Interpretacja indywidualna z dnia 13 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.67.2023.2.MŻ

W zakresie nie uznania Gwarancji w momencie jej pobrania wnoszonej przez klientów w związku z zawarciem umowy oraz braku powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie:

‒nie uznania Gwarancji w momencie jej pobrania, wnoszonej przez Państwa klientów w związku z zawarciem umowy ramowej z klauzulą „Take or Pay” w przypadku wniesienia jej w formie gotówkowej za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (pytanie oznaczone nr 1) – jest prawidłowe,

‒braku powstania obowiązku podatkowego w momencie wpłaty przez Klienta kwoty Gwarancji w formie gotówkowej (pytanie oznaczone nr 2) – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 6 lutego 2023 r., który dotyczy nie uznania pobranej Gwarancji wnoszonej przez Państwa klientów w związku z zawarciem umowy ramowej z klauzulą „Take or Pay” w przypadku wniesienia jej w formie gotówkowej za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz braku powstania obowiązku podatkowego w momencie otrzymania Gwarancji w formie gotówkowej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 marca 2023 r. (wpływ 3 kwietnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka A S.A. (dalej: Wnioskodawca, Spółka, A), jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na obsłudze (…) towarów objętych pozycją (…) w zakresie jego (…) (dalej: Usługa).

Mając na uwadze obecną sytuację (…) i związaną z nią konieczność precyzyjnego planowania pracy Spółki, w celu zapewnienia prawidłowej i sprawnej obsługi Towarów, A planuje świadczyć swoje Usługi w formule „Take or Pay”.

Z założenia klauzula ta będzie przyznawać klientowi Spółki wybór jednej z dwóch możliwych dróg postępowania. Może on:

1.dostarczyć określony Towar do obsługi (…) przez A („take”) albo,

2.nie dostarczając Towaru w ilości wskazanej tzw. B (dalej: B), uregulować należność za gotowość A do wykonania Usług, w wysokości określonej umową.

Z uwagi na charakter wykonywanych Usług, umowy z klauzulą „Take or Pay” (dalej: Umowa), będą zawierane z klientami, z którymi istnieje już długotrwała, ciągła współpraca lub w stosunku, co do których taka właśnie jest przewidywana.

Zgodnie z zapisami Umowy klient będzie zobowiązany do przedstawienia planu przeładunków z odpowiednim wyprzedzeniem i taka właśnie informacja będzie stanowić podstawę do ustalenia przez A B na dany rok kalendarzowy, półrocze lub kwartał.

Co istotne, A może wymagać od klienta zarówno dokonania przedpłaty na poczet świadczonych Usług (przyjmowane przedpłaty będą dokumentowane fakturami), jak i złożenia dodatkowej kaucji gwarancyjnej (dalej: Gwarancja), która przeznaczona będzie na zabezpieczenie ewentualnych przyszłych roszczeń a wynikających z następujących tytułów:

a)roszczenia odszkodowawcze,

b)niepewne na dzień zawarcia umowy lub udzielenia zlecenia przeładunkowego, co do rodzaju, faktu wystąpienia i wysokości, płatności za usługi związane z realizacją umowy (np. dodatkowe usługi sortowania, nieprzewidziane przy przyjmowaniu zlecenia),

c)roszczenia A wobec klienta z tytułu ewentualnego niezrealizowania B, niepewne na dzień zawarcia umowy co do faktu wystąpienia i wysokości roszczenia.

O ile zasady „Take or Pay”, tj. wysokość Gwarancji, forma wniesienia (zgodnie z Umową po uprzednim uzgodnieniu dozwolona będzie zarówno forma gotówka, gwarancja bankowa, jak i inne temu podobne), termin itd. będą ustalane indywidualnie pomiędzy A, a poszczególnymi klientami (stosownie do ich zapotrzebowania na Usługę), w stosunku do wszystkich podpisywanych Umów niezmienne pozostanie, że kwota stanowiąca Gwarancję będzie stanowić jedynie zabezpieczenie ewentualnych roszczeń A wobec klienta ze wskazanych wyżej tytułów.

Gwarancja nie będzie powiązana z płatnością dotyczącą jakiegokolwiek ze zleceń ani wykorzystywana do bieżących rozliczeń, w szczególności nie będzie stanowić zaliczki, zadatku lub przedpłaty za Usługi wykonywanie przez A.

Gwarancja będzie miała zatem charakter zabezpieczenia, a nie zaspokojenia roszczeń Spółki i to tylko ze wskazanych tytułów. A uprawnione będzie do skompensowania swoich roszczeń z Gwarancją dopiero po bezskutecznym upływie terminu wyznaczonego w skierowanym do klienta wezwaniu do zapłaty, bez konieczności uzyskania wyroku lub zgody sądu, na co klient wyrazi nieodwołalnie zgodę.

