Interpretacja indywidualna z dnia 13 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.92.2023.2.JM

Z tytułu udziału w Zajęciach częściowo sfinansowanych przez Wnioskodawcę oraz częściowo sfinansowanych przez pracowników w ramach wydarzeń integracyjnych, wydarzeń sportowo-integracyjnych oraz wydarzeń kulturalno-integracyjnych pracownicy nie będą uzyskiwali przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek pobrania i przekazania podatku dochodowego od osób fizycznych, w przypadku gdy część kosztów organizacji Zajęć będzie ponoszona przez pracowników.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracowników w wydarzeniach integracyjnych, wydarzeniach sportowo-integracyjnych oraz wydarzeniach kulturalno-integracyjnych. Uzupełnili go Państwo – na wezwanie – pismem z 31 marca 2023 r. (data wpływu 4 kwietnia 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…)

Wnioskodawca (…) zatrudnia pracowników posiadających kwalifikacje w dziedzinach m.in. ekonomii, finansów, statystyki, systemu finansowego, systemu płatniczego, zarządzania rezerwami dewizowymi, informatyki oraz prawa. Struktura organizacyjna (…) obejmuje Centralę, na którą składają się (…). Rozległa struktura organizacyjna oraz złożoność i różnorodność wykonywanych funkcji powoduje, że jako pracodawca (…) podejmuje działania nakierowane na zapewnienie współpracy pomiędzy jego jednostkami organizacyjnymi oraz komunikacji wśród załogi. Jedną z form działań w tym zakresie jest tworzenie warunków do integracji pracowników poprzez aktywność sportową oraz kulturalną. Ponadto, w oparciu o wypracowane doświadczenia własne oraz innych pracodawców, (…) uznaje, że aktywność i rywalizacja sportowa oraz aktywność kulturalna nie tylko sprzyja nawiązywaniu dobrych relacji między pracownikami, ale jednocześnie obniża ryzyko chorób zawodowych, zmniejsza stres, ogranicza ryzyko wypalenia zawodowego, wyzwala kreatywność, co powinno przyczyniać się do lepszej wydajności w pracy.

W wymiarze praktycznym realizacja postawionych celów odbywa się m.in. poprzez oferowanie pracownikom (…) możliwości korzystania z szerokiej oferty inicjatyw z obszaru działalności sportowej i kulturalnej (działalność sekcji sportowych i kulturalnych).

Zasady działalności sportowej i kulturalnej w (…) uregulowane zostały w wewnętrznych przepisach. Wewnętrzne przepisy określają m.in. formy, w jakich działalność ta może się odbywać oraz zasady uczestnictwa w poszczególnych rodzajach aktywności (dyscyplinach sportu i dziedzinach kultury). Aktywność we wspomnianym obszarze prowadzona jest w ogólnodostępnych sekcjach sportowych i kulturalnych (dalej łącznie „Sekcje”) oraz odbywa się m.in. poprzez organizację treningów sportowych w ramach sekcji sportowych (dalej „Zajęcia sportowe”) oraz spotkań członków sekcji kulturalnych (dalej „Zajęcia kulturalne”) (Zajęcia sportowe i Zajęcia kulturalne dalej łącznie jako „Zajęcia”).

Obecnie Zajęcia są dostępne nieodpłatnie dla wszystkich pracowników, którzy zgłoszą chęć uczestnictwa (wymagane jest wyłącznie złożenie oświadczenia pracownika o przystąpieniu do danej Sekcji). Uczestnictwo w Zajęciach odbywa się na podstawie kryterium kolejności zgłoszeń (kryterium to nie dotyczy uczestnictwa w Zajęciach sportowych grupowych m.in. w piłkę nożną, siatkówkę oraz Zajęć kulturalnych). Zajęcia organizowane są w ramach współpracy Departamentu Kadr oraz przedstawicieli Sekcji. Organizacja ta obejmuje załatwienie spraw formalnych związanych z zapewnieniem koniecznej infrastruktury do prowadzenia Zajęć (rezerwacje/wynajmem kortów/hal sportowych/boisk/innych obiektów), w wybranych przypadkach zapewnienie opieki trenerskiej, uzgodnienie harmonogramów uczestnictwa w Zajęciach (dotyczy Zajęć sportowych z ograniczoną liczbą miejsc), bądź organizacji grupy osób chętnych do udziału we wspólnym uprawianiu sportu z wykorzystaniem przestrzeni publicznej. Inicjatywę utworzenia nowej Sekcji podejmują pracownicy. Jednocześnie należy podkreślić, że organizacja Zajęć sportowych lub Zajęć kulturalnych odbywa się z wykorzystaniem infrastruktury:

‒wynajmowanej od podmiotów trzecich (np. hale sportowe, korty, boiska);

‒własnej (pomieszczenia udostępnione na terenie …);

‒ogólnodostępnej bezpłatnej (otwarte stadiony, parki, boiska do gry w pétanque).

