje napiwki na kasach fiskalnych oraz fakturach VAT.

Macie Państwo wątpliwości, czy takie dotychczasowe podejście Restauracji będzie prawidłowe w czasie współpracy Państwa z Restauracją.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Wskazali Państwo, że napiwki są obowiązkowe bez względu na ilość osób. Napiwek jest obowiązkowy również w przypadku obsługi jednego klienta. Napiwki są dzielone po równo według osób świadczących usługi kelnerskie. Otrzymujecie Państwo od Restauracji informację o kwocie wynikającej z napiwków z jednego dnia. Według informacji posiadanych przez Państwa, wszystkie napiwki są obligatoryjne, a ich suma jest dzielona równo pomiędzy kelnerów.

Pytanie

Czy napiwki powinny być wliczone do Państwa obrotu?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem napiwki, które zostawiane są dla osób obsługujących gości nie stanowią obrotu i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zasady opodatkowania VAT napiwków nie zostały wprost uregulowane w przepisach dotyczących tego podatku. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku uznania, że mamy do czynienia z czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, w tym świadczeniem usług, podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Definicja świadczenia usług wskazana w ustawie o VAT w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest szeroka, co pozwala na zakwalifikowanie do niej szeregu zdarzeń gospodarczych. Wszystko bowiem, co nie stanowi wynagrodzenia za dostarczony towar, zgodnie z tą definicją, stanowi świadczenie usług.

Państwa zdaniem, w opisanym stanie faktycznym, nie można mówić jednak o tym, że zostawiony napiwek jest wynagrodzeniem za świadczone przez Restauracje usługi na rzecz klienta. Zasadność takiego twierdzenia Spółka opiera na poniższych argumentach wynikających z analizy zaangażowanych podmiotów oraz charakteru zdarzenia, jakim jest zostawianie napiwków przez klientów:

• nie istnieje powiązanie pomiędzy usługą świadczoną przez Restaurację (np. usługa gastronomiczna) i tym, czy klient zostawi napiwek. Restauracja wyświadczy bowiem swoją usługę w sposób zgodny z przyjętymi zasadami sztuki gastronomicznej, za co pobierze ustalone wcześniej w cenniku wynagrodzenie niezależnie od tego, czy klient zostawi napiwek, czy też nie. Nie istnieje zatem ekwiwalentność świadczenia i wynagrodzenia.
• podmiotami zaangażowanymi bezpośrednio w pozostawienie napiwku jest jedynie klient i osoba obsługująca danego klienta. Funkcja Restauracji w tym zdarzeniu jest jedynie techniczna, tj. Restauracja jest co najwyżej pośrednikiem przekazującym zostawione napiwki w przypadku formy płatności innej niż gotówkowa. Tym samym, to nie Restauracja jest beneficjentem jakichkolwiek zostawianych kwot, a Państwo.

Według Państwa, powyższe argumenty wskazują, że zostawiane napiwki nie są wynagrodzeniem za świadczone przez Restaurację usługi. Tym samym, nie stanowią one Państwa obrotu, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Brak możliwości wliczenia napiwku do podstawy opodatkowania VAT przez Restaurację wynika już z samego charakteru tego świadczenia pieniężnego. Zgodnie ze słownikowym rozumieniem tego pojęcia, "napiwek" jest to dodatek pieniężny wręczony zwyczajowo za usługę kelnerom, portierom, szatniarzom, tragarzom, posłańcom, itp., będący dodatkiem do ustalonej opłaty.

Tożsame stanowisko potwierdzane jest także przez polskie sądy administracyjne oraz Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej ETS).

W wyroku ETS w sprawie Tolsma (sygn. C-16/93) uznano, że pieniądze wrzucane ulicznemu artyście przez przechodniów nie mogą być uznane za podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej z uwagi na to, że: (i) nie istnieje umowa wskazująca na powiązanie płatności oraz świadczenia, (ii) nie występuje wystarczające powiązanie pomiędzy wpłacanymi kwotami a świadczeniem, gdyż płacące osoby nie zamawiają gry, (iii) pieniądze te wrzucane są dobrowolnie w kwocie czysto uznaniowej. ETS zauważył, że nie może być mowy o opodatkowaniu jakiejkolwiek czynności, jeśli między stronami nie istnieje żadna umowa i porozumienie, a wielkość wynagrodzenia (datku, napiwku) nie jest w żaden sposób uzależniona od cech świadczonej usługi i nie wpływa na jakość czy standard świadczonej usługi. Tym samym, z uwagi na powyższe, zdaniem ETS, nie można było uznać, że w przypadku dobrowolnych datków dla ulicznego artysty dochodziło do świadczenia usługi w świetle przepisów o podatku od wartości dodanej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;

2)wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy:

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższej analizy, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Podstawa opodatkowania stanowi fundament konstrukcji każdego podatku. Z punktu widzenia wysokości zobowiązania podatkowego, ma ona – obok stawki podatkowej – decydujące znaczenie. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ustalenie podstawy opodatkowania poprzedzać winno zawsze ustalenie, czy dana czynność stanowi na gruncie tego podatku czynność opodatkowaną oraz czy w stosunku do niej powstał obowiązek podatkowy. Podstawę opodatkowania można ustalać jedynie w tych przypadkach, gdy zaistniał przedmiot opodatkowania. Podstawa opodatkowania jest bowiem skonkretyzowanym – co do cech istotnych dla wymiaru podatku – i ujętym wartościowo, przedmiotem podatku.

