Interpretacja indywidualna z dnia 17 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.945.2022.5.MBD

Dotyczy ustalenia, czy: - po zakończeniu działalności produkcyjnej i w związku z planowanym wszczęciem postępowania likwidacyjnego, sprzedażą linii produkcyjnej, innych środków trwałych a także towarów handlowych na rzecz Kontrahenta prowadzącego działalność w Czechach, wydatki na nabycie zapasów towarów i materiałów, a także bieżące wydatki Spółki poniesione w związku z działalnością gospodarczą spółki (w celu jej zakończenia), takie jak: wynajem biura i materiały biurowe, różnego rodzaju opłaty i czynsze (np. prąd, woda) abonamenty telefoniczne, wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów, koszty leasingu, inne usługi zewnętrzne (np. wsparcie IT, usługi doradztwa prawnego), wydatki na podróże służbowe i delegacje osób zatrudnionych, koszty związane z planowaną instalacją linii produkcyjnej w Czechach (ponoszone na podstawie umowy zawartej pomiędzy stronami), które to wydatki poniesione zostaną po zakończeniu prowadzenia faktycznej działalności operacyjnej (produkcyjnej), będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodu (w wartości netto) zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2), - w związku z likwidacją spółki Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezamortyzowanej dotychczas wartości środków trwałych, które to środki trwałe będą podlegały likwidacji (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- po zakończeniu działalności produkcyjnej i w związku z planowanym wszczęciem postępowania likwidacyjnego, sprzedażą linii produkcyjnej, innych środków trwałych a także towarów handlowych na rzecz Kontrahenta prowadzącego działalność w Czechach, wydatki na nabycie zapasów towarów i materiałów, a także bieżące wydatki Spółki poniesione w związku z działalnością gospodarczą spółki (w celu jej zakończenia), takie jak: wynajem biura i materiały biurowe, różnego rodzaju opłaty i czynsze (np. prąd, woda) abonamenty telefoniczne, wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów, koszty leasingu, inne usługi zewnętrzne (np. wsparcie IT, usługi doradztwa prawnego), wydatki na podróże służbowe i delegacje osób zatrudnionych, koszty związane z planowaną instalacją linii produkcyjnej w Czechach (ponoszone na podstawie umowy zawartej pomiędzy stronami), które to wydatki poniesione zostaną po zakończeniu prowadzenia faktycznej działalności operacyjnej (produkcyjnej), będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodu (w wartości netto) zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),

- w związku z likwidacją spółki Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezamortyzowanej dotychczas wartości środków trwałych, które to środki trwałe będą podlegały likwidacji (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 marca 2023 r., które wpłynęło do Organu 9 marca 2023 r. oraz pismem z 30 marca 2023 r., które wpłynęło do Organu 3 kwietnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku z 6 maca 2023 r.)

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca” lub „Podatnik”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, wspólnikami której są Y Corporation oraz Z B.V. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja wyposażenia elektrycznego do pojazdów silnikowych (PKD 29.31.Z).

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 zezm. - dalej jako: „ustawa o CIT”), jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm. - dalej jako: „ustawa o VAT”).

Obecnie Spółka jest na etapie zamykania bieżącej działalności produkcyjnej - wcześniej, w ramach prowadzonej działalności operacyjnej, Spółka dokonywała czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W najbliższym czasie planowane jest wszczęcie postępowania likwidacyjnego, które doprowadzi do wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS. W związku z planowaną likwidacją, Spółka dokona sprzedaży posiadanego majątku, w tym linii produkcyjnej oraz innych środków trwałych a także zapasów towarów i materiałów. Sprzedaż majątku nastąpi na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w Czechach, który będzie kontynuował działalność produkcyjną (dalej: „Kontrahent”). Sprzedany majątek w ramach dostawy na rzecz Kontrahenta zostanie również przetransportowany do miejsca wskazanego przez nabywcę na terytorium Czech - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, tj. wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Część środków trwałych (linia produkcyjna) będzie stanowiła dostawę z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zarówno linia produkcyjna oraz inne środki trwałe, jak też zapas towarów i materiałów, zostały nabyte lub były wykorzystywane przez Spółkę w związku z działalnością gospodarczą, która to działalność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Niemniej jednak, Wnioskodawca nie wyklucza, że materiały i towary będą nabyte również po zakończeniu prowadzenia faktycznej działalności produkcyjnej (a przed zakończeniem postępowania likwidacyjnego).

