Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.341.2023.1.JG

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości nabytej w wyniku odwołania darowizny.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 24 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca A.B., na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Z. z dnia 22 lutego 2000 roku, sygnatura akt (...), w przedmiocie działu spadku po rodzicach B. i C. D., pozostając w związku małżeńskim, nabyła do swojego majątku osobistego prawo własności nieruchomości położonej w miejscowości Y., (...), utworzonej z działki nr 11 o powierzchni 0,34 ha, objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Z. (...).

Następnie w dniu 9 listopada 2019 roku została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą A.B. a jej córką E.F. przed Zastępcą Notariusza G.H. (...) umowa darowizny, w formie aktu notarialnego Rep. A numer (...), mocą której A.B. jako matka darowała swojej córce E. F. do jej majątku osobistego prawo własności przedmiotowej nieruchomości.

W dacie wykonania darowizny (9 listopada 2019 roku) przedmiotowa nieruchomość była zabudowana budynkiem drewnianym mieszkalnym, częściowo podpiwniczonym, o jednej kondygnacji nadziemnej o powierzchni użytkowej około 70 m², położonym pod adresem: Y. nr 1.

W dalszej kolejności obdarowana E. F., pozostająca na dzień wykonania darowizny (9 listopada 2019 roku) w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, zawarła z mężem I.F. przed notariuszem G.H. (...) umowę darowizny, w formie aktu notarialnego Rep. A numer (...), w dniu 22 listopada 2019 roku umowę majątkową małżeńską o rozszerzenie wspólności ustawowej na cały majątek nabyty przez każdego z małżonków w drodze umowy darowizny. Na skutek zawarcia powyższej umowy majątkowej małżeńskiej przedmiotowa nieruchomość weszła w skład majątku wspólnego E. i I. małżonków F..

Pismem z dnia 3 listopada 2022 roku powołana wyżej darowizna nieruchomości z dnia 9 listopada 2019 roku została w całości przez A.B. na podstawie art. 898 § 1 Kodeksu cywilnego odwołana w związku z dopuszczeniem się względem niej jako darczyńcy rażącej niewdzięczności przez obdarowaną córkę E. F.. Równolegle A.B. pismem z dnia 3 listopada 2022 roku zawiadomiła męża córki I. F.a o odwołaniu darowizny nieruchomości z dnia 9 listopada 2019 roku. Obydwa pisma zostały nadane przez A.B. do adresatów listami poleconymi w dniu 7 listopada 2022 roku.

W dalszej kolejności A.B., w związku z odwołaniem darowizny nieruchomości, pismem z dnia 30 listopada 2022 roku wezwała E. i I. małżonków F. na podstawie przepisów art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 405 i następnymi Kodeksu cywilnego do niezwłocznego zwrotnego przeniesienia własności darowanej nieruchomości.

Z kolei aktem notarialnym Rep. A numer (...) z dnia 7 marca 2023 roku sporządzonym przed zastępcą notarialnym J.K., zastępcą notariusza w X L.M. w Kancelarii Notarialnej w X., aleja A.1, została zawarta umowa darowizny oraz umowa powrotnego przeniesienia własności przedmiotowej nieruchomości.

Mocą tej umowy z dnia 7 marca 2023 roku E. i I. małżonkowie F. darowali ze swojego majątku wspólnego do majątku osobistego córki wnioskodawcy - E. F. przedmiotową nieruchomość. Przy czym wartość darowizny wynosiła 450.000 złotych.

W dalszej kolejności na podstawie umowy notarialnej z dnia 7 marca 2023 roku, w wykonaniu zobowiązania wynikającego z odwołania z powodu rażącej niewdzięczności obdarowanej względem darczyńcy opisanej wyżej darowizny z dnia 9 listopada 2019 roku, E. F. uznając swoją niewdzięczność wobec matki (darczyńcy) przeniosła powrotnie na rzecz swojej matki A.B. prawo własności przedmiotowej nieruchomości, darowanej jej blisko 4 lata wcześniej przez matkę. Przy czym wartość przedmiotu umowy darowizny nieruchomości wg stanu na dzień jej dokonania wynosiła kwotę 150.000 złotych.

W dacie zwrotnego przeniesienia prawa własności przedmiotowej nieruchomości (to jest na dzień 7 marca 2023 roku) nieruchomość ta była zabudowana, oprócz wcześniej już istniejącego drewnianego budynku mieszkalnego z końca lat 70-tych XX wieku, dodatkowo nowo wybudowanym przez E. i I. małżonków F. w okresie kiedy byli właścicielami nieruchomości, budynkiem mieszkalnym murowanym o trzech kondygnacjach nadziemnych, o powierzchni około 115 m² położonym pod adresem: Y. nr 1A.