Gwarancja nie będzie oprocentowana, będzie miała formę nieredukcyjną (co oznacza, że będzie wymagała uzupełnienia w przypadku rozliczenia jej z roszczeniami A), a po zakończeniu trwania Umowy i po rozliczeniu wszelkich, ewentualnych wskazanych powyżej roszczeń A - będzie zwracana klientowi.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Gwarancja będzie zwracana zawsze po zakończeniu trwania umowy i po rozliczeniu wszelkich roszczeń wobec A - inne sytuacje nie są przewidywane.

Złożony wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, a zatem żadna kwota Gwarancji nie została jeszcze wniesiona ani tym bardziej zatrzymana. Gwarancja przeznaczona jest na zabezpieczenie kategorii roszczeń, które zostały wskazane w treści wniosku, a więc na zabezpieczenie ewentualnych przyszłych roszczeń A wynikających z następujących tytułów:

‒roszczenia odszkodowawcze,

‒niepewne na dzień zawarcia umowy lub udzielenia zlecenia przeładunkowego, co do rodzaju, faktu wystąpienia i wysokości, płatności za usługi związane z realizacją umowy (np. dodatkowe usługi sortowania, nieprzewidziane przy przyjmowaniu zlecenia),

‒roszczenia A wobec klienta z tytułu ewentualnego niezrealizowania B, niepewne na dzień zawarcia umowy co do faktu wystąpienia i wysokości roszczenia.

Do zatrzymania kwoty Gwarancji może zatem dojść w przyszłości, jeśli dojdzie do powstania roszczeń (roszczeń z jednej z wymienionych wyżej kategorii) A wobec klienta, który wniósł kwotę Gwarancji i pomimo wezwania go do zapłaty nie zaspokoił takiego roszczenia (nie dokonał zapłaty). W takiej sytuacji kwota Gwarancji (lub odpowiednia jej część) zostanie skompensowana z kwotą roszczenia niezaspokojonego przez klienta.

Gwarancja będzie pobierana, zgodnie z treścią wniosku, na zabezpieczenie ewentualnych przyszłych roszczeń A wynikających z następujących tytułów:

a)roszczenia odszkodowawcze (np. roszczenia o naprawę infrastruktury A uszkodzonej przez klienta),

b)niepewne na dzień zawarcia umowy lub udzielenia zlecenia przeładunkowego, co do rodzaju, faktu wystąpienia i wysokości, płatności za usługi związane z realizacją umowy (np. dodatkowe usługi sortowania, nieprzewidziane przy przyjmowaniu zlecenia)

c)roszczenia A wobec klienta z tytułu ewentualnego niezrealizowania B, niepewne na dzień zawarcia umowy, co do faktu wystąpienia wysokości roszczenia.

Wynagrodzenie kalkulowane jest na podstawie cennika załączonego do umowy. W pozostałym zakresie obowiązują stawki określone w ogólnym Regulaminie Współpracy z kontrahentami Spółki.

Obie kategorie wynagrodzeń ustalane są na takich samych zasadach, na przykład według stawki za tonę przeładowanego towaru. Jeśli zatem, przykładowo, klient zobowiązał się do B (B) w danym okresie w wielkości 100.000 ton, a stawka za jedną przeładowaną tonę wynosiłaby na przykład 10 złotych, to jeśli klient zleci faktycznie przeładunek 100.000 ton, to wynagrodzenie za tę usługę wyniesie łącznie 100.000 x 10 zł czyli 1.000.000 zł. Jeśli ilość ton przeładunku faktycznie zleconego przez klienta będzie niższa niż przykładowe (…) ton, to zarówno za tony towaru faktycznie przeładowane, jak i za tony towaru brakujące do wyznaczonego B klient zapłaci A według tej samej, przykładowej, stawki (…) za tonę.

Kwota Gwarancji ma stanowić zabezpieczenie ewentualnych roszczeń A z tytułów wskazanych we wniosku. Gwarancja ma zatem pełnić funkcję podobną do innych rodzajów zabezpieczeń (np. gwarancji bankowej czy dobrowolnego poddania się egzekucji z aktu notarialnego), lecz być łatwiejsza w zastosowaniu dla A niż te inne wspomniane środki. Kwota Gwarancji nie jest więc zaliczana na poczet żadnego wynagrodzenia A. Dopiero w sytuacji nieprawidłowego wykonywania umowy przez kontrahenta, kiedy to po skierowaniu wezwania do zapłaty nie spełni on roszeń A o zapłatę (z tytułów wymienionych we wniosku), A wykorzysta kwotę Gwarancji do pokrycia swoich roszczeń pieniężnych wobec klienta (czyli zatrzyma odpowiednią kwotę Gwarancji).

