Interpretacja indywidualna z dnia 20 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.53.2023.2.BG

Nieuznanie Wnioskodawców za podatników z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług– jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 31 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Wnioskodawców za podatników podatku VAT z tytułu planowanej sprzedaży działki w całości lub po jej podziale, a tym samym niepodlegania opodatkowaniu tym podatkiem ww. czynności (pytania oznaczone we wniosku jako nr 1 i nr 2).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 marca 2023 r. (wpływ 13 marca 2023 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan A;

2)Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

·Pani B;

·Pan C

Opis zdarzenia przyszłego

A i B oraz C (dalej łącznie jako: Wnioskodawcy) są współwłaścicielami działki gruntu o numerze 1 o powierzchni 0,6363 ha (dalej: Nieruchomość gruntowa lub Działka gruntu), oznaczonej w Ewidencji gruntów i budynków jako R (grunty orne) i B (tereny mieszkaniowe).

Wnioskodawcy stali się współwłaścicielami Nieruchomości gruntowej na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego 28 grudnia 2011 r.

Nieruchomość gruntowa została nabyta w oparciu o następującą proporcję:

• A i B w udziale wynoszącym 50% - na prawach małżeńskiej wspólnoty majątkowej,
• C w udziale wynoszącym 50%.

Nieruchomość gruntowa została nabyta od Powiatu, w imieniu którego działał Starosta.

A i C są wspólnikami spółki komandytowej.

Jednocześnie, A, począwszy od 21 stycznia 2020 r., ma zarejestrowaną jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu nieruchomości (działalność pozostawała w zawieszeniu od 1 marca 2020 r. do 11 lipca 2022 r.). Dla celów przedmiotowej działalności gospodarczej dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny. Na obecny moment nie ma sprecyzowanych planów co do kontynuacji działalności gospodarczej bądź też jej zakończenia.

B i C nie prowadzą działalności gospodarczej.

Nieruchomość gruntowa nie jest i nigdy nie była wprowadzona do działalności gospodarczej A, ani też do spółki komandytowej, której jest on wspólnikiem.

Udział w nieruchomości jest składnikiem majątku prywatnego A i B, ale nie był on przedmiotem jakiejkolwiek dzierżawy czy też umowy o podobnym charakterze w ramach ich majątku prywatnego.

Na terenie Nieruchomości gruntowej Zespół Szkół (szkoła, będąca jednostką budżetową Powiatu – uprzedniego właściciela tejże nieruchomości), prowadziła w poprzednich latach uprawy roślinne dla celów swojej działalności statutowej. Na terenie tym, w związku z prowadzonymi przez szkołę działaniami, znajdowały się następujące obiekty:

• Budynek administracyjno-gospodarczy o powierzchni użytkowej 128,90 m²,
• Szklarnia duża o powierzchni użytkowej 231,67 m²,
• Budynek gospodarczy o powierzchni zabudowy 47,07 m²,
• Budynek gospodarczy o powierzchni zabudowy 75,80 m².

Na moment nabycia Nieruchomości gruntowej stan techniczny powyższych obiektów był zły, w znacznej części nienadający się do użytkowania – co potwierdza ekspertyza rzeczoznawcy majątkowego, dokonana na moment transakcji sprzedaży tejże nieruchomości przez Powiat na rzecz Wnioskodawców.

Z uwagi na fakt, iż stan analizowanych obiektów z czasem uległ pogorszeniu, co doprowadziło do sytuacji zagrożenia zawaleniem, koniecznym stała się ich rozbiórka. Wnioskodawcy podjęli zatem niezbędne czynności mające na celu wyburzenie przedmiotowych budynków, po uzyskaniu stosownych zezwoleń w tym zakresie.

W związku z powyższym, na obecnym etapie analizowana Nieruchomość gruntowa pozostaje niezabudowana (co potwierdzają dane Ewidencji gruntów i budynków).

Poza kosztami związanymi z tymże wyburzeniem, Wnioskodawcy nie ponosili jakichkolwiek innych nakładów na przedmiotową nieruchomość (odprowadzany był jedynie podatek od nieruchomości oraz podatek rolny z tego tytułu). Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (dalej: MPZP) dla przedmiotowego terenu: „ustala się funkcje zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług. W północnej części terenu istnieje możliwość wyznaczenia kilku dodatkowych działek budowlanych. Obszar jednostki wchodzi w skład terenu zakwalifikowanego do rehabilitacji urbanistycznej.” Taki stan rzeczy miał miejsce już na moment nabycia Działki gruntu, Wnioskodawcy nie dokonywali w tym względzie jakichkolwiek czynności formalnych (np. mających na celu wprowadzenie zmian w tymże planie).

