Interpretacja indywidualna z dnia 30 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.39.2023.3.DS

Wycofanie lokali z działalności nie stanowi/nie będzie stanowić dostawy towarów opodatkowanej podatkiem VAT. W związku ze zmianą przeznaczenia lokali Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany dokonać korekty zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 18 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku dokonania korekty w związku z wycofaniem lokali z działalności oraz braku opodatkowania tego wycofania (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 marca 2023 r. (wpływ 27 marca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Podatnik VAT czynny. Forma opodatkowania: 2021 KPiR, podatek liniowy; 2022 ryczałt od przychodów ewidencjonowanych PKD: 41.10.Z, 41.20.Z, 68.10.Z.

Podatnik prowadzi działalność w zakresie budowy, a następnie sprzedaży mieszkań w budynkach wielorodzinnych. W roku 2021 wybudował budynek składający się z lokali mieszkalnych, garaży i komórek lokatorskich. Część z tych lokali została sprzedana w roku budowy, cześć w roku kolejnym. Niesprzedane zostały 3 mieszkania, które podatnik planuje przenieść do majątku prywatnego, a następnie zakończyć prowadzenie działalności w związku z niepewną sytuacją na rynku nieruchomości.

Wycofane z działalności lokale podatnik chce wynajmować na własny rachunek na cele mieszkaniowe w ramach najmu prywatnego. Jednocześnie informuje, że wydatki na budowę lokali były ujmowane w poz. 10 KPiR, a następnie ujmowane jako produkcja w toku bądź towary w remanencie końcowym za dany rok. Ich wartość była wyceniona w oparciu o koszt wytworzenia.

Podatnik odliczał podatek VAT od ponoszonych nakładów w całości. Lokale te nie stanowią środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej. Podatnik kończąc działalność nie planuje wyrejestrowania z podatku VAT.

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wymienione lokale stanowiły towary handlowe, pierwotnie miały być wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Planowany wynajem będzie miał charakter czynności zwolnionych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku VAT (dalej: „ustawa”), który mówi, że zwalnia się od podatku VAT usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Lokale te będą wykorzystywane wyłącznie do celów objętych zwolnieniem.

Pytanie

Czy wycofanie lokali z działalności rodzi obowiązek dokonania korekty lub opodatkowania dostawy w podatku VAT? – pytanie oznaczone we wniosku nr 3.

Pana stanowisko w sprawie

W zakresie podatku VAT, podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekty zgodnie z art. 90a ustawy w związku ze zmianą sposobu wykorzystywania towarów z działalności opodatkowanej (pierwotnie lokale miały być przedmiotem sprzedaży opodatkowanej) na działalność zwolnioną zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy (wynajem na cele mieszkaniowe).

Doprecyzowanie Pana stanowiska w sprawie

Zdaniem podatnika, wycofanie lokali z majątku firmowego i pozostanie podatnikiem czynnym VAT nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Dla celów podatku VAT najem prywatny stanowi działalność gospodarczą, a osoba fizyczna wynajmująca nieruchomość, w ramach prywatnego najmu, jest uznawana za podatnika VAT. Najem wypełnia bowiem określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywany w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnione od podatku VAT, co do zasady, są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze niemieszkalnym podlegają opodatkowaniu właściwą dla tej czynności stawką podatku VAT.

Z tego względu podatnik VAT, w związku z wycofaniem z indywidualnej działalności gospodarczej nieruchomości, w odniesieniu do której odliczył podatek VAT i przekazał ją do majątku prywatnego – w celu wynajmu prywatnego, nie ma konieczności wykazania podatku VAT należnego z tytułu tego wycofania nieruchomości.

W związku ze zmianą charakteru wykorzystywania nieruchomości z czynności opodatkowanych związanych ze sprzedażą nieruchomości na czynności zwolnione zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy (wynajem na cele mieszkaniowe) ma natomiast obowiązek dokonania korekty VAT zgodnie z art. 90a ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy mówi, że:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W oparciu do art. 7 ust. 2 ustawy:

