Interpretacja indywidualna z dnia 20 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.15.2023.2.RST

Posiadani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, miejsce opodatkowania usług oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 2 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, miejsca opodatkowania usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem przesłanym za pośrednictwem ePUAP 31 marca 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

A.

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

B. Sp. z o.o.

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A. posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec i prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży i instalacji urządzeń, maszyn lub ich części, w tym dla sektora energetycznego. Spółka jest zarejestrowana na potrzeby VAT w Niemczech.

A. jest również zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Polsce, w tym również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

A. posiada fabrykę w (…), Niemcy (dalej: (...)) gdzie produkuje szafy sterownicze (dalej: Szafy Sterownicze).

W ramach jednego z projektów (dalej: Projekt (...)) A. dostarcza Szafy Sterownicze na rzecz swoich kontrahentów (dalej: Klient, Klienci).

Szafy Sterownicze to urządzenia złożone z co najmniej jednego łącznika niskonapięciowego, wraz ze współpracującym wyposażeniem sterowniczym, pomiarowym, sygnalizującym, zabezpieczającym, regulacyjnym i ze wszystkimi wewnętrznymi połączeniami elektrycznymi, mechanicznymi oraz częściami konstrukcyjnymi. Szafy Sterownicze zapewniają prawidłowe działanie automatyki, układów elektrycznych czy systemów rozdziału mocy.

W realizację Projektu (...) zaangażowana jest również spółka B.

B. jest lokalną Spółką globalnego koncernu A., który koncentruje swoje działania na inteligentnej infrastrukturze dla budynków, zdecentralizowanych systemach energetycznych, automatyzacji i cyfryzacji przemysłu przetwórczego i produkcyjnego, a także na inteligentnych rozwiązaniach mobilnych dla branży transportu drogowego i kolejowego.

B. posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski i jest zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce jako podatnik VAT czynny. B jest również zarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Dla potrzeb realizacji Projektu (...) B. otworzyła oddział produkcji Szaf Sterowniczych w C. Decyzja o realizacji Projektu (...) w Polsce była decyzją centralną podjętą przez zarząd jednostki biznesowej w A.

C. posługuje się tym samym NIP dla potrzeb VAT i CIT jak B. Dla potrzeb PIT jest zarejestrowana jako odrębny pracodawca pod numerem NIP (…).

Celem otwarcia C było świadczenie usług w ramach Projektu (...) na rzecz konkretnego podmiotu, tj. A.

A. zawarła z B. (C) tzw. (...), tj. umowę o gwarantowanym poziomie świadczeń (dalej: (...)) na usługi, w tym przede wszystkim usługi instalacji, montażu i testowania, w ramach której usługi są świadczone zgodnie z wytycznymi A. Wynagrodzenie jest kalkulowane w oparciu o metodę koszt plus i jest uzgadnianie między A. a B. w każdym roku fiskalnym.

Umowa została zawarta na 5 lat, przy czym po upływie tego okresu jest ona automatycznie przedłużana o okresy jednoroczne przez czas nieokreślony, chyba że strony pisemnie poinformują o chęci rozwiązania umowy w terminie 6 miesięcy przed upływem terminu jej obowiązywania.

Usługi w ramach Projektu (...) są świadczone przez B na rzecz A w C. C. świadczy usługi zasadniczo wyłącznie na rzecz A.

A. dostarcza B. instrukcje dotyczące instalacji i montażu Szaf Sterowniczych.

A. nie posiada własnych lub wynajętych nieruchomości na terytorium Polski.

A. nie zatrudnia pracowników w Polsce.

W związku z Projektem (...) A pracownicy A. mogą odbywać podróże służbowe do Polski. Celem tych podróży są m.in. spotkania i wewnętrzne dyskusje dot. Projektu (...).

Pracownicy A. muszą uzyskać uprzednią zgodę na dostęp do pomieszczeń w budynkach B. Dostęp przyznany pracownikom A. jest ograniczony. Pracownicy A. nie mają żadnego wyznaczonego pokoju ani przestrzeni roboczej w siedzibie B.

W ramach Projektu (...) pracownicy A. mogą być oddelegowani do Polski albo w ramach umowy o pracę zawartej z B, albo w ramach tymczasowego wynajmu pracowników przez A na rzecz B (temporary hiring out of personel; THOP). W ramach THOP A stosuje ogólne zasady międzynarodowego wynajmu personelu określonych w ramach Grupy (…), zgodnie z którymi m.in.:

‒B musi określić umiejętności i kwalifikacje pożądanych pracowników. A odpowiada za udostępnienie pracowników spełniających te kryteria.

‒A jest uprawniona do zastąpienia udostępnionego personelu innymi osobami spełniającymi kryteria na swój koszt w zakresie w jakim można oczekiwać, że B zaakceptuje zamianę z należytym uwzględnieniem zachowania ciągłości; A jest zobowiązana do poinformowania B o planie dokonania zmiany w odpowiednim terminie.

‒A odpowiada za wszelkie ubezpieczenia wymagane dla udostępnionego personelu (np. ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków). W przypadku gdy A nie jest w stanie zapewnić wymaganego ubezpieczenia, B powinna zorganizować ubezpieczenie w porozumieniu z A.

‒B informuje A o obowiązkach podatkowych oddelegowanego personelu (w tym czy poszczególne osoby są zobowiązane do złożenia deklaracji podatkowej w kraju oddelegowania). W przypadku konieczności złożenia deklaracji podatkowych w kraju oddelegowania, A. organizuje usługi doradcy podatkowego wspierającego oddelegowany personel w tym zakresie, jeżeli personel tego zażąda i jest to przewidziane w obowiązujących warunkach zatrudnienia.

‒Początek i koniec okresu wypożyczenia/oddelegowania pracowników jest ustalany w odrębnych zamówieniach.

‒B udostępnia w miejscu oddelegowania odpowiednie pomieszczenia do pracy i przebywania.

‒Zasadniczo B ponosi wszystkie koszty poniesione z wypożyczeniem personelu od A.

Podczas okresu wypożyczenia pracownicy podlegają instrukcjom wydawanym przez B.

Zgodnie z wewnętrznymi ustaleniami B jest odpowiedzialna za rezultaty pracy świadczonej przez wypożyczony personel i ewentualne błędy popełnione przez ten personel.

Pracownicy A oddelegowani do B, ani pracownicy B nie posiadają żadnych upoważnień do negocjowania czy też podpisywania jakichkolwiek umów w imieniu A. Wszystkie umowy są negocjowane i podpisywane przez A w Niemczech.

