Interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.247.2022.1.JF

W zakresie ustalenia, czy: - wartości wyburzonych Budynków (cena nabycia w celach inwestycyjnych) będzie stanowić dla Państwa koszt uzyskania przychodu w dacie wyburzenia tych Budynków jako koszt zaniechanej inwestycji, - koszty wyburzenia będą stanowić dla Państwa koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy :

-wartości wyburzonych Budynków (cena nabycia w celach inwestycyjnych) będzie stanowić dla Państwa koszt uzyskania przychodu w dacie wyburzenia tych Budynków jako koszt zaniechanej inwestycji (pytanie nr 1) - jest nieprawidłowe,

-Koszty wyburzenia będą stanowić dla Państwa koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

-wartości wyburzonych Budynków (cena nabycia w celach inwestycyjnych) będzie stanowić dla Państwa koszt uzyskania przychodu w dacie wyburzenia tych Budynków,

-Koszty wyburzenia będą stanowić dla Państwa koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Poprzednik prawny spółki A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca”), tj. B. spółka jawna nabyła w dniu (…) r. na podstawie umowy sprzedaży, prawo użytkowania wieczystego gruntu - działki numer (…) o powierzchni (…) ha, położonych w (…) (dalej jako: „Nieruchomość gruntowa”).

Wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, Wnioskodawca nabył prawo własności budynków i budowli, położonych na Nieruchomości gruntowej. Wnioskodawca nabył wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu następujące budynki i budowle:

1.(…) kondygnacyjny budynek biurowy nr (…);

2.Budynek (…) o pow. użytkowej (…) m2;

3.Budynek wartowni i wiaty rowerowej o pow. użytkowej (…) m2 – w tym powierzchnia wiaty - (…) m2 i powierzchnia wartowni - (…) m2;

4.Budynek portierni o pow. użytkowej (…) m2;

5.parkingi asfaltowe;

(dalej zwanych łącznie: „Budynkami” a każdy z osobna „Budynkiem”).

W ramach realizowanej transakcji sprzedaży strony wyodrębniły cenę (wartości) poszczególnych Budynków oraz odrębnie cenę (wartość) zbywanej Nieruchomości gruntowej.

W momencie zakupu Budynki nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, gdyż Wnioskodawca nie zamierzał wykorzystywać ich na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w przewidywanych okresie używania dłuższym niż rok - nie były zatem amortyzowane.

Budynki nabyte zostały w celach inwestycyjnych, z zamiarem wyremontowania i późniejszego wykorzystania w prowadzonej działalności. Ze względu na zły stan techniczny Budynków, konieczności poniesienia dużych nakładów na remont i termomodernizację, po okresie około 6 miesięcy od daty zakupu Wnioskodawca zdecydował się na ich wyburzenie.

W związku z podjętą decyzją o wyburzeniu Wnioskodawca poniósł szereg wydatków związanych z przygotowaniem prac wyburzeniowych, ich realizacją oraz uporządkowaniem i dostosowaniem terenu po dokonanym wyburzeniu, w tym między innymi:

1.koszty usług wyburzenia;

2.koszty usług rozbiórkowych;

3.koszty wyrównania terenu po wyburzeniu;

4.koszty wywozu/utylizacji pozostałości po wyburzeniu;

5.koszty uporządkowania terenu po wyburzeniu.

(dalej jako: „Koszty wyburzenia”).

Faktycznie poniesione Koszty wyburzenia stanowiły wydatki konieczne do realizacji celu, stanowiącego całkowitą likwidację Budynków. Koszty wyburzenia były definitywne oraz właściwie udokumentowane. Finał realizacji wszystkich prac związanych z wyburzeniem i uporządkowaniem terenu po wyburzeniu nastąpił w (…) 2022 r.

Likwidacja Budynków nie jest związana ze zmianą przedmiotu działalności gospodarczej przedsiębiorcy.

Prawo wieczystego użytkowania Nieruchomości gruntowej, w części na której posadowione były Budynki, zostało ujęte w ewidencji środków trwałych w dacie wyburzenia Budynków, a wyburzenie Budynków zostało przeprowadzone w celu wydzierżawienia części tych terenów (dzierżawca był zainteresowany części gruntu, a nie budynków).

Pytania

1.Czy wartości wyburzonych Budynków (cena nabycia w celach inwestycyjnych) będzie stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w dacie wyburzenia tych Budynków?

2.Czy Koszty wyburzenia będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartości wyburzonych Budynków (cena nabycia w celach inwestycyjnych) będzie stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w dacie wyburzenia tych Budynków.