Realizacja przedstawionych powyżej celów wiąże się z koniecznością ponoszenia wydatków związanych z nabyciem od podmiotów trzecich usług na potrzeby organizacji Zajęć (dalej „Wydatki”). Wydatki dotyczą w szczególności nabycia:

‒usług związanych z zapewnieniem infrastruktury sportowej na potrzeby organizacji Zajęć sportowych wynajem hal sportowych, kortów, boisk;

‒usług trenerów;

‒sprzętu na potrzeby Zajęć (Sekcji).

Przedstawiony katalog Wydatków ma wyłącznie przykładowy charakter. Nie wyklucza się również poniesienia w przyszłości innych. Wydatki finansowane są obecnie w całości z budżetu środków obrotowych, corocznie zatwierdzanego przez Zarząd (…).

Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić stopnia skorzystania przez pracowników z Zajęć na tyle precyzyjnie, aby możliwe było skonkretyzowanie i zindywidualizowanie wartości otrzymanych świadczeń w odniesieniu do poszczególnych pracowników na gruncie przepisów ustawy o PIT. Jakkolwiek Wnioskodawca prowadzi ewidencje pracowników, którzy zadeklarowali uczestnictwo w Zajęciach (w oparciu o pisemne/elektroniczne deklaracje uczestnictwa oraz, w niektórych przypadkach, harmonogramy udziału w Zajęciach sportowych), Wnioskodawca nie posiada precyzyjnych informacji, pozwalających na ustalenie, czy wszystkie osoby, które deklarowały udział w Zajęciach rzeczywiście to robią, a jeżeli tak, to jak często i w jakim wymiarze czasowym.

Biorąc pod uwagę powyższe, udział pracowników w Zajęciach nie skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu na gruncie ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm., dalej ustawa o PIT), a tym samym na (…) nie spoczywają obowiązki płatnika PIT w tym zakresie. Potwierdza to otrzymana przez (…) interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 lutego 2018 r. sygn. 0114-KDIP3-2.4011.11.2018.1.KW1.

Aktualnie Wnioskodawca rozważa wprowadzenie mechanizmu ponoszenia przez pracowników części Wydatków. W związku z tym, że koszty organizacji poszczególnych Zajęć różnią się w zależności od ich rodzaju, wysokość kwoty ponoszonej przez pracowników uczestniczących w Zajęciach będzie ustalana odrębnie dla każdej Sekcji, w oparciu o wydatki poniesione w związku z organizacją Zajęć w ramach danej Sekcji za poprzedzający rok. Możliwość korzystania z Zajęć będzie uzależniona zatem od złożenia oświadczenia pracownika o przystąpieniu do danej Sekcji oraz uiszczenia określonej kwoty na rzecz Wnioskodawcy.

Po wprowadzenia ww. mechanizmu częściowego pokrywania przez pracowników Wydatków związanych z organizacją Zajęć, Wnioskodawca – tak jak to ma miejsce obecnie – nie będzie posiadał wiedzy, czy wszyscy pracownicy, którzy zgłosili chęć udziału i dokonali stosownej opłaty, rzeczywiście w Zajęciach biorą udział (a jeżeli tak, to jak często, w jakim wymiarze czasowym i czy korzystają z usług trenera). Wnioskodawca nie kontroluje postępów i wyników sportowych poszczególnych uczestników Zajęć. W Państwa interesie jest przede wszystkim udział pracowników w Zajęciach, co zapewni ich integracyjny i prozdrowotny efekt, istotny dla Państwa.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca posiada wiedzę na temat kosztów organizacji poszczególnych Zajęć sportowych i Zajęć kulturalnych. Nie wszystkie Zajęcia sportowe i Zajęcia kulturalne wymagają korzystania z usług zewnętrznych podmiotów, choć z reguły tak jest. W tych przypadkach gdy jest lub będzie to niezbędne, dla potrzeb organizacji Zajęć sportowych i Zajęć kulturalnych (…) będzie posiadał umowy z usługodawcami.