Pracownicy B nie są również zaangażowani w proces sprzedaży towarów sprzedawanych przez A (w szczególności nie świadczą oni żadnych usług marketingowych, ani nie są odpowiedzialni za poszukiwanie nowych klientów czy też utrzymywanie relacji z obecnymi klientami).

Usługi opisane w (...) są świadczone przez pracowników B ze wsparciem oddelegowanych pracowników A, którzy m.in. biorą udział w procesie planowania Projektu (...) w taki sposób aby C. mógł świadczyć usługi na rzecz A (np. odpowiednie ustawienie i konfiguracja maszyn, doradztwo merytoryczne).

Niektórzy pracownicy B kontaktują się z pracownikami A zatrudnionymi w fabryce (...) w Niemczech ((...)) w razie potrzeby dostosowania procesów/czynności do świadczenia usług na rzecz A w sposób prawidłowy i zgodny z oczekiwaniami A (pracownicy (...) w Niemczech posiadają odpowiednią wiedzę i know-how w tym zakresie).

Pracownicy oddelegowani w ramach wynajmu pracowników prowadzili szkolenia dla pracowników B w Polsce.

W ramach Projektu (...) możliwe są trzy modele współpracy pomiędzy A i B:

Model 1:

‒Spółka otrzymuje zamówienie na Szafę Sterowniczą od Klienta.

‒Spółka zleca montaż Szaf Sterowniczych B. B. wykonuje usługę montażową zgodnie ze specyfikacją/wytycznymi przekazanymi przez A.

‒Celem wykonania usługi montażu Szafy Sterowniczej zgodnie ze specyfikacją ustaloną z Klientem, A transportuje własne towary/komponenty (dalej: Towary) z terytorium Niemiec na terytorium Polski - do C.

‒Prawo do dysponowania Towarami oraz Szafami Sterowniczymi jak właściciel nie jest przenoszone na B na żadnym etapie Projektu (...) - Spółka pozostaje właścicielem Towarów i Szaf Sterowniczych aż do momentu ich sprzedaży Klientowi.

‒Zasadniczo B w ramach świadczenia usługi montażowej nie dodaje żadnych towarów/materiałów. Sporadycznie może się jednak zdarzyć, że Spółka w ramach świadczonych usług zużywa towary o niskiej wartości (np. części, elementy mocujące, kable itp.).

‒B. może dodatkowo świadczyć usługę polegającą na przygotowaniu dodatkowej dokumentacji, w tym dokumentacji dla działu mechanicznego, listy okablowania dla działu elektrycznego, dokumentacji dot. testowania. Wszystkie te usługi są fakturowane osobno.

‒Dodatkowo zgodnie z zawartą (...) B świadczy usługi logistyczne obejmujące m.in. wypakowywanie Towarów dostarczonych przez A, przygotowywanie Szaf Sterowniczych do wysyłki, jak również usługi prefabrykacji (produkcji) okablowania. Każda z tych usług jest fakturowana osobno.

‒Powyższe usługi są świadczone przez B w C.

‒Szafy Sterownicze po ich zmontowaniu są transportowane przez Spółkę z terytorium Polski (C) na terytorium Niemiec (do Spółki).

‒Spółka dokonuje ich sprzedaży na rzecz Klientów z siedzibą zarówno na terytorium UE jak i poza UE.

‒Transport Szaf Sterowniczych na rzecz Klientów rozpoczyna się na terytorium Niemiec.

‒A wykazuje tę sprzedaż zgodnie z niemieckimi przepisami podatkowymi.

‒B wystawia na rzecz Spółki faktury za usługi z polskim VAT.

Model 2:

‒Spółka otrzymuje zamówienie na Szafę Sterowniczą.

‒A. transportuje własne towary/komponenty (dalej: Towary) z terytorium Niemiec na terytorium Polski - do C.

‒Spółka zleca montaż Szaf Sterowniczych B. B. wykonuje usługę montażową zgodnie ze specyfikacją/wytycznymi przekazanymi przez A. Zakres usług świadczonych przez B jest w tym przypadku analogiczny jak w Modelu 1, z tą różnicą, że Szafy Sterownicze są transportowane z terytorium Polski (C) do miejsca wskazanego przez Klienta B na terytorium Polski.

‒Spółka rozpoznaje w polskiej deklaracji VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie Towarów przywiezionych do Polski celem wyprodukowania Szafy Sterowniczej.

‒B wystawia na rzecz Spółki faktury za usługi z polskim VAT.

‒Spółka wystawia na rzecz B fakturę za dostawę Szafy Sterowniczej z polskim VAT. Może się zdarzyć, że Spółka otrzyma od B zaliczki na poczet dostawy Szafy Sterowniczej. Wówczas Spółka wystawia faktury zaliczkowe na rzecz B (również zawierające polski VAT).

Model 3:

‒Spółka otrzymuje zamówienie na Szafę Sterowniczą od Klienta.

‒Celem wykonania usługi montażu Szafy Sterowniczej, A transportuje własne towary/komponenty (dalej: Towary) z terytorium Niemiec na terytorium Polski - do C.

‒Spółka zleca montaż Szaf Sterowniczych B. B wykonuje usługę montażową zgodnie ze specyfikacją/wytycznymi przekazanymi przez A. Zakres usług świadczonych przez B jest w tym przypadku analogiczny jak w modelu 1, z tą różnicą, że Szafy Sterownicze są transportowane z terytorium Polski (C) do miejsca wskazanego przez Klienta A na terytorium Polski.

‒Spółka rozpoznaje w polskiej deklaracji VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie Towarów przywiezionych do Polski celem wyprodukowania Szafy Sterowniczej.

‒Spółka wystawia fakturę z VAT na rzecz Klienta i wykazuje ją jako dostawę na terytorium Polski w polskiej deklaracji VAT. Może się zdarzyć, że Spółka otrzyma od Klienta zaliczki na poczet dostawy Szafy Sterowniczej. Wówczas Spółka wystawia faktury zaliczkowe na rzecz Klienta (zawierające polski VAT).

‒B wystawia na rzecz Spółki faktury za usługi z polskim VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

1.w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalności gospodarcza Państwa Spółki (tj. A) w kraju siedziby działalności gospodarczej (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Spółka prowadzi działalność w Niemczech np. czy działalność w kraju siedziby ogranicza się tylko do sprzedaży i instalacji urządzeń i maszyn, w sposób ogólny jakie zasoby osobowe i techniczne Spółka posiada w kraju siedziby itp.);

Spółka jest spółką międzynarodową dostarczającą m.in. rozwiązania w zakresie inteligentnej infrastruktury dla budynków (technologie budynkowe) oraz rozwiązania w zakresie automatyki przemysłowej.