Jednocześnie, w związku z nakładami w łącznej kwocie 300.000 złotych poczynionymi przez E. F. na przedmiotową nieruchomość, powrotnie przeniesioną aktem notarialnym z dnia 7 marca 2023 roku na matkę A.B. (przede wszystkim w związku z wybudowaniem na niej budynku mieszkalnego murowanego położonego pod adresem Y. nr 1A), A.B. mocą przedmiotowego aktu notarialnego z dnia 7 marca 2023 roku zobowiązała się zapłacić przelewem bądź przelewami na wskazany przez E. F. jej rachunek bankowy w terminie najpóźniej do dnia 31 marca 2024 roku powyższą kwotę 300.000 złotych tytułem zwrotu poniesionych nakładów na przedmiotową nieruchomość w okresie kiedy E. F. była właścicielem nieruchomości.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych „Źródłami przychodów są: [...] 8) odpłatne zbycie [...] a) nieruchomości [...] - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych [...] - przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie

Wnioskodawca A.B. zamierza sprzedać osobie trzeciej przed upływem pięciu lat - czyli przed dniem 31 grudnia 2028 roku, w rozumieniu art 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, licząc od końca roku kalendarzowego 2023, w którym nastąpiło nabycie przez nią w drodze powrotnego przeniesienia przez córkę E. F. w dniu 7 marca 2023 roku prawa własności przedmiotowej nieruchomości położonej w miejscowości Y., (...), utworzonej z działki nr 11 o powierzchni 0,34 ha, objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Z. (...).

Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca A.B. posiadała już poprzednio prawo własności przedmiotowej nieruchomości w okresie od dnia 22 lutego 2000 roku do dnia 9 listopada 2019 roku, a więc przez okres 19 lat (to jest czas blisko czterokrotnie przewyższający wskazany w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres 5 lat).

Pytanie

Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca A.B. dokona odpłatnego zbycia nieruchomości w okresie do dnia 31 grudnia 2028 roku (a więc przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego 2023, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości aktem notarialnym Rep. A numer (...) z dnia 7 marca 2023 roku), dochód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości zostanie uznany za źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czego konsekwencją podatkową będzie obowiązek zapłaty przez Wnioskodawcę podatku dochodowego w wysokości 19% od dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości, zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, w przypadku odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę nieruchomości w okresie do dnia 31 grudnia 2028 roku, a więc przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego 2023, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości aktem notarialnym Rep. A numer (...) z dnia 7 marca 2023 roku, dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z odpłatnego zbycia nieruchomości nie zostanie uznany za źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czego konsekwencją podatkową będzie brak obowiązku zapłaty przez Wnioskodawcę podatku dochodowego w wysokości 19% od dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości, wynikającego z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „źródłami przychodów są: [...] odpłatne zbycie [...] nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości [...] przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie”.

Jednocześnie zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku".

W stanie faktycznym Wnioskodawca A.B. nabyła z dniem 22 lutego 2000 roku do swojego majątku osobistego prawo własności nieruchomości położonej w miejscowości Y., objęte księgą wieczystą nr (...), na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Z. z dnia 22 lutego 2000 roku sygnatura akt (...) w przedmiocie działu spadku po rodzicach.

Następnie aktem notarialnym Rep. A numer (...) z dnia 9 listopada 2019 roku Wnioskodawca A.B. darowała swojej córce E. F. do jej majątku osobistego prawo własności przedmiotowej nieruchomości.

W dalszej kolejności Wnioskodawca A.B. z powodu rażącej niewdzięczności obdarowanej córki E. F. pismem z dnia 3 listopada 2022 roku na podstawie art. 898 § 1 Kodeksu cywilnego odwołała darowiznę nieruchomości z dnia 9 listopada 2019 roku i wezwała ją w trybie art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 405 i następnymi Kodeksu cywilnego do niezwłocznego zwrotnego przeniesienia własności darowanej uprzednio nieruchomości.

W związku z czym aktem notarialnym Rep. A numer (...) z dnia 7 marca 2023 roku, została zawarta umowa powrotnego przeniesienia własności przedmiotowej nieruchomości o wartości 450.000 złotych. Nastąpiło to w wykonaniu zobowiązania wynikającego z odwołania z powodu rażącej niewdzięczności obdarowanej względem darczyńcy darowizny nieruchomości z dnia 9 listopada 2019 roku. E. F. uznając swoją niewdzięczność wobec matki (darczyńcy) przeniosła powrotnie na rzecz A.B. prawo własności przedmiotowej nieruchomości. Wartość przedmiotu umowy darowizny nieruchomości wg stanu na dzień jej dokonania wynosiła kwotę 150.000 złotych. Jednocześnie A.B. w związku z nakładami poniesionymi na nieruchomość przez E. F. zobowiązała się zapłacić na rzecz E. F. kwotę 300.000 złotych tytułem zwrotu poniesionych nakładów na przedmiotową nieruchomość.