Pomimo braku faktycznego prowadzenia działalności produkcyjnej, Spółka ponosiła i będzie ponosić, do czasu likwidacji, określone wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem, które to funkcjonowanie jest niezbędne w celu dokonania planowanej sprzedaży posiadanych składników majątkowych oraz finalnej likwidacji Spółki.

Do wydatków tych zaliczają się m.in. wydatki na nabycie materiałów i towarów handlowych, wynagrodzenie osób zatrudnionych w Spółce, różnego rodzaju opłaty i czynsze (np. prąd, woda),materiały biurowe, koszty najmu biura dla potrzeb siedziby Spółki, abonamenty telefoniczne, wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów, koszty leasingu, inne usługi zewnętrzne (np. wsparcie IT, usługi doradztwa prawnego).

Dodatkowo, w związku z planowaną sprzedażą składników majątkowych na Kontrahenta, Podatnik ponosi, oraz będzie ponosił wydatki związane z tą transakcją. Do tych wydatków zaliczają się m.in. koszty związane z podróżami służbowymi i delegacjami osób zatrudnionych w celu przeszkolenia pracowników spółki prowadzącej działalność w Czechach jak również koszty związane z planowaną instalacją linii produkcyjnej w zakładzie Kontrahenta.

Spółka wskazuje, że:

- przy zakupie zapasów towarów oraz materiałów do produkcji, które zostały nabyte przed zakończeniem działalności operacyjnej i będą podlegały zbyciu na rzecz Kontrahenta Spółka dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego, ale jako tzw. koszty bezpośrednie wydatki te nie zostały dotychczas przez Spółkę rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów;

- przy zakupie pozostałych składników majątku niestanowiących środków trwałych, których wydatki na nabycie zostały zaliczone do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, Spółka dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego a wydatki te zostały dotychczas przez Spółkę rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów;

- w stosunku do składników majątku stanowiących środki trwałe spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych oraz odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że jest właścicielem środków trwałych, które nie będą podlegały sprzedaży na rzecz Kontrahenta. W związku z brakiem prowadzenia faktycznej działalności operacyjnej, a w konsekwencji także planowaną likwidacją, spółki, środki trwałe, które nie będą przedmiotem umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem zostaną przez Wnioskodawcę zlikwidowane, np. fizyczne zniszczenie, zakończenie umów leasingu finansowego lub dzierżawy, zużycie, zaprzestanie korzystania, albo inna przyczyna utraty władztwa nad środkiem trwałym.

W uzupełnieniu, które wpłynęło 9 marca 2023 r., Wnioskodawca odpowiedział na następujące pytania:

 1. Czy przedmiotem zbycia na rzecz kontrahenta będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. 2022r., poz. 1360 ze zm.) czy zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.)?

Przedmiotem zbycia nie jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) k.c. ani zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. 2022.931 ze zm.), zwana dalej: „Ustawą o VAT”.

 2. Czy na moment dokonania odliczenia będą Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Tak.

 3. Czy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonują/wykonywali Państwo tylko czynności opodatkowane?

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wykonuje prawie w 100% czynności opodatkowane. Jedynym wyjątkiem było refakturowanie (odsprzedaż) na (…) rzecz pracowników spółki kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego - świadczenie usług w tym zakresie podlegało pod zwolnienie przedmiotowe z opodatkowania VAT. Wnioskodawca podkreśla jednak, że transakcje te miały marginalne znaczenie w skali działalności przedsiębiorstwa, stanowiąc mniej niż 1% obrotu rocznego (ok. (…) zł przy ok. (…) zł przychodów).

 4. Czy planowane czynności polegające na sprzedaży majątku Państwa Spółki na rzecz Podmiotu powiązanego prowadzącego działalność w Czechach będą czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług?

Tak.

 5. Czy zakupy towarów i usług, objętych zakresem pytania, będą udokumentowane fakturami wystawionymi na Spółkę X Sp. z o.o.?

Tak.

 6. Czy wszystkie nabywane towary i usługi, objęte zakresem pytania, będą związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług (VAT) wykonywanymi/świadczonymi przez X Sp. z o.o.? ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Tak.