Na terytorium Niemiec Spółka świadczy różnego rodzaju usługi i dokonuje dostawy towarów.

Spółka posiada fabryki na terytorium Niemiec (w tym fabrykę w (...), w której produkowane są Szafy Sterownicze).

Spółka zatrudnia w Niemczech tysiące pracowników.

Działalność Spółki nie jest ograniczona wyłącznie do sprzedaży i montażu maszyn i urządzeń, jak to ma miejsce w Polsce.

2.czy realizacja Projektu (...) tj. produkcja Szaf Sterowniczych odbywa się jednocześnie w kraju siedziby Spółki tj. na terytorium Niemiec oraz w C;

Szafy Sterownicze są produkowane zarówno w (...), jak i w fabryce w (C). Usługi (w tym przede wszystkim usługi montażu, instalacji, okablowania i usługi inżynieryjne) świadczone przez C są również wykonywane w fabryce w (...), jednak zakres usług świadczonych w fabryce (...) jest szerszy aniżeli zakres usług świadczonych przez C (np. niektóre usługi w zakresie testowania czy też prefabrykacji mechanicznej mogą zostać wykonane wyłącznie w fabryce w (...)).

3.od kiedy A jest spółką zarejestrowaną do podatku VAT w Polsce;

Spółka jest zarejestrowana dla potrzeb VAT od 1 września 2010 r.

4.czy A posiada w Polsce Oddział, za pomocą którego Spółka prowadzi działalność gospodarczą w kraju, jeśli tak, należało dokładnie opisać jaki rodzaj działalności jest prowadzony w Polsce, czym dokładnie zajmuje się Oddział itp., powyższe jest podyktowane informacją zmieszczoną przez Spółkę w swoim stanowisku tj.

,,(…) Ad 2. Usługi związane z Projektem (...) opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym podlegają opodatkowaniu przez B VAT w Polsce, z uwagi na fakt, że miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, tj. Oddział (…) (Polska)(…).”

A nie posiada żadnego oddziału w Polsce.

5.czy B z o.o. jest spółką zależną w stosunku do A;

Tak, B jest spółką zależną w stosunku do A. A posiada pośrednio 100% udziałów w B.

6.jaki jest konkretnie zakres umowy (...) zawartej pomiędzy Spółką a B.;

Zakres umowy (...) zawartej między Spółką a B obejmuje usługi związane z Szafami Sterowniczymi, w tym przede wszystkim usługi instalacji, montażu, testowania, usługi inżynieryjne oraz inne usługi związane bezpośrednio z projektem, np. usługi przygotowywania okablowania. Zakres ten może jednak ulec zmianie - każdego roku Spółka i B podpisują aneks dot. zakresu świadczonych usług.

7.czy poza świadczeniami nabywanymi od B., Spółka dokonuje/będzie dokonywała zakupu jakiś usług lub towarów na terytorium Polski, jeśli tak, to należało wskazać jakiego rodzaju usługi lub towary są/będą nabywane i w jakim celu;

Spółka dokonuje/będzie dokonywała zakupu różnych towarów i usług na terytorium Polski - nie wszystkie z nich są związane z Projektem (...). W zakresie Projektu (...) Spółka nabywa m.in. drobne części, śrubki itp. również od innych podmiotów aniżeli B.

8.na jak długo w przybliżeniu / około pracownicy A zostaną oddelegowani do pracy na terytorium Polski w C;

A nie posiada w Polsce pracowników, tj. żaden pracownik A nie pracuje w Polsce na podstawie niemieckiej umowy o pracy. W ramach Projektu (...) pracownicy A mogą być oddelegowani do Polski albo w ramach umowy o pracę zawartej z B albo w ramach tymczasowego wynajmu pracowników przez A na rzecz B (temporary hiring out of personel; THOP). Oznacza to, że ekonomicznie pracodawcą jest B a nie A (oddelegowani pracownicy pracują zgodnie z instrukcjami wydanymi przez B i na rzecz B). Czas na jaki pracownicy są oddelegowani do Polski może się różnić i zależy od potrzeb Projektu. A nie posiada bezpośredniej kontroli nad oddelegowanymi pracownikami.

9.jakie czynności będą wykonywać pracownicy A oddelegowani do pracy na terytorium Polski w C;

Pracownicy oddelegowani do pracy na terytorium Polski wykonują czynności wg instrukcji B i na rzecz B (a nie A). Zakres wykonywanych przez nich czynności obejmuje m.in. planowanie procesu w ramach Projektu (...) (np. przygotowywanie maszyn w tym ich odpowiednie ustawienie, konsultacje merytoryczne).

10.czy na terytorium Polski posiadają, wynajmują lub w inny sposób pozyskują Państwo jakieś ruchomości/maszyny/urządzenia itp. jeśli tak należało ogólnie wskazać jakie i do jakich celów są wykorzystywane;

W zakresie Projektu (...) A nie posiada, nie wynajmuje, ani nie dzierżawi żadnych nieruchomości/maszyn/urządzeń na terytorium Polski.

11.czy udostępniacie Państwo, B lub jakiemuś innemu podmiotowi na terytorium Polski jakiekolwiek zasoby techniczne (np. urządzenia/sprzęt) jeśli tak należało wskazać jakiemu podmiotowi i jakie (zaznaczamy, że nie oczekujemy kolejno wymienienia poszczególnych zasobów lecz ogólne wskazanie informacji o zasobach);

A nie udostępnia B żadnych zasobów technicznych (nieruchomości, maszyn, urządzeń) na terytorium Polski. Dla potrzeb świadczenia usług w ramach Projektu (...) A dostarcza B wyłącznie komponenty/części, które są montowane/instalowane w C. B dla potrzeb świadczenia usług w ramach Projektu (...) wykorzystuje własne zasoby techniczne (nieruchomości / maszyny / urządzenia).

12.czy Państwa Spółka (tj. A) posiada/będzie posiadała bezpośrednią kontrolę nad zasobami osobowymi B w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola polega/będzie polegała i w jaki sposób jest/będzie realizowana;

A nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi B.

