Interpretacja indywidualna z dnia 17 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.583.2022.2.RST

Nieposiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, zastosowanie procedury magazynu call-off stock oraz obowiązek rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2022 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, zastosowania procedury magazynu call-off stock oraz obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 lutego 2023 r. (data wpływu 6 marca 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca („Spółka”) jest spółką utworzoną zgodnie z prawem niemieckim, z siedzibą w Niemczech. Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT. Spółka jest również zarejestrowana na terenie Niemiec jako czynny podatnik VAT. Dodatkowo, Spółka zarejestrowana jest dla potrzeb unijnego VAT zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. Posiada ona tym samym zarówno ważny niemiecki jak i polski numer VAT UE, które obowiązują dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Spółka posiada w Polsce zarejestrowany oddział przedsiębiorcy zagranicznego (dalej: „Oddział”). Obecnie Oddział wynajmuje adres na cele siedziby, ale fizycznie nie posiada żadnej przestrzeni biurowej. Oddział zatrudnia 1 pracownika na stanowisku Senior Business Manager (dalej: „Pracownik”).

Do obowiązków Pracownika należy:

‒ odpowiedzialność za utrzymanie i trwały rozwój rentowności linii produktów,

‒ bieżący kontakt z obecnymi oraz potencjalnymi klientami,

‒ zapewnienie podstawowego wsparcia technicznego oraz wsparcie wprowadzania nowych produktów na rynek w regionie,

‒wkład w proces prognozowania budżetu i badania rynku,

‒ wypełnianie obowiązków (...) i praca nad przestrzeganiem wewnętrznych zasad i wytycznych,

‒ rozwijanie działalności Spółki poprzez utrzymywanie i pozyskiwanie obiecujących nowych klientów,

‒ odpowiedzialność za dużych klientów globalnych w celu możliwości potencjalnej sprzedaży na ich rzecz jak i aktywnej promocji globalnego działania poprzez centrale tych klientów,

‒ prowadzenie codziennych działań związanych z negocjacjami, rozwiązywaniem problemów, reklamacjami, wymaganiami dotyczącymi usług (np. magazyn towarów lub wsparcie techniczne) zgodnie ze strategiami i wytycznymi poszczególnych segmentów biznesowych,

‒przekazywanie klientom ofert lub cenników i zapewnianie informowania o szczegółach obsługi klienta i zarządzania taką działalnością lub grupami produktowymi,

‒ monitorowanie trendów rynkowych w obszarze: handlowym, technicznym, marketingowym, a w szczególności odpowiedzialnym za raportowanie o wszystkich działaniach konkurencyjnych i istotnych informacjach oraz sporządzanie raportów kwartalnych,

‒ścisła współpraca z działami wewnętrznymi, np. działem obsługi kluczowych klientów, działem technicznym, działem zarządzania produktem, (...), działem obsługi klienta, łańcuchem dostaw i działem usług biznesowych,

‒rozwijanie nowego rynku dzięki nowym projektom oraz utrzymanie ciągłości projektów,

‒reprezentowanie obszaru działalności na wystawach i u klientów,

‒ monitorowanie i zarządzanie lokalnymi dystrybucjami oraz wspieranie ich w utrzymaniu istniejącego biznesu i rozwoju nowego biznesu we współpracy z europejskim kierownikiem dystrybucji,

‒weryfikowanie skarg klientów i wspieranie kontroli jakości kredytowej oraz śledzenie próbek,

‒udział w europejskich spotkaniach sprzedażowych i zespołach branżowych, szkoleniach technicznych, seminariach lub spotkaniach.

Pracownik zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę, a tym samym podlega poleceniom i wytycznym Spółki w wykonywaniu swoich obowiązków pracowniczych wymienionych powyżej. Pracownik wykonuje swoją pracę w ramach pracy zdalnej (dalej: „Home office”) lub odbywając spotkania z klientami w miejscu ich siedziby, w tym także poza granicami Polski.