 7. Czy prawo do doliczenia od podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione wydatki w związku z utrzymaniem i eksploatacją samochodów, o których mowa we wniosku, wynosi 50% czy 100% poniesionych kosztów?

50% kosztów.

 8. W jakim celu Spółka ponosi/będzie ponosić wydatki na nabycie materiałów i towarów handlowych nabytych po zakończeniu prowadzenia faktycznej działalności produkcyjnej. Prosimy o wskazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi ww. wydatkami, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu.

Wnioskodawca wygasza swoją działalność gospodarczą w Polsce. W tym celu składniki majątku, tj. maszyny, towary i materiały będą podlegać sprzedaży. W celu dokonania zamknięcia działalności, a więc również w celu dokonania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych w postaci dostaw towarów (np. sprzedaż maszyn) i usług (np. instalacja maszyn) spółka nabywać będzie usługi i towary związane z codziennym funkcjonowaniem jednostki oraz administracyjno-biurową obsługą spółki. Wnioskodawca nie nabywa już nowych materiałów i towarów związanych z działalnością produkcyjną i handlową.

W uzupełnieniu, które wpłynęło 3 kwietnia 2023 r., Wnioskodawca wskazał, że:

Doszło do omyłki pisarskiej i prawdziwym jest stwierdzenie zawarte w punkcie I.8 pisma z dnia 6 marca 2023 r.: „Wnioskodawca nie nabywa już nowych materiałów i towarów związanych z działalnością produkcyjną i handlową". Po dniu faktycznego zakończenia działalności produkcyjnej, Wnioskodawca nie wyklucza, iż będzie nabywał produkty i usługi, ale które będą służyć do zakończenia działalności gospodarczej (np. wyprzedaż materiałów i środków trwałych) a nie do działalności produkcyjnej i handlowej.

Przedmiotowy podmiot z siedzibą w Niemczech prowadzi również działalność gospodarczą na terytorium Czech i jest podmiotem, na rzecz którego Wnioskodawca sprzeda majątek firmowy, w tym linię produkcyjną oraz inne środki trwałe a także zapas towarów i materiałów. Podmiot ten będzie kontynuował działalność produkcyjną w Czechach w oparciu o nabyty od Wnioskodawcy majątek.

Pytania (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku z 6 marca 2023 r.)

 1. Czy po zakończeniu działalności produkcyjnej i w związku z planowanym wszczęciem postępowania likwidacyjnego, sprzedażą linii produkcyjnej, innych środków trwałych a także towarów handlowych na rzecz Kontrahenta prowadzącego działalność w Czechach, wydatki na nabycie zapasów towarów i materiałów, a także bieżące wydatki Spółki poniesione w związku z działalnością gospodarczą spółki (w celu jej zakończenia), takie jak: wynajem biura i materiały biurowe, różnego rodzaju opłaty i czynsze (np. prąd, woda) abonamenty telefoniczne, wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów, koszty leasingu, inne usługi zewnętrzne (np. wsparcie IT, usługi doradztwa prawnego), wydatki na podróże służbowe i delegacje osób zatrudnionych, koszty związane z planowaną instalacją linii produkcyjnej w Czechach (ponoszone na podstawie umowy zawartej pomiędzy stronami), które to wydatki poniesione zostaną po zakończeniu prowadzenia faktycznej działalności operacyjnej (produkcyjnej), będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodu (w wartości netto) zgodnie z przepisami ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

 2. Czy w związku z likwidacją spółki Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z przepisami ustawy o CIT, niezamortyzowanej dotychczas wartości środków trwałych, które to środki trwałe będą podlegały likwidacji? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 6 marca 2023 r. oraz 30 marca 2023 r.)