13.czy Państwa Spółka ma/będzie miała wpływ jaka część zasobów osobowych B ma świadczyć usługi związane z Projektem (...), czy ma/będzie miała wpływ na czas pracy zasobów osobowych B, czy ma/będzie miała wpływ, które zasoby osobowe B mają realizować ww. czynności;

A nie ma wpływu jaka część zasobów osobowych B ma świadczyć usługi związane z Projektem (...). A nie ma wpływu na czas pracy zasobów osobowych B. A nie ma wpływu, które zasoby osobowe B mają realizować ww. czynności.

14.czy Państwa Spółka posiada/będzie posiadała bezpośrednią kontrolę nad zasobami technicznymi/rzeczowymi B w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola polega/będzie polegała i w jaki sposób jest/będzie realizowana;

A nie posiada/nie będzie posiadała bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi B.

15.czy Państwa Spółka ma/będzie miała wpływ jaka część zasobów technicznych / rzeczowych B ma zostać wykorzystana do świadczenia usług związanych z Projektem (...), w tym należało wskazać/opisać na czym ten wpływ polega/będzie polegał i w jaki sposób jest/będzie realizowany;

A może dostarczać instrukcje dot. tego jakie zasoby techniczne/rzeczowe B będą najlepsze dla potrzeb świadczenia usług dla A. A nie posiada jednak żadnej kontroli, ani mocy decyzyjnej w tym zakresie. B decyduje jakie zasoby techniczne będą wykorzystane do świadczenia usług na rzecz A w ramach projektu (...).

16.czy w ramach usługi logistycznej B świadczy także usługę magazynowania, jeśli tak to czy Państwa Spółka posiada/będzie posiadać nieograniczony (swobodny) wstęp na teren magazynu B, decydowania o rozmieszczeniu Państwa towarów oraz prawo do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są Państwa towary;

B zasadniczo nie świadczy usług magazynowania na rzecz A, jednak B w związku z realizacją Projektu (...) może przechowywać niektóre towary (np. komponenty, części) dostarczone przez A. A nie posiada nieograniczonego (swobodnego) wstępu na teren magazynu B - konieczna jest zgoda B.

17.czy dokumenty np. umowy, zamówienia przekazane B przez Państwa Spółkę wskazują stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jako miejsce odbioru usług;

Dokumenty nie wskazują, że miejscem odbioru usług jest tzw. „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” - na dokumentach jest wskazane, że usługi są świadczone przez B na rzecz A w C w Polsce.

18.jakim (nadanym w którym państwie) numerem identyfikacji VAT Państwa Spółka posługuje się nabywając usługi od B;

Na zamówieniach składanych przez A widnieje niemiecki numer identyfikacji dla potrzeb VAT (podatku od wartości dodanej w Niemczech).

19.z jakiego rachunku bankowego płacone są zobowiązania Państwa Spółki z tytułu nabywania usług od B, należało wskazać czy jest to polski czy niemiecki rachunek bankowy.

Zasadniczo A dokonuje płatności z polskiego rachunku bankowego

(wskazanego na tzw. Białej Liście).

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb VAT w Polsce?

2.Czy usługi związane z Projektem (...) opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (instalacji, montażu, testowania, usługi inżynieryjne oraz inne usługi związane bezpośrednio z projektem, np. usługi przygotowywania okablowania) podlegają opodatkowaniu przez B podatkiem od towarów i usług w Polsce, z uwagi na fakt, że miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, tj. Polska?

3.Czy Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych przez B dokumentujących usługi związane z Projektem (...) otrzymanych przez Spółkę?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1. W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb VAT w Polsce (C).

Ad 2. Usługi związane z Projektem (...) opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym podlegają opodatkowaniu przez B VAT w Polsce, z uwagi na fakt, że miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, tj. Oddział (…) (Polska).

Ad 3. Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych przez B dokumentujących usługi związane z Projektem (...) otrzymanych przez Spółkę.

Uzasadnienie

Ad 1. Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla A

Ustawa o VAT nie zawiera definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Pojęcie to ma swoje źródło w Dyrektywie 2006/112/WE, a zdefiniowane zostało w Rozporządzeniu 282/2011.

Zgodnie z art. 11 Rozporządzenia 282/2011, cyt.:

1.„Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

2.Na użytek stosowania następujących artykułów „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a.art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b.począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c.do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d.art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

3.Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.”

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem Rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej Rozporządzenie 282/2011 nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe oraz definicję stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wynikającą z Rozporządzenia 282/2011, dokonując oceny, czy dane przedsiębiorstwo posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce należy zweryfikować czy spełnione zostały następujące warunki:

a.wystarczająca stałość miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,

b.obecność odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego,

c.możliwość odbioru i wykorzystania usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca - niezależność tego miejsca.

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wszystkie z ww. warunków są spełnione, co potwierdza poniższe uzasadnienie.

Ad a) Wystarczająca stałość miejsca prowadzenia działalności gospodarczej

Warunek wystarczającej stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie został zdefiniowany ani w ustawie o VAT, ani w Dyrektywie 2006/112/WE, ani też w rozporządzeniach wykonawczych do tych aktów prawnych. W tej sytuacji należy odnieść się do potocznego znaczenia tego wyrażenia.

Pod pojęciem „stały” - zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego - należy rozumieć „pozostający w tym samym miejscu i położeniu”, „trwale związany z jakimś miejscem”. Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej musi zatem charakteryzować się pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu w sposób trwały, nieprzemijający.

Sposób wykładni warunku wystarczającej stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej był również przedmiotem interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora KIS, jak również orzeczeń sądów administracyjnych, np.

‒interpretacja indywidualna z 8 stycznia 2021 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.614.2020.1.JO, cyt.:

„Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny.”

‒wyrok WSA w Gliwicach z 25 listopada 2020 r., sygn. I SA/Gl 138/20, cyt.:

„Na podkreślenie zasługuje także to, iż TSUE we wcześniejszych orzeczeniach podkreślał również, że dla ustalenia miejsca stałego prowadzenia działalności konieczna jest pewna określona minimalna skala aktywności, która stanowi zewnętrzne znamię, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale (wyrok TSUE w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien a/s v. Finanzamt Flensburg).”

‒wyrok WSA w Gliwicach z 17 września 2020 r., sygn. I SA/Gl 755/20, cyt.:

„W konsekwencji, stałe miejsce prowadzenia działalności musi się charakteryzować pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność jest tam prowadzona nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale.”

W związku z powyższym dla spełnienia warunku odpowiedniej stałości konieczny jest określony poziom stałości prowadzenia działalności gospodarczej, wyrażony jako zamiar podatnika co do prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny.

