Interpretacja indywidualna z dnia 26 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.129.2023.1.KM

Dotyczy ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozbiórkę Magazynów w momencie ich poniesienia oraz czy w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości Magazynów w momencie ich likwidacji.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 marca 2023 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

- w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozbiórkę Magazynów w momencie ich poniesienia;

- w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości Magazynów w momencie ich likwidacji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca P. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w P. przy ul. (…) stanowiącej zabudowaną działkę budynkami magazynowymi i biurowo-technicznymi (dalej: „Nieruchomość”).

Nieruchomość została zakupiona przez Spółkę w 2017 r. W momencie zakupu Nieruchomość była już zabudowana. Budynki znajdujące się na wskazanej Nieruchomości pochodziły z połowy XX wieku i ze względu na ich stan techniczny oraz zastosowane rozwiązania techniczne ich właściwe wykorzystanie było niemożliwe. Podejmując decyzję o nieremontowaniu i rozbiórce Wnioskodawca opierał się na specjalistycznych ekspertyzach.

Na wskazanej Nieruchomości znajdowały się m.in. budynek techniczny, budynek biurowo-techniczny oraz budynek magazynowy (dalej łącznie: „Magazyny”). W związku ze złym stanem technicznym Magazynów Spółka postanowiła o ich rozbiórce. Łączna powierzchnia zabudowy budynków przeznaczonych do rozbiórki wynosiła 687,12 m2. Wyburzanie budynków magazynowych zostało zakończone w dniu 14 grudnia 2022 r.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że już w momencie zakupu wiedział, że zrealizowanie na Nieruchomości jakiejkolwiek inwestycji, w pierwszej kolejności, będzie wiązało się z likwidacją Magazynów. W 2020 r. Spółka przygotowała projekt rozbiórki dla wszystkich budynków znajdujących się na Nieruchomości. W związku z tym, że część budynków była wpisana do Gminnej Ewidencji Zabytków, Wnioskodawca nie otrzymał zgody na rozbiórkę. Dopiero w 2022 r., gdy Spółka zmodyfikowała wniosek i uwzględniła w nim tylko Magazyny, które nie były wpisane do Gminnej Ewidencji Zabytków, otrzymała zgodę na ich likwidację. Niedługo po uzyskaniu przedmiotowej zgody, Spółka przystąpiła do likwidacji Magazynów.

Wartość nakładów, poniesionych przez Spółkę na rozbiórkę, wyniosła ok. 189 500,00 PLN netto. Wydatki te zostały prawidłowo udokumentowane.

Magazyny w momencie rozbiórki znajdowały się w ewidencji środków trwałych Spółki i były do tej pory amortyzowane. Niezamortyzowana wartość budynków na dzień 31 grudnia 2022 r. to: 595 488,22 PLN.

Likwidacja środka trwałego nie nastąpiła w związku ze zmianą rodzaju działalności Spółki.

Spółka w 2023 r. nie planuje prowadzenia inwestycji na Nieruchomości, niemniej jednak nie można wykluczyć, że w przyszłości takie plany się pojawią i teren zostanie zagospodarowany na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jeżeli Spółka zdecydowałaby w przyszłości o wykorzystaniu tej nieruchomości w swojej działalności i tak musiałaby w pierwszym etapie wyburzyć znajdujące się tam budynki - bez rozbiórki nie byłoby możliwe prowadzenie jakichkolwiek prac - tak jak wskazano wcześniej stan budynków nie pozwalał na ich dalsze wykorzystywanie.

Dalsze utrzymywanie Magazynów nie miało również uzasadnienia ekonomicznego - generowało koszty, które Spółka postanowiła ograniczyć.

Co więcej, narożnik jednego z budynków magazynowych został wzniesiony na obcym gruncie - działce obok o nr (…), której właściciel planował rozpoczęcie inwestycji. Jeżeli Spółka nie zlikwidowałaby tego budynku, powstałoby duże ryzyko sporu z właścicielem sąsiadującej działki. W takiej sytuacji Spółka mogłaby ponieść koszty znacznie wyższe niż koszty samej likwidacji budynku. Na przykład koszty ewentualnego sporu (koszty prawników, czas poświęcony na spotkania) czy wartość rekompensaty bądź odszkodowania, którego mógłby żądać właściciel sąsiadującej działki.