Pytania

1. Czy Gwarancja wnoszona przez klientów Spółki w związku z zawarciem umowy ramowej z klauzulą „Take or Pay”, w przypadku wniesienia jej w formie gotówkowej, będzie stanowić czynność podlegającą VAT, która powinna zostać udokumentowana fakturą VAT?

2. Czy Gwarancja, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego, w przypadku wniesienia jej w formie gotówkowej, będzie mogła zostać uznana za przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę lub jakąkolwiek inną płatność w rozumieniu art. 19a ust. 8 uVAT, a w konsekwencji na tej podstawie powinna ona podlegać opodatkowaniu VAT z chwilą jej wpłaty?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

W Państwa ocenie, Gwarancja zabezpieczenia należytego wykonania kontraktu, wnoszona przez kontrahentów A w formie gotówkowej, na warunkach określonych w opisie sprawy, nie spełnia definicji wpłat, z którymi uVAT wiąże się obowiązek podatkowy.

Gwarancja wnoszona w gotówce na zabezpieczenie wskazanych wyżej kategorii roszczeń z tytułu niewywiązania się lub nienależytego wywiązania się ze zobowiązań klienta wobec A, na warunkach określonych w opisie sprawy, nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 uVAT, i tym samym nie podlega opodatkowaniu. W konsekwencji powyższego nie będą Państwo zobowiązani do wystawienia faktur VAT dokumentujących przyjęcie Gwarancji w formie gotówkowej.

Ad 2

Wnoszone w formie gotówkowej Gwarancje nie mogą być również traktowane jako przedpłaty, zaliczki, zadatki, raty, itp. (czyli nie będą podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 19a ust. 8uVAT, z chwilą ich otrzymania), gdyż nie będą dokonywane na ściśle i jednoznacznie wskazane przyszłe Usługi, określone co do ilości, ceny i terminów świadczenia.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: uVAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Na podstawie art. 7 ust. 1 uVAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ww. art. 7.

Świadczenie to jest rozumiane jako wykonywanie określonych czynności bądź powstrzymanie się od ich wykonywania, ewentualnie tolerowanie określonego stanu. Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Niewątpliwie Gwarancja złożona w formie gotówkowej Spółce na podstawie zapisów Umowy, w żadnym przypadku nie będzie mogła zostać uznana za wynagrodzenie za dostawę towarów, gdyż w ramach tej transakcji (zapłaty za niewywiązanie się ze zobowiązania umownego) nie dochodzi w ogóle do wydania towarów klientowi (brak przeniesienia prawa do rozporządzania jakimkolwiek towarem).

We wskazanym stanie faktycznym, niezbędne będzie uwzględnianie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), dotyczącego przesłanek, które w określonym stanie faktycznym determinują zaistnienie świadczenia usług. W orzecznictwie TSUE, (a za nim również polskich sądów administracyjnych) podkreśla się, że z podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT usługą będziemy mieli do czynienia, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

‒świadczenie określonej (możliwej do zdefiniowania) usługi - czyli konkretnego, zindywidualizowanego świadczenia, które nie stanowi dostawy towarów,

‒świadczenie tej usługi odpłatnie na rzecz konkretnego, indywidualnie określonego, beneficjenta usługi,

‒istnienie bezpośredniego związku między świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem,

‒świadczenie wynikające ze stosunku prawnego łączącego strony,

‒wzajemność (ekwiwalentność) świadczeń.

Jedną z istotnych przesłanek uznania, iż mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu uVAT, wielokrotnie podkreślanym w orzecznictwie TSUE, jest zatem istnienie bezpośredniego związku między wzajemnymi świadczeniami stron transakcji, który przejawia się tym, że uiszczane kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną (możliwą do określenia) usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego.

Pogląd taki został w szczególności wyrażony w wyrokach TSUE wydanych w następujących sprawach: C-102/86 Apple and Pear, C-16/93 Tolsma, C-174/00 Kennemer Golf, C-210/04 FCE, C-277/05 Societe thermale.

Innymi słowy, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu na podstawie uVAT, musiałby zaistnieć bezpośredni związek, o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowiłyby rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę, świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodziłoby do wymiany świadczeń wzajemnych - otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia/dostarczenia towaru.