W związku z aktywnością Pracownika Spółka zarejestrowana jest w Polsce do celów podatku dochodowego od osób prawnych, z uwagi na posiadanie „zakładu” w rozumieniu art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w (…). Wszelkie strategiczne decyzje dotyczące działalności gospodarczej Spółki podejmowane są poza granicami Polski. Istotna działalność Spółki polegająca na produkcji wyrobów chemicznych wykonywana jest na terytorium Niemiec. Spółka (prowadząca także działalność poprzez Oddział w Polsce) nie wynajmuje ani nie wykorzystuje dla celów prowadzonej działalności w Polsce:

‒ jakiejkolwiek nieruchomości, takiej jak biuro lub punkt sprzedaży (tj. Oddział posiada jedynie adres siedziby);

‒ jakichkolwiek maszyn, urządzeń czy narzędzi z wyjątkiem urządzeń i narzędzi biurowych związanych z wykonywaniem pracy przez Pracownika w Home Office oraz samochodu służbowego, z którego korzysta Pracownik.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż produktów chemicznych i tworzyw sztucznych. Produkcja odbywa się na terytorium Niemiec, jednak z uwagi na wzrost cen gazu Spółka rozważa przeniesienie części produkcji do innych krajów. Po wyprodukowaniu, towary będą przemieszczane do Niemiec, skąd będą dostarczane na rzecz klientów Spółki. Część modelu biznesowego Spółki w Polsce polega na zaopatrywaniu dwóch polskich klientów w produkty powstałe w ramach działalności Spółki z wykorzystaniem magazynów zlokalizowanych w Polsce bezpośrednio u dwóch polskich klientów Spółki. Pozostali polscy klienci są zaopatrywani bezpośrednio w towary wysyłane z Niemiec. Z tego też względu, Spółka przemieszcza towary do magazynów, które zlokalizowane są na terytorium Polski bezpośrednio u dwóch klientów spółki (dalej: „Klienci”, zaś w liczbie pojedynczej: „Klient”). Klientami Spółki są podmioty krajowe (tj. z siedzibą w Polsce) z którymi Spółka ma zawarte stosowne umowy handlowe. Klienci Spółki są czynnymi podatnikami VAT w Polsce. Każdy z Klientów prowadzi na terenie swojej fabryki magazyn do którego dostarczane są towary Spółki.

W ramach obecnego modelu biznesowego Spółki, Wnioskodawca i Klient zawierają umowę handlową, która określa ramy biznesowe transakcji (np. częstotliwość dostaw, wolumen dostaw, ceny, warunki płatności). Na bazie ww. umów, Klienci przesyłają Spółce wiążące, zindywidualizowane zamówienia, które każdorazowo są powiązane z umową ramową. Zamówienia złożone przez Klientów zawierają szczegółowe parametry (np. przedmiot zamówienia, ilość towarów, pozostała specyfikacja towarów czy preferowany termin dostawy). Umowy z Klientami określają także rodzaj oraz maksymalną ilość towarów jakie mogą znajdować się w magazynie w danym przedziale czasowym a także średnie dzienne zapotrzebowanie ze strony Klienta na konkretne towary Spółki.

Na podstawie listy złożonych zamówień, Spółka tworzy zindywidualizowane zlecenia produkcyjne oraz zlecenia dostaw swoich towarów.

Po wyprodukowaniu towarów w Niemczech, Spółka dokonuje albo ich sprzedaży bezpośrednio w ramach procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: „WDT”) z Niemiec do Polski na rzecz pozostałych klientów albo też dokonuje przemieszczenia swoich towarów do magazynów Klientów zlokalizowanych w Polsce. W magazynach Klientów towary Spółki są tymczasowo składowane.

Aktualnie Spółka rozważa przemieszczanie towarów w procedurze magazynu typu call-off stock (dalej: „procedura Magazynu COS”), uregulowanych w Rozdziale 3a, art. 13a-13g, ustawy o VAT.

Wobec powyższego, Spółka planuje zawierać z Klientami porozumienia, które zakładały będą prowadzenie Magazynu COS.

Co do zasady, Klient będzie zamawiał określoną ilość towarów u Wnioskodawcy, zaś Spółka zorganizuje dostawę do Klienta.

Aż do momentu dostawy (ustalanej zgodnie z obowiązującymi dla danej dostawy warunkami wskazanymi powyżej), Spółka pozostanie prawnym i ekonomicznym właścicielem towarów.