W ocenie Spółki w opisanym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym warunek odpowiedniej stałości jest spełniony, ponieważ:

‒Spółka zawarła z B (C) (...) ((...)), na podstawie której B (C) świadczy na rzecz Spółki usługi związane z Szafami Sterowniczymi, które to Szafy Sterownicze są następnie sprzedawane przez Spółkę na rzecz Klientów, w tym na terytorium Polski.

‒(...) między Spółką a B została zawarta na okres 5 lat, przy czym po upływie tego okresu jest ona odnawiana automatycznie w okresach rocznych przez czas nieokreślony, co w praktyce oznacza, że umowa jest zawarta na czas nieokreślony - w rozumieniu temporalnym działalność opodatkowana VAT A w Polsce związana z Projektem (...) ma zatem charakter ciągły i stały.

‒Zawarcie umowy na czas nieokreślony wyraża zamiar A co do prowadzenia działalności w zakresie Projektu (...) w C w sposób permanentny.

‒C, w którym wykonywane są usług na rzecz Spółki, został utworzony w konkretnym celu, tj. w celu świadczenia usług montażu Szaf Sterowniczych na rzecz Spółki. C świadczy usługi zasadniczo wyłącznie na rzecz A.

Ad b) Obecność odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego

Sposób wykładni warunku odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego prezentują niżej cytowane orzeczenia sądów administracyjnych:

‒wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. I SA/Gl 138/20, cyt.:

„Na podkreślenie zasługuje to, że ważna jest okoliczność, iż do uznania istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne, aby podatnik dysponował personelem, który jest u niego zatrudniony oraz zapleczem technicznym, które jest jego własnością. Zatem, własne zaplecze personalne i techniczne nie jest konieczne, o ile dostępność innego zaplecza jest porównywalna do dostępności zaplecza własnego. Jednakże, podmiot ten powinien sprawować kontrolę nad tym zapleczem zarówno personalnym, jak i technicznym. Ponadto, zdaniem TSUE, decydujące jest także to, aby dane miejsce prowadzenia działalności miało możliwość odbioru i wykorzystywania nabytych usług do własnych potrzeb.”

‒wyrok WSA w Gliwicach z 17 marca 2020 r., sygn. I SA/Gl 1707/19, cyt.:

„Drugą z przesłanek, którą należy wziąć pod uwagę przy kwalifikacji stałego miejsca prowadzenia działalności to odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. Przy czym nie jest konieczne, aby podatnik dysponował personelem, który jest u niego zatrudniony i zapleczem technicznym, które jest jego własnością. Jak wynika z orzecznictwa TSUE wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym również zasoby techniczne, nie muszą być własnością podatnika.”

‒wyrok WSA w Szczecinie z 5 marca 2020 r., sygn. I SA/Sz 915/19, cyt.:

„Z orzecznictwa TSUE wynika bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Wystarczy zatem, że podmiot korzysta z zaplecza personalnego jak i technicznego innych podmiotów, tak, że umożliwia mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności. Niezbędna jest jedynie struktura organizacyjna konieczna do prowadzenia danego rodzaju działalności, natomiast zasoby ludzkie niezbędne do jej wykonywania mogą być pozyskiwane z zasobów zewnętrznych. Również zasoby techniczne nie muszą należeć do podatnika (tzn. być jego własnością). Wystarczające jest bowiem ich wynajęcie czy też zapewnienie ich w inny sposób.”

Powyższe oznacza, że dla spełnienia warunku posiadania odpowiedniej struktury personalnej (osobowej) i technicznej podmiot zagraniczny nie musi posiadać w Polsce ani własnych nieruchomości ani pracowników przez niego zatrudnionych. Obecność odpowiedniej infrastruktury technicznej i osobowej będzie bowiem zapewniona również wtedy gdy cel jej posiadania (tj. prowadzenie w sposób zorganizowany oraz ciągły działalności), zostanie osiągnięty poprzez zewnętrzną (cudzą) infrastrukturę osobową i techniczną.

W ocenie Spółki w opisanym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym warunek posiadania odpowiedniej infrastruktury osobowej i technicznej należy uznać za spełniony, ponieważ:

‒Od początku jego działalności C świadczy usługi zasadniczo wyłącznie na rzecz A:

‒usługi te są świadczone zgodnie ze specyfikacją/wytycznymi przekazanymi przez A,

‒w celu wykonania usług, A transportuje własne towary/komponenty z terytorium Niemiec na terytorium Polski - do C,

‒B świadczy usługi logistyczne polegające przede wszystkim na wypakowaniu Towarów transportowanych z Niemiec do Polski oraz przygotowaniu do wysyłki Szaf Sterowniczych.

Pomimo iż A nie zatrudnia w Polsce pracowników, ani nie posiada/nie wynajmuje w Polsce żadnych nieruchomości oraz maszyn, w praktyce działalność C skupiona jest na świadczeniu usług na rzecz A (C świadczy usługi wyłącznie na rzecz A i zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami przekazanymi przez A). Spółka jest zatem w stanie wykorzystać infrastrukturę B dla celów prowadzenia działalności w Polsce (montowanie Szaf Sterowniczych i ich sprzedaż, w tym na terytorium kraju).

W związku z Projektem (...) pracownicy A mogą odbywać podróże służbowe do Polski. Celem tych podróży są m.in. spotkania i wewnętrzne dyskusje dot. Projektu (...).

W ramach Projektu (...) pracownicy A mogą być oddelegowani do Polski albo w ramach umowy o pracę zawartej z B albo w ramach tymczasowego wynajmu pracowników przez A na rzecz B (temporary hiring out of personel; THOP).

Powyższe znajduje również potwierdzenie w prawomocnym wyroku WSA w Gliwicach z dnia 17 września 2020 r., sygn. I SA/Gl 755/20 (prawomocny), wydanym w podobnej sprawie, cyt.:

„Współcześnie nie budzi też wątpliwości fakt, że korzystanie przez podatnika zagranicznego z usług innych podmiotów lub osób w ramach wspólnych porozumień biznesowych pozwala na stworzenie platformy gospodarczej w kraju, cechującej się elementami stałości. To zaś prowadzi do powstania miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów u.p.t.u. (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3332/14 oraz orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym oddalono skargę kasacyjną na ten judykat - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 160/16). Do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest bowiem konieczne, aby podatnik dysponował personelem, który jest u niego zatrudniony, i zapleczem technicznym, które jest jego własnością ((por. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 października 2014 r., sygn. akt C-605/12 - teza 48 - 50). Co więcej, podatnik może mieć bezpośredni i trwały dostęp do zaplecza personalnego i technicznego innego podatnika, który także jednocześnie - w innym kontekście - może być usługodawcą dla ustanowionego w ten sposób stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (por. teza 52 wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 października 2014 r., sygn. akt C -605/12). Tożsamy pogląd, wcześniej wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 9 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 176/12. Stwierdzono tam, że posiadanie infrastruktury osobowo-rzeczowej w klasycznym znaczeniu nie jest konieczne dla przyjęcia, że kontrahent skarżącej spółki ma w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Można więc przyjąć, że kontrahent spółki będzie korzystał z jej zaplecza personalnego i technicznego, co implikuje ustalenie, że zostały spełnione przesłanki z art. 28b ust. 2 u.p.t.u.”