W niniejszej sprawie Gwarancja będzie wnoszona w formie gotówkowej co do zasady do dnia podpisania umowy ramowej (a jedynie w razie konieczności, tj. w przypadku rozliczenia Gwarancji z roszczeniami A - będzie wymagała uzupełnienia). Tym samym Gwarancja wnoszona w ramach klauzuli „Take or Pay”, będzie stanowić dla A jedynie zabezpieczenie na poczet:

a)roszczeń odszkodowawczych,

b)niepewnych na dzień zawarcia umowy lub udzielenia zlecenia przeładunkowego, co do rodzaju, faktu wystąpienia i wysokości, płatności za usługi związane z realizacją umowy (np. dodatkowe usługi sortowania, nieprzewidziane przy przyjmowaniu zlecenia),

c)roszczeń A wobec klienta z tytułu ewentualnego niezrealizowania B, niepewne na dzień zawarcia umowy co do faktu wystąpienia i wysokości roszczenia.

Zdarzenia powyższe nie są zdefiniowane w zakresie ich rzeczywistego wystąpienia, jak również co do rodzaju i wysokości zobowiązania. Wpłata Gwarancji w formie gotówkowej nie spowoduje po stronie Spółki podjęcia żadnej dodatkowej czynności na rzecz klienta (tj. brak dodatkowego działania, powstrzymania się od działania ani też tolerowania określonych stanów). Z kolei odbiorca nie będzie konsumentem jakiejkolwiek dodatkowej czynności ze strony Spółki.

Co podkreślano już w opisie sprawy, Gwarancja przeznaczona będzie wyłącznie na pokrycie określonych kategorii roszczeń A, które mogą w przyszłości powstać w przypadku nienależytego wykonywania przez klienta Umowy lub jej niewykonywania, w pozostałych przypadkach Spółka nie będzie uprawniona do skompensowania z nią swoich roszczeń, a sama Gwarancja po zakończeniu trwania Umowy zostanie zwrócona klientowi. Płatność za zlecone w ramach Umowy do realizacji Usługi będzie w określonych okolicznościach wymagała odrębnej przedpłaty, która z kolei będzie jednoznacznie powiązana z Usługą.

Co z powyższego wynika, Gwarancja będzie świadczeniem zwrotnym, niepowiązanym bezpośrednio z obowiązkiem zapłaty za dane usługi ani towary. Tym samym z uwagi na brak ekwiwalentności czy odpłatności świadczeń (jej celem będzie jedynie zabezpieczenie, a nie zaspokojenie roszczeń Spółki), Państwa zdaniem jej wniesienie powinno mieć neutralny podatkowo charakter.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedmiotowa Gwarancja, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, nie powinna być dokumentowana za pomocą faktury VAT. Powyższe wynika, Państwa zdaniem z tego, że przypadki, w których powstaje obowiązek wystawienia faktury określa art. 106b uVAT, a w przypadku rozliczenia klauzuli „Take or Pay” nie zachodzi żadne ze zdarzeń wymagających wystawienia faktury, w szczególności nie jest to dostawa towarów ani świadczenie usług, o których mowa w art. 106b pkt 1.

Podobnie wskazywał DIS w Warszawie w piśmie z 14 maja 2015 r. sygn. IPPP3/4512-164/15-2/RD.

Ad 2

Równocześnie, z ostrożności podatkowej, z uwagi na termin w jakim ma być uiszczana Gwarancja (tzn. najpóźniej w dniu podpisania umowy ramowej), należałoby rozważyć, czy Gwarancja ta spełnia przesłanki uznania jej za przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę lub temu podobną płatność. Jak bowiem stanowi art. 19a ust. 8 uVAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty (w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Ustawodawca nie zamieścił w treści uVAT definicji zaliczki, przedpłaty, raty ani zadatku. Zgodnie więc ze Słownikiem języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa - www.sjp.pwn.pl) zarówno zaliczka, jak i zadatek to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Rata to część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Stosownie do powyższego, każda ze wskazanych wyżej form płatności jest rozumiana jako zapłata na poczet przyszłej należności, co oznacza, że musi być powiązana z konkretną transakcją.

Aby zatem uznać wpłacaną kwotę za zaliczkę/przedpłatę/ratę/zadatek na poczet przyszłych dostaw towarów lub świadczenia usług, istotne jest aby przyszłe świadczenie było jasno określone w sposób umożliwiający jego identyfikację, a strony świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki/przedpłaty/raty/zadatku, nie miały woli dokonywania jego zmian w przyszłości.