Wnioskodawca nie będzie w żaden sposób ograniczał pracownikom możliwość korzystania z Zajęć. Jedynymi ograniczeniami będą okoliczności natury obiektywnej, takie jak np. pojemność pomieszczeń/infrastruktury, liczba zarezerwowanych godzin treningów w danym okresie czasu. Nie będą Państwo wyznaczali z jakich Zajęć sportowych i Zajęć kulturalnych dane grupy pracowników mogą skorzystać.

Wysokość kwoty ponoszonej przez pracowników uczestniczących w Zajęciach będzie ustalana odrębnie dla każdej Sekcji, w oparciu o wydatki poniesione w związku z organizacją Zajęć w ramach danej Sekcji za poprzedzający rok. Kwota Wydatków będzie dzielona przez liczbę pracowników, którzy zgłosili chęć udziału w danej Sekcji (złożyli oświadczenie o przystąpieniu do Sekcji) w danym okresie. Określona część (np.: 50%, 25%, 30%) tak obliczonej kwoty będzie stanowiła opłatę ponoszoną przez pracownika.

Wniosek nie posługuje się pojęciami: „wydarzenie integracyjne”, „wydarzenia sportowo-integracyjne”, „wydarzenia kulturalno-integracyjne”. Przepisy podatkowe będące przedmiotem Wniosku również nie zawierają definicji tych zwrotów. Przyjmując ich literalne i potoczne rozumienie, Zajęcia sportowe i Zajęcia kulturalne (w rozumieniu tych pojęć zdefiniowanym we Wniosku), razem określane mianem Zajęć (por. str. 3 Wniosku), są wydarzeniami integracyjnymi, wydarzeniami sportowo-integracyjnymi oraz wydarzeniami kulturalno-integracyjnymi.

Pytanie

Czy pracownicy uczestniczący w Zajęciach będą uzyskiwali przychód na gruncie ustawy o PIT, a tym samym, czy na Wnioskodawcy będą spoczywały obowiązki płatnika PIT w tym zakresie, w przypadku gdy część kosztów organizacji Zajęć będzie ponoszona przez pracowników?

Państwa stanowisko w sprawie

W przypadku gdy część kosztów organizacji Zajęć będzie ponoszona przez pracowników, pracownicy uczestniczący w Zajęciach nie będą uzyskiwali przychodu na gruncie ustawy o PIT, a tym samym na Wnioskodawcy nie będą spoczywały obowiązki płatnika PIT w tym zakresie.

Uzasadnienie Państwa stanowiska

Definicja przychodów zawarta jest w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym „Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.” .

Katalog źródeł przychodów określony został w art. 10 ustawy o PIT. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, źródłem przychodu jest stosunek pracy.

Jak stanowi natomiast art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, „za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. ”

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów, w myśl art. 12 ust. 2 ustawy o PIT, „ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców — jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy. ”

Ponadto, na mocy art. 12 ust. 3 ustawy o PIT,„wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b”.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ustawy o PIT, „wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia o- według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.”

Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o PIT, „jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.”

W myśl art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, „Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.”

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” — w kontekście świadczeń pracowniczych — była przedmiotem analizy TK, który w wyroku z 8 lipca 2014 r. o sygn. akt K 7/13, stwierdził, że „(... ) przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii «innych nieodpłatnych świadczeń» jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.”.

I tak, zgodnie z uzasadnieniem cytowanego powyżej wyroku TK, należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które jednocześnie (łącznie) spełniają następujące kryteria:

a)po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

b)po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

c)po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W powołanym wyroku TK zwrócił również uwagę, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia — w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych — są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”, co ma wskazywać na bezwzględnie — w odniesieniu do tego rodzaju przychodu — wymagany realny charakter świadczenia. W odniesieniu do pieniędzy (wartości pieniężnych) owo skonkretyzowanie i przypisanie ich jako przychodu będącego podstawą opodatkowania jest możliwe bez elementu realnego, tj. wydania sumy podatnikowi. Natomiast w odniesieniu do świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika, nie uzyskuje on przychodu. Tym bardziej, że bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości.