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, poniesione przez niego wydatki (w wartości netto) związane z nabyciem zapasów towarów i materiałów podlegających sprzedaży do Kontrahenta, a także bieżące wydatki takie jak wynajem biura i materiały biurowe, różnego rodzaju opłaty i czynsze (np. prąd, woda) abonamenty telefoniczne, wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów, koszty leasingu, inne usługi zewnętrzne (np. wsparcie IT, usługi doradztwa prawnego), będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

W przypadku wydatków na nabycie zapasów towarów i materiałów a także dodatkowych wydatków związanych z planowaną transakcją, będą to koszty uzyskania przychodów określone w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. W przypadku pozostałych wydatków, tj. wydatków na bieżące funkcjonowanie Spółki, w ocenie Wnioskodawcy, będą to wydatki pośrednie, a zatem określone w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Zgodnie z ogólną definicją wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które zostały poniesione przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a także nie zostały wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawierającym katalog wydatków niestanowiący kosztów podatkowych.

W praktyce przyjęte zostało, że aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

1) został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

2) jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

3) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

4) poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

5) został właściwie udokumentowany;

6) nie może znajdować się w grupie wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodu mogą być pośrednio, bądź też bezpośrednio powiązane z przychodami podatnika. W przypadku tych pierwszych nie jest możliwe dokładne wskazanie przychodu, który podatnik osiągnął dzięki poniesieniu określonego wydatku, gdyż stanowi on ogólny wydatek związany z działalnością prowadzoną przez podatnika. W przypadku natomiast kosztów bezpośrednich związek danego wydatku z określonym przychodem jest oczywisty i wyraźny, a jego poniesienie nie służy całokształtowi prowadzonej działalności. W zależności od rodzaju kosztu, mogą być one potrącane w dacie otrzymania odpowiadającego im przychodu (koszty bezpośrednie) bądź też w dacie jego poniesienia, tj. w dniu ujęcie go w księgach rachunkowych

W ocenie Wnioskodawcy, poniesione przez niego wydatki będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż zostały poniesione w celu osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodu, a także nie zostały wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc się do poszczególnych wydatków należy wskazać, że:

- w przypadku wydatków poniesionych na nabycie zapasów towarów i materiałów do produkcji, które nie podlegały dotychczas gospodarczemu wykorzystaniu przez Spółkę wydatki te, w ocenie Wnioskodawcy, będą stanowić koszty uzyskania przychodu (bezpośrednie, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT).

Tak jak wskazano w stanie faktycznym, wydatki te nie były dotychczas rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów, a nabyte składniki majątku nie były traktowane przez Spółkę jako środki trwałe, wobec czego nie podlegały one również amortyzacji.

Wnioskodawca podnosi, że co do zasady, zapas towarów i materiałów został nabyty przez Spółkę jeszcze w okresie, gdy prowadziła ona faktyczną bieżącą działalność operacyjną, a zatem poniosła wydatek z myślą przetworzenia nabytych towarów i materiałów w celu dalszej odsprzedaży jako gotowego produktu. Niemniej jednak, mogło zdarzyć się tak, że część zapasów towarów i materiałów została nabyta już po zakończeniu prowadzenia faktycznej działalności operacyjnej, przy czym jednak, także w tym przypadku Spółka planowała osiągnięcie przychodu związanego ze sprzedażą całości posiadanego majątku przed likwidacją. Tym samym, zachowany jest związek, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym przychodem.

Zapasy towarów i materiałów będą przedmiotem transakcji pomiędzy Wnioskodawcą Kontrahentem, a zatem traktowane są one jak towary handlowe. W tym wypadku, zdaniem Wnioskodawcy, oczywiste jest, że można powiązać poniesiony wydatek (nabycie zapasów towarów i materiałów) z konkretnym przychodem (z tytułu odsprzedaży na rzecz kontrahenta), a zatem wydatek ten stanowi bezpośredni koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.

Taki pogląd potwierdza m.in. indywidualna interpretacja Dyrektora KIS z 10 lutego 2021 r., nr: 0114-KDIP2-1.4010.437.2020.1.OK, w której organ wskazał, że klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na nabycie zapasów towarów i materiałów będą stanowiły bezpośrednie koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.