Dodatkowo należy wskazać, że w przypadku pojawienia się dobrej oferty na sprzedaż, wskazanej we wstępie Nieruchomości, Spółka będzie rozważać decyzję o jej zbyciu. Likwidacja Magazynów zwiększyła atrakcyjność działki, co może mieć znaczący wpływ na ewentualną cenę, za jaką Spółka mogłaby ją sprzedać.

Rozbiórka budynków podyktowana była również względami bezpieczeństwa - znajdujące się na Nieruchomości budynki magazynowe były w złym stanie technicznym i stan ten się wciąż pogarszał. Pozostawienie ich mogło rodzić ryzyko zawalenia i wyrządzenia szkód, za które odpowiedzialność mogłaby ponieść Spółka.

Ponadto Wnioskodawca pragnie wskazać, że wydatki związane z likwidacją Magazynów zostały przez niego poniesione i mają charakter definitywny, tj. nie zostały w żaden sposób zwrócone Spółce.

Pytania

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozbiórkę Magazynów w momencie ich poniesienia?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości Magazynów w momencie ich likwidacji?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozbiórkę Magazynów - w momencie ich poniesienia oraz do zaliczenia do kosztów podatkowych ich niezamortyzowanej wartości - w momencie ich likwidacji.

Koszty uzyskania przychodów - zasady ogólne

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych danego podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Koszty uzyskania przychodów - bezpośrednie i pośrednie

Przepisy ustawy o CIT dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Podsumowując koszty bezpośrednie to takie których poniesienie da się powiązać bezpośrednio z przychodem. Z kolei koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Dodatkowo, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Koszty uzyskania przychodów – amortyzacja

W związku z tym, że składniki majątku mogą być wykorzystywane przez podatników w dłuższym okresie, a nie tylko w roku ich nabycia/wytworzenia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Środki trwałe zaliczane są do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z powyższego wynika, iż co do zasady, nieruchomości kwalifikowane jako środki trwałe nie są zaliczane bezpośrednio w koszty podatkowe lecz są uwzględniane w tych kosztach poprzez odpisy amortyzacyjne. Jednocześnie, w przypadku sprzedaży nieruchomości kosztem uzyskania przychodu może być wydatek na nabycie nieruchomości, pomniejszony o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Analiza

Przechodząc na grunt przedmiotowej sprawy należy przeanalizować czy wskazane przez Spółkę w pytaniach, wydatki na likwidację Magazynów a także niezamortyzowana wartość zlikwidowanych środków trwałych, spełnia przedstawione powyżej przesłanki traktowania jako koszty uzyskania przychodów, zgodnie z ustawą o CIT.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że w stanie faktycznym Spółka wskazała, że zarówno warunek poniesienia przez nią wydatku, właściwego udokumentowania jak i jego definitywności zostały spełnione. Zatem analizie należy poddać pozostałe przesłanki, w szczególności związek z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła a także należy zweryfikować, czy wskazane kategorie wydatków mieszczą się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

Analiza - związek z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła

Jak wskazano powyżej, jedną z przesłanek uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów, jest jego związek z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła. Spółka w przedstawionym stanie faktycznym szczegółowo opisała powody, dla których zdecydowano o likwidacji Magazynów.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że już w momencie zakupu wiedział, że zrealizowanie na Nieruchomości jakiejkolwiek inwestycji, w pierwszej kolejności, będzie wiązało się z likwidacją Magazynów. W 2020 r. Spółka przygotowała projekt rozbiórki dla wszystkich budynków znajdujących się na Nieruchomości. W związku z tym, że część budynków była wpisana do Gminnej Ewidencji Zabytków, Wnioskodawca nie otrzymał zgody na rozbiórkę. Dopiero w 2022 r., gdy Spółka zmodyfikowała wniosek i uwzględniła w nim tylko Magazyny, które nie były wpisane do Gminnej Ewidencji Zabytków, otrzymała zgodę na ich likwidację. W momencie uzyskania zgody, Wnioskodawca jak najszybciej przystąpił do czynności związanych z likwidacją Magazynów, gdyż ich dalsze utrzymywanie nie miało uzasadnienia ekonomicznego i generowało niepotrzebne koszty, które Spółka tym samym postanowiła ograniczyć. Dodatkowo decyzja była również podyktowana innymi czynnikami - szczegółowo opisanymi poniżej.