W ocenie TK, obiektywne kryterium — wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) w związku z udziałem w spotkaniu integracyjnym (zagadnienie analizowane przez TK w cytowanym wyroku), nie jest spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie można bowiem przypuszczać, że gdyby pracodawca nie organizował spotkań integracyjnych pracownicy organizowaliby je we własnym zakresie. Ponadto, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu, nie występuje bowiem zdarzenie, z którym ustawa o PIT wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, że bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym, czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Jakkolwiek powyżej przywołany wyrok TK odnosi się bezpośrednio do „innych nieodpłatnych świadczeń”, zaprezentowana tam wykładnia ma zastosowanie również do świadczeń częściowo odpłatnych, o których mowa w art. 11 ust. 2b ustawy o PIT, co potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych. Tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 maja 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.172.2020.1.JM.

Otrzymana przez (…) interpretacja indywidualna, wydana 23 lutego 2018 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.11.2018.1.KW1, potwierdza, że całkowicie nieodpłatny udział pracowników w Zajęciach nie skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu na gruncie ustawy o PIT, a tym samym na Państwie nie spoczywają obowiązki płatnika PIT w tym zakresie.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podzielił argumentację (…), zgodnie z którą w zaistniałym stanie faktycznym nie są spełnione drugie i trzecie ze wskazanych przez TK kryteriów umożliwiających przypisanie przychodu pracownikowi, tj.:

1)(…) zapewnia pracownikom możliwość udziału w Zajęciach przede wszystkim ze względu na własne korzyści wynikające z integracji załogi oraz właściwej kondycji psychofizycznej pracowników;

2)w przypadku Zajęć nie jest możliwe skonkretyzowanie i indywidualne przypisanie świadczeń otrzymanych przez pracowników.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się również z Państwa stanowiskiem, że świadczenia uzyskiwane przez pracowników w związku z udziałem w Zajęciach nie przynoszą pracownikom korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musieliby ponieść.

Uważacie Państwo, że ponoszenie przez pracowników części Wydatków związanych z organizacją Zajęć nie spowoduje powstania przychodu po stronie pracowników, w części finansowanej przez Wnioskodawcę, ponieważ:

1)(…) będzie nadal zapewniał pracownikom możliwość udziału w Zajęciach przede wszystkim ze względu na własne korzyści wynikające z integracji załogi oraz właściwej kondycji psychofizycznej pracowników;

2)nadal też nie będzie możliwe skonkretyzowanie i indywidualne przypisanie świadczeń otrzymanych przez pracowników; przy czym pragniecie Państwo podkreślić, że brak możliwości określenia kosztów organizacji Zajęć odrębnie dla każdego uczestnika oznacza, że suma wszystkich kwot wpłacanych przez pracowników tytułem pokrycia przez nich części Wydatków zostanie łącznie odniesiona do całkowitych kosztów związanych z organizacją Zajęć; innymi słowy, każdy uczestnik Zajęć będzie zobowiązany do uiszczenia takiej samej kwoty niezależnie od tego, czy i ile faktycznie będzie korzystał z Zajęć;

3)nie można również uznać, że możliwość udziału w Zajęciach, których koszty organizacji są w mniejszej części ponoszone przez pracowników, przyniesie uczestnikom Zajęć korzyść w postaci powiększenia ich aktywów lub uniknięcia przez nich wydatku, który musieliby ponieść; nie można bowiem z całkowitą pewnością zakładać, że gdyby Wnioskodawca nie finansował w przeważającej części kosztów organizacji Zajęć, to ich uczestnicy wydaliby własne środki finansowe na udział w Zajęciach, które mają wysoce pracowniczy i integracyjny charakter.

Podsumowując, pragniecie Państwo podkreślić, że cel i charakter świadczenia polegającego na umożliwieniu pracownikom udziału w Zajęciach będzie taki sam zarówno w sytuacji jego całkowitej nieodpłatności, jak i w sytuacji ponoszenia pracowników częściowej odpłatności.

Biorąc pod uwagę powyższe uważacie Państwo, że w związku z udziałem pracowników w Zajęciach, w przypadku gdy część kosztów organizacji Zajęć będzie ponoszona przez pracowników, osoby te nie będą uzyskiwały przychodów na gruncie ustawy o PIT w wysokości różnicy pomiędzy wartością świadczeń a odpłatnością ponoszoną przez pracowników, a tym samym na Wnioskodawcy nie będą spoczywały obowiązki płatnika PIT w tym zakresie.