Ad c) Możliwość odbioru i wykorzystania usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca - niezależność tego miejsca

Jak wynika z treści przepisu art. 11 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011 dla wykreowania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadana w Polsce infrastruktura musi umożliwiać odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak wskazano powyżej, pomimo iż A nie zatrudnia w Polsce pracowników, ani nie posiada/nie wynajmuje w Polsce żadnych nieruchomości oraz maszyn, w praktyce działalność C skupiona jest na świadczeniu usług na rzecz A, gdyż:

‒C świadczy usługi wyłącznie na rzecz A,

‒usługi te są świadczone zgodnie z wytycznymi i oczekiwaniami przekazanymi przez A.

Spółka jest zatem w stanie wykorzystać infrastrukturę B dla celów prowadzenia działalności w Polsce (montowanie Szaf Sterowniczych i ich sprzedaż, w tym na terytorium kraju).

Wniosek:

W związku z realizacją Projektu (...) A posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb VAT w Polsce, albowiem w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym spełnione są wszystkie 3 przesłanki wymagane dla powstania po stronie A takiego stałego miejsca, tj.:

‒warunek odpowiedniej stałości jest spełniony ponieważ zawarcie umowy (...) na czas de facto nieokreślony (5 lat + automatyczne odnowienie po tym okresie) wyraża zamiar A co do prowadzenia działalności w zakresie Projektu (...) w C w sposób permanentny,

‒warunek posiadania odpowiedniej infrastruktury osobowej i technicznej jest spełniony ponieważ C świadczy usługi wyłącznie na rzecz A i zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami przekazanymi przez A. W tym sensie Spółka jest zatem w stanie wykorzystać infrastrukturę B dla celów prowadzenia działalności w Polsce (montowanie Szaf Sterowniczych i ich sprzedaż, w tym na terytorium kraju),

‒warunek niezależności tego miejsca jest spełniony ponieważ w praktyce działalność C skupiona jest na świadczeniu usług na rzecz A.

Ad 2. Opodatkowanie usług związanych z Projektem (...) podatkiem od towarów i usług w Polsce

W opisanym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym zarówno Spółka, jak i B są podatnikami VAT prowadzącymi opodatkowaną VAT działalność gospodarczą, przy czym B posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski, natomiast Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec.

Usługi świadczone przez B na rzecz Spółki będą podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia dla potrzeb VAT będzie terytorium Polski.

Przepisy ustawy o VAT zawierają szczegółowe regulacje określające miejsce świadczenia usług dla potrzeb podatku VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną dotyczącą miejsca świadczenia usług wskazaną w przepisach art. 28b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z treścią art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, cyt.:

„Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.”

Od zasady ogólnej zawartej w art. 28b ustawy o VAT przepisy zawierają szereg wyjątków wskazanych w przepisach art. 28b ust. ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT. Jako że przepisy:

‒ art. 28e dotyczą usług związanych z nieruchomościami,

‒ art. 28f dotyczą usług transportowych,

‒ art. 28g dotyczą usług wstępu na imprezy kulturalne,

‒ art. 28i dotyczą usług restauracyjnych i cateringowych,

‒ art. 28j dotyczą usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu,

‒ art. 28n dotyczą usług turystyki,

- przepisy te nie mają zastosowania do usług w ramach Projektu (...) opisanych w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym świadczonych przez B na rzecz Spółki.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 1) w ocenie Spółki w związku z Projektem (...) Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a w konsekwencji do usług świadczonych przez B na rzecz Spółki ma zastosowanie przepis art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, tj. miejscem świadczenia jest miejsce, w którym Spółka - jako nabywca - posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, tj. Polska.

Wniosek:

W ocenie Spółki usługi związane z Projektem (...) opisane w stanie faktycznym /zdarzeniu przyszłym podlegają opodatkowaniu przez B. podatkiem od towarów i usług w Polsce z uwagi na fakt, że miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, tj. Polska.

Ad 3. Prawo do odliczenia VAT z faktury wystawionych przez B w związku z Projektem (...)

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, cyt.: „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.”

Zgodnie natomiast z przepisem art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, cyt.:

„Kwotę podatku naliczonego stanowi:

1.suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.nabycia towarów i usług,

b.dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

2.w przypadku importu towarów - kwota podatku:

i. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,

ii. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,

iii. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b;

3.ryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

4.kwota podatku należnego z tytułu:

a.świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,

c.wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,

d.wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;

(…).”

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, cyt.:

„Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

(...)

7) wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.”

W świetle powyższych przepisów podmiot na prawo do odliczenia VAT naliczonego w przypadku, gdy łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1.nie zachodzą przesłanki wskazane w art. 88 ustawy o VAT,

2.nabywca jest czynnym podatnikiem VAT,

3.nabywane usługi / towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT,

4.dostawca wykazuje VAT na fakturze wystawionej na rzecz nabywcy,

5.nabywca otrzyma ww. faktury.

W opisanym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym:

‒nie zachodzą przesłanki wskazane w art. 88 ustawy o VAT, gdyż:

‒faktury wystawiane przez B. w związku z Usługami w ramach Projektu (...) nie dokumentują sprzedaży usług noclegowych, ani gastronomicznych,

‒faktury te nie są wystawiane przez podmiot nieistniejący - B. jest podmiotem wykazanym w KRS (numer(…)) zarejestrowanym na VAT (NIP: (…)),

‒transakcja udokumentowana fakturą podlega opodatkowaniu VAT - vide uzasadnienie do pytania 2,

‒faktury te nie stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane, ani nie podają kwot niezgodnych z rzeczywistością.

‒Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT,

‒usługi w zakresie Projektu (...) nabywane od B. są przez Spółkę wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT,

‒B wykazuje VAT na fakturze wystawionej na rzecz Spółki.