Spółka rozważa procedurę Magazynu COS, bowiem dzięki tej procedurze, możliwe byłoby uniknięcie przez Spółkę konieczności dwuetapowego rozliczania polskiego VAT w stosunku do dwóch największych Klientów Spółki w Polsce, tj. najpierw tzw. nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (art. 11 ust. 1 ustawy o VAT), a następnie krajowej dostawy towarów na rzecz Klienta (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

W ramach rozważanej procedury Magazynu COS wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: „WNT”) byłoby rozliczane w Polsce nie przez Spółkę, lecz przez Klienta (art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, tzw. WNT transakcyjne).

Tak jak już wskazano, w celu wdrożenia ww. procedury Magazynu COS, Spółka zamierza zawrzeć z poszczególnymi Klientami pisemne porozumienia (dalej: „Porozumienie”) dotyczące prowadzenia na terenie Polski specjalnych Magazynów COS. Porozumienie pomiędzy Spółką a Klientem będzie obowiązywać przez czas nieokreślony.

Spółka dokładnie określi lokalizację Magazynu COS oraz zapewni Klientowi wgląd w stan zapasów oraz zapewni możliwość samodzielnego decydowania o tym, które towary - przywiezione dla danego Klienta z Niemiec do Polski - będzie chciał zamówić u Spółki. Magazyn COS będzie prowadzony przez Klienta Spółki (np. w jego fabryce), a towary przeznaczone dla danego Klienta będą, przechowywane w uprzednio wyznaczonej wyodrębnionej powierzchni magazynowej. Spółka planuje stosować procedurę Magazynu COS w stosunku do swoich dwóch polskich Klientów. Tym samym Spółka nie planuje tworzyć odrębnych magazynów zlokalizowanych w innym miejscu aniżeli miejsce prowadzenia działalności przez Klienta.

Dane Porozumienie w sprawie prowadzenia Magazynu COS może przybrać formę bądź odrębnego dokumentu, albo też wchodzić w skład umowy ramowej z Klientem, tj. stanowić jego integralną część. Niezależnie jednak od formy zawarcia, z merytorycznego punktu widzenia zawsze istnieć będzie pisemne, dwustronne porozumienie (oświadczenia woli) w kwestii stosowania procedury Magazynu COS. Takie Porozumienia zawierane będą każdorazowo jeszcze przed implementacją procedury Magazynu COS (w relacji Spółki z danym Klientem).

Dopóki Spółka nie zawrze z danym Klientem takiego Porozumienia, utrzymany zostanie obecny sposób rozliczania VAT, a więc WNT (własnych), a następnie ich krajowa dostawa.

Magazyn COS będzie prowadzony bezpośrednio przez Klienta Spółki, działającego w imieniu i na rzecz Spółki.

Za transport do Magazynu należących do Spółki towarów odpowiadać będzie Spółka lub upoważniona przez nią osoba trzecia (np. Klient).

Przed każdą dostawą Spółka będzie weryfikowała, czy Klient jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT UE (posiada w Polsce aktywny identyfikator VAT UE). Jego nazwa oraz numer VAT UE (poprzedzony kodem PL) będą znane Spółce każdorazowo w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu z Niemiec do Magazynu COS z racji tego, że przed transportem będzie znany ich docelowy nabywca (Klient), Spółka będzie mogła zarejestrować przemieszczenie towarów w ewidencji, o której mowa w art. 54a ust. 1 rozporządzenia Rady UE 282/2011. Ponadto Spółka będzie mogła podawać w niemieckiej informacji podsumowującej (stanowiącej odpowiednik polskiej informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT), polski identyfikator VAT UE danego Klienta (z prefiksem PL).

Dodatkowo podmiot prowadzący magazyn złoży organom podatkowym zawiadomienie na formularzu, o którym mowa w art. 13f ust. 1 ustawy o VAT (obecnie: formularz VAT-CS).