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle powołanych wyżej przepisów najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, prowadzącym działalność w zakresie budowy, a następnie sprzedaży mieszkań w budynkach wielorodzinnych. Wnioskodawca wybudował budynek składający się z lokali mieszkalnych, garaży i komórek lokatorskich. Część z tych lokali została sprzedana. Niesprzedane zostały 3 mieszkania, które podatnik planuje przenieść do majątku prywatnego, a następnie zakończyć prowadzenie działalności. Podatnik kończąc działalność nie planuje wyrejestrowania z podatku VAT. Wymienione lokale stanowiły towary handlowe, pierwotnie miały być wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Podatnik odliczał podatek VAT od ponoszonych nakładów w całości. Wycofane z działalności lokale podatnik chce wynajmować na własny rachunek na cele mieszkaniowe w ramach najmu prywatnego. Planowany wynajem będzie miał charakter czynności zwolnionych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Lokale te będą wykorzystywane wyłącznie do celów objętych zwolnieniem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wycofanie lokali z działalności rodzi obowiązek dokonania korekty lub opodatkowania dostawy w podatku VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy w odniesieniu do kwestii opodatkowania czynności wycofania lokali z prowadzonej działalności, należy wskazać, że – jak wynika z okoliczności sprawy – po wycofaniu lokali z działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykorzystywał ww. lokale do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy (najem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe). Tym samym, lokale nadal będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, w odniesieniu do czynności wycofania ww. lokali z prowadzonej działalności, które po wycofaniu nadal będą przez Wnioskodawcę wynajmowane, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, bowiem nie nastąpi w tym przypadku dostawa towarów na cele osobiste Wnioskodawcy. Co za tym idzie czynność ta nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast zagadnienie korekty związane jest z prawem do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Jak wynika z tego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

W myśl art. 91 ust. 1-8 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Przepisy art. 91 wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywaną z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi (z którą związany jest podatek naliczony). Wprowadzenie procedury korekty związane jest z tym, że w systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. w momencie nabycia. W tym momencie związek towaru z danym rodzajem czynności (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowany. Do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru lub usługi faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia.

Jeśli zatem podatnik nabył towary lub usługi z zamiarem ich wykorzystania do określonych czynności (opodatkowanych lub niepodlegających opodatkowaniu lub zwolnionych od podatku) i nie wykorzystał ich zgodnie z takim zamiarem (zmiana przeznaczenia), wówczas jest obowiązany dokonać korekty podatku. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim przeanalizować, czy w sprawie dojdzie do zmiany przeznaczenia niesprzedanych lokali.

Z wniosku wynika, że lokale (towary handlowe) pierwotnie miały być wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca odliczył podatek VAT od ponoszonych nakładów w całości. Wnioskodawca planuje przenieść niesprzedane lokale do majątku prywatnego i wynajmować na własny rachunek na cele mieszkaniowe – wynajem będzie miał charakter czynności zwolnionych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W konsekwencji, dojdzie do zmiany przeznaczenia towarów handlowych, które pierwotnie miały być wykorzystywane do czynności, w stosunku do których przysługiwało Wnioskodawcy pełne prawo do obniżenia podatku należnego, o których mowa w art. 91 ust. 7d ustawy. Lokale pierwotnie miały być wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (i dokonane zostało przysługujące w związku z tym prawo do odliczenia), ale nie zostały i nie zostaną wykorzystane zgodnie z tym zamiarem, ponieważ ostatecznie będą wynajmowane, a wynajem będzie czynnością zwolnioną od podatku VAT.

Oznacza to, że Wnioskodawca jest zobowiązany dokonać korekty podatku naliczonego, jak wskazuje norma art. 91 ust. 7d ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy odnosi się do art. 90a ustawy. W okolicznościach niniejszej sprawy przepis ten oraz powiązany z nim art. 86 ust. 7b ustawy nie będą miały zastosowania.

W świetle art. 86 ust. 7b ustawy:

Natomiast w oparciu o art. 90a ust. 1 ustawy:

Zatem art. 86 ust. 7b ustawy ma zastosowanie do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na wytworzenie/ulepszenie m.in. nieruchomości, która będzie przez podatnika wykorzystywana jednocześnie zarówno do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak i czynności pozostających poza zakresem opodatkowania tym podatkiem. Natomiast art. 90a odnosi się do obowiązku dokonania korekty w sytuacji, gdy w okresie 120 miesięcy od dnia oddania takiej nieruchomości do użytkowania nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie okoliczności, o których mowa w powyższych przepisach nie wystąpiły, gdyż pierwotnie całe nieruchomości, tj. lokale mieszkalne miały zostać przeznaczone do wykorzystania w całości w działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem podatek naliczony z tytułu wydatków związanych z tymi nieruchomościami podlegał odliczeniu w całości (bez stosowania art. 86 ust. 7b ustawy) z uwagi na planowane wykorzystywanie nieruchomości wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie ma/nie będzie miał również zastosowania art. 90a ustawy, ponieważ, jak wynika z treści tego przepisu, ma on zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy do odliczenia podatku naliczonego stosuje się zasady wynikające z art. 86 ust. 7b ustawy.

Podsumowując, wycofanie lokali z działalności nie stanowi/nie będzie stanowić dostawy towarów opodatkowanej podatkiem VAT. W związku ze zmianą przeznaczenia lokali Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany dokonać korekty zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

·zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego, ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo informuję, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Z kolei wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony w odrębnym rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).