Interpretacja indywidualna z dnia 15 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.97.2023.2.LK

W zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT dobrowolnie i uznaniowo przydzielanych pracownikom napiwków.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT dobrowolnie i uznaniowo przydzielanych pracownikom napiwków.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzicie Państwo na terytorium Polski działalność w zakresie usług restauracyjnych w wynajmowanym lokalu użytkowym. Jesteście Państwo czynnym podatnikiem VAT. Świadczycie Państwo swoje usługi zarówno dla klientów indywidualnych (osób fizycznych) jak i firm (osób prawnych), krajowych i zagranicznych (dalej: „Klient”).

Państwa sprzedaż ewidencjonowana jest na urządzeniach fiskalnych niezależnie od tego, czy jest to sprzedaż na rzecz osób fizycznych czy prawnych, dlatego każda wykonana usługa, czy sprzedany towar potwierdzona jest paragonem fiskalnym.

Usługi oferowane Klientom rozliczane są w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu) lub z umów (imprezy zorganizowane) z klientem, w oparciu o te umowy. Kwoty te zawierają w sobie podatek VAT naliczony zgodnie z obowiązującymi w danym czasie przepisami. Częstą praktyką w punktach gastronomicznych Spółki jest przyznawanie przez Klientów napiwków obsługującym ich pracownikom.

W przypadku Klientów Spółki kwoty te mają charakter dobrowolny, a ich przyznanie i wysokość zależy tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Zwyczajowo jest to 10% od kwoty świadczenia, natomiast to Klient ostatecznie decyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek. Na karcie menu może znaleźć się informacja, że Klient ma prawo przyznać napiwek w dowolnej kwocie. Zwyczajowo przyjęte jest, że jest to 10%.

Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w wysokości:

1.zwyczajowo przyjętej 10%;

2.wyższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;

3.niższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;

4.w ogóle nie przyznawać napiwku.

Przyznanie takiej uznaniowej kwoty będącej formą wyrazu satysfakcji z obsługi ma miejsce w różnej formie (sytuacje):

1.Uiszczenie dobrowolnego napiwku w zwyczajowo przyjętej wysokości 10% i na prośbę Klienta doliczonego do rachunku i opisanego jako dobrowolny napiwek.

2.Pozostawienie reszty lub innej kwoty gotówki po rozliczeniu rachunku gościa, jeśli Klient zdecyduje o wyższej lub niższej wysokości dobrowolnego napiwku.

3.Na prośbę Klienta przy dokonywaniu płatności za rachunek. Klient mówi ile chce przyznać napiwku, a kasjer (kelner) dolicza kwotę poprzez jej doliczenie przy płatności terminalem (kwota z rachunku plus kwota napiwku).

Stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom, dlatego możliwe jest generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozlicza się z pracownikami z napiwków.

Ad 1

W sytuacji nr 1 na żądanie Klienta Spółka zamierza dla celów podatku VAT wykazywać napiwki na paragonie ze stawką 0% z przypisaną literą. Stosowny zapis znajduje się w księdze serwisowej kas fiskalnych, co ewidencjonowane jest pod tą pozycją ze względu na ograniczenia kas fiskalnych nie ma możliwości ewidencjonowania napiwków ze stawką n/p (nie podlega). Spółka nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków. Na koniec dnia Spółka przekaże napiwki kelnerowi. Na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika związane z pobraniem podatku i przekazaniem go do US. Nadmienić należy, że środki pieniężne w postaci napiwku były przyznane dobrowolnie kelnerowi, a nie Spółce i na żądanie Klienta został ten napiwek uwzględniony na paragonie. Sytuacja jest tożsama jakby Klient pozostawił napiwek kelnerowi bez żądania ewidencjonowania na paragonie Spółka jest jedynie przekaźnikiem środków pieniężnych. W konsekwencji nie są to środki pieniężne stanowiące przychód Spółki.

Ad 2

Spółka nie wykazuje napiwku na paragonie, gdyż nawet nie wie, czy Klient chce pozostawić napiwek czy nic. Klient wcześniej nie informował o chęci pozostawienia napiwku. Napiwek w gotówce (o ile występuje) pozostaje u kelnera obsługującego. Kelner nie wykazuje napiwku Spółce (pracodawcy). Spółka nie wie, czy kelner w ciągu dnia otrzymał jakikolwiek napiwek, a jak go otrzymał, to nie wie w jakiej wysokości. Kwoty napiwków nie są w żaden sposób rozliczane przez Spółkę.