- związanych z bieżącą działalnością Spółki, takich jak wynajem biura i materiały biurowe, różnego rodzaju opłaty i czynsze (np. prąd, woda) abonamenty telefoniczne, wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów, koszty leasingu, inne usługi zewnętrzne (np. wsparcie IT, usługi doradztwa prawnego), w wartości netto - w ocenie Wnioskodawcy wydatki te będą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Przeprowadzenie złożonej operacji jaką jest sprzedaż linii produkcyjnej oraz pozostałych składników majątku do Kontrahenta wymaga odpowiedniego przygotowania, w tym m.in. ustalenia warunków transakcji czy też przygotowania odpowiednich dokumentów, co powoduje, że jest to operacja czasochłonna. Sprzedaż majątku jest czynnością niezbędną przed dokonaniem likwidacji Spółki, a zatem do momentu sprzedaży majątku i likwidacji, Spółka zobowiązana jest do bieżącego funkcjonowania, także pomimo braku prowadzenia faktycznej działalności operacyjnej.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, niezbędne jest również ponoszenie określonych wydatków, które zagwarantują Spółce możliwość skutecznego przeprowadzenia procesu likwidacji. Do takich wydatków zalicza się czynsz najmu za biuro, a także wszelkie inne czynsze i opłaty, takie jak prąd, woda, internet, których ponoszenie związane jest z wynajmowaniem biura, a także wydatki poniesione na materiały biurowe. Proces sprzedaży składników majątku oraz przeprowadzenia likwidacji wymaga zaangażowania określonych osób zatrudnionych przez Spółkę, stad również do niezbędnych wydatków powinno się, w ocenie Wnioskodawcy, zaliczyć wynagrodzenia osób zatrudnionych.

W okresie prowadzenia działalności operacyjnej Spółka zawarła umowy leasingu samochodów, które są obecnie kontynuowane - samochody te są wykorzystywane w ramach prowadzonych czynności, które mają doprowadzić do sprzedaży majątku i likwidacji Spółki. W związku z tym, również wydatki wynikające z utrzymaniem i eksploatacją samochodów, a także wydatki związane z umową leasingu stanowią ogólne koszty bieżącego funkcjonowania Spółki, które musi ona ponosić w celu zakończenia działalności i likwidacji.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych - m. in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 grudnia 2019 r., sygn. akt: IIFSK 11/18, w którym sąd ten uznał, że spółka będąca w likwidacji ma prawo do rozpoznawania wydatków jako kosztów uzyskania przychodu, o ile spełnione są ogólne przesłanki uznania tych wydatku za koszt uzyskania przychodu.

W przypadku Wnioskodawcy postępowanie likwidacyjne nie zostało jeszcze rozpoczęte, ponadto Spółka planuje osiągnięcie przychodu wynikającego ze sprzedaży majątku do Kontrahenta prowadzącego działalność w Czechach. Wobec tego, wnioskując a maiori ad minus, także w przypadku Wnioskodawcy będzie miał on prawo do rozpoznania poniesionych wydatków, związanych z bieżącym funkcjonowaniem Spółki, jako kosztów uzyskania przychodu. Brak ponoszenia przedmiotowych wydatków wiązałby się z niemożliwością dalszego funkcjonowania, a zatem z brakiem osiągnięcia przychodu przez Spółkę z tytułu sprzedaży składników majątku.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na bieżące funkcjonowanie Spółki, m.in. na wynajem biura i związane z tym czynsze oraz opłaty, materiały biurowe, wynagrodzenia pracowników, koszty leasingu oraz utrzymania i eksploatacji samochodów będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

- związanych z planowaną sprzedażą składników majątku, do których zaliczają się m.in. koszty związane z podróżami służbowymi i delegacjami osób zatrudnionych w celu przeszkolenia pracowników Kontrahenta jak również koszty związane z planowaną instalacją linii produkcyjnej w zakładzie Kontrahenta - w ocenie Wnioskodawcy wydatki te będą stanowić bezpośrednie koszty uzyskania przychodu.

Jak już zostało wskazane powyżej, w związku ze sprzedażą składników majątku na rzecz Kontrahenta, Wnioskodawca ponosi dodatkowe wydatki z planowaną transakcją. Wskazać należy, że bez poniesienia tych wydatków Wnioskodawca nie osiągnąłby planowanego przychodu, a zatem wydatek ten spełnia ogólną przesłankę uznania go za koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki nie zostały ujęte w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w szczególności nie będą stanowiły tzw. wydatków reprezentacyjnych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Cechą charakterystyczną wydatków reprezentacyjnych jest to, że wyłącznym bądź dominującym celem poniesienia tego rodzaju wydatków jest wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt: II FSK 702/11 przyjął, że w podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika na potrzeby ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu.