W związku z powyższym, o ile Spółka otrzyma ww. faktury, będzie ona uprawniona do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na ww. fakturach.

Wniosek:

W ocenie Spółki ma ona prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych przez B dokumentujących usługi związane z Projektem (...) otrzymanych przez Spółkę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy:

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z treści wniosku wynika, że Spółka (A) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec i prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży i instalacji urządzeń, maszyn lub ich części, w tym dla sektora energetycznego. A. posiada fabrykę w (...), Niemcy ((...)) gdzie produkuje Szafy Sterownicze. W ramach Projektu (...) A. dostarcza Szafy Sterownicze na rzecz swoich Klientów. W realizację Projektu (...) zaangażowana jest również spółka B. Dla potrzeb realizacji Projektu (...) B otworzyła oddział produkcji Szaf Sterowniczych w C. Decyzja o realizacji Projektu (...) w Polsce była decyzją centralną podjętą przez zarząd jednostki biznesowej w A. Celem otwarcia C było świadczenie usług w ramach Projektu (...) na rzecz konkretnego podmiotu, tj. A. Spółka zawarła z B. (C) tzw. (...), tj. umowę o gwarantowanym poziomie świadczeń ((...)) na usługi, w tym przede wszystkim usługi instalacji, montażu i testowania, w ramach której usługi są świadczone zgodnie z wytycznymi A. C. świadczy usługi zasadniczo wyłącznie na rzecz A.

Państwa wątpliwości zawarte w pytaniu nr 1 dotyczą ustalenia czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb VAT w Polsce.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że:

aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a)art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b)począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c)do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d)art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Należy zwrócić uwagę na wyrok TSUE z 3 czerwca 2021 r., w sprawie C-931/19 (Titanium), w którym Sąd uznał, że brak własnego personelu w kraju, w którym znajduje się wynajmowana przez podmiot nieruchomość, wyklucza uznanie posiadania przez wynajmującego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem nieruchomość, która nie ma żadnych zasobów ludzkich umożliwiających samodzielne działanie, w sposób oczywisty nie spełnia ustanowionych w orzecznictwie kryteriów uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (…).

Natomiast w wyroku z dnia 7 maja 2020 r. w sprawie C‑547/18 Dong Yang Electronics sp. z o.o. Trybunał skazał, że „(…) art. 44 dyrektywy 2006/12 oraz art. 11 ust. 1 i art. 22 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego nr 282/2011 należy interpretować w ten sposób, że usługodawca nie może wywieść istnienia na terytorium państwa członkowskiego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej spółki z siedzibą w państwie trzecim z samego faktu, że spółka ta posiada w tym państwie członkowskim spółkę zależną, oraz że usługodawca ten nie jest zobowiązany do badania, w celu dokonania takiej oceny, stosunków umownych łączących te dwa podmioty”.

W przypadku posiadania w Polsce spółki zależnej przez spółkę dominującą istotna jest analiza wszystkich przesłanek, przede wszystkim ustanowionych rozporządzeniem wykonawczym nr 282/2011 i jego art. 11. Przesłanki te należy oceniać w kontekście rzeczywistości gospodarczej i handlowej, gdyż uwzględnienie rzeczywistości gospodarczej i handlowej stanowi podstawowe kryterium dla stosowania wspólnego systemu VAT .

Jednakże powiązania kapitałowe nie oznaczają, same w sobie, że zaplecze polskiego podmiotu zależnego, tj. polskiej spółki powiązanej kapitałowo z zagranicznym usługobiorcą, jest bezpośrednio zależne od tego usługobiorcy, nawet wówczas, gdy podmiot ten świadczy usługi niezbędne dla wykonywania przez usługobiorcę czynności opodatkowanych w Polsce.

Natomiast w jednym z ostatnich wyroków TSUE C-333/20 z 7 kwietnia 2022 r. w którym Sąd stwierdza, że „Artykuł 44 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r., i art. 11 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że spółka mająca siedzibę w jednym państwie członkowskim nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w innym państwie członkowskim ze względu na to, iż posiada tam spółkę zależną, która na podstawie umów udostępnia jej zaplecze techniczne i personalne, za pomocą których świadczy ona, na zasadach wyłączności, usługi marketingowe, regulacyjne, reklamowe i reprezentacji, mogące mieć bezpośredni wpływ na wielkość sprzedaży”.

Mając na uwadze orzecznictwo TSUE, powyższe przepisy prawa oraz okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Spółka nie posiada/nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka nie zorganizowała bowiem na terytorium kraju w sposób stały odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności. Jak wynika z wniosku A jest spółką międzynarodową dostarczającą m.in. rozwiązania w zakresie inteligentnej infrastruktury dla budynków (technologie budynkowe) oraz rozwiązania w zakresie automatyki przemysłowej. Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec i prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży i instalacji urządzeń, maszyn lub ich części, w tym dla sektora energetycznego. A posiada fabrykę w (...), Niemcy ((...)) gdzie produkuje Szafy Sterownicze. W ramach Projektu (...) A dostarcza Szafy Sterownicze na rzecz swoich Klientów. W realizację Projektu (...) zaangażowana jest również spółka B. B jest spółką zależną w stosunku do A. A posiada pośrednio 100% udziałów w B. Dla potrzeb realizacji Projektu (...) B otworzyła oddział produkcji Szaf Sterowniczych w C. Decyzja o realizacji Projektu (...) w Polsce była decyzją centralną podjętą przez zarząd jednostki biznesowej w A. Spółka zawarła z B (C) tzw. (...), tj. umowę o gwarantowanym poziomie świadczeń ((...)) na usługi, w tym przede wszystkim usługi instalacji, montażu i testowania, w ramach której usługi są świadczone zgodnie z wytycznymi A.