Narożnik jednego z budynków magazynowych częściowo stał na działce obok, której właściciel planował rozpoczęcie inwestycji. Jeżeli Spółka nie zlikwidowałaby tego budynku, powstałoby duże ryzyko sporu z właścicielem sąsiadującej działki. W takiej sytuacji Spółka mogłaby ponieść koszty znacznie wyższe niż koszty samej likwidacji budynku. Na przykład koszty ewentualnego sporu (koszty prawników, czas poświęcony na spotkania) czy wartość rekompensaty bądź odszkodowania, którego mógłby żądać właściciel sąsiadującej działki.

Co prawda, Spółka w 2023 r. nie planuje prowadzenia inwestycji na wskazanej Nieruchomości, niemniej jednak nie można wykluczyć, że w przyszłości takie plany się pojawią i teren zostanie zagospodarowany na potrzeby działalności gospodarczej Spółki. Tutaj należy podkreślić, że jeżeli Spółka zdecydowałaby w przyszłości o wykorzystaniu Nieruchomości w swojej działalności - musiałaby w pierwszym etapie wyburzyć znajdujące się tam budynki - bez rozbiórki nie byłoby możliwe prowadzenie jakichkolwiek prac.

Dodatkowo, jak wskazała Spółka, w stanie faktycznym, w przypadku znalezienie kupca, Spółka będzie rozważać decyzję o sprzedaży tej nieruchomości. Likwidacja Magazynów zwiększyła atrakcyjność działki co może mieć wpływ na ewentualną cenę, za jaką Spółka mogłaby ją sprzedać.

Rozbiórka budynków podyktowana była również względami bezpieczeństwa - znajdujące się na niej budynki magazynowe były w złym stanie technicznym i stan ten się wciąż pogarszał. Pozostawienie ich mogło rodzić ryzyko zawalenia i wyrządzenia szkód, za które odpowiedzialność mogłaby ponieść Spółka.

Reasumując, pomimo obecnego braku skonkretyzowanych planów na zagospodarowanie, wskazanej w stanie faktycznym, Nieruchomości, decyzja o rozbiórce Magazynów miała swoje uzasadnienie biznesowe i ekonomiczne. W ocenie Spółki przedstawione powyżej argumenty świadczą o tym, że rozbiórka miała na celu w szczególności zachowanie/zabezpieczenie źródła przychodów (ewentualny spór, niebezpieczeństwo zawalenia, ograniczenie kosztów utrzymania) ale także możliwość osiągnięcia przychodów (potencjalnych przychodów w przyszłości: zbycie nieruchomości albo wykorzystanie jej w celach działalności).

Analiza - katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów

Jak już zostało wskazane, w ustawie o CIT przedstawiony został katalog wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT ma charakter zamknięty. Ujęte w nim wyłączenia mają różny charakter i pełnią różne funkcje, w szczególności, część spośród nich prowadzi do bezwzględnego wyłączenia określonych rodzajów kosztów, część służy limitowaniu wysokości rozpoznawanych kosztów uzyskania przychodów (uniemożliwia zaliczenie do kosztów podatkowych wartości przewyższających ustalony przez ustawodawcę poziom wydatków), część – „przesunięciu” momentu rozpoznawania określonych kosztów.

W katalogu tym nie wymienia się wydatków związanych z likwidacją środka trwałego. W związku z czym do tych nakładów zastosowanie mają pozostałe ogólne zasady uznania tych wydatków za koszt podatkowy, o których mowa powyżej, w szczególności związek wydatku z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła.

Natomiast w odniesieniu do niezamortyzowanej wartości zlikwidowanego środka trwałego należy szczególną uwagę zwrócić na art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT zgodnie, z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Innymi słowy, do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych gdy likwidacja wynika ze zmiany rodzaju prowadzonej działalności.

A contrario - w przypadku, gdy likwidacja nie jest wynikiem zmiany rodzaju działalności, wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów nie ma zastosowania. Jeżeli zatem likwidacja następuje z innej przyczyny niż zmiana rodzaju działalności, niezamortyzowaną wartość środka trwałego można uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów (przy spełnieniu pozostałych przesłanek uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu).

Podsumowanie

Wydatki poniesione na likwidację Magazynów

Jak zostało wskazane powyżej, wydatki na likwidację Magazynów spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów, przedstawioną w ustawie o CIT oraz nie zawierają się w katalogu kategorii wydatków wyłączonych z kosztów. W związku z powyższym, należy uznać za prawidłowe stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki poniesione na rozbiórkę Magazynów, należy jednorazowo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Jeszcze raz należy podkreślić, że na moment rozbiórki Magazynów Spółka nie posiadała sprecyzowanych planów co do wskazanej Nieruchomości. W szczególności należy wskazać, że proces rozbiórki nie był związany z konkretną - nową inwestycją.