Tak więc w stanie faktycznym sprawy Wnioskodawca A.B. posiadała prawo własności przedmiotowej nieruchomości po raz pierwszy w okresie od dnia 22 lutego 2000 roku do dnia 9 listopada 2019 roku, a więc przez okres ponad 19 lat oraz drugi raz posiada prawo własności nieruchomości od dnia 7 marca 2023 roku.

Jak zostało zasadnie wskazane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 marca 2022 r. sygnatura akt I SA/Gd 1225/21 (LEX nr 3323594):

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie ustanawia wprost warunku, aby przychód ze sprzedawanej nieruchomości nie stanowił podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym jedynie w sytuacji, gdy upłynął okres 5 lat liczony jako ciągły czas upływający bezpośrednio pomiędzy jej nabyciem a sprzedażą od nabycia nieruchomości. Przepis ten stawia jedynie warunek 5 lat własności nieruchomości, która może być przerywana okresami, w których podatnik tej własności się wyzbył.

Uzasadniając zaprezentowany pogląd prawny Sąd stwierdził, że:

Analizowany przepis nie ustanawia bowiem wprost warunku, aby przychód ze sprzedawanej nieruchomości nie stanowił podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym jedynie w sytuacji, gdy upłynął okres 5 lat liczony jako ciągły czas upływający bezpośrednio pomiędzy jej nabyciem a sprzedażą od nabycia nieruchomości.

W ocenie Sądu przepis ten stawia jedynie warunek 5 lat własności nieruchomości, która może być przerywana okresami, w których podatnik tej własności się wyzbył. Omawiany przepis został ustanowiony dla przeciwdziałania spekulacji nieruchomościami, szczególnie mieszkaniowymi. W sytuacji, w której Skarżąca była właścicielką przedmiotowych nieruchomości przez okres znacznie dłuższy niż wymagane 5 lat, a dodatkowo gdy przesunięcia majątkowe pomiędzy małżonkami powodujące te przerwy miały charakter nieodpłatny, cel wprowadzenia przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.f. został w pełni zrealizowany.

Przenosząc powyższe rozważania teoretyczne na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że w stanie faktycznym niniejszej sprawy Wnioskodawca A.B. na dzień dzisiejszy posiada łącznie prawo własności przedmiotowej nieruchomości przez okres przeszło 19 lat, a więc przez okres kilkakrotnie dłuższy niż wymagany przez przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Należy podkreślić, że w międzyczasie nastąpiło nieodpłatne przeniesienie prawa własności nieruchomości. Najpierw w dniu 9 listopada 2019 roku w związku z darowaniem nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz swojej córki E. F.. Następnie w dniu 7 marca 2023 roku w wyniku zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości przez córkę E. F. na rzecz swojej matki A.B. w związku z odwołaniem darowizny.

Ponieważ art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymaga, aby wskazany w tym przepisie okres 5 lat był liczony w sposób ciągły, należy więc uznać, że wymóg posiadania nieruchomości przez okres co najmniej 5 lat jest również spełniony w sytuacji gdy okres ten przedzielony jest okresem nieodpłatnego przesunięcia prawa własności. Dlatego też w takiej sytuacji brak będzie obowiązku zapłaty przez Wnioskodawcę podatku dochodowego w wysokości 19% (o którym mowa w art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) od dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Aby ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Panią nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne jest ustalenie, czy odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

W szczególności art. 155 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zatem pojęcie „nabycie” należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego. Tym samym poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Zgodnie z art. 898 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawnie wzbogaconym, który powinien się liczyć z obowiązkiem zwrotu.

Prawo odwołania darowizny stwarza dla darczyńcy możliwość pozbawienia obdarowanego przedmiotu darowizny i odzyskania go z powrotem przez darczyńcę. Skutek odwołania darowizny normuje art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego. Treść tego przepisu daje jasny wyraz temu, że w wyniku odwołania darowizna staje się bezpodstawna i stąd obowiązek jej zwrotu. Na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego odwołanie darowizny w odniesieniu do prawa własności przedmiotu darowizny wywołuje skutek na przyszłość – rodzi obowiązek zwrotu przedmiotu darowizny w sposób przewidziany prawem.