Z opisu sprawy wynika, że zamierzacie Państwo zawrzeć umowę z Restauracją, która prowadzi działalność w zakresie usług restauracyjnych. W ramach umowy współpracy z Restauracją do Państwa obowiązków i Waszych podwykonawców będzie należeć: kierowanie gości restauracji do stolików, podawanie gościom restauracji menu, zbieranie zamówień na posiłki i napoje, serwowanie /podawanie do stolików zamówionych posiłków i napojów (w tym napojów takich jak kawa i herbata oraz wszelkich napoi alkoholowych), wystawiania w imieniu restauracji faktur lub paragonów za zamówione posiłki i napoje, przyjmowanie zapłaty, sprzątanie stolików po gościach. Oprócz wynagrodzenia za świadczone Usługi, będziecie Państwo otrzymywać również napiwki wypłacane przez klientów Restauracji. Zgodnie z zawartą umową współpracy cała kwota napiwków ma trafiać do Państwa. Usługi oferowane klientom rozliczane są w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu) lub z umów (imprezy zorganizowane) z klientem, w oparciu o te umowy. Ponadto wskazaliście Państwo, że napiwki są obowiązkowe bez względu na obsługiwaną ilość osób. Napiwki są przez Państwa dzielone po równo według osób świadczących usługi kelnerskie. Otrzymujecie Państwo informację o kwocie wynikającej z napiwków z jednego dnia.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy kwota, którą Państwo otrzymujecie od Restauracji jako napiwki powinna być wliczone do Państwa obrotu.

Jak już wyżej wskazano, z analizy treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że pojęcie świadczenia usług jest bardzo szerokie, obejmuje bowiem różnego rodzaju świadczenia niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie nie dochodzi do sytuacji opisanej w powołanym przez Państwa wyroku TSUE w sprawie R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (wyrok z 3 marca 1994 r., sprawa C-16/93). Tolmsa był ulicznym grajkiem, który prezentował swoją twórczość. Grajek ustawiał przed sobą puszkę, do której przechodnie mogli wrzucać datki. TSUE, wskazując na brak bezpośredniego związku między graniem muzyki a zapłatą oraz na dobrowolność datków, uznał, iż datki nie podlegają opodatkowaniu VAT, bowiem w tym wyroku TSUE stwierdził, że „czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Z powyższego wyroku wynika, że przesłanką uznania danego zdarzenia za opodatkowane VAT świadczenie usługi za wynagrodzeniem jest istnienie stosunku prawnego pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem, z którego wynika świadczenie wzajemne, w postaci wynagrodzenia płatnego przez beneficjenta usługi na rzecz usługodawcy.

Wskazać należy, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku spełnione zostały powyższe warunki. Zawarliście bowiem Państwo umowę współpracy z Restauracją na świadczenie usług kelnerskich. W umowie tej z góry ustaliliście, że kwota napiwków, stanowiąca 10% kwoty zamówień ma trafiać do Państwa. Kwota ta nie jest kwotą wpłacaną dobrowolnie, stanowi bowiem 10% wartości rachunku Restauracji, a przekazanie jej przez Restaurację na Państwa rzecz, jak wyżej wskazano, wynika wprost z zawartej umowy współpracy.

Tym samym należne Państwu wynagrodzenie za świadczone usługi kelnerskie jest powiększone o kwoty napiwków, których wysokość jest uzależniona od złożonych zamówień w Restauracji. Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy kwota, którą nazywacie Państwo jako „napiwek” jest elementem należnego Państwu wynagrodzenia za wykonywanie usług kelnerskich. Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę otrzymaną za wykonaną usługę, pomniejszoną o podatek VAT, w tym przypadku usługę kelnerską.

Z uwagi na powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że pomiędzy otrzymaną kwotą od Restauracji (napiwki), która jest Państwu należna oprócz wynagrodzenia wynikającego z zawartej umowy, a usługami świadczonymi przez Państwa na rzecz Restauracji, tj. usługami kelnerskimi istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowo-skutkowym. Zatem kwota otrzymanych napiwków stanowi rzeczywiste dodatkowe wynagrodzenie za usługi świadczone w ramach zawartego stosunku prawnego.

Kwota napiwków, którą Państwo otrzymujecie, należna jest Państwu za świadczenie usług obsługi kelnerskiej, którą wykonujecie w związku z zawarta umową współpracy. Tym samym, przekazywana Państwu kwota napiwków stanowi element wynagrodzenia jaki Państwo otrzymują od Restauracji w zamian za świadczenie usług kelnerskich, które w myśl art. 8 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, należne Państwu wynagrodzenie wraz z kwotą otrzymywanych napiwków stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług kelnerskich, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym napiwki te powinny być wliczone do obrotu Państwa sprzedaży, o którym mowa w art. 29a ustawy.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie nie objęte wnioskiem oraz dotyczące innego podmiotu tj. np. związane z prawidłowością opodatkowania i dokumentowania należności przez Restaurację, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Państwo ponosicie ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).