Interpretacja indywidualna z dnia 23 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.347.2023.3.ACZ

Skutki podatkowe umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego w części zaciągniętego na zakupu lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość i jego remont jest prawidłowe, natomiast w części zaciągniętego na refinansowanie poniesionych kosztów jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

19 kwietnia 2023 r. złożyli Państwo wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismami złożonymi 5 czerwca 2023 r. oraz 8 czerwca 2023 r.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1) Zainteresowana będąca stroną postępowania: Pani …

2)Zainteresowani niebędący stroną postępowania:Pani …. Pan …

Opis stanu faktycznego

(…) 2008 r., Pani, tj. .... (…) wraz z rodzicami .... oraz ..... zaciągnęliście kredyt hipoteczny denominowany (waloryzowany) w walucie CHF o nr (…), w kwocie .... zł (tj. .... CHF), wypłacany w 3 transzach. Kredyt został udzielony na zakup mieszkania w budowie od dewelopera (…) Sp. z o.o. (…) (cel mieszkaniowy) przez (…), który po czasie zmienił nazwę na (…) oraz (…). Ww. kredyt był pierwszym zaciągniętym kredytem na sfinansowanie nabycia własności mieszkania w budowie, czyli inwestycji mieszkaniowej przy ul. (…).

Zawarcie aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości nastąpiło (…) 2009 r. i w tym samym dniu nastąpiło przekazanie kluczy do ww. mieszkania.

Pani wraz z rodzicami jesteście współwłaścicielami ww. nieruchomości w następującym układzie procentowym: Pani ma 50%, a rodzice po 25% każde z nich.

W 2008 r. rozpoczęła Pani studia (…) i właśnie wtedy rodzice zadecydowali o kupnie mieszkania, aby mogła Pani mieszkać już u siebie. (…) miał być Pani docelowym miejscem zamieszkania. Zamieszkała Pani w nim w drugiej połowie 2009 r. i mieszkała do 1 października 2016 r.

Kiedy okazało się, że raty kredytu ciągle rosną, Pani nie pracowała, studiowała dziennie w prywatnej szkole, co też wiązało się z wydatkami, podjęliście Państwo decyzję o wynajęciu dwóch pozostałych pokoi tak, aby starczało na ciągle rosnącą ratę kredytu. Podczas wynajmu, Pani cały czas mieszkała w mieszkaniu, aż do ww. daty.

Mieszkanie było kupione dla Pani na cele mieszkaniowe, a niemożliwym było, aby Pani ten kredyt zaciągnęła sama, ze względu na brak zdolności kredytowej.

Od 2016 r. po Pani wyprowadzce mieszkanie zostało wynajęte osobom trzecim. Kwota wynajmu miała Państwu starczać na pokrycie raty kredytu.

W 2020 r. zgłosiliście się Państwo do kancelarii prawnej, celem złożenia pozwu (pozew złożono (…) 2020 r.) przeciw (…), z czego wycofaliście się po podpisaniu poniżej wspomnianej ugody.

W drugiej połowie stycznia 2023 r. (…) wystąpił do Państwa z propozycją ugody, na którą przystaliście. Ugoda została podpisana 27 stycznia 2023 r. Na dzień ugody Państwa zadłużenie wynosiło: kapitał – .... gr, odsetki – .... gr. Bank umorzył Państwu zadłużenie w zakresie kwoty kapitału, tj. .... gr. Do spłaty pozostało Państwu .... gr wraz z odsetkami, co dało całkowitą kwotę, tj. ..... gr. Pozostające zobowiązanie zostało spłacone w całości jednym przelewem 1 lutego 2023 r. 8 lutego 2023 r. zostało wydane zezwolenie na wykreślenie hipoteki.

W uzupełnieniu wniosku złożonym 5 czerwca 2023 r. na pytanie Organu o treści cyt.: „czy zgodnie z zawartą (…) 2008 r. umową o kredyt hipoteczny, wszyscy kredytobiorcy odpowiadają za spłatę kredytu solidarnie, a więc do pełnej wysokości?”, wskazaliście Państwo, że tak.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „jaki cel zaciągnięcia kredytu hipotecznego został wpisany w umowie kredytowej zawartej w 2008 r. z bankiem?”, wskazaliście Państwo, że cel mieszkaniowy (…).

Na pytanie Organu o treści cyt.: „czy jest to kredyt mieszkaniowy zaciągnięty na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.)?”, wskazaliście Państwo, że tak, jest to kredyt mieszkaniowy zaciągnięty na cele mieszkaniowe.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „czy kredyt hipoteczny zaciągnięty w 2008 r. został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej?”, wskazaliście Państwo, że tak.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „na jakiej konkretnie nieruchomości (prawie majątkowym) ww. kredyt został zabezpieczony hipoteką?”, wskazaliście Państwo, że na mieszkaniu przy  ul. (…).