W rozpatrywanym przypadku celem poniesienia wydatku nie jest reprezentacja w rozumieniu ww. przepisu, lecz samo zawarcie tej umowy. Dodatkowo, biorąc pod uwagę fakt planowanej likwidacji Spółki, tworzenie pozytywnego wizerunku wobec kontrahenta byłoby wewnętrznie sprzeczne. Wnioskodawca wskazuje, że kluczowe znaczenie z punktu widzenia planowanej transakcji ma możliwość płynnego przejęcia produkcji przez kontrahenta Spółki - w tym celu osoby zatrudnione przez Spółkę dokonują przeszkolenia pracowników kontrahenta, a tym samym Spółka ponosi z tego tytułu określone wydatki.

Poniesienie ww. wydatków jest ściśle związane z planowaną transakcją i przychodem, który Spółka planuje osiągnąć. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatek ten będzie stanowił bezpośredni koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na podróże służbowe i delegacje osób zatrudnionych w celu przeszkolenia pracowników Kontrahenta prowadzącego działalność w Czechach jak również wydatki związane z planowaną instalacją linii produkcyjnej w zakładzie Kontrahenta będą stanowiły bezpośrednie koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.

Ad. 2

Zgodnie z ogólną definicją wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które zostały poniesione przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a także nie zostały wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawierającym katalog wydatków niestanowiący kosztów podatkowych.

W przypadkach określonych w ustawie, podatnik nie może rozpoznać poniesionego wydatku jednorazowo, tylko poprzez amortyzację - dotyczy to nabycia składników majątku stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością;

2) maszyny, urządzenia i środki transportu;

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W przypadku Wnioskodawcy, dokonał on nabycia składników majątku, które zostały przez niego zakwalifikowane jako środki trwałe i podlegały amortyzacji zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o CIT. Nie wszystkie środki trwałe posiadane przez Wnioskodawcę będą podlegały sprzedaży na rzecz Kontrahenta, wobec czego część z nich, będzie podlegała likwidacji przez Spółkę. Z uwagi na przyjęty okres i stawkę amortyzacji, część środków trwałych nie została dotychczas w pełni zamortyzowana przez Wnioskodawcę - wobec czego na moment planowanej ich likwidacji Wnioskodawca nie rozpozna wszystkich poniesionych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej przez niego sytuacji, tj. przy likwidacji spółki będzie miał on prawo do rozpoznania jako kosztów uzyskania przychodu niezamortyzowanej dotychczas części wartości środków trwałych, które będą podlegały likwidacji, gdyż wyłączenie takie nie wynika z obowiązujących przepisów.

W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, możliwości zaliczenia niezamortyzowanej dotychczas wartości środka trwałego w opisanym stanie faktycznym nie sprzeciwia się art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Wnioskodawca wskazuje na językową wykładnię ww. przepisu, będącą najważniejszym rodzajem wykładni przepisów prawa podatkowego, który to przepis wprost odwołuje się do pojęcia zmiany, nie zaś do zakończenia. Zgodnie z definicją pojęcia zmiany zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, przez zmianę rozumie się fakt, że ktoś staje się inny lub coś staje się inne niż dotychczas, czy też zastąpienie czegoś czymś. Nie można uznać, że w wyniku likwidacji zmieni się rodzaj działalności, bowiem likwidacja będzie skutkować całkowitym zaprzestaniem działalności. A contrario więc do art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, jeśli strata powstała w wyniku innego zjawiska, niż zmiana rodzaju działalności, w tym również likwidacji tej działalności, będzie ona mogła stanowić koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.

Takie stanowisko przyjmowane jest również w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku WSA w Rzeszowie z 6 grudnia 2012 r., sygn. akt: I SA/Rz 1056/12, w którym sąd ten przyjął, że skoro straty poniesionej w wyniku likwidacji środka trwałego, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów jedynie w przypadku zmiany rodzaju działalności gospodarczej to w innych przypadkach straty te można zaliczyć w część kosztów. Analogiczny pogląd przedstawił również WSA w Poznaniu w wyroku z 12 października 2012 r., sygn. akt I SA/Po 324/12.