Przez cały okres składowania towarów w Magazynie COS, pozostawać one będą w prawnym i ekonomicznym władaniu Wnioskodawcy. Znajdować się one będą w takiej samej postaci, jak w momencie ich wyjazdu z terytorium Niemiec. W szczególności, nie będą one w żaden sposób modyfikowane, ulepszane, ani też nie zmienią się ich właściwości/parametry (z wyjątkiem sytuacji, w której uległyby one ewentualnemu uszkodzeniu). Nie będą również w żaden sposób wykorzystywane przez Spółkę w innym celu niż ich późniejsza sprzedaż uprzednio ustalonemu Klientowi. W szczególności, nie będą one przedmiotem sprzedaży na rzecz innych Klientów, jak również nie będą wykorzystywane przez Spółkę do świadczenia (za ich pomocą) usług w Polsce.

Należy wskazać, że od momentu rozpoczęcia produkcji aż po dostawę, znany będzie podmiot (Klient), dla którego przeznaczone będą towary. Towary nie będą przedmiotem odprzedaży na rzecz innych Klientów. Spółka, w ramach procedury Magazynu COS, nie będzie przemieszczać do Polski towarów, dla których nie będzie istniało uprzednie zamówienie (od danego Klienta). Może się jedynie zdarzyć, że - ze względów organizacyjno-logistycznych - dana ilość towarów, którą Klient zamówił na późniejszy termin (quasi transza) zostanie wyprodukowana już wcześniej i przetransportowana do Magazynu. Odbiór (pobranie) Towarów odbywałby się następnie wedle bieżącego zapotrzebowania Klienta.

Na obecną chwilę, Spółka rozważa zaopatrywanie dwóch Klientów w swoje towary w ramach Magazynu COS zlokalizowanego w fabryce Klienta.

Spółka wskazuje, że po skutecznym wdrożeniu Procedury Magazynu COS, rozpoznawałaby WDT z Niemiec do Polski dopiero w momencie fizycznego poboru towaru z Magazynu COS przez Klienta lub w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia towarów do magazynu w procedurze Magazynu COS.

Podsumowując więc, plan działania byłby następujący:

‒Spółka produkuje towary w Niemczech (z uwagi jednak na wahania cen gazu rozważanie jest przeniesienie produkcji do innego kraju);

‒Spółka przemieszczać będzie towary z terytorium Niemiec do Magazynu COS w Polsce;

‒Porozumienie między Spółką a Klientem będzie obowiązywać przez czas nieokreślony;

‒Magazyn COS prowadzony będzie przez Klienta, działającego na rzecz Spółki;

‒ Towary, które będą przechowywane w Magazynie COS pozostaną własnością Spółki;

‒ Towary Spółki są identyfikowalne, dlatego możliwe będzie ich identyfikowanie w momencie przemieszczenia i składowania w Magazynie COS;

‒Zapas towarów znajdujący się w Magazynie COS będzie do dyspozycji Klienta, który będzie miał prawo poboru towaru (tj. zażądania ich dostawy); Klient będzie miał możliwość pobierania towarów w zależności od swoich potrzeb;

‒Własność towarów oraz ryzyko z nimi związane przechodziły będą na Klienta w momencie pobrania towaru z Magazynu COS; towary zostaną uznane za sprzedane, a tytuł własności przeniesiony ze Spółki na Klienta w momencie przejęcia towarów przez Klienta, tj. pobrania ich z Magazynu COS;

‒Po pobraniu towarów z magazynu Spółka wystawi Klientowi fakturę za sprzedane towary.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

1.od kiedy Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik podatku VAT;

Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik podatku VAT od grudnia 2018 r.

2.w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalność gospodarcza Państwa Spółki w kraju siedziby działalności gospodarczej, gdyż we wniosku zostały podane jedynie ogólne informacje (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Państwa Spółka prowadzi działalność w Niemczech, w sposób ogólny jakie zasoby osobowe i techniczne posiada w kraju siedziby itp.);

Spółka jest firmą działającą w branży chemicznej. Spółka zajmuje się rozwojem, produkcją i dystrybucją monomerów metakrylanowych oraz polimerów metakrylanowych. Produkty te są wykorzystywane do produkcji towarów w kilku branżach, takich jak motoryzacja, dobra konsumpcyjne, lotnictwo, oświetlenie, pokrycia/powłoki i kilka innych. Znaną marką należącą do Spółki jest (…). Spółka posiada swoje główne zakłady produkcyjne w Niemczech (…). Siedziba główna znajduje się w (…) w Niemczech. W 2021 roku Spółka zatrudniała w Niemczech (…) osoby.