Na pytanie Organu o treści cyt.: „jaki tytuł prawny przysługuje Pani do lokalu mieszkalnego, na zakup którego zaciągnięto w 2008 r. kredyt hipoteczny (lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, inny – jaki)?”, wskazaliście Państwo, że jesteście współwłaścicielami.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „na podstawie jakich przepisów prawa została zawarta 27 stycznia 2023 r. ugoda z bankiem?”, wskazaliście Państwo, że na podstawie umowy o kredyt nr (…) z (…) 2008 r.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „czy umorzenie kwoty kredytu przez bank dotyczyło wszystkich współkredytobiorców i skutkowało wygaśnięciem zobowiązania wobec banku w całości po stronie każdego ze współkredytobiorców odpowiadających solidarnie za dług?”, wskazaliście Państwo, że tak, dotyczyło wszystkich współkredytobiorców. Po podpisaniu 27 stycznia 2023 r. aneksu do umowy o kredyt nr (…) z (…) 2008 r. nastąpiła całkowita spłata pozostałego zobowiązania, a tym samym kredyt został zamknięty.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „czy w ramach ugody z bankiem nastąpiło również „przewalutowanie” zaciągniętego kredytu?”, wskazaliście Państwo, że tak.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „czy Pani, Pani ..... bądź Pan ....., w przeszłości korzystaliście z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu innego kredytu mieszkaniowego, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 592), a jeżeli tak to czy kredyt ten dotyczył inwestycji mieszkaniowej, o której mowa we wniosku, czy innej inwestycji mieszkaniowej?”, wskazaliście Państwo, że nie.

W momencie brania kredytu ...... posiadali ustawową wspólność małżeńską, która trwała od (…) 1989 r. do (…) 2020 r.

W uzupełnieniu wniosku złożonym 8 czerwca 2023 r. wskazaliście Państwo, że w aneksie  nr 1 do umowy kredytu na cele mieszkaniowe (…) nr (…) z (…) 2008 r. w § 1 pkt 1 zapisany jest cel zaciągnięcia kredytu, tj. „Finansowanie zakupu od dewelopera samodzielnego lokalu mieszkalnego nr (…) położonego (…) przy ul. (…) oraz jego remont i refinansowanie poniesionych kosztów”.

Lokal mieszkalny położony przy ul. (…) to lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, o czym świadczy akt notarialny (Repertorium A nr (…))  z (…) 2009 r., w którym została podpisana umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży. Ponadto dla przedmiotowego lokalu założona jest i prowadzona przez Sąd Rejonowy (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych, księga wieczysta o nr (…).

Pytania

1.Czy w Państwa ww. sytuacji ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. poz. 592)?

2.W związku z powyższym proszą Państwo o informację, czy każdy z Państwa z osobna (tj. ......) spełnia wszystkie przesłanki do zwolnienia z zapłaty podatku dochodowego od umorzonej kwoty kredytu?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, powołując się na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia  11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. poz. 592), które weszło w życie 15 marca 2022 r., spełniacie wszystkie przesłanki, aby skorzystać z zaniechania podatku od kwoty umorzonej wierzytelności.

W banku złożyliście Państwo oświadczenie, że kredyt był związany z Waszymi celami mieszkaniowymi, kredyt objęty ugodą dotyczył jednej inwestycji mieszkaniowej, a Wy jako kredytobiorcy nigdy nie korzystaliście wcześniej z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Wskazać również należy, że dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Natomiast na podstawie art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa wyjaśnić należy, że na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych inne skutki prawnopodatkowe wywołuje przewalutowanie kredytu, a inne umorzenie tego kredytu.

W ramach operacji przewalutowania nie dochodzi do transferu/przelewu środków pieniężnych, nie dochodzi do uregulowania w jakiejkolwiek formie zobowiązania wynikającego z umowy kredytu – zmianie ulega jedynie waluta, w której zobowiązanie ma być uregulowane. Przewalutowanie stanowi wyłącznie techniczną operację zamiany kwoty wyrażonej w określonej walucie, na tę samą kwotę wyrażoną w innej walucie. Tym samym, przewalutowanie nie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, operacja przewalutowania udzielonego Państwu w 2008 r. kredytu z franka szwajcarskiego na polskie złote jest dla Państwa neutralna podatkowo.

