Interpretacja indywidualna z dnia 14 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.102.2023.1.PK

Gdy wynagrodzenie wypłacane wspólnikom, czyli komplementariuszowi i komandytariuszom zostało ustalone uchwałą wspólników podjętą na podstawie umowy spółki komandytowej, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia wynagrodzenia wspólników za prowadzenie spraw spółki do kosztów uzyskania przychodów. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką komandytową podatnikiem CIT podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wspólnikami Wnioskodawcy są trzy osoby fizyczne (komandytariusze) oraz 1 osoba prawna (spółka z o.o. – komplementariusz), posiadające podatkowe miejsce zamieszkania / siedziby na terytorium Polski. Wspólnicy Spółki planują dokonać zmiany umowy spółki w ten sposób, aby prawo prowadzenia spraw Spółki przysługiwało prócz Komplementariuszowi także Komandytariuszom. Planowana jest zmiana umowy spółki (Wnioskodawcy) poprzez dodanie w niej zapisu:

„Prawo prowadzenia spraw Spółki mają zarówno Komplementariusz jak i Komandytariusze”.

Zachowany zostanie obecnie już istniejący zapis w umowie spółki, iż:

„za prowadzenie spraw Spółki wspólnik może otrzymywać wynagrodzenie”.

Intencją wspólników (i to od momentu powstania spółki komandytowej) było wynagradzanie wspólników, którzy prowadzili sprawy spółki. Obecnie rozszerzony zostanie krąg osób uprawnionych do prowadzenia jej spraw oraz pobierania z tego tytułu wynagrodzenia. Opisywany rodzaj przychodu nie stanowi dla wspólników przychodu ze stosunku pracy oraz nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Pozostaje poza zakresem art. 12 i art. 14 PIT (gdyż strony nie zawierają umowy o pracę, a ukonstytuowany stosunek prawny nie odpowiada cechom umowy o pracę, a także osoby fizyczne nie prowadzą działalności gospodarczej w ww. zakresie).

Pytanie

Czy wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki będzie kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 CIT:

„Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...)”.

Opisywany rodzaj kosztu spełnia powyższą definicję. Nie jest on bowiem wymieniony w art. 16 ust. 1 CIT, czyli negatywnym katalogu kosztów. Żaden z zapisów w ww. regulacji nie odnosi się do kosztów wynagrodzenia za zarządzanie (prowadzenie spraw) podatnika (spółki osobowej, będącej podatnikiem CIT).

Opisywany koszt spełnia także definicję ogólną określoną w art. 15 ust. 1 CIT. Za koszty tego rodzaju w praktyce skarbowej (zob., np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1.02.2023 r., 0114-KDIP2-1.4010.257.2022.1.MR1) uznaje się:

„wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. (...) W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...)

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób”.

Cel poniesienia kosztu będącego przedmiotem wniosku odpowiada celom określonym w przepisie (również prezentowanym w praktyce skarbowej). Przede wszystkim służy on zabezpieczeniu źródła przychodów – poprzez zagwarantowanie możliwości zarządzania spółką przez szeroki krąg osób posiadających wymaganą wiedzę i doświadczenie. Wynagrodzenie tych osób za wykonywanie obowiązków wynikających z obowiązku prawnego (określonego w umowie spółki i prawie handlowym) jest naturalną cechą obrotu gospodarczego. Prawidłowe zarządzanie spółką ma na celu zarówno dbałość o bazę materialną służącą prowadzeniu działalności, ale także zdobywanie rynków, weryfikację sposobu realizacji umów oraz wykonywanie obowiązków prawnych związanych z prowadzeniem działalności. Istnieje również związek kosztu z prowadzoną działalnością gospodarczą (czynności zarządcze będą dotyczyć działalności gospodarczej podatnika oraz wynikających z nich obowiązków prawnych). Dzięki zobowiązaniu do prowadzenia spraw i wynagradzaniu wspólników Spółka może oczekiwać stałego, profesjonalnego zaangażowania tych osób w proces zarządzania, co będzie skutkować m in. uzyskiwaniem przychodów podatkowych. Wystąpi też skutek w postaci zabezpieczenia źródła przychodów – poprzez rozwój i dbałość o pewność prowadzonej działalności gospodarczej. Spełnia to wymogi określone w art. 15 ust. 1 CIT. Ponadto wydatki opisywane we wniosku (wynagrodzenie z zarządzanie) będzie faktycznie ponoszone przez Wnioskodawcę (kosztem jego majątku). Wydatek będzie miał charakter rzeczywisty i definitywny. Koszty będą udokumentowane (również co do samego faktu płatności, zgody wspólników na wykonywanie czynności zarządczych i in.).

W świetle powyższych argumentów opisywane wydatki należy uznać za koszty uzyskania przychodów. Jest to pogląd zgodny z praktyką skarbową. W licznych interpretacjach dotyczących kosztów spółek osobowych (podatników CIT) wskazuje się, że do opisywanych kosztów nie miał zastosowania art. 15e CIT, a koszt jest kosztem podatkowym wobec spełnienia ogólnych warunków wynikających z art. 15 ust. 1 CIT (np. pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29.03.2022 r., 0111-KDIB2-1.4010.454.2021.2.MK).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy wskazać, że 1 stycznia 2022 r. art. 15e updop został uchylony w całości i od tego czasu jego zapisy nie obowiązują, więc, w związku z tym, że Państwa sprawa dotyczy zdarzenia przyszłego, nie będzie on rozważany w przedmiotowej sprawie.