W konsekwencji, wydatkom związanym z rozbiórką Magazynów nie można przypisać bezpośredniego wpływu na uzyskanie określonego przychodu oraz co ważne, nie zwiększają one wartości początkowej inwestycji, która ewentualnie powstałaby w miejsce wyburzonych Magazynów. W związku z tym, uznać je należy za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Jako koszty pośrednie są one więc potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, koszty rozbiórki Magazynów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów i mogą być potrącone w dacie ich poniesienia.

Stanowisko Spółki potwierdzają interpretacje indywidualne, np.:

Interpretacja Indywidulana Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej (dalej: „DKIS”) z dnia 3 lutego 2023 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.247.2022.1.JF, w której DKIS stwierdził: „Z uwagi na fakt, że wydatkom związanym z rozbiórką Budynków/budowli nie można przypisać bezpośredniego wpływu na uzyskanie określonego przychodu oraz nie zwiększają one wartości początkowej inwestycji, która ewentualnie powstałaby w miejsce wyburzonych Budynków/budowli, uznać je należy za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Jako koszty pośrednie są one więc potrącalne w dacie ich poniesienia.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że koszty wyburzenia Budynków/budowli, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów i mogą być potrącone w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT”.

Niezamortyzowana wartość Magazynów

Podobnie jak w przypadku wydatków na likwidację Magazynów, również niezamortyzowana wartość środków trwałych, jakimi były Magazyny może stanowić koszt uzyskania przychodów, zgodnie z ustawą o CIT. Jak zostało wskazane w uzasadnieniu, katalog wyłączeń z kosztów wskazuje jedynie na stratę z tytułu likwidacji w przypadku, gdy wynika ona ze zmiany rodzaju działalności podatnika, co w przedstawionym stanie faktycznym nie miało miejsca. Dodatkowo, jak obszernie wyjaśniła Spółka - cały proces likwidacji był uzasadniony biznesowo i miał związek z działalnością Wnioskodawcy oraz osiągnięciem przychodów, zachowaniem i zabezpieczeniem ich źródła.

Przepisy ustawy o CIT nie wskazują wprost, w jakim momencie koszt związany z likwidacją nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego powinien zostać uwzględniony w kosztach podatkowych, to jednak skoro, o czym była już mowa, powstanie tego kosztu wiąże się z likwidacją środka trwałego, to również z tym zdarzeniem należy wiązać moment, w którym możliwe jest podatkowe rozliczenie tego kosztu. W konsekwencji powinien on zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów w momencie likwidacji środka trwałego.

Podobnie wypowiedział się już Najwyższy Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w wyroku z dnia 5 lipca 2022 r., w którym uznał, „że niezamortyzowana wartość środka trwałego powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie likwidacji środka trwałego” - powołując przy tym uchwałę NSA z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt. II FPS 2/12.

Stanowisko to potwierdzają także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych:

-Interpretacja indywidualna DKIS z dnia 26 października 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010. 519.2022.1.SH;

-Interpretacja indywidualna DKIS z dnia 12 lipca 2022 r., Znak: 0111-KDWB.4010.12.2022. 1.BB;

-Interpretacja indywidualna DKIS z dnia 27 stycznia 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.494. 2021.1.BKD;

-Interpretacja indywidualna DKIS z dnia 4 listopada 2021 r., Znak: 0113-KDIPT2-1.4011. 835.2021.1.MM;