Przystępując natomiast do oceny skutków podatkowych umorzenia Państwu przez bank w styczniu 2023 r. wierzytelności od zaciągniętego w 2008 r. kredytu hipotecznego wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia  29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2324 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela z prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Tym samym, wartość umorzonych Państwu kwot wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego, na podstawie zawartej w styczniu 2023 r. ugody z bankiem, stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Poprawność powyższego stanowiska potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2633/10, w którym Sąd wskazał, że: „gdy dochodzi do umorzenia wierzytelności przez kredytodawcę nie jest istotne, czy u podstaw uzyskanego nieodpłatnego świadczenia leży umowa o zwolnienie z długu, czy też decyzja wierzyciela o rezygnacji z dochodzenia należności. Zasadnicze znaczenie ma bowiem to, że w następstwie takich zdarzeń dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia. Po jego stronie powstaje tym samym przychód stanowiący równowartość umorzonej kwoty zobowiązania, którego nie musi już świadczyć na rzecz wierzyciela. Faktyczna rezygnacja wierzyciela z dochodzenia należności prowadzi więc do powstania przychodu, podobnie jak w przypadku zawarcia umowy o zwolnienie z długu, albowiem w każdym z tych przypadków po stronie dłużnika ustaje obowiązek spełnienia świadczenia. Należy bowiem zauważyć, że pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

Jednakże, zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 592 ze zm.):

Natomiast z § 3 ww. rozporządzenia wynika, że:

Z kolei § 4 ww. rozporządzenia zmieniony rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 2022 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 2743), które weszło w życie 24 grudnia 2022 r. stanowi, że:

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazanego w § 3 ww. rozporządzenia:

Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Z powyższego wynika zatem, że zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2024 r. osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego – gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej oraz w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia).

Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w przypadku umorzenia kredytu refinansowego – aby został on zaciągnięty na refinansowanie (zastąpienie) kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie odnosi się natomiast do kredytów hipotecznych zaciągniętych na refinansowanie środków własnych poniesionych m.in. na zakup i remont lokalu mieszkalnego. Tego rodzaju wydatek nie został wymieniony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że analizowane zaniechanie może mieć zastosowanie w przypadku umorzenia kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w przypadku umorzenia kredytu refinansowego w sytuacji gdy został on zaciągnięty na refinansowanie (zastąpienie) kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie odnosi się natomiast do kredytów hipotecznych zaciągniętych na refinansowanie środków własnych poniesionych na zakup i remont lokalu mieszkalnego. Tego rodzaju wydatek nie został wymieniony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że zaciągnięcie kredytu na refinansowanie jest to zdarzenie rozumiane jako operacja pieniężna, polegająca na wykorzystaniu zewnętrznych funduszy pieniężnych w celu zastąpienia środków pierwotnie wydatkowanych na jakiś cel. Pojęcia kredyt refinansowy i kredyt na refinansowanie nie są tożsame. Pojęcie kredyt refinansowy implikuje konieczność wcześniejszego zaciągnięcia kredytu, aby później możliwym było zaciągnięcie kredytu refinansowego na jego spłatę. Zatem, czynność refinansowania zakupu kredytem hipotecznym należy odróżnić od zaciągnięcia kredytu refinansowego. Otóż kredyt refinansowy przeznaczony jest na spłatę wcześniej zaciągniętego kredytu hipotecznego i jest on zabezpieczony na podstawie wartości aktualnie posiadanej nieruchomości. Natomiast zwrot „refinansowanie” oznacza operację pieniężną polegającą na uzyskaniu zewnętrznych źródeł finansowania w celu zastąpienia środków własnych, które zostały wydatkowane na jakiś cel. W rezultacie, pierwotnie wydatkowane środki pieniężne mogą być niejako „ponownie” wykorzystane na dowolny cel. Środki z kredytu na refinansowanie niejako zastępują środki uprzednio wydatkowane z własnych zasobów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że umorzone Państwu w styczniu 2023 r. przez bank kwoty wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2008 r. na zakup od dewelopera lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość oraz na jego remont i refinansowanie poniesionych kosztów (tj. kwota kapitału), stanowi dla Państwa przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wskazać, że w stosunku do uzyskanego przez Państwa w 2023 r. przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu sfinansowania tym kredytem zakupu lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość i jego remont, znajduje zastosowanie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe i w związku z powyższym nie jesteście Państwo zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu powstałego w związku z umorzeniem tej części kredytu hipotecznego.

Zatem, w tej części Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Natomiast, w stosunku do uzyskanego przez Państwa w 2023 r. przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego w części zaciągniętego na refinansowanie poniesionych kosztów, nie znajdzie zastosowania zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

W konsekwencji, od przychodu powstałego w 2023 r. w związku z umorzeniem tej części kredytu hipotecznego, jesteście Państwo zobowiązani – każdy z osobna – do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem, w tej części Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowaną, która jest stroną postępowania

Pani ..... (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).