Interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.122.2023.2.DP

Czy wydatki poniesione na składki na ubezpieczenie na życie wspólników-komandytariuszy stanowią koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 marca 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy wydatki poniesione na składki na ubezpieczenie na życie wspólników-komandytariuszy stanowią koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy. Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 maja 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Podatnik - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa prowadzi działalność handlową zarówno na rynku krajowym i zagranicznym a także działalność produkcyjną.

Spółka posiada 3 wspólników (komandytariuszy), gdzie każdy z nich odpowiedzialny jest za rozwój danego działu przedsiębiorstwa, oraz wykonują sporo podróży służbowych. Umowa spółki zakłada, że w przypadku śmierci jednego z komandytariuszy na miejsce wspólnika nie może wejść żadna osoba trzecia a pozostali komandytariusze mają w ciągu 24 miesięcy dokonać wykupienia udziałów od spadkobierców - wartość udziałów będzie określana jako 1/3 wartości księgowej przedsiębiorstwa z dnia śmierci wspólnika.

Spółka zamierza zawrzeć umowę ubezpieczenia na życie (dział I grupa 1) dla każdego z trzech komandytariuszy. Ubezpieczającym będzie w/w spółka, ubezpieczonym każdy ze wspólników, uposażonym/uprawnionymi do otrzymania świadczenia będą pozostali wspólnicy w części równej 50%/50%. Osobą uposażoną nie będzie Wnioskodawca. Przedmiotem umowy ubezpieczenia będzie śmierć ubezpieczonego w okresie obowiązywania polisy ubezpieczeniowej. Umowa ubezpieczenia nie przewiduje żadnej składki kapitałowej/inwestycyjnej. Składka w pełni będzie pokrywać tylko ryzyko ubezpieczeniowe. Wnioskodawca nie będzie miał możliwości dysponowania wpłaconymi środkami.

Celem zawarcia umowy będzie zapewnienie płynności finansowej przedsiębiorstwa na wypadek potrzeby spłaty przyszłej wierzytelności wobec spadkobierców jednego ze wspólników. W przypadku tak nagłego wydatku w krótkim okresie czasu płynność finansowa przedsiębiorstwa uległa by zaburzeniu, co przyczyniło by się do likwidacji miejsc pracy, potrzeby nagłej sprzedaży mienia firmowego niezbędnego do prowadzenia działalności.

W piśmie będącym uzupełnieniem wniosku, wskazaliście Państwo dodatkowo, że:

Komandytariusz 1 - Dyrektor ds. handlowych - odpowiada za zarządzanie przedstawicielami handlowymi, a także relacje z partnerami handlowymi (odbiorcami),

Komandytariusz 2 - Dyrektor ds. technicznych i produkcji - odpowiada za zespół dot. produkcji wyrobów własnych, a także jakość produkcji i terminowość jej realizacji,

Komandytariusz 3 - Dyrektor ds. finansowych - odpowiada za nadzór nad rozliczeniami z kontrahentami w Polsce i za granicą, a także zajmuje się rozliczeniami i rekrutacją pracowników.

Wspólnicy nie są zatrudnieni w Spółce na podstawie umowy o pracę, lecz stosunek łączący ich ze Spółką to umowa cywilnoprawna.

W celu dokonywanego świadczenia zostanie podjęta uchwała wspólników.

Zawarcie umowy ubezpieczenia na życie dla wspólników-komandytariuszy ma spowodować wzrost zaangażowania wspólników w rozwój przedsiębiorstwa. Zawarcie umowy wpłynie pozytywnie na zaangażowanie do pracy wspólników oraz na efektywność wykonywanych przez nich zadań. Sytuacja taka prawdopodobnie przełoży się na wzrost przychodów przedsiębiorstwa. Dodatkowo w przypadku śmierci któregokolwiek ze wspólników zabezpieczy, zobowiązania wynikające z umowy spółki - wykupienie udziałów od spadkobierców co przełoży się na zachowanie i zabezpieczenie źródeł przychodu, gdyż w spółce nie pojawią się żadne nowe osoby trzecie.

