Interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.220.2023.1.MST

Skutki podatkowe zbycia udziałów w nieruchomości nabytej w drodze darowizny.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 7 marca br. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze darowizny. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

14 września 2018 r. umową darowizny otrzymał Pan od matki udział (¹/₂) w lokalu mieszkalnym w bloku. Pozostałe udziały wymagały przeprowadzenia postępowania spadkowego po Pana ojczymie, który zmarł 10 lat wcześniej, a matka przez te lata nie uregulowała sytuacji prawnej. Pana matka zaczęła chorować neurologicznie, w związku z czym miała trudności w codziennym funkcjonowaniu. Darowizna miała na celu zadbanie o sprawy matki, zabezpieczenie jej własności poprzez pieczę nad nią i uregulowanie prawnych aspektów rzeczonego mieszkania. Z uwagi na chorobę matki uzyskał Pan pełnomocnictwo, aby załatwić te formalności.

Ojczym ma 3 dzieci z poprzedniego małżeństwa, więc ¹/₂ mieszkania przypadała jego dzieciom i żonie – Pana matce, w równych częściach, każda po ¹/₈. W 2018 roku Pana matka nie była już w stanie funkcjonować we własnym mieszkaniu nawet przy zorganizowanej ciągłej pomocy opiekunki. Od września 2018 roku matka zamieszkała w domu seniora w (...) z rozpoznaniem postępującej choroby Alzheimera. Gdy dzieci ojczyma (pasierbowie Pana matki) dowiedziały się, że matka jest w domu opieki, zażądały spłaty należnej im części mieszkania (po ¹/₈ na każde dziecko – dwóch synów i córkę – łącznie ³/₈). Matka, Pan oraz Pana siostra nie dysponowaliście niestety środkami na spłatę zobowiązań, o czym poinformował Pan w rozmowie telefonicznej jednego z synów ojczyma. W związku z brakiem środków na spłatę zażądali sprzedaży mieszkania. Tłumaczył Pan w tej rozmowie, że matka co prawda jest chora, ale przecież funkcjonuje, być może wróci do mieszkania, że to wysoce niemoralne pozbawiać ją takiej możliwości. Tłumaczenia te nie przyniosły efektu i dzieci ojczyma zażądały sprzedaży mieszkania w trybie pilnym, spłaty należnej im części grożąc, iż jeśli nie zorganizują Państwo sprzedaży, oni swoje części udziału mieszkania odsprzedadzą handlarzowi roszczeń. Razem z siostrą odebrał Pan tę groźbę jako realną.

W obawie przed ewentualnym kontaktem z obcymi osobami i roszczeniem z ich strony zdecydowali się Państwo na sprzedaż mieszkania. Na mocy aktu notarialnego w dacie 16 czerwca 2020 r. doszło do sprzedaży mieszkania. Do aktu notarialnego stanęli: Pan jako właściciel ⁴/₈ udziału mieszkania, 3 dzieci ojczyma (³/₈) oraz Pana siostra jako pełnomocnik matki (¹/₈ udziału). W tym samym akcie notarialnym znalazł się zapis, że Pana „środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży należącego (...) udziału wynoszącego ¹/₂ (jedną drugą) części we współwłasności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, położonego w (...) zobowiązuje się podarować swojej matce (...) przelewem na należący do niej rachunek bankowy, które to środki zostaną przeznaczone na sfinansowanie jej pobytu w domu opieki oraz kosztów jej utrzymania i leczenia”.

Pieniądze uzyskane ze sprzedaży Pana udziału w mieszkaniu w pełnej kwocie zostały przekazane przelewem na konto matki celem zabezpieczenia jej opieki (opłaty za pobyt w domu seniora, leki itp.). Matka była wieloletnim pracownikiem (...), a jedynym jej dorobkiem było przedmiotowe mieszkanie. Nie udało się utrzymać tego mieszkania celem zabezpieczenia jej funkcjonowania, nad czym głęboko Pan ubolewa. W grudniu 2022 roku Pana matka zmarła.

Pytanie

Czy w wyniku sprzedaży udziału w nieruchomości, wcześniej nabytego w drodze darowizny od matki, doszło do powstania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, po Pana stronie nie doszło do powstania przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie doszło po Pana stronie do przysporzenia majątkowego, a zatem nie jest Pan zobowiązany do zapłaty ewentualnego podatku z tego tytułu z następujących powodów.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym:

–dochodów osób fizycznych (art. 1 ustawy);

–dochodów przedsiębiorstwa w spadku w rozumieniu ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (art. 1a w zw. z art. 5a pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy, jej przepisów nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. To wyłączenie dotyczy sytuacji, w której są spełnione dwa warunki:

1.podatnik uzyskał przychód;

2.przychód ten podlega przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r. poz. 1813), podatkowi temu podlega m.in. nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia. Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych (art. 5 ustawy).