KOSZTY PODATKOWE

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: ustawa o CIT), kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowań albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 tej ustawy.

W przypadku kosztów zaniechanej inwestycji ustawa określa nie tylko możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, ale również moment takiego zaliczenia.

Jak stanowi art. 15 ust. 4f ustawy o CIT, koszty zaniechanych inwestycji są potrącane w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

INWESTYCJA

Zgodnie z definicją legalną (art. 4a pkt 1 ustawy o CIT) pojęcie „inwestycji” oznacza środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217; dalej jako: UoR).

W myśl natomiast art. 3 ust. 1 pkt 16 UoR, środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Powyższe oznacza, że inwestycje to aktywa trwałe w okresie realizacji inwestycji, które nie są jeszcze środkami trwałymi. Natomiast aktywa trwałe to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych, z zastrzeżeniem jednak, że nie są one zaliczane do aktywów obrotowych (art. 3 ust. 1 pkt 12 i 13 UoR).

Wnioskodawca nabył Nieruchomość gruntową wraz z Budynkami w celach inwestycyjnych, przy czym każdy nabyty składnik miał swoją określoną wartość. Nabyte Budynki nie były użytkowane, z uwagi na konieczność ich gruntownego wyremontowania i z uwagi na to budynek, w którym zaniechano inwestycji, nie został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Został on sklasyfikowany jako „inwestycja” w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

ZANIECHANIE INWESTYCJI

Pojęcie zaniechania inwestycji nie zostało zdefiniowane na gruncie przepisów podatkowych. Odwołując się zatem do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN, wskazać należy, że zlikwidować to „powodować, że coś przestaje istnieć lub traci ważność, usuwać, pozbywać się czego”.

Podobne stanowisko wyrażono w interpretacji indywidualnej z 19 grudnia 2019 r., Nr 0115-KDIT3.4011.413.2019.1. JG:

„z zaniechaniem inwestycji mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Innymi słowy, jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienia od inwestycji.”

Wnioskodawca podejmując decyzję o zaniechaniu inwestycji w nabyte Budynki, trwale zaprzestał prowadzenia wszelkich działań związanych z inwestycją (w szczególności z uwagi na brak ekonomicznego uzasadnienia takiego przedsięwzięcia) i doprowadził do fizycznej likwidacji Budynków. Dlatego brak jest możliwości kontynuacji inwestycji w przyszłości.

Zatem, w przedstawionej sytuacji, spełnione więc zostały przesłanki pozwalające zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów cenę nabycia Budynków, w których zaniechano inwestycji.

PODSUMOWANIE

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skoro:

-wydatki na nabycie Budynków zostały poniesione w celach inwestycyjnych;

-doszło do zaniechania inwestycji poprzez fizyczną likwidację Budynków,

to mamy do czynienia z kosztami zaniechanej inwestycji (cena nabycia w celach inwestycyjnych), które są potrącalne w dacie zakończenia likwidacji Budynków.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, Koszty wyburzenia będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

KOSZTY PODATKOWE

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Treść przywołanej regulacji implikuje wniosek, iż dla możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych na gruncie ustawy o CIT konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:

1.istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła;

2.właściwe udokumentowanie wydatku;

3.wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów;

4.wydatek został poniesiony przez podatnika i ma charakter definitywny.

W przedstawionym przypadku spełnione będą przesłanki wskazane w pkt 2-4, istotne jest zatem rozważenie czy Wydatki będą spełniać przesłankę wskazaną w pkt 1 –  czy będą związane z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła.

ZWIĄZEK PRZYCZYNOWO-SKUTKOWY

W kontekście powyższego należy wskazać, że przy określaniu czy dany wydatek może być uznany za koszt istotna jest jego celowość tzn. konieczne jest, aby jego poniesienie było ukierunkowane na osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła.

W analizowanej sprawie wydatek na wyburzenie Budynków ma wręcz bezpośredni związek z osiągnięciem przychodu z tytułu dzierżawy gruntu. Wyburzenie budynków okazało się ekonomicznie racjonalne, bowiem ich remont był nieopłacalny. Co więcej zwolnienie przestrzeni po Budynkach umożliwi wydzierżawienie dalszej części Nieruchomości gruntowej. Dzięki temu generowany będzie przychód, który nie mógłby powstać gdyby nie wyburzono Budynków.