Mając na uwadze, że celem, do którego zmierza odwołanie wykonanej już darowizny z powodu rażącej niewdzięczności, jest pozbawienie obdarowanego własności darowanej rzeczy lub prawa i odzyskanie jej przez darczyńcę oraz że „zwrotne” przeniesienie własności rzeczy lub prawa na darczyńcę musi nastąpić w sposób przewidziany prawem, w dacie „zwrotnego” przeniesienia własności następuje nowe nabycie tych rzeczy lub praw przez darczyńcę.

W przedstawionym przez Panią zdarzeniu nieruchomość została nabyta w ramach dziedziczenia po rodzicach w wyniku dokonanego działu spadku do Pani majątku osobistego w 2000 r., a w 2019 r. umową darowizny przekazana córce. Z kolei w 2023 r. w wyniku rażącej niewdzięczności przez obdarowaną doszło do odwołania darowizny i przekazania nieruchomości przez Pani córkę na Pani rzecz, czyli darczyńcy. W wyniku tej czynności prawnej stała się Pani ponownie właścicielem nieruchomości. Niewątpliwie w tej sytuacji była Pani właścicielem tej nieruchomości przez okres 19 lat. Niemniej jednak przepis art. 10 ust. 1 cyt. ustawy nie wskazuje aby nieruchomość posiadać przez okres łączny powyżej pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, czyli nie można obecnego okresu posiadania łączyć z poprzednimi okresami posiadania. Dyspozycja ta wskazuje wprost, że należy go liczyć od momentu nabycia, a nie nabyć. Ustawodawca używa tutaj liczby pojedynczej, a nie mnogiej. W Pani przypadku chodzi o nabycie dokonane w 2023 roku. Gdyby zamiarem ustawodawcy było sumowanie okresów posiadania danej nieruchomości dałby temu wyraz poprzez jednoznaczne wskazanie takiej możliwości stosowną regulacją prawną.

We wskazanym przez Panią wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wskazano m.in., że:

NSA podzielił prezentowane w judykaturze stanowisko, że na gruncie prawa podatkowego przyjmuje się dyrektywę pierwszeństwa wykładni językowej (por. uchwały NSA: z dnia 14 marca 2011 r. sygn. akt II FPS 8/10, ONSAiWSA 2011/3/47 i z dnia 22 czerwca 2011 r. sygn. akt I GPS 1/11, ONSAiWSA 2011/5/93). Przemawia za tym choćby wzgląd na ochronę podatnika przed wykorzystywaniem procesu interpretacji przepisów prawa do arbitralnego kształtowania jego sytuacji prawnej. W świetle zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, będącej implikacją klauzuli demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP), oraz zasady, zgodnie z którą obowiązek ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych może być nałożony wyłącznie w drodze ustawy (art. 84 i art. 217 Konstytucji RP), nie jest dopuszczalne wymaganie od podatnika ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, które nie wynikają wprost z przepisów ustawowych, lecz które zostały ukształtowane przez organy stosujące prawo na skutek metod wykładni pozajęzykowej. Nie jest zatem dopuszczalne, aby przepisy określające ciężary lub świadczenia publiczne były w praktyce organów podatkowych czy sądów interpretowane w sposób rozszerzający przy wykorzystaniu pozajęzykowych metod wykładni prawa. Wykładnia językowa powinna uwzględniać reguły znaczeniowe języka powszechnego, języka prawnego i języka prawniczego (por. R. Mastalski, Wykładnia językowa w interpretacji prawa podatkowego, Przegląd Podatkowy 1999, nr 8, s. 3-9).

W dalszej części argumentacji ww. wyroku wskazano również, że w prawie podatkowym odejście od językowego brzmienia przepisu możliwe jest wówczas, gdy jest ono niejednoznaczne i w takiej sytuacji należy go skonfrontować z wykładnią systemową i celowościową. Dokonując rozstrzygnięcia Sąd uznał, że skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera własnej definicji pojęcia „nabycie”, to należy zastosować wykładnię celowościową i zastosował zasadę in dubio pro tributario. Organ interpretacyjny nie podziela zaprezentowanego w tym wyroku rozstrzygnięcia. Wykładnia językowa przepisu art. 10 ust. 1 cyt. ustawy jest oczywista, nie budziła i nie budzi żadnych wątpliwości. Dodatkowo nadmienić należy, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 16 marca 2022 r., na który Pani się powołuje, jest nieprawomocny.

Biorąc pod uwagę powyższe, zamierzane odpłatne zbycia nieruchomości w okresie do dnia 31 grudnia 2028 roku będzie źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czego konsekwencją będzie obowiązek zapłaty przez Wnioskodawczynię podatku dochodowego zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2561 ze zm.).