Na mocy art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: updop):

przepisy ustawy mają również zastosowanie do:

spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika – w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty) – wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt, dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na liście, nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Ustawodawca przewidział dwa wyłączenia dotyczące wydatków na wspólników spółki z kosztów uzyskania przychodów.

W myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego.

Stosownie zaś do art. 16 ust. 1 pkt 38a updop:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Z powyższego przepisu wynika konieczność wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z jednym tylko wyjątkiem – wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Wskazać należy, że treść art. 16 ust. 1 pkt 38a updop skierowana jest do spółek wskazanych w przywołanym przepisie art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, w których funkcjonują organy wymienione w treści art. 16 ust. 1 pkt 38a updop.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Spółka posiada tylko czterech wspólników: jednego komplementariusza w postaci (…) oraz trzech komandytariuszy – osoby fizyczne.

Wspólnicy planują zmienić umowę spółki i dodać zapis, który przyznaje prawo do prowadzenia spraw Spółki zarówno komandytariuszom, jak i komplementariuszom z jednoczesnym zachowaniem zapisu o wypłacie wynagrodzenia za te czynności.

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconego wspólnikom (komplementariuszowi i komandytariuszowi) wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej.

Na podstawie art. 103 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 dalej: KSH):

W sprawach nieuregulowanych w zakresie dotyczącym spółki komandytowej stosuje się przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 39 § 1 KSH dotyczącym spółki jawnej:

Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Natomiast z art. 46 KSH wynika, że za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z powyższych przepisów wynika, że wspólnik spółki komandytowej nie może otrzymywać wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki. Jednakże należy zauważyć, że przepis art. 46 KSH ma charakter dyspozytywny, co wynika z treści art. 37 KSH:

§ 1. Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej.

§ 2. Umowa spółki nie może ograniczyć lub wyłączyć przepisów art. 38.

Co oznacza, że przepisy Rozdziału 3 mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej. Nie jest to więc przepis bezwzględnie obowiązujący.

W świetle powyższego spółka komandytowa może przyznać wynagrodzenia wspólnikom tylko, gdy umowa spółki to dopuszcza. Zgodnie z opisem Państwa sprawy zapis w umowie spółki o tym, że wspólnicy otrzymują wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki obowiązuje od momentu jej powstania.

Odnosząc się do przedmiotowej sprawy, należy wskazać, że nie będzie miał tutaj zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 updop, który mówi, że:

wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego;

– dotyczy on czynności jednostronnych, a wypłacanie przez Spółkę wspólnikom wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki taką czynnością nie jest.

Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy:

wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji;

uniemożliwia on więc uznanie za koszt uzyskania przychodów jakichkolwiek wydatków wypłacanych na rzecz członków wymienionych w tym przepisie organów – bez względu na tytuł, z jakiego są one wypłacane – za wyjątkiem wynagrodzeń z tytułu pełnionych funkcji (funkcji członka organu).

Przepisy updop i KSH nie zawierają definicji legalnej pojęcia „organu stanowiącego”. W praktyce przyjmuje się jednak, że pod tym pojęciem należy rozumieć organy władne podejmować decyzje w sprawach spółki lub innego podmiotu, w tym dotyczące ich funkcjonowania oraz powoływania i odwoływania ich organów wykonawczych. Komentowany przepis nie znajduje jednak zastosowania do spółek komandytowych.

Art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, odnosi się wyłącznie do członków organów nadzorczych lub stanowiących. Tymczasem spółki komandytowe są zaliczane do kategorii jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi – w przeciwieństwie do osób prawnych (np. takich jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością czy spółka akcyjna), czy niektórych jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, które posiadają jednak organy (np. walne zgromadzenie akcjonariuszy w spółce komandytowo–akcyjnej) – nie posiadają organów i działają przez osoby uprawnione do prowadzenia ich spraw.

W związku z tym, że przywołane przepisy art. 16 ust. 1 pkt 38 i art. 16 ust. 1 pkt 38a updop nie znajdą zastosowania w opisanym zdarzeniu przyszłym, dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia z tytułu prowadzenia spraw spółki decydujące znaczenie będzie miało spełnienie warunków ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jak wskazali Państwo, wynagrodzenie wypłacane wspólnikowi za prowadzenie spraw spółki jest kosztem poniesionym przez tę spółkę przede wszystkim w celu zabezpieczenia źródła przychodów poprzez zagwarantowanie możliwości zarządzania spółką przez szeroki krąg osób, które posiadają wymaganą wiedzę i doświadczenie.

A zatem należy wskazać, że gdy wynagrodzenie wypłacane wspólnikom, czyli komplementariuszowi i komandytariuszom zostało ustalone uchwałą wspólników podjętą na podstawie umowy spółki komandytowej, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t .j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).