Należy jednak wskazać, że aby dane miejsce można było uznać za „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” powinno ono posiadać odpowiednie zaplecze personalne oraz techniczne. Zaplecze to powinno przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy w kontekście prowadzonej działalności gospodarczej. W analizowanej sprawie Spółka nie posiada własnych lub wynajętych nieruchomości, a także nie posiada, nie wynajmuje, ani nie dzierżawi żadnych maszyn/urządzeń na terytorium Polski. A nie udostępnia również B żadnych zasobów technicznych (nieruchomości, maszyn, urządzeń) na terytorium Polski. Dla potrzeb świadczenia usług w ramach Projektu (...) A dostarcza B wyłącznie komponenty/części, które są montowane/instalowane w C. B dla potrzeb świadczenia usług w ramach Projektu (...) wykorzystuje własne zasoby techniczne (nieruchomości/maszyny/urządzenia). Ponadto A nie zatrudnia pracowników w Polsce tj. żaden pracownik A nie pracuje w Polsce na podstawie niemieckiej umowy o pracy. W ramach Projektu (...) pracownicy A mogą być oddelegowani do Polski albo w ramach umowy o pracę zawartej z B albo w ramach tymczasowego wynajmu pracowników przez A na rzecz B (temporary hiring out of personel; THOP). Oznacza to, że ekonomicznie pracodawcą jest B. a nie A. Podczas okresu wypożyczenia pracownicy podlegają instrukcjom wydawanym przez B. Czas na jaki pracownicy są oddelegowani do Polski może się różnić i zależy od potrzeb Projektu. Co również istotne, pracownicy Spółki oddelegowani do B, ani pracownicy B nie posiadają żadnych upoważnień do negocjowania czy też podpisywania jakichkolwiek umów w imieniu Spółki. Wszystkie umowy są negocjowane i podpisywane przez A w Niemczech. Pracownicy B nie są również zaangażowani w proces sprzedaży towarów sprzedawanych przez Spółkę (w szczególności nie świadczą oni żadnych usług marketingowych, ani nie są odpowiedzialni za poszukiwanie nowych klientów czy też utrzymywanie relacji z obecnymi klientami). Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Spółka nie posiada własnego zaplecza personalnego oraz technicznego na terytorium Polski.

Należy jednak zauważyć, że dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalność gospodarczej nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez usługobiorcę z personelu i infrastruktury technicznej usługodawcy. Jednak w takim przypadku zaplecze to musi być dostępne dla usługobiorcy jak jego własne tj. usługobiorca musi sprawować nad nim kontrolę porównywalną do tej, jaką sprawuje nad zapleczem własnym. W analizowanej sprawie Spółka nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi B oraz nie ma wpływu jaka część zasobów osobowych B ma świadczyć usługi związane z Projektem (...), nie ma wpływu na czas pracy zasobów osobowych B oraz nie ma wpływu, które zasoby osobowe B mają realizować ww. czynności. Spółka nie posiada także bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi B. Spółka może dostarczać instrukcje dot. tego jakie zasoby techniczne/rzeczowe B będą najlepsze dla potrzeb świadczenia usług dla A, nie posiada jednak żadnej kontroli, ani mocy decyzyjnej w tym zakresie. To B decyduje jakie zasoby techniczne będą wykorzystane do świadczenia usług w ramach projektu (...).

Natomiast sam fakt nabywania od B usług wskazanych w (...), dostarczanie przez Spółkę instrukcji dotyczących instalacji i montażu Szaf Sterowniczych oraz świadczenie przez B usług wyłącznie na rzecz Spółki nie oznacza, że zaplecze B pozostaje w bezpośredniej zależności od Spółki i stanowi stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem Spółka nie posiada kontroli nad zapleczem osobowym oraz technicznym B, a w konsekwencji kryterium posiadania na terytorium Polski zasobów osobowych oraz technicznych/rzeczowych nie zostało spełnione. Nie można bowiem wywieść bezpośredniej kontroli nad zapleczem personalnym i technicznym B na podstawie ustalonych zasad świadczenia usług, które określone są pomiędzy stronami każdego tego rodzaju umowy i uprawnieniu do żądania spełnienia warunków ustalonych przez strony umowy. Z ustalonych między stronami umowy zasad i ustalonej jakości świadczenia usług nie można wywodzić że jest sprawowana bezpośrednia kontrola Spółki nad personelem i zapleczem technicznym B w Polsce.

Ponadto należy jeszcze raz zwrócić uwagę na cytowany już powyżej wyrok TSUE C-333/20 z 7 kwietnia 2022 r. Zdaniem TSUE, istotne z perspektywy określania stałego miejsca prowadzenia działalności jest ustalenie charakteru zaplecza personalnego i technicznego. TSUE orzekł, że to samo zaplecze personalne nie może być wykorzystywane jednocześnie do świadczenia i odbioru tych samych usług. Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy należy stwierdzić, że spółka B świadczy na rzecz Spółki usługi w ramach (...), zatem oznacza to, że zarówno to samo zaplecze zasobów personalnych jak i technicznych spółki B, w przypadku uznania istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej byłoby wykorzystywane do świadczenia na rzecz Spółki usług oraz ich odbioru. Innymi słowy, co do zasady jeden podmiot nie powinien być uznany za stałe miejsce prowadzenia działalności innego podmiotu, przynajmniej w zakresie usług, które dla tego innego podmiotu świadczy. Zatem analizując zawarty we wniosku opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w kontekście przedstawionego orzecznictwa, należy wskazać, że to samo zaplecze byłoby wykorzystywane jednocześnie do świadczenia i odbioru tych samych usług – tym samym zgodnie z najnowszym wyrokiem TSUE C-333/20 z 7 kwietnia 2022 r. takie miejsce nie powinno być uznane za stałe miejsce prowadzenia działalności.

Ponadto, stosowanie do ww. orzeczenia TSUE z 7 maja 2020 r. w sprawie C‑547/18, spółka mająca siedzibę w jednym państwie nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w innym państwie, tylko ze względu na fakt, iż posiada tam spółkę zależną.

Podsumowując, oceniając całokształt okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż pomimo planowanej długoterminowej współpracy Spółki z B., nie zostały spełnione przesłanki posiadania odpowiedniego zaplecza personalnego oraz technicznego na terytorium Polski, tym samym Spółka w związku ze współpracą z B. nie posiada/nie będzie posiadać w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Ponadto, odnosząc się do Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu nr 2 i 3 stwierdzić należy, że świadczone przez B usługi, stanowią usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy. Przy czym Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech oraz jak wskazano w interpretacji nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, usługi związane z Projektem (...) świadczone przez B do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie są / nie będą opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. W analizowanej sprawie miejsce opodatkowania ww. usług należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy. Tym samym usługi związane z Projektem (...) są/będą opodatkowane w kraju siedziby Spółki tj. w Niemczech. W konsekwencji, w przypadku, gdy otrzymacie Państwo od B faktury dokumentujące świadczone usługi związane z Projektem (...) z wykazanym podatkiem znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. Zatem Spółka nie posiada/ nie będzie posiadała prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących świadczenie usług przez B związanych z Projektem (...).

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 i 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej, ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).