Wnioskodawca wskazuje również, że koszt ten (strata wynikająca z likwidacji środka trwałego) spełnia ogólne przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jak przyjmuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, w przypadku straty stanowiącej koszt podatkowy nie można odwołać się do powiązania wydatku z przychodem w typowym rozumieniu ww. przepisu. W wyroku WSA w Rzeszowie z 20 września 2012 r., sygn. akt I SA/Rz 674/12 sąd wskazał, że strata taka często jest powiązana ze zdarzeniami mającymi miejsce w toku prowadzenia działalności gospodarczej, które same w sobie są nakierowane na osiągnięcie przychodów.

Podobny pogląd przedstawiony został przez NSA w uchwale 7 sędziów z 25 czerwca 2012 r., sygn. akt: II FPS 2/12, w której to uchwale przyjęto, że jeżeli inwestycja w obcym środku trwałym w danej lokalizacji, pomimo istniejącej nadal możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych, z różnych powodów uwarunkowanych, np. sytuacją rynkową, nie przynosi spodziewanych zysków, bądź wręcz przynosi straty finansowe, racjonalnym ekonomicznie działaniem podatnika, także z punktu widzenia realizacji celów wskazanych w art. 15 ust. 1 PDOPrU, a więc osiągania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, będzie zaprzestanie korzystania z takiej inwestycji, czyli jej likwidacja z powodu utraty przydatności gospodarczej. Z uwagi na sytuację gospodarczą, dalsze prowadzenie działalności przez Wnioskodawcę w Polsce stało się wysoce nieopłacalne, wobec czego wspólnicy postanowili o dokonaniu likwidacji polskiej spółki i przeniesieniu działalności operacyjnej w zakresie produkcji do Kontrahenta. Wnioskodawca, jak już wskazano, dokona sprzedaży większości posiadanych przez siebie składników majątku, wobec czego rozpozna on przychód podatkowy, z którym to przychodem, w sposób opisany w przytoczonych wyrokach, będzie powiązany koszt w postaci straty związanej z likwidacją niektórych środków trwałych, które nie będą podlegać sprzedaży.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, strata związana z likwidacją niektórych środków trwałych, stanowiąca dotychczas niezamortyzowaną wartość tych środków, będzie stanowiła dla niego koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, który to koszt będzie mógł zostać potrącony w dacie dokonania likwidacji rzeczonych środków trwałych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 1

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

- „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

- „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

- „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Koszty uzyskania przychodu są drugim obok przychodów elementem konstrukcyjnym dochodu, który stanowi podstawę opodatkowania w roku podatkowym (art. 7 ust. 1 i ust. 2 updop). Oba te elementy są częściami tego samego stosunku prawno-podatkowego składającego się na zobowiązanie podatkowe.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium powiązania kosztów z przychodami, koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4 updop:

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d updop:

Zatem, przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Mając na względzie powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, w ocenie tut. Organu, po zakończeniu działalności produkcyjnej i w związku z planowanym wszczęciem postępowania likwidacyjnego, sprzedażą linii produkcyjnej, innych środków trwałych a także towarów handlowych na rzecz Kontrahenta prowadzącego działalność w Czechach, wydatki poniesione na nabycie zapasów towarów i materiałów do produkcji, które nie podlegały dotychczas gospodarczemu wykorzystaniu przez Spółkę oraz koszty związane z podróżami służbowymi i delegacjami osób zatrudnionych w celu przeszkolenia pracowników Kontrahenta jak również koszty związane z planowaną instalacją linii produkcyjnej w zakładzie Kontrahenta,będą stanowić bezpośrednie koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 4 updop.

Powyższe wydatki wykazują bezpośredni związek z przychodami osiąganymi ze sprzedaży linii produkcyjnej, innych środków trwałych a także towarów handlowych na rzecz Kontrahenta, które można powiązać z konkretnym przychodem. Wydatki te mają bowiem bezpośrednie odzwierciedlenie w osiąganych przychodach. Zatem powyższe wydatki powinny być traktowane dla celów podatkowych – co do zasady - jako tzw. koszty bezpośrednie o których mowa w art. 15 ust. 4 updop. Ww. wydatki ponoszone przez Spółkę przekładają się wprost (w sposób bezpośredni) na przychody ze sprzedaży linii produkcyjnej, innych środków trwałych a także towarów handlowych na rzecz Kontrahenta.

