Interpretacja indywidualna z dnia 28 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.229.2023.1.AWO

Odpłatne zbycie nieruchomości a obliczenie terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku włączenia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków w drodze rozszerzenia ustawowej wspólności majątkowej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z22 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2018 r. nabył Pan mieszkanie (dalej jako: „Nieruchomość”) ze środków otrzymanych od rodziców w drodze darowizny. Nabycie nastąpiło do majątku prywatnego, a nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej jako środek trwały.

W 2019 r. dokonał Pan wraz z żoną notarialnego rozszerzenia wspólności majątkowej o prawo własności opisanej Nieruchomości.

W związku z planowaną w roku 2024 sprzedażą Nieruchomości, pojawiły się wątpliwości odnośnie skutków podatkowych sprzedaży, dotyczących upływu pięcioletniego okresu od nabycia Nieruchomości.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „PIT”), sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości rodzi obowiązek podatkowy, jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie nie upłynęło jeszcze pięć lat. Tym samym, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jej nabycie, przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższego wynika, że w 2024 r. sprzedaż Nieruchomości nabytej w 2018 r. nie będzie podlegać opodatkowaniu.

W ustawie nie ma jednak mowy o sytuacji, kiedy w trakcie tych kluczowych pięciu lat, nastąpiło rozszerzenie małżeńskiej wspólności majątkowej i przeniesienie nieruchomości z majątku osobistego jednego z małżonków do majątku wspólnego.

Pytanie

Czy, w związku z przeniesieniem, posiadanej przez Pana od ponad pięciu lat Nieruchomości, z Pana majątku osobistego do majątku wspólnego małżeńskiego w 2019 r., przychód uzyskany ze sprzedaży Nieruchomości (planowanej na rok 2024, czyli w okresie krótszym niż pięć lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiła opisana czynność prawna rozszerzenia wspólności), podlegał będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Pana stanowisko w sprawie

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wskazał Pan, że spójna i ugruntowana linia orzecznicza sądów administracyjnych - przykłady wyroków:

–sygn. akt I SA/Sz 603/16 z 11 sierpnia 2016 r. - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie,

–sygn. akt II FSK 1236/15 z 31 maja 2017 r. - Naczelny Sąd Administracyjny,

– potwierdza, że umowa majątkowa małżeńska jest czynnością prawną organizacyjną, której przedmiotem jest regulacja wewnętrznych majątkowo-prawnych stosunków małżonków i nie skutkuje nabyciem nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uważa Pan, że w przypadku wyłączenia nieruchomości z majątku osobistego jednego z małżonków do majątku wspólnego, małżonek (pierwotny właściciel nieruchomości) nie przenosi prawa własności całej nieruchomości, ponieważ zachowuje współuprawnienie do niej jako całości, w ramach wspólności łącznej, nie przenosi też udziału, ponieważ we wspólności małżeńskiej nie ma udziałów.

Wskazał Pan, że w prawie podatkowym nie ma przepisu, który zezwalałby na dokonanie podziału przychodu ze sprzedaży majątku objętego wspólnością małżeńską w celu wymierzenia podatku tylko jednemu z małżonków, jak również nie ma podstawy prawnej pozwalającej na wymierzenie podatku, przyjmując całą cenę sprzedaży nieruchomości jako przychód tego małżonka, który otrzymał ją poprzez zawarcie majątkowej umowy małżeńskiej.

Pana zdaniem, należałoby uznać, że upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy dla obojga małżonków liczyć od daty pierwotnego nabycia nieruchomości przez jedno z małżonków, a nie od daty notarialnego rozszerzenia wspólności majątkowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Źródłami przychodów są:

odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c cytowanej ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze Pana wskazanie, że: „Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej jako środek trwały”, podkreślam, że w przypadkach, gdy odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma ustalenie daty jej nabycia.

Z informacji wskazanych we wniosku wynika również, że:

–2018 r. nabył Pan mieszkanie (opisane we wniosku jako: „Nieruchomość”) - do majątku prywatnego,

–w 2019 r. dokonał Pan notarialnego rozszerzenia wspólności majątkowej o prawo własności opisanej Nieruchomości,

–w 2024 r. planuje Pan sprzedać Nieruchomość.

Wskazuję, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 wskazanej wyżej ustawy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jak wskazuje art. 33 pkt 1 i 10 tej ustawy:

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi:

–przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,

–przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

W myśl art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym

Na podstawie pierwszego zdania art. 47 § 1 cytowanej ustawy:

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

W doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego, małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takimi jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego. Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14 stwierdził, że:

małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2015 r. (…). Tak więc, skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (…) wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego (przykładowo: wyrok z 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, wyrok z 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14 oraz wyrok z 9 kwietnia 2002 r., sygn. akt III SA 2717/00).

Tak więc, skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy. Tym samym, włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia nieruchomości, która znajdowała się uprzednio w majątku odrębnym małżonka, a następnie została włączona do majątku wspólnego małżonków w drodze rozszerzenia ustawowej wspólności majątkowej należy przyjąć dzień, w którym małżonek nabył to prawo do majątku odrębnego. W konsekwencji, w wyniku zawarcia umowy rozszerzającej wspólność ustawową małżonkowie stają się współwłaścicielami nieruchomości.

Uwzględniając powyższe stwierdzam, że jeśli zbycie Nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, to dokonana w 2024 r. transakcja będzie dla Pana wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż w takiej sytuacji pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, należy liczyć, od daty nabycia Nieruchomości przez Pana, a nie od daty notarialnego rozszerzenia wspólności majątkowej.

We wniosku podkreślił Pan, że sprzedaż w 2024 r. Nieruchomości nabytej w 2018 r. nie będzie podlegać opodatkowaniu.Z Pana własnego stanowiska w sprawie wynika natomiast m.in., że:

(…) należałoby uznać, że upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy dla obojga małżonków liczyć od daty pierwotnego nabycia nieruchomości przez jedno z małżonków, a nie od daty notarialnego rozszerzenia wspólności majątkowej.

Mając na uwadze całokształt przedstawionych przez Pana informacji, zawarte we wniosku stanowisko należało więc uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczyzdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczam, że :

–procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieramy się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzimy postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na Podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi On dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stanu faktycznego różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego,

–przedmiotowa interpretacja została wydana wyłącznie w Pana indywidualnej sprawie i dotyczy skutków podatkowych powstałych wyłącznie po Pana stronie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).