Ad 3

Spółka zamierza oddawać kelnerowi różnicę pomiędzy wysokością kwot wynikających z paragonów wystawionych i opłaconych kartą, a wysokością środków pieniężnych pobranych przez terminal od Klienta. Różnica ta stanowić będzie napiwek kelnera. Z uwagi na możliwość dokonywania płatności kartą jest to tożsame rozliczenie co gotówkowe, aczkolwiek z uwagi na to, że środki są przekazywane na rachunek Spółki, nie ma innej możliwości ich przekazania kelnerowi, jak po weryfikacji i zestawieniu ww. danych.

Zdaniem Spółki kwoty napiwków przekazywanych pracowników nie powinny być rozliczane przez Spółkę, gdyż Spółka jest tylko przekaźnikiem środków pieniężnych przekazanych przez Klienta kelnerowi.

Pytanie

Czy dobrowolnie i uznaniowo przydzielane pracownikom napiwki od Klienta powinny być wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, napiwki które są dobrowolną formą gratyfikacji pracowników Spółki przez Klienta nie powinny stanowić dla Spółki obrotu, a tym samym nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT. Zdaniem Spółki zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm., dalej „ustawa o VAT”):

1.Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1);

2.Przez świadczenia usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1);

3.Podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymaną dotację, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1).

Analizując na podstawie pkt a) i b) definicję usługi należy uznać, że każde świadczenie niebędące dostawą, towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

Uznanie danej czynności za usługę w świetle ustawy o VAT musi być jednak uzupełnione o łączne spełnienie dwóch warunków:

1.uznanie, że w konsekwencji zobowiązania, w wyniku którego usługa zostaje świadczona, usługobiorca odnosi korzyści z danego zdarzania:

2.uznanie, że świadczącemu usługę z tytułu jej wykonania przysługuje świadczenie wzajemne ze strony świadczeniobiorcy w postaci wynagrodzenia.

Spółka stoi na stanowisku, że na podstawie przedstawionego stanu faktycznego nie należy napiwków traktować jako świadczonej przez Spółkę usługi, gdyż:

Korzyścią dla Klienta, której oczekuje jest zrealizowanie przez Spółkę usługi według określonych standardów, a pozostawienia przez klienta napiwku nie jest powiązane z wyświadczaniem na jego rzecz usługi przez Spółkę. Za usługę tą klient płaci z góry określoną kwotę, która zawiera w sobie całą wartość wynagrodzenia, jakiego oczekuje Spółka za jej świadczenie. Decyzja o przyznaniu przez klienta napiwku w zwyczajowo przyjętej wysokości 10%, bądź wysokości niższej lub wyższej jest jego dobrowolną i suwerenną decyzją podyktowaną osobistym odczuciem satysfakcji z poziomu obsługi przez konkretnego pracownika, a czasem zwykłej sympatii wobec danej osoby, dlatego nie ma żadnego powiązania, na którą Spółka miałaby wypływ między wykonaniem usługi a przyznanym napiwkiem.

Wynagrodzeniem, jakie Spółka oczekuje od Klienta za wyświadczone mu usługi jest cena określona w cenniku (menu) lub indywidualnej umowie (w przypadku zorganizowanych imprez). Ceny te wolne są od dodatkowych opłat za obsługę (tzw. service charge) i stanowią kompletne wynagrodzenie za usługę. Wszelkie dodatkowe gratyfikacje pracowników Spółki nie wynikają z żadnych roszczeń Spółki wobec klienta tytułem wykonania usługi.

Kwoty wpłaconych napiwków nie są traktowane przez Spółkę jako kwoty jej należne, dlatego po odliczeniu obligatoryjnych kwot podatków i składek ZUS pozostała kwota przekazywana jest pracownikom. Rola Spółki ogranicza się w tym wypadku tylko do roli podmiotu pośredniczącego w przekazaniu tych kwot między pracownikami, a Klientami, bez potrącania sobie żadnej kwoty tytułem wynagrodzenia za tę czynność.