3.jeśli Państwa działalność w Polsce wymaga posiadania stosownych zezwoleń, to kto Spółka czy Oddział w Polsce posiada takie zezwolenie, a jeśli tak to od kiedy jest ważne i do kiedy obowiązuje;

Działalność Spółki nie wymaga specjalnych zezwoleń, gdyż sprzedawane produkty są towarami nieszkodliwymi. Ani Spółka ani Oddział w Polsce nie posiadają żadnych zezwoleń na prowadzenie działalności. Spółka zarejestrowana jest w Polsce wyłącznie do celów VAT i CIT.

4.czy pracownik Państwa Spółki zatrudniony w Oddziale w Polsce ma prawo do negocjowania i zawierania umów w sposób wiążący dla Spółki;

Pracownik generalnie ma prawo do negocjowania i zawierania umów handlowych, jednak w pełnomocnictwie uprawniającym pracownika do działania jest zaimplementowana tzw. zasada czterech oczu, stąd Pracownik musi zawsze zawierać umowy zgodnie z dyspozycjami centrali (…) w (…).

5.czy Państwa Spółka posiada na terytorium Polski jakiś przedstawicieli / handlowców (osoby pozyskujące nowych klientów) lub inne osoby działające na podstawie udzielonego przez Państwa pełnomocnictwa uprawnione do zawierania umów;

W polskim oddziale spółki zatrudniony jest wyłącznie jeden pracownik. Pracownik ten pozyskuje nowych klientów. Pracownikowi udzielone jest pełnomocnictwo do negocjowania i zawierania umów handlowych (zob. także pkt 5 powyżej). Spółka nie ma innych przedstawicieli/handlowców na terytorium Polski.

6.na jakich zasadach/w jaki sposób organizowany jest proces sprzedaży towarów (wyrobów chemicznych), tj. należało bez wskazywania szczegółowych informacji opisać jak przebiega całkowite dokonanie dostaw towarów w Polsce;

W przypadku dostaw do dwóch magazynów (o których mowa w przedmiotowym Wniosku), niezbędne towary są zamawiane przez klienta w dziale kontaktów z klientami w siedzibie Spółki w (…). Odpowiednio magazyny są zaopatrzone przez Spółkę w towary, które zostają wysłane z zakładów produkcyjnych w Niemczech (o których mowa w pkt 2) powyżej).

W przypadku bezpośrednich dostaw do klientów, niezbędne towary są zamawiane przez klienta w dziale relacji z klientami w siedzibie Spółki w (…). Towary są następnie dostarczane na uzgodniony adres w Polsce i wysłane z zakładów produkcyjnych w Niemczech (o których mowa w pkt 2) powyżej).

7.w jaki sposób będzie przebiegał proces administrowania/zarządzania zwrotami skargami, reklamacjami sprzedawanych towarów (jeżeli takowe wystąpią), należało opisać czy będą składane do siedziby Państwa Spółki w Niemczech czy do Oddziału w Polsce, kto/jaki podmiot będzie rozpatrywał reklamacje/zwroty/skargi itd.;

Organizacja obsługi reklamacji leży w całości w gestii niemieckiej centrali Spółki w (…). Zatem obsługa procesu administrowania/zarządzania zwrotami skargami, reklamacjami sprzedawanych towarów przez Oddział w Polsce nie ma i nie będzie miała miejsca.

Reklamacje rozpatrywane są z reguły przez odpowiedniego pracownika działu relacji z klientami znajdującego się w siedzibie Spółki w (…) w Niemczech. W przypadku zwrotów towary są wysyłane z powrotem do pierwotnego zakładu w Niemczech, z którego zostały dostarczone do klienta.

8.czy Państwa Spółka będzie posiadać nieograniczony (swobodny) wstęp na teren magazynów Klientów, decydowania o rozmieszczeniu Państwa towarów oraz prawo do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są Państwa Towary;

Magazyny będą zarządzane przez danego Klienta. Spółka nie ma zatem swobodnego dostępu do tych magazynów, ponieważ magazyny znajdują się na terenie Klienta.