Wskazać również należy, że po zakończeniu działalności produkcyjnej i w związku z planowanym wszczęciem postępowania likwidacyjnego, sprzedażą linii produkcyjnej, innych środków trwałych a także towarów handlowych na rzecz Kontrahenta prowadzącego działalność w Czechach, wydatki związane z bieżącą działalnością Spółki, takich jak wynajem biura i materiały biurowe, różnego rodzaju opłaty i czynsze (np. prąd, woda) abonamenty telefoniczne, wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów, koszty leasingu, inne usługi zewnętrzne (np. wsparcie IT, usługi doradztwa prawnego), w wartości netto, będą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 4d updop.

Wydatki te wykazują związek z prowadzoną działalnością, nie jest to jednak związek bezpośredni czyli przekładający się wprost na wartość (wysokość) przychodów ze sprzedaży. Wydatki te nie mają bowiem bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takich których nie można przypisać do konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Zatem powyższe wydatki powinny być traktowane dla celów podatkowych – co do zasady - jako tzw. koszty pośrednie o których mowa w art. 15 ust. 4d updop. Ww. wydatki ponoszone przez Spółkę nie przekładają się wprost (w sposób bezpośredni) na przychody ze sprzedaży linii produkcyjnej, innych środków trwałych a także towarów handlowych na rzecz Kontrahenta. Powyższe koszty odnoszą się do całokształtu działalności Spółki i związane są z jej funkcjonowaniem.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy po zakończeniu działalności produkcyjnej i w związku z planowanym wszczęciem postępowania likwidacyjnego, sprzedażą linii produkcyjnej, innych środków trwałych a także towarów handlowych na rzecz Kontrahenta prowadzącego działalność w Czechach, wydatki na nabycie zapasów towarów i materiałów, a także bieżące wydatki Spółki poniesione w związku z działalnością gospodarczą spółki (w celu jej zakończenia), takie jak: wynajem biura i materiały biurowe, różnego rodzaju opłaty i czynsze (np. prąd, woda) abonamenty telefoniczne, wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów, koszty leasingu, inne usługi zewnętrzne (np. wsparcie IT, usługi doradztwa prawnego), wydatki na podróże służbowe i delegacje osób zatrudnionych, koszty związane z planowaną instalacją linii produkcyjnej w Czechach (ponoszone na podstawie umowy zawartej pomiędzy stronami), które to wydatki poniesione zostaną po zakończeniu prowadzenia faktycznej działalności operacyjnej (produkcyjnej), będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodu (w wartości netto) zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest ustalenie, czy w związku z likwidacją spółki Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezamortyzowanej dotychczas wartości środków trwałych, które to środki trwałe będą podlegały likwidacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop:

Na podstawie art. 16a ust. 1 updop:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 5 updop:

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop:

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy updop nie zawierają definicji pojęcia „likwidacja”, zatem zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej. Zgodnie z definicją słownikową „likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś” (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia - likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, czy sprzedaż.

Z kolei, przez utratę przydatności gospodarczej środków trwałych należy rozumieć, nie tylko ich fizyczne zużycie, np. w wyniku długotrwałej eksploatacji, a więc utratę cech zapewniających zdatność do użytku, lecz także brak opłacalności korzystania z nich.

Z literalnej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 6 updop jasno wynika, że ustawodawca uzależnia możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat w wyniku nieumorzonych środków trwałych od zmiany rodzaju działalności.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie znajdzie zastosowanie w niniejszej sprawie.

Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodów niezamortyzowanej dotychczas wartości środków trwałych, które to środki trwałe będą podlegały likwidacji, należy oceniać zarówno przez pryzmat kryterium racjonalnego i ekonomicznego działania Spółki oraz z punktu widzenia realizacji celów wskazanych w art. 15 ust. 1 updop, a więc osiągania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Istotny jest również fakt, czy likwidacja nastąpiła w wyniku zmiany rodzaju działalności.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną dotychczas wartość środków trwałych, które to środki trwałe będą podlegały likwidacji.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w związku z likwidacją spółki Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezamortyzowanej dotychczas wartości środków trwałych, które to środki trwałe będą podlegały likwidacji, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Nadmienia się, że w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).