Na podstawie orzecznictwa sądów administracyjnych, TSUE, jak również wydanych przez organy podatkowe interpretacji, ugruntowało się stanowisko, które jednolicie wskazuje, że aby zapłatę na poczet dostaw towarów/świadczeń uznać za zaliczkę/przedpłatę/ratę/ zadatek w rozumieniu art. 19a ust. 8 uVAT, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

‒zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe dostawy powinny być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny pozwalający na jego identyfikację w oparciu o indywidualne cechy danego towaru,

‒konkretyzacja przyszłej dostawy towaru powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad jego opodatkowania w sposób pozwalający na określenie miejsca dostawy i stawki opodatkowania,

‒w momencie dokonania zaliczki strony nie powinny mieć intencji zmiany dostawy towarów.

(Stanowisko takie wyraził DIS w Łodzi w piśmie z 4 czerwca 2014 r., sygn. IPTPP2/443-193/14-4/JS).

Analiza stanowiska organów podatkowych odnosząca się do cech jakie winna posiadać zaliczka w rozumieniu uVAT, pozwala na sformułowanie tezy, że wpłaty otrzymane przed dostawą towarów/świadczeniem usług spowodują powstanie obowiązku podatkowego w VAT jedynie w sytuacji, w której płatność może być powiązana bezpośrednio z określoną dostawą towarów lub usług, tj. gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego (tzn. przyszłej dostawy) zostaną szczegółowo oraz niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym.

Warunku tego nie będzie spełniała zaś kwota wpłacona przez kontrahenta w momencie, gdy nie zostało złożone konkretne zamówienie na Usługę (tak: NSA w wyroku z 28 lipca 2009 r. sygn. akt I FSK 932/08).

Jak stwierdził DKIS w piśmie z 20 października 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.574.2022.2.IK: „zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszystkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca sprecyzowanej jeszcze czynności opodatkowanej”.

Powyższe oznacza, że wpłata podlega opodatkowaniu VAT tylko wówczas, gdy stanowi część ceny za mające nastąpić w przyszłości skonkretyzowane dostawy towarów/świadczenia usług. Oznacza to również, że VAT należny wystąpi tylko wówczas, kiedy w umowie lub w innych dokumentach (np. zamówieniu) zostanie wyraźnie skonkretyzowane, jakich przyszłych dostaw towarów/świadczenia usług wpłata ma dotyczyć, co umożliwi wystawienie faktury, dokumentującej zaliczkę/przedpłatę/ratę/zadatek itp., ustalenie podstawy opodatkowania jak również wysokości stawki podatkowej.

W niniejszej sprawie żadna z wyżej wymienionych sytuacji nie wystąpi - w momencie otrzymania przez Spółkę Gwarancji w formie gotówkowej, będącej przedmiotem niniejszego wniosku, nie są znane okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia i opodatkowania zdarzenia podatkowego. W dniu wniesienia Gwarancji przez klienta żadne z potencjalnych roszczeń, które Gwarancja ta zabezpiecza nie tylko nie będzie jeszcze istnieć, lecz nawet nie będzie można stwierdzić, czy kiedykolwiek takie roszczenie powstanie, a jeśli tak, to jaka będzie jego wysokość. W tym momencie nieznana będzie bowiem między innymi wielkość przeładunków faktycznie zleconych Spółce przez klienta, a zatem nie będzie można ustalić, czy klient wykona swoje zobowiązania z tytułu B, czy też nie. Na chwilę wniesienia Gwarancji nie będzie można też ustalić, czy i w jakiej wysokości powstaną jakiekolwiek roszczenia odszkodowawcze Spółki wobec klienta z tytułu realizacji umowy. To wszystko sprawia, że wniesionej Gwarancji nie będzie można utożsamiać z przedpłatą, zaliczką, zadatkiem, czy ratą i z tego powodu wpłata przez klienta kwoty Gwarancji nie będzie powodowała powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Podobnie wskazywał DKIS w piśmie z 2 listopada 2020 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.475.2020.1.PJ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

‒nie uznania Gwarancji w momencie jej pobrania, wnoszonej przez Państwa klientów w związku z zawarciem umowy ramowej z klauzulą „Take or Pay” w przypadku wniesienia jej w formie gotówkowej za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (pytanie oznaczone nr 1) – jest prawidłowe,

‒braku powstania obowiązku podatkowego w momencie wpłaty przez Klienta kwoty Gwarancji w formie gotówkowej (pytanie oznaczone nr 2) – jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Natomiast kwestia dotycząca uznania Gwarnacji za ewentualne wynagrodzenie w sytuacji ziszczenia się któregokolwiek z warunków uprawniających do zabezpieczenia Państwa roszczeń z kwoty wpłaconej Gwarnacji, która nie dotyczyła pytania ani Państwa stanowisko nie została – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozstrzygnięta w przedmiotowej interpretacji.

Organ zauważa, że obecny publikator:

‒ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług to: (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.