Tym samym to Klient będzie podejmował decyzje związane z rozmieszczeniem towarów Spółki oraz o zarządzaniu powierzchnią magazynową.

9.czy Państwa Spółka nabywa na terytorium Polski jakieś usługi bądź towary, jeśli tak należało wskazać jakiego rodzaju usługi bądź towary są/będą nabywane w tym w jakim celu;

Spółka na terytorium Polski zaopatruje się w usługi księgowe i podatkowe. Spółka korzysta również z usług firmy (…) (firma ta udostępnia jedynie adres Oddziałowi Spółki w Polsce). Spółka ani Oddział w Polsce nie mają podpisanych umów najmu żadnych powierzchni biurowych (tak jak wskazano w stanie faktycznym, pracownik w Polsce pracuje tylko z domu lub jeździ na spotkania do biur poszczególnych klientów).

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1.Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym spełniona jest przesłanka braku posiadania przez Spółkę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 13a ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT?

2.Czy w przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego, przy spełnieniu ww. warunku braku posiadania siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także spełnienia pozostałych przesłanek, Spółka będzie mogła stosować przemieszczanie towarów w procedurze magazynu typu call-off stock uregulowanej w Rozdziale 3a, art. 13a - art. 13g, ustawy o VAT? W konsekwencji, czy przemieszczenia towarów w tej procedurze nie będą stanowiły po stronie Spółki WNT, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT?

3.Czy w przedstawionych okolicznościach, przy spełnieniu ww. warunku braku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także spełnienia pozostałych przesłanek, dozwolonym będzie aby Magazyn COS dla Klientów Spółki prowadzony był przez Klienta na rzecz Spółki (tj. w fabryce Klienta), dzięki czemu Spółka nie będzie miała obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT?

4.Czy w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym, na możliwość stosowania procedury call-off stock, a w konsekwencji brak obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, będzie miał wpływ fakt iż Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla celów podatku VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1.W przedstawionym powyżej stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, Państwa zdaniem, zostanie spełniona przesłanka braku posiadania przez Spółkę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 13a ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

2.Państwa zdaniem, w przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego, przy spełnieniu ww. warunku braku posiadania siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także spełnienia pozostałych przesłanek, Spółka będzie mogła stosować przemieszczenie towarów w procedurze magazynu call-off stock uregulowanej w Rozdziale 3a, art. 13a - art. 13g, ustawy o VAT. W konsekwencji uważają Państwo, że przemieszczenia towarów dokonywane w ramach tej procedury nie będą stanowiły po stronie Spółki WNT, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

3.Państwa zdaniem, w przedstawionych okolicznościach, przy spełnieniu ww. warunku braku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także spełnienia pozostałych przesłanek, dozwolonym będzie aby Magazyn COS dla Klientów Spółki prowadzony był przez Klienta na rzecz Spółki (tj. w fabryce Klienta), dzięki czemu Spółka nie będzie miała obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

4.Państwa zdaniem, w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym, na możliwość stosowania procedury call-off stock, a w konsekwencji brak obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, nie będzie miał wpływu fakt, iż Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla celów podatku VAT.

Ad. 1

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. (dalej: „Rozporządzenie”) „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 2 wyżej wskazanego Rozporządzenia, wspomniane sformułowanie oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług.

Z kolei w art. 53 ww. Rozporządzenia wskazano, iż „na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika uwzględnia się wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy”.

Uwzględniając regulacje zawarte w Rozporządzeniu a także orzecznictwo TSUE (por. wyrok TSUE z 7 kwietnia 2022 r. TSUE w sprawie C-333/20 - Berlin Chemie), należy przyjąć, że stałe miejsce prowadzenia działalności powstaje tylko jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a.miejsce działalności posiada odpowiednią strukturę w zakresie zaplecza personalnego oraz technicznego;

b.miejsce charakteryzuje się określonym poziomem stałości, czyli podatnik ma zamiar prowadzenia działalności w tym miejscu w sposób stały (nieokresowy);

c.działalność prowadzona w tym miejscu jest działalnością niezależną w stosunku do działalności głównej (miejsce charakteryzuje niezależność decyzyjna).