Powyższe stanowisko znajduje swoje poparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 października 2010 r. (sygn. I FSK 1917/09), który jednoznacznie orzekł, że: „napiwki pozostają poza systemem opodatkowania VAT, jeżeli są dawane dobrowolnie”.

Za wyłączeniem napiwków z zakresu obowiązku opodatkowania podatkiem VAT wg Spółki przemawia także fakt, że ich kwoty zwiększają pracownikom i zleceniobiorcom podstawę opodatkowania podatkiem od osób fizycznych, a zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o VAT, czynności z których powstają przychody ze stosunków pracy oraz stosunków cywilnoprawnych wynikających np. z umów zleceń, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Paragony fiskalne i wystawiane do nich faktury co do zasady służą ujmowaniu sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT lub zwolnionej od podatku VAT, ale brak jest w przepisach podatkowych zakazu dokumentowania na paragonach fiskalnych i fakturach czynności nieobjętych takim podatkiem, dlatego Spółka ma prawo ujmować kwoty napiwków na paragonach fiskalnych oraz wystawianych do nich fakturach.

Zdaniem Spółki, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 6 lit. h) oraz i) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania z 28 listopada 2008 r. (Dz. U Nr 212 poz. 1338) oraz zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 13 rozporządzania o VAT, na paragonach fiskalnych oraz fakturach winna być wykazywana sprzedaż towarów i usług z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami VAT oraz sprzedaż zwolnioną od podatku VAT. Pamiętać jednak należy, że przepisy te zawierają katalog informacji niezbędnych, które muszą pojawić się na danym dokumencie, ale nie jest to katalog zamknięty, dlatego paragony fiskalne i faktury posiadające wszystkie obligatoryjne informacje oraz dodatkowe informacje, w tym przypadku wartości sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, spełniają warunki konieczne do uznania ich za prawidłowe w świetle przepisów podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższej analizy, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawa opodatkowania stanowi fundament konstrukcji każdego podatku. Z punktu widzenia wysokości zobowiązania podatkowego, ma ona – obok stawki podatkowej – decydujące znaczenie. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ustalenie podstawy opodatkowania poprzedzać winno zawsze ustalenie, czy dana czynność stanowi na gruncie tego podatku czynność opodatkowaną oraz czy w stosunku do niej powstał obowiązek podatkowy. Podstawę opodatkowania można ustalać jedynie w tych przypadkach, gdy zaistniał przedmiot opodatkowania. Podstawa opodatkowania jest bowiem skonkretyzowanym – co do cech istotnych dla wymiaru podatku – i ujętym wartościowo, przedmiotem podatku.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzicie Państwo na terytorium Polski działalność w zakresie usług restauracyjnych. Jesteście Państwo czynnym podatnikiem VAT. Państwa sprzedaż ewidencjonowana jest na urządzeniach fiskalnych niezależnie od tego, czy jest to sprzedaż na rzecz osób fizycznych czy prawnych, dlatego każda wykonana usługa, czy sprzedany towar potwierdzona jest paragonem fiskalnym. Usługi oferowane Klientom rozliczane są w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu) lub z umów (imprezy zorganizowane) z Klientem, w oparciu o te umowy. Kwoty te zawierają w sobie podatek VAT naliczony zgodnie z obowiązującymi w danym czasie przepisami. Częstą praktyką w punktach gastronomicznych Spółki jest przyznawanie przez Klientów napiwków obsługującym ich pracownikom.

W przypadku Klientów Spółki kwoty te mają charakter dobrowolny, a ich przyznanie i wysokość zależy tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Zwyczajowo jest to 10% od kwoty świadczenia, natomiast to Klient ostatecznie decyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek. Na karcie menu może znaleźć się informacja, że Klient ma prawo przyznać napiwek w dowolnej kwocie Zwyczajowo przyjęte jest, że jest to 10%.