Artykuł 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu. Sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega jest wyjątkiem. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

–dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

–dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy – Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

Kiedy ustawodawca tworzył system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą wynikać z różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów. System ich opodatkowania uwzględnia specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Dochodem ze źródła przychodów – jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej – jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym (art. 9 ust. 2).

„Przychody” zostały ogólnie określone w art. 11 ust 1 ustawy – są nimi otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f. Rodzaje źródeł przychodów zostały wymienione w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.innych rzeczy (...)

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Należy wskazać, iż podatek PIT jest podatkiem od dochodu, który stanowi różnicę pomiędzy uzyskanymi przez podatnika przychodami oraz poniesionymi przez niego kosztami. Opodatkowaniu PIT podlega więc przyrost wartości majątku podatnika w danym roku podatkowym. Przychód jest to zatem wartość, o którą powiększa się majątek podatnika (czyli zwiększają jego aktywa bądź zmniejszają pasywa).

Ujmowanie pojęcia „przychód” jako zwiększenie aktywów podatnika znajduje odzwierciedlenie w ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych, z którego wynika, iż z istoty podatku dochodowego jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jako źródłem dochodu jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Już w uchwale 7 sędziów NSA z 13 maja 1999 r., FPS 3/99 wskazano, że „podatek dochodowy od osób fizycznych jest w swoim generalnym założeniu oparty na teorii przyrostu czystego majątku, co wyraża się przede wszystkim w tym, że jest to podatek globalny (syntetyczny), obejmujący swym zakresem przedmiotowym wszelkie dochody uzyskiwane w ciągu roku podatkowego, a więc pochodzące także ze źródeł nieregularnych”. Przychodem (dochodem) podlegającym opodatkowaniu mogą być jedynie przysporzenia majątkowe, które mają trwały, bezzwrotny charakter oraz skutkujące definitywnym przyrostem majątku podatnika. Czyli nie czynność podlega opodatkowaniu PIT, ale przychód uzyskany z tej czynności odpłatnego zbycia. A zatem jeśli nie ma przychodu (przysporzenia majątkowego) to nie ma opodatkowania podatkiem dochodowym.

Powyższa analiza przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że błędne jest objęcie opodatkowaniem – na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodu z tytułu zbycia udziału w nieruchomości, skoro treść aktu notarialnego z 2020 roku prowadzi do wniosku, że nie doszło do przysporzenia majątkowego. Brak powstania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzasadniają dodatkowo następujące fakty:

–darowizna udziału w nieruchomości dokonana była na linii matka-syn i z tego tytułu wywołała określone skutki na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn,

–w przypadku dziedziczenia ustawowego po matce synowi i tak przysługiwałby udział w tej nieruchomości,

–w sprawie miały okoliczności sprzedaży wymuszonej przez pozostałych współwłaścicieli, na które nie miał Pan wpływu,

–sprzedaż nieruchomości (zniesienie współwłasności) została dokonana na wniosek pozostałych współwłaścicieli,

–szereg czynności dotyczących nieruchomości dokonywanych było wyłącznie w gronie najbliższej rodziny i nie doprowadziło to do zwiększenia Pana majątku; było wynikiem rozdysponowania spadku po mężu matki, a także zapewnieniem środków pieniężnych matce na leczenie i opiekę.

Opodatkowanie powyższej czynności godziłoby w przepisy Konstytucji RP, tj. art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków określonych ustawą, ale tylko wówczas, gdy ustawa taki podatek od określonego przychodu (dochodu) przewiduje.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c powołanej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (…).

Odpłatne zbycie to czynność, która polega na przeniesieniu swojego prawa na inny podmiot w zamian za odpłatność. Odpłatnym zbyciem jest m.in. sprzedaż.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment nabycia tej nieruchomości. Przy czym przyjąć należy, że termin „nabycie” oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Tak więc nabycie rozumiane jest jako uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa) (por. wyroki NSA: z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14 i z dnia 4 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 843/16).

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 powołanej ustawy:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W świetle art. 22 ust. 6d ustawy:

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (…).

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1)dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2)dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy:

Wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W opisanej sprawie nabył Pan udział w lokalu mieszkalnym (¹/₂) we wrześniu 2018 roku w drodze darowizny od matki. Nieruchomość ta została przez Pana i pozostałych współwłaścicieli sprzedana 16 czerwca 2020 r. Odpłatne zbycie udziału w nieruchomości stanowi zatem dla Pana źródło przychodu z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem do momentu sprzedaży nie upłynął okres pięciu lat licząc od końca roku, w którym nabył Pan tę nieruchomość.

Wobec niewydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na własne cele mieszkaniowe (środki te zostały przekazane na konto matki celem zabezpieczenia jej opieki), po Pana stronie powstał obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości. Bez znaczenia w kontekście rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu z tytułu dokonanej czynności pozostaje fakt, że nie dysponował Pan środkami ze sprzedaży ww. udziału, lecz nimi rozporządził. Sprzedaż ta została bowiem dokonana w warunkach wynikających z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pana stanowisko jest zatem nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).