Odnosząc powyższe przesłanki do przedstawionego opisu stanu faktycznego należy wskazać, iż:

Ad. a

Usługobiorca nie posiada na terytorium Polski rozbudowanego zaplecza personalnego, które byłoby wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Państwa zdaniem posiadanie jednego Pracownika, który pracuje w formie Home office jest niewystarczającą przesłanką by uznać, że Spółka posiada odpowiednie zaplecze personalne, którego obecność w Polsce powodowałaby powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności.

Spółka wskazuje, że w Polsce nie wynajmuje ani nie wykorzystuje dla celów prowadzonej działalności w Polsce jakiejkolwiek nieruchomości (tj. biuro czy punkt sprzedaży). Oddział Spółki w Polsce posiada jedynie adres siedziby. Dodatkowo Oddział Spółki w Polsce nie posiada jakichkolwiek maszyn, urządzeń czy narzędzi związanych z istotną działalnością Spółki (tj. nie posiada w Polsce maszyn, urządzeń czy narzędzi umożliwiających produkcję wyrobów chemicznych i tworzyw sztucznych). Pracownik posiada jedynie niezbędne narzędzia i urządzenia biurowe umożliwiające mu pracę oraz samochód służbowy.

Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 17 lipca 1997 r., ARO Lease BV, C-231/94, nie jest miejscem stałego prowadzenia działalności miejsce, w którym usługa jest faktycznie wykonywana, o ile w miejscu tym nie istnieje żadna struktura rzeczowa (chociażby biuro).

Jednocześnie wskazują Państwo, że korzystanie z cudzej infrastruktury (Magazyn COS zlokalizowany na terenie Klienta) nie powinno być uznane za zaplecze techniczne Spółki, bowiem faktyczną kontrolę nad tą infrastrukturą sprawuje Klient prowadzący Magazyn COS (Klient wydaje pracownikom magazynowym instrukcje i polecenia, nadzoruje ich pracę itp.). Sam fakt nawiązania współpracy i korzystania z cudzego zaplecza (tj. Klienta) nie kreuje zdaniem Spółki stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (por. interpretacja z dnia 26 kwietnia 2022 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.39.2022.2.RST oraz z dnia 6 kwietnia 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.537.2021.4.PK oraz wyroki WSA w Gliwicach z dnia 12 października 2020 r., sygn. I SA/GI 1051/19 i z dnia z 6 października 2020 r., sygn. I SA/G11401/19).

Podsumowując, Państwa zdaniem, Spółka nie posiada odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego oraz technicznego, w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 2 Rozporządzenia.

Ad. b

Pod pojęciem „stały” - zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego - należy rozumieć „pozostający w tym samym miejscu i położeniu”, „trwale związany z jakimś miejscem” (...). Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej musi zatem charakteryzować się pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu w sposób trwały, nieprzemijający, nieprzenośny czy niezmienny.

Pojęcie „stały” to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi zatem pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w sposób nieprzemijający, czy też nieokresowy. Konieczna jest zatem pewna, określona minimalna, skala działalności, która stanowi zewnętrzne znamię, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale.

Usługobiorca nie posiada na terytorium Polski rozbudowanego zaplecza personalnego, które byłoby wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Państwa zdaniem posiadanie jednego Pracownika, który pracuje w formie Home office jest niewystarczającą przesłanką by uznać o stałości prowadzenia działalności.

Zgodnie z orzecznictwem podatkowym, praca pracownika w ramach pracy zdalnej nie powoduje ukonstytuowania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (zob. por. interpretacja indywidualna z dnia 14 sierpnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.228.2020.1.PC, interpretacja indywidualna z dnia 7 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.135.2020.2.JŻ).

Spółka nie posiada w Polsce jakiegokolwiek własnego zaplecza technicznego (infrastruktury) związanego z prowadzoną działalnością. Na powyższe nie ma wpływu sam fakt posiadania w Polsce Oddziału, gdyż nie jest z tym powiązane posiadanie jakiejkolwiek infrastruktury.

Spółka nie prowadzi w Polsce działalności produkcyjnej (tj. nie ma fabryk w której produkuje wyroby chemiczne i tworzywa sztuczne). Jej aktywność ogranicza się głównie do przechowywania w Polsce towarów, które wydawane są Klientom Spółki. Oznacza to, że w Polsce dokonywany jest głównie etap logistyczny związany z dostarczaniem towarów Spółki do jej Klientów.