Nieruchomość gruntowa została nabyta przez Wnioskodawców dla celów prywatnych, tj. z zamiarem posadowienia na niej własnych domów jednorodzinnych. Jednakże, w wyniku szeregu zaistniałych po dokonaniu nabycia (na przestrzeni kilkunastu lat) okoliczności, Wnioskodawcy podjęli decyzję o zmianie pierwotnych planów i sprzedaży Nieruchomości gruntowej.

W pierwszej kolejności Wnioskodawcy zamierzają wystawić analizowaną Działkę gruntu na sprzedaż w całości. Jednakże, jeżeli transakcja w takiej postaci nie dojdzie do skutku (trudności w znalezieniu nabywcy z uwagi na znaczną powierzchnię gruntu), planowane jest dokonanie podziału geodezyjnego przedmiotowej nieruchomości na kilka mniejszych i ich sprzedaż na rzecz zainteresowanych. W takim przypadku, w ramach planowanego podziału geodezyjnego konieczne będzie wytyczenie drogi wewnętrznej doprowadzającej do poszczególnych działek. Po tymże podziale wszystkie działki pozostaną współwłasnością dotychczasowych właścicieli, według tej samej co dotychczas proporcji.

W przypadku decyzji o dokonaniu podziału Nieruchomości gruntowej, poza nakładami, jakie będą konieczne do poniesienia w związku z podziałem geodezyjnym Działki gruntu (tj. w szczególności wynagrodzenia geodety, opłaty z tytułu czynności administracyjnych, etc.), Wnioskodawcy nie zamierzają ponosić innych nakładów związanych z analizowaną nieruchomością. W szczególności, nie planują wydatków w zakresie uzbrojenia terenu w media, jego ogrodzenia, wyrównania, utwardzenia czy też innych działań zmierzających do ewentualnego zwiększenia wartości/atrakcyjności przedmiotowego terenu.

Jeżeli zaistnieje taka konieczność Wnioskodawcy zamieszczą stosowną informację o sprzedaży w Internecie na stronach www z ogłoszeniami o sprzedaży nieruchomości, informacja taka zostanie zamieszczona na samej nieruchomości lub też, mając na uwadze brak profesjonalnego doświadczania w wykonywaniu tego typu czynności, powierzą to zadanie agencji nieruchomości.

Uzyskane ze sprzedaży środki Wnioskodawcy zamierzają przeznaczyć na cele (potrzeby) osobiste. Wnioskodawcy pragną wskazać, iż jak wynika z treści aktu notarialnego, z tytułu transakcji sprzedaży działki gruntu: „nie wystąpił podatek VAT”. Jednocześnie, jak wskazano w treści przedmiotowego aktu, podatku od czynności cywilnoprawnych od nabycia nieruchomości nie pobrano na mocy art. 2 pkt 1 lit. g ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym: Nie podlegają podatkowi: 1) czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Przedmiotowa działka gruntu nr 1 nie była ani nie jest wykorzystywana do działalności rolniczej przez żadnego ze współwłaścicieli.

Tak, udział C w nieruchomości gruntu będącej przedmiotem wniosku jest składnikiem jego majątku prywatnego.

Dodatkowo nadmienia Pan, iż C nie pozostaje w związku małżeńskim i nie jest objęty żadną wspólnotą majątkową.

Pytania

1.Czy z tytułu planowanej sprzedaży Nieruchomości gruntowej w całości Wnioskodawcy wystąpią w charakterze podatników VAT i tym samym będzie ona podlegać opodatkowaniu tym podatkiem po ich stronie?

2.Czy w przypadku podziału Nieruchomości gruntowej i sprzedaży mniejszych działek z tytułu planowanej sprzedaży Wnioskodawcy wystąpią w charakterze podatników VAT i tym samym będzie ona podlegać każdorazowo opodatkowaniu tym podatkiem po ich stronie?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Z tytułu planowanej sprzedaży Nieruchomości gruntowej w całości Wnioskodawcy nie wystąpią w charakterze podatników VAT i tym samym nie będzie ona podlegać opodatkowaniu tym podatkiem po ich stronie.
2. W przypadku podziału Nieruchomości gruntowej i sprzedaży mniejszych działek z tytułu planowanej sprzedaży Wnioskodawcy nie wystąpią w charakterze podatników VAT i tym samym nie będzie ona podlegać każdorazowo opodatkowaniu tym podatkiem po ich stronie.