POTRĄCENIE KOSZTU

Ustawa o CIT kategoryzuje koszty na dwa rodzaje: koszt pośredni i koszt bezpośredni. Koszty bezpośrednie to takie których poniesienie da się powiązać bezpośrednio z przychodem. Z kolei koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Dodatkowo, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

PODSUMOWANIE

Z uwagi na fakt, że wydatkom związanych z rozbiórką Budynków nie można przypisać bezpośredniego wpływu na uzyskanie określonego przychodu (pomimo, że część gruntu po wyburzonych Budynkach zostanie wydzierżawiona, jest to jednak związek bardzo odległy - pośredni), uznać je należy za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Jako koszty pośrednie są one więc potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, koszty rozbiórki Budynków, w których zaniechano inwestycji, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów i mogą być potrącone w dacie ich poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia, czy:

-wartości wyburzonych Budynków (cena nabycia w celach inwestycyjnych) będzie stanowić dla Państwa koszt uzyskania przychodu w dacie wyburzenia tych Budynków jako koszt zaniechanej inwestycji (pytanie nr 1) - jest nieprawidłowe,

-Koszty wyburzenia będą stanowić dla Państwa koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587; dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

-zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

-stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

-są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

-przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,

-są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

-nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

W świetle art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

W art. 16g ustawy o CIT zostały wskazane zasady ustalania wartości początkowej składników majątku trwałego stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W świetle art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Ponadto na mocy art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Jednocześnie w świetle art. 16g ust. 3 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT:

Ad. 1

Ustawodawca przewidział także możliwość uznania za koszty podatkowe kosztów inwestycji zaniechanych, wskazując moment ujęcia ich w rachunku podatkowym.

W myśl art. 15 ust. 4f ustawy o CIT:  

Zatem, wydatki poniesione na niedokończoną inwestycję mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dwóch sytuacjach:

-sprzedaży niedokończonej inwestycji,

-zlikwidowania zaniechanej inwestycji.

Zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy o CIT:

Definicja zawarta w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości wskazuje natomiast, że:

Natomiast, stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości:

Z powyższego wynika, że „inwestycje” to aktywa trwałe w okresie realizacji inwestycji, które nie są jeszcze środkami trwałymi w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o  CIT. Zatem, inwestycja to nakład gospodarczy na tworzenie lub zwiększanie majątku trwałego.

Wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu. Powiększają one wartość inwestycji, wpływając na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie (zostanie wytworzony) po zakończeniu inwestycji.

Wydatki poniesione na zakończone inwestycje, w wyniku których zostaną wytworzone środki trwałe, staną się − co do zasady − kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z kolei termin „zaniechana inwestycja” nie został zdefiniowany w ustawie o podatku dochodowym ani w ustawie o rachunkowości.

Posługując się wykładnią językową tego pojęcia, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), zlikwidować to „powodować, że coś przestaje istnieć lub traci ważność, usuwać, pozbywać się czegoś”.

Z zaniechaniem inwestycji mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Innymi słowy jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji.

Z kolei zgodnie z ukształtowaną doktryną: „Zaniechanie inwestycji jest niewątpliwie wynikiem trwałego zaprzestania prowadzenia zadania inwestycyjnego w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji, skutkujących powstrzymaniem się od działania w celu kontynuacji inwestycji” (Małecki Paweł, Mazurkiewicz Małgorzata, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. VIII).

Zatem, wydatki poniesione na niedokończoną inwestycję mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dwóch sytuacjach:

-sprzedaży niedokończonej inwestycji,

-zlikwidowania zaniechanej inwestycji.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Państwa przednik prawny, tj. B. spółka jawna nabyła w dniu (…) r. na podstawie umowy sprzedaży, prawo użytkowania wieczystego gruntu - działki numer (…) o powierzchni (…) ha, położonych w (…). Wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, nabyli Państwo prawo własności budynków i budowli, położonych na Nieruchomości gruntowej. W ramach realizowanej transakcji sprzedaży strony wyodrębniły cenę (wartości) poszczególnych Budynków oraz odrębnie cenę (wartość) zbywanej Nieruchomości gruntowej. W momencie zakupu Budynki nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, gdyż Państwo nie zamierzali wykorzystywać ich na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w przewidywanych okresie używania dłuższym niż rok – nie były zatem amortyzowane. Budynki nabyte zostały w celach inwestycyjnych, z zamiarem wyremontowania i późniejszego wykorzystania w prowadzonej działalności. Ze względu na zły stan techniczny Budynków, konieczności poniesienia dużych nakładów na remont i termomodernizację, po okresie około 6 miesięcy od daty zakupu zdecydowali Państwo się na ich wyburzenie. W związku z podjętą decyzją o wyburzeniu ponieśli Państwo szereg wydatków związanych z przygotowaniem prac wyburzeniowych, ich realizacją oraz uporządkowaniem i dostosowaniem terenu po dokonanym wyburzeniu (m.in. koszty usług wyburzenia; koszty usług rozbiórkowych; koszty wyrównania terenu po wyburzeniu; koszty wywozu/utylizacji pozostałości po wyburzeniu; koszty uporządkowania terenu po wyburzeniu). Faktycznie poniesione Koszty wyburzenia stanowiły wydatki konieczne do realizacji celu, stanowiącego całkowitą likwidację Budynków. Koszty wyburzenia były definitywne oraz właściwie udokumentowane. Finał realizacji wszystkich prac związanych z wyburzeniem i uporządkowaniem terenu po wyburzeniu nastąpił w (…) 2022 r. Likwidacja Budynków nie jest związana ze zmianą przedmiotu działalności gospodarczej przedsiębiorcy. Prawo wieczystego użytkowania Nieruchomości gruntowej, w części na której posadowione były Budynki, zostało ujęte w ewidencji środków trwałych w dacie wyburzenia Budynków, a wyburzenie Budynków zostało przeprowadzone w celu wydzierżawienia częścią tych terenów (dzierżawca był zainteresowany częścią gruntu, a nie budynków).

Podkreślić należy, że inwestycją jest tylko prowadzona na nieruchomości budowa, montaż lub ulepszenie. Koszty poniesione w celu nabycia nieruchomości nie stanowią same w sobie już kosztów inwestycji, co oczywiście nie zmienia faktu, że są kosztami uzyskania przychodu.

Jak wynika z opisu sprawy Budynki/budowle nabyte zostały przez Państwa w celach inwestycyjnych, z zamiarem wyremontowania i późniejszego wykorzystania w prowadzonej działalności. Ze względu na zły stan techniczny Budynków, konieczności poniesienia dużych nakładów na remont i termomodernizację, po okresie około 6 miesięcy od daty zakupu zdecydowali się na ich wyburzenie.

Natomiast z opisu sprawy nie wynika, aby Państwo podjęli w celu wyremontowania ww. Budynków/budowli jakiekolwiek kroki i ponieśli na ww. Budynki/budowle jakiekolwiek nakłady. Tym samym nie można się zgodzić z Państwem, że w omawianej sprawie mamy do czynienia z zaniechaną inwestycją.

Wobec powyższego do poniesionych przez Państwa kosztów będzie miała zastosowanie ogólna zasada wyrażona w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym koszty nabycia ww. Budynków/budowli będą u Państwa stanowiły koszty uzyskania przychodu w dacie wyburzenia, jednak nie na podstawie art. 15 ust. 4f ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Ad.2

Państwa wątpliwości odnoszą się również do kwestii, czy Koszty wyburzenia na które składają się: koszty usług wyburzenia, koszty usług rozbiórkowych, koszty wyrównania terenu po wyburzeniu, koszty wywozu/utylizacji pozostałości po wyburzeniu, koszty uporządkowania terenu po wyburzeniu, będą stanowić dla Państwa koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Jak wskazują Państwo we wniosku, faktycznie poniesione Koszty wyburzenia stanowiły wydatki konieczne do realizacji celu, stanowiącego całkowitą likwidację Budynków/budowli. Koszty wyburzenia były definitywne oraz właściwie udokumentowane. Finał realizacji wszystkich prac związanych z wyburzeniem i uporządkowaniem terenu po wyburzeniu nastąpił w (…) 2022 r.

Należy wskazać, że z wniosku nie wynika, że w miejscu wyburzonych Budynków/budowli zamierzali Państwo przeprowadzić budowę nowej inwestycji, która stanowiłaby środki trwałe w prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej.

Z uwagi na fakt, że wydatkom związanym z rozbiórką Budynków/budowli nie można przypisać bezpośredniego wpływu na uzyskanie określonego przychodu oraz nie zwiększają one wartości początkowej inwestycji, która ewentualnie powstałaby w miejsce wyburzonych Budynków/budowli, uznać je należy za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Jako koszty pośrednie są one więc potrącalne w dacie ich poniesienia.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że koszty wyburzenia Budynków/budowli, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów i mogą być potrącone w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).