Pytanie

Czy wydatki poniesione na składki na ubezpieczenie na życie wspólników-komandytariuszy stanowią koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że określony wydatek niewymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

Spółka ma zamiar ubezpieczyć każdego ze wspólników/komandytariuszy zawierając z towarzystwem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia na życie. Zakup tego ubezpieczenia będzie miał na celu zabezpieczenie przyszłego przychodu spółki oraz płynności finansowej, na wypadek powstania wierzytelności wobec spadkobierców wspólnika. Zatem, ponoszone z tego tytułu wydatki będą związane w sposób pośredni z zachowaniem przychodów podatnika.

W związku z powyższym naszym zdaniem wydatki związane z zakupem polisy na życie dla Komandytariuszy, jako zasadne i celowe, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje zatem podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

- „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

- „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynić bezpiecznym”, „zapewnić utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnićkomuś środki do życia”, „zapewnićzaspokojenie roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

- „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Bliżej zasadę celowości opisuje wyrok NSA z 16 października 2012 r. sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak już wcześniej wspomniano, katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą, zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę, na przepisy art. 16 ust. 1 pkt 38, 38a oraz 59 ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wydatki poniesione na składki na ubezpieczenie na życie wspólników-komandytariuszy stanowią koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.

Stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38a oraz 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem zaliczenie omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno zostać przeanalizowane pod kątem spełnienia ogólnych przesłanek, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz mając na względzie art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT.

Z uwagi na fakt, że w analizowanym przypadku wydatki na składki na ubezpieczenie na życie ponoszone są na rzecz wspólników-komandytariuszy, ocena prawna przedmiotowych wydatków wymaga odniesienia się do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „świadczenia” oraz „jednostronnego świadczenia”. Należy więc przyjąć rozumienie tego pojęcia w języku potocznym. Świadczenie jednostronne to zobowiązanie, przy którym tylko jedna z objętych nim stron jest uprawniona, tj. takie, które nie jest wynikiem lub podstawą świadczenia wzajemnego, mającego charakter ekwiwalentny, przy czym przez pojęcie świadczenia należy rozumieć obowiązek wykonania „czegoś na czyjąś rzecz” (Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

Zatem w dyspozycji ww. przepisu mieszczą się sytuacje, gdy spółka wykonuje świadczenie na rzecz swojego wspólnika, nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia wzajemnego. Nie znajdzie on natomiast zastosowania w przypadku, gdy wspólników łączy ze Spółką umowa cywilnoprawna i piastują oni stanowiska Dyrektorów w Spółce. Odpowiada im wówczas wykonywanie przez te osoby fizyczne określonych czynności na rzecz Spółki, co wyklucza możliwość uznania tych świadczeń za mające charakter jednostronny. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nie można zatem mówić o świadczeniu jednostronnym, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, bowiem w przedstawionym opisie sprawy świadczeniu Spółki na rzecz wspólników w postaci opłacania składki ubezpieczeniowej odpowiada ich wzajemne świadczenie na rzecz Spółki w postaci pełnienia funkcji Dyrektorów ds. handlowych, technicznych i produkcji oraz finansowych, co wyklucza możliwość uznania tych świadczeń za mające charakter jednostronny.