Ad. 1 i 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towary definiuje się natomiast jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza jednak nie tylko czynnik przedmiotowy, tj. dokonanie odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, ale również czynnik podmiotowy, a zatem czynności te muszą być wykonane przez podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza definiowana jest jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Obejmuje ona w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Brzmienie przywołanych przepisów wskazuje na to, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy jest realizowana przez podmiot, który w ramach tejże właśnie czynności działa jako podatnik wykonujący samodzielną działalność gospodarczą.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będzie zatem wyłącznie profesjonalny obrót nieruchomościami, tj. taki, który jest dokonywany przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w tym zakresie – podatników VAT.

Kluczową kwestią dla oceny charakteru działań sprzedającego pod kątem możliwości uznania go za podatnika podatku VAT, jest w ocenie Wnioskodawców, zbadanie ogółu okoliczności danej transakcji w celu stwierdzenia, czy sprzedawca nieruchomości angażuje w związku z jej dokonaniem środki podobne do tych wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w danym zakresie. Nie podlega bowiem opodatkowaniu taka dostawa towarów (w tym nieruchomości), która stanowi przejaw zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, nawet gdyby była dokonywana przez podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawcy pragną wskazać, iż Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10), Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) wskazał, iż jeżeli osoba w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców – w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. TSUE określił również w tym wyroku, w jakich przypadkach można uznać, iż zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, wskazując, iż mogą one polegać na uzbrojeniu terenu, czy na podejmowaniu działań marketingowych. W oparciu o powołany powyżej wyrok TSUE ukształtowała się linia orzecznicza polskich sądów administracyjnych.

Przykładowo, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z 17 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1643/15, przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności.

Odnosząc się do wskazanych przez TSUE oraz NSA przesłanek do uznania, iż Wnioskodawcy działają w charakterze podatników prowadzących działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, w pierwszej kolejności wskazać należy na cel nabycia Nieruchomości gruntowej, która będzie stanowić przedmiot sprzedaży (w całości lub po podziale). Jak zostało przedstawione w opisie sprawy, analizowana Działka gruntu została nabyta przez Wnioskodawców z zamiarem posadowienia na niej własnych domów jednorodzinnych. Jednakże, w wyniku szeregu zaistniałych po dokonaniu nabycia (na przestrzeni kilkunastu lat) okoliczności, współwłaściciele podjęli decyzję o zmianie pierwotnych planów i sprzedaży przedmiotowego gruntu. Wnioskodawcy pragną przy tym raz jeszcze podkreślić, iż na moment zakupu nie było po stronie Wnioskodawców zamiaru odsprzedaży działki na rzecz osób trzecich (na co również wskazuje czas, w jakim Działka gruntu jest w posiadaniu Wnioskodawców – od nabycia przedmiotowej nieruchomości upłynęło już ponad 10 lat). Jednocześnie, na moment nabycia istniał MPZP, określający przeznaczenie przedmiotowego gruntu pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i/lub nieuciążliwe usługi. Współwłaściciele nie podejmowali z tego tytułu żadnych czynności, które miałyby na celu doprowadzenie do takiego stanu rzeczy. Ponadto, Wnioskodawcy nie ponosili i nie zamierzają ponosić nakładów inwestycyjnych służących zwiększeniu wartości analizowanej Nieruchomości. Jedyne podjęte przez nich działania w tym zakresie polegały na dokonaniu rozbiórki posadowionych na niej obiektów, co jednakże, jak wskazano w opisie sprawy, wynikało z bardzo złego, w dużej mierze nie nadającego się do użytkowania, stanu technicznego analizowanych obiektów, który z czasem uległ jeszcze pogorszeniu, grożąc zawaleniem. Wnioskodawcy nie zamierzają również ponosić innych nakładów, mających związek z ewentualnym przygotowaniem Nieruchomości gruntowej (w przypadku sprzedaży terenu w całości) czy też wydzielonych z niej działek do sprzedaży, uzbrojenia terenu, jego ogrodzenia, wyrównania, utwardzenia, etc. W przypadku podziału działek, konieczne będzie jedynie wytyczenie drogi wewnętrznej doprowadzającej do poszczególnych nieruchomości. Nadto, jak wskazano w opisie sprawy, Działka gruntu nie jest i nigdy nie była przedmiotem jakiejkolwiek dzierżawy czy też umowy o podobnym charakterze w ramach majątku prywatnego Wnioskodawców. Co więcej, fakt, iż Działka gruntu pozostaje własnością Wnioskodawców przez kilkanaście lat i przez cały ten okres nie była oferowana na sprzedaż świadczy jednoznacznie, iż nie została ona nabyta w celu odsprzedaży i nie jest związana z prowadzeniem jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, odnosząc się do wskazanych przez TSUE oraz NSA przesłanek, zdaniem Wnioskodawców, w oparciu o analizę całokształtu działań, jakie Wnioskodawcy podjęli przez cały okres posiadania Nieruchomości gruntowej, a także jakie zamierzają podjąć w tym zakresie, nie ma wątpliwości, iż, nie jest to aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W szczególności, Wnioskodawcy nie podjęli ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Na mocy art. 36 § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne np. w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust 2 ustawy:

Dostawa towaru, w tym przypadku gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie czynność ta powinna zostać dokonana przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będący stroną jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości, natomiast B i C (Wnioskodawcy niebędący stroną) nie prowadzą działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca będący stroną oraz C są wspólnikami spółki komandytowej. Przedmiotowa działka została nabyta przez Wnioskodawców do majątku prywatnego. Nie była, ani nie jest wykorzystywana w działalności rolniczej przez żadnego ze współwłaścicieli. Nie jest i nie była nigdy wprowadzona do działalności gospodarczej prowadzonej przez A. Nie była nigdy przedmiotem jakiejkolwiek dzierżawy czy też umowy o podobnym charakterze. Nabywając nieruchomość, Wnioskodawcy mieli zamiar posadowienia na niej własnych domów mieszkalnych. Na skutek szeregu zaistniałych okoliczności Wnioskodawcy podjęli decyzję o zmianie pierwotnych planów i sprzedaży nieruchomości gruntowej. W czasie całego okresu posiadania przedmiotowej nieruchomości gruntowej Wnioskodawcy ponieśli jedynie koszty wyburzenia budynków posadowionych na nieruchomości, ponieważ stanowiły one zagrożenie zawaleniem i konieczna była rozbiórka. Potwierdza to ekspertyza rzeczoznawcy majątkowego dokonana w momencie nabycia. Wnioskodawcy zamierzają sprzedać nieruchomość w całości. Jednakże jeżeli transakcja w takiej postaci nie dojdzie do skutku, to zamierzają dokonać podziału na mniejsze działki. Po podziale wszystkie nowopowstałe działki pozostaną współwłasnością dotychczasowych właścicieli według tej samej co dotychczas proporcji. Aktualnie poza ewentualnymi nakładami związanymi z dokonaniem podziału, Wnioskodawcy nie planują wydatków w zakresie uzbrojenia terenu w media, ogrodzenia, wyrównania, utwardzenia, czy też innych działań zmierzających do ewentualnego zwiększenia wartości/atrakcyjności przedmiotowego terenu. Zadanie związane z ogłoszeniem o sprzedaży nieruchomości Wnioskodawcy zamierzają powierzyć agencji nieruchomości. Uzyskane ze sprzedaży środki Wnioskodawcy zamierzają przeznaczyć na cele (potrzeby) osobiste.

Na tle powyższego opisu wątpliwości Wnioskodawców dotyczą wskazania, czy w planowanej sprzedaży nieruchomości gruntowej będą oni występowali jako podatnicy podatku VAT w przypadku sprzedaży całości działki, jak również po dokonaniu jej podziału oraz czy ww. transakcje będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawców – w związku z planowaną sprzedażą zarówno w całości, jak też po podziale – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzących działalność gospodarczą.

W analizowanej sprawie brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawców w przedmiocie sprzedaży nieruchomości gruntowej, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że planowana sprzedaż wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie podjęli takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawców należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Dokonanie wyburzenia zagrażających zawaleniu się budynków oraz ewentualny podział na mniejsze działki, jak też ogłoszenie o sprzedaży nieruchomości, były i będą związane wyłącznie z wykonywanie prawa własności. Dokonując sprzedaży nieruchomości gruntowej będącej przedmiotem wniosku, Wnioskodawcy skorzystają z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy.

Zatem w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy nie będą działać w charakterze podatników, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, Wnioskodawcy nie wystąpią w charakterze podatników podatku VAT z tytułu planowanej sprzedaży, zarówno w całości jak i po podziale nieruchomości gruntowej, co oznacza, że sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Państwa w zakresie pytań nr 1 i nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan A (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).