-Interpretacja indywidualna DKIS z dnia 5 kwietnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.40. 2019.2.AR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia, w kosztach uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na rozbiórkę Magazynów, w momencie ich poniesienia oraz czy Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia, w kosztach uzyskania przychodów, niezamortyzowanej wartości Magazynów, w momencie ich likwidacji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę m.in. budynkiem technicznym, biurowo-technicznym i budynkiem magazynowym (dalej: „Magazyny”). Wnioskodawca zakupił ww. nieruchomość w 2017 r. Na wskazanej nieruchomości znajdowały się wspomniane powyżej Magazyny. W związku ze złym stanem technicznym Magazynów, Spółka postanowiła o ich rozbiórce. Wnioskodawca już w momencie zakupu wiedział, że zrealizowanie na Nieruchomości jakiejkolwiek inwestycji, w pierwszej kolejności, będzie wiązało się z likwidacją wspomnianych Magazynów. W związku z tym, że część budynków była wpisana do Gminnej Ewidencji Zabytków, Wnioskodawca nie otrzymał zgody na rozbiórkę. Dopiero po zmodyfikowaniu wniosku i uwzględnieniu w nim tylko Magazynów, które nie były wpisane do wspomnianej ewidencji, Spółka otrzymała zgodę na ich likwidację. Wnioskodawca wskazuje, że Magazyny w momencie rozbiórki znajdowały się w ewidencji środków trwałych Spółki i były do tej pory amortyzowane.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, odnosząc się do kwestii, czy Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów, wydatków poniesione na rozbiórkę Magazynu w momencie ich poniesienia stwierdzić należy, że wydatki poniesione na rozbiórkę będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Jak zostało wskazane we wniosku, Spółka w 2023 r. nie planuje prowadzenia inwestycji na przedmiotowej Nieruchomości. Niemniej jednak nie można wykluczyć, że w przyszłości takie plany się pojawią. Wnioskodawca uważa, iż likwidacja Magazynów zwiększyła atrakcyjność działki, co może mieć znaczący wpływ na ewentualną cenę, za jaką Spółka mogłaby ją sprzedać. Powyższe oznacza, że na moment rozbiórki, Spółka nie posiadała sprecyzowanych planów co do wskazanej Nieruchomości. Wnioskodawca wskazuje we wniosku, że proces rozbiórki nie był związany z konkretną – nową inwestycją.

Z uwagi na fakt, że wydatkom związanym z rozbiórką Magazynów nie można przypisać bezpośredniego wpływu na uzyskanie określonego przychodu oraz nie zwiększają one wartości początkowej inwestycji, która ewentualnie powstałaby w miejsce wyburzonych Magazynów, uznać je należy za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Jako koszty pośrednie są one więc potrącalne w dacie ich poniesienia.

Podsumowując, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy zgodnie, z którym koszty rozbiórki Magazynów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów i mogą być potrącone w momencie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących możliwości uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości Magazynów w momencie ich likwidacji, należy wskazać, że ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie zatem strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z przyczyn innych aniżeli wskazane w treści ww. przepisu, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji pojęcia „likwidacja”, zatem zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej. Zgodnie z definicją słownikową „likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś” (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia - likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, czy sprzedaż.

Z kolei, przez utratę przydatności gospodarczej środków trwałych należy rozumieć, nie tylko ich fizyczne zużycie, np. w wyniku długotrwałej eksploatacji, a więc utratę cech zapewniających zdatność do użytku, lecz także brak opłacalności korzystania z nich. Z literalnej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT jasno wynika, że ustawodawca uzależnia możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat w wyniku nieumorzonych środków trwałych od zmiany rodzaju działalności.

Wobec powyższego należy zgodzić się z Wnioskodawca, że Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości Magazynów w momencie ich likwidacji.

Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środka trwałego należy oceniać zarówno przez pryzmat kryterium racjonalnego i ekonomicznego działania Spółki oraz z punktu widzenia realizacji celów wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a więc osiągania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Istotny jest również fakt, czy likwidacja nastąpiła w wyniku zmiany rodzaju działalności.

Likwidacja Magazynów Spółki zostało przeprowadzone ze względów ekonomicznych. Jak zostało zawarte w opisie sprawy, dalsze utrzymywanie Magazynów nie miało uzasadnienia ekonomicznego, gdyż generowało koszty, które Spółka postanowiła ograniczyć. Co więcej, narożnik jednego z budynków magazynowych został wzniesiony na obcym gruncie. Rozbiórka budynków była podyktowana również względami bezpieczeństwa, gdyż budynki były w złym stanie technicznym, który wciąż się pogarszał. Wnioskodawca wskazuje również, że likwidacja środka trwałego nie nastąpiła w związku ze zmianą rodzaju działalności Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz powołane regulacje podatkowe stwierdzić należy, że skoro Magazyny uległy likwidacji, która została uzasadniona biznesowo, a nie została podyktowana zmianą rodzaju prowadzonej działalności, wówczas Spółka jest uprawniona do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów, niezamortyzowanej wartości Magazynów – w momencie ich likwidacji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych i orzeczenia sądu administracyjnego stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).