Ocena stanowiska

Stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 cyt. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Na mocy art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Wobec niezdefiniowania w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „nieodpłatne świadczenie”, zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle art. 12 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Art. 12 ust. 3 omawianej ustawy stanowi, że:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy rozumiane są przez ustawodawcę szeroko. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z kolei, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Z treści wniosku wynika, że rozległa struktura organizacyjna oraz złożoność i różnorodność wykonywanych funkcji powoduje, że jako pracodawca (…) podejmuje działania w zakresie tworzenia warunków do integracji pracowników poprzez aktywność sportową oraz kulturalną. W wymiarze praktycznym realizacja postawionych celów odbywa się m.in. poprzez oferowanie pracownikom (…) możliwości korzystania z szerokiej oferty inicjatyw z obszaru działalności sportowej i kulturalnej (działalność sekcji sportowych i kulturalnych). Zajęcia są dostępne nieodpłatnie dla wszystkich pracowników, którzy zgłoszą chęć uczestnictwa na podstawie złożonego przez nich oświadczenia. (…) rozważa wprowadzenie mechanizmu ponoszenia przez pracowników części Wydatków. Organizacja Zajęć sportowych lub Zajęć kulturalnych odbywa się z wykorzystaniem infrastruktury wynajmowanej od podmiotów trzecich (np. hale sportowe, korty, boiska), własnej (pomieszczenia udostępnione na terenie (…)), ogólnodostępnej bezpłatnej (otwarte stadiony, parki, boiska do gry w pétanque). Realizacja przedstawionych powyżej celów wiąże się z koniecznością ponoszenia wydatków związanych z nabyciem od podmiotów trzecich usług na potrzeby organizacji Zajęć (dalej „Wydatki”). Wydatki dotyczą w szczególności nabycia usług związanych z zapewnieniem infrastruktury sportowej na potrzeby organizacji Zajęć sportowych wynajem hal sportowych, kortów, boisk, usług trenerów, sprzętu na potrzeby Zajęć (Sekcji). Wydatki finansowane są obecnie w całości z budżetu środków obrotowych, corocznie zatwierdzanego przez Zarząd (…). (…) nie będzie posiadał wiedzy, czy wszyscy pracownicy, którzy zgłosili chęć udziału i dokonali stosownej opłaty, rzeczywiście w Zajęciach biorą udział (a jeżeli tak, to jak często, w jakim wymiarze czasowym i czy korzystają z usług trenera). Zajęcia sportowe i Zajęcia kulturalne razem określane mianem Zajęć, są wydarzeniami integracyjnymi, wydarzeniami sportowo-integracyjnymi oraz wydarzeniami kulturalno-integracyjnymi.

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii „nieodpłatnego świadczenia”, zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny ustalił, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Trybunał Konstytucyjny wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

a)zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

b)zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

c)stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, czy szkoleniach choćby organizowanych poza miejscem pracy. W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w integracji dobrowolnie, to po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w Zajęciach w ramach wydarzeń integracyjnych, wydarzeń sportowo-integracyjnych oraz wydarzeń kulturalno-integracyjnych, zaoferowanym pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez te osoby, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich uprawnionych przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W związku z powyższym, stwierdzam, że udział pracowników w Zajęciach w ramach wydarzeń integracyjnych, wydarzeń sportowo-integracyjnych oraz wydarzeń kulturalno-integracyjnych, opłaconym częściowo z Państwa środków obrotowych, mającym na celu integrację pracowników, nawiązanie dobrych relacji między pracownikami, obniżenie ryzyka chorób zawodowych, zmniejszenie stresu, ograniczenie ryzyka wypalenia zawodowego, wyzwolenie kreatywności, lepszą wydajność pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tytułu udziału w Zajęciach częściowo sfinansowanych przez Wnioskodawcę oraz częściowo sfinansowanych przez pracowników w ramach wydarzeń integracyjnych, wydarzeń sportowo-integracyjnych oraz wydarzeń kulturalno-integracyjnych pracownicy nie będą uzyskiwali przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek pobrania i przekazania podatku dochodowego od osób fizycznych, w przypadku gdy część kosztów organizacji Zajęć będzie ponoszona przez pracowników.

Dodatkowe informacje

Odnośnie natomiast do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia. Zatem interpretacje indywidualne oraz wyroki sądowe dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).