W związku z powyższym, zaliczenie omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno zostać przeanalizowane pod kątem spełnienia ogólnych przesłanek, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, a także dokonaną powyżej wykładnię przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdzić należy, że nie będą Państwo uprawnieni do zaliczenia wydatków ponoszonych z tytułu składek na ubezpieczenia na życie wspólników-komandytariuszy do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Organu, przedmiotowe wydatki nie mają związku z osiągnięciem przychodu, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W opisie sprawy wskazaliście Państwo m.in., że celem zawarcia umowy będzie zapewnienie płynności finansowej przedsiębiorstwa na wypadek potrzeby spłaty przyszłej wierzytelności wobec spadkobierców jednego ze wspólników. Ponadto, w uzupełnieniu wniosku wskazaliście Państwo, że zawarcie umowy ubezpieczenia na życie dla wspólników-komandytariuszy wpłynie pozytywnie na zaangażowanie do pracy wspólników oraz na efektywność wykonywanych przez nich zadań. Sytuacja taka prawdopodobnie przełoży się na wzrost przychodów przedsiębiorstwa. Dodatkowo w przypadku śmierci któregokolwiek ze wspólników zabezpieczy, zobowiązania wynikające z umowy spółki - wykupienie udziałów od spadkobierców co przełoży się na zachowanie i zabezpieczenie źródeł przychodu, gdyż w spółce nie pojawią się żadne nowe osoby trzecie.

Z opisu ujętego we wniosku wynika również, że umowa Spółki zakłada, że w przypadku śmierci jednego z komandytariuszy na miejsce wspólnika nie może wejść żadna osoba trzecia a pozostali komandytariusze mają w ciągu 24 miesięcy dokonać wykupienia udziałów od spadkobierców - wartość udziałów będzie określana jako 1/3 wartości księgowej przedsiębiorstwa z dnia śmierci wspólnika.

W związku z powyższym, nie sposób zgodzić się z Państwem, że ponoszone wydatki na składki na ubezpieczenie na życie dla wspólników-komandytariuszy jako zasadne i celowe stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Mając na względzie przepisy ustawy o CIT oraz opis sprawy stwierdzić należy, że ponoszone wydatki nie będą związane z przychodem Spółki. Jeszcze raz zaznaczyć należy, że art. 15 ust. 1 ustawy o CIT stanowi o tym, że za koszt uzyskania przychodu mogą być uznane wyłącznie takie wydatki które mają związek z osiągnięciem przychodów ze źródła przychodów lub poniesione są w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. A więc poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów albo wiązać się z zabezpieczeniem źródła przychodów. Poniesienie wydatków powinno być ukierunkowane na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z działalności podatnika.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że ponoszone przez Państwa wydatki mają związek raczej z zabezpieczeniem sytuacji finansowej wspólników Spółki, skoro uposażonymi z polisy w przypadku śmierci wspólnika będą pozostali wspólnicy i to oni zobowiązani będą do wykupienia udziałów spadkobierców. Jak wskazano, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu lub zabezpieczeniem źródła przychodów zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zdaniem Organu, w przedmiotowej sprawie ten związek nie występuje. Jak wskazujecie Państwo, celem zawarcia umowy ubezpieczenia będzie zapewnienie płynności finansowej przedsiębiorstwa na wypadek potrzeby spłaty przyszłej wierzytelności wobec spadkobierców jednego ze wspólników. Umowa ubezpieczenia o której mowa we wniosku, będzie w zasadzie chronić interesy wspólników. Przez wzgląd na powyższe nie sposób uznać, że ubezpieczenie na życie ma wpływ na uzyskiwanie przychodów Spółki. Takie wydatki nie spełniają warunków o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Reasumując, w ocenie Organu, w przedmiotowej sprawie nie zaistniały okoliczności związku poniesienia opisanych wydatków z uzyskaniem przychodu lub zabezpieczeniem jego źródła.

Podsumowując, z uwagi na opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, że w odniesieniu do wydatków poniesionych na składki na ubezpieczenie na życie wspólników-komandytariuszy, nie są spełnione warunki uznania za koszt uzyskania przychodu wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem Spółka nie będzie uprawniona do zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Wskazać także należy, że tutejszy organ nie kwestionuje przy tym sensu ekonomicznego poniesionego wydatku, czy też racjonalności podejmowanych przez przedsiębiorcę decyzji gospodarczych i ich efektywności, lecz ocenia, czy konkretny wydatek został poniesiony w związku dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła), stosownie do dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).