Przyznanie takiej uznaniowej kwoty ma miejsce w różnej formie (sytuacje):

1.Uiszczenie dobrowolnego napiwku w zwyczajowo przyjętej wysokości 10% i na prośbę Klienta doliczonego do rachunku i opisanego jako dobrowolny napiwek. W tej sytuacji na żądanie Klienta Spółka zamierza dla celów podatku VAT wykazywać napiwki na paragonie ze stawką 0% z przypisaną literą. Stosowny zapis znajduje się w księdze serwisowej kas fiskalnych, co ewidencjonowane jest pod tą pozycją ze względu na ograniczenia kas fiskalnych nie ma możliwości ewidencjonowania napiwków ze stawką n/p (nie podlega). Spółka nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków. Na koniec dnia Spółka przekaże napiwki kelnerowi

2.Pozostawienie reszty lub innej kwoty gotówki po rozliczeniu rachunku gościa, jeśli Klient zdecyduje o wyższej lub niższej wysokości dobrowolnego napiwku. Spółka nie wykazuje napiwku na paragonie, gdyż nawet nie wie, czy klient chce pozostawić napiwek czy nic. Klient wcześniej nie informował o chęci pozostawienia napiwku. Napiwek w gotówce (o ile występuje) pozostaje u kelnera obsługującego. Kelner nie wykazuje napiwku Spółce (pracodawcy). Spółka nie wie, czy kelner w ciągu dnia otrzymał jakikolwiek napiwek, a jak go otrzymał, to nie wie w jakiej wysokości. Kwoty napiwków nie są w żaden sposób rozliczane przez Spółkę.

3.Na prośbę Klienta przy dokonywaniu płatności za rachunek. Klient mówi ile chce przyznać napiwku, a kasjer (kelner) dolicza kwotę poprzez jej doliczenie przy płatności terminalem (kwota z rachunku plus kwota napiwku). Spółka zamierza oddawać kelnerowi różnicę pomiędzy wysokością kwot wynikających z paragonów wystawionych i opłaconych kartą, a wysokością środków pieniężnych pobranych przez terminal od Klienta. Różnica ta stanowić będzie napiwek kelnera. Z uwagi na możliwość dokonywania płatności kartą jest to tożsame rozliczenie co gotówkowe, aczkolwiek z uwagi na to. że środki są przekazywane na rachunek Spółki, nie ma innej możliwości ich przekazania kelnerowi, jak po weryfikacji i zestawieniu ww. danych.

Stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom, dlatego możliwe jest generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozlicza się z pracownikami z napiwków.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in., czy opisane kwoty napiwków powinny być wyłączone z podstawy opodatkowania VAT, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Jak już wyżej wskazano, z analizy treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że pojęcie świadczenia usług jest bardzo szerokie, obejmuje bowiem różnego rodzaju świadczenia niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie taka zależność nie istnieje. Nie zawierają bowiem Państwo z Klientami żadnej umowy na świadczenie usług, za wykonanie których klienci byliby zobowiązani uiścić opłatę w postaci napiwku, w bliżej nieokreślonej wysokości. Wszystkie należności jakie Państwo pobierają od Klientów są wycenione w stosowanym cenniku usług i tylko takich płatności Państwo, jako świadczący daną usługę, żądają od Klientów. Tym samym, nie może być opodatkowana jakakolwiek czynność, jeśli między stronami nie istnieje żadna umowa, a wielkość wynagrodzenia (napiwku) nie jest w żaden sposób uzależniona od cech świadczonej usługi i nie wpływa na wykonanie świadczonej usługi.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie stosowane przez Państwa systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom według przyjętych przez Państwa zasad.

Zatem, w przypadku, gdy kwoty napiwków są świadczeniem Klienta całkowicie dobrowolnym, a stosowane przez Państwa systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych napiwków konkretnym pracownikom oraz nie pobieracie Państwo sobie żadnych kwot z napiwków, to kwoty te nie stanowią dla Państwa wynagrodzenia będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 29a ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, nie mają Państwo obowiązku uwzględniać przekazywanych, za swoim pośrednictwem, pracownikom napiwków lub pozostawionej reszty, jeśli klient zdecyduje o dobrowolnym napiwku, ponieważ w sytuacjach przedstawionych w przedmiotowej sprawie napiwek nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług – nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Nadmieniamy, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Kwestie dotyczące sposobu dokumentowania napiwków., które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).