W konsekwencji nie sposób uznać, że obecność Spółki w Polsce ma stały charakter. Państwa zdaniem posiadanie Oddziału w Polsce oraz zatrudnianie jednego Pracownika nie konstytuuje stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Tym samym, biorąc pod uwagę stan faktyczny oraz zaprezentowaną argumentację Spółka uważa, że posiadane zasoby ludzkie i techniczne są niewystarczające aby przesądzić o powstaniu w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.

Jeżeli uznać, że Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, to nie mogłaby stosować procedury magazynu call-off stock (art. 13a ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT). To sprawiłoby, że zasadniczo procedura call-off stock nie mogłaby być w ogóle stosowana. Procedura Magazynu COS dotyczy jednak w szczególności tych przypadków, gdzie dostawca z kraju poza Polską przemieszcza towary do Polski, by w późniejszym terminie przenieść prawo do dysponowania tymi towarami jak właściciel na jego polskiego Klienta.

W modelu gdy Spółka dostarcza towary do magazynu prowadzonego przez Klienta, Państwa zdaniem występuje możliwość zastosowania procedury magazynu call-off stock. Gdyby dokonywana transakcja powodowała skutki, że podmiot zagraniczny nabywa w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności i nie może korzystać z procedury magazynu call-off stock - to procedura ta w zasadzie nigdy nie byłaby możliwa do zastosowania - co było wprost sprzeczne z celem jej wprowadzenia (preambuła do dyrektywy 2018/1910, motyw nr 5) - czyli uproszczeniem wewnątrzwspólnotowych transakcji towarowych.

Podsumowując, w Państwa ocenie działalność Spółki w Polsce nie charakteryzuje się odpowiednim poziomem stałości.

Ad. c

Jak wskazano, wszelkie strategiczne decyzje dotyczące działalności gospodarczej Spółki podejmowane są poza granicami Polski. Zasadnicza działalność Spółki polegająca na produkcji wyrobów chemicznych wykonywana jest na terytorium Niemiec.

Pracownik w ramach swoich obowiązków pracowniczych wykonuje polecenia Wnioskodawcy, a tym samym istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywaniem obowiązków przez pracownika, a decyzjami podejmowanymi przez Spółkę.

Kluczowym obszarem z punktu widzenia prowadzania działalności Spółki pozostaje kraj jej siedziby, tj. Niemcy, gdzie podejmowane są wszelkie czynności decyzyjne i gdzie zarazem znajdują się umocowane do takiego działania osoby.

Państwa zdaniem, aby dana placówka mogła być uznana za stałe miejsce prowadzenia działalności, jej zakres działalności powinien być porównywalny z intensywnością, stałością i zakresem funkcjonowania niezależnego przedsiębiorstwa (tu: Spółki). Państwa zdaniem zakres funkcjonowania Spółki na terytorium Polski nie ma takiego statusu.

Tym samym Spółka uważa, że działalność prowadzona przez Oddział nie jest działalnością niezależną w stosunku do działalności głównej (tj. Spółki). Działalność Oddziału nie jest bowiem nacechowana niezależnością ani nie jest oderwana od głównej działalności Spółki.

Jak wskazuje orzecznictwo TSUE, w przypadku, gdy nie jest spełnione chociażby jedno z wyżej wymienionych kryteriów, nie można uznać, że obecność danego podmiotu na terytorium państwa członkowskiego nosi znamiona stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie została spełniona żadna z przesłanek, dlatego Państwa zdaniem, Spółka nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, a tym samym spełnia ona przesłankę braku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, w rozumieniu art. 13a ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Ad. 2

Państwa zdaniem, Spółka w opisanych wyżej okolicznościach, nie będzie mieć obowiązku wykazywania WNT, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT (tzw. nietransakcyjne WNT) - ze względu na skuteczne spełnienie warunków rozliczeń w ramach w procedury Magazynu COS.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatkowi od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu VAT podlegają tylko te z ww. czynności, dla których miejscem świadczenia jest terytorium kraju, czyli - w myśl art. 2 pkt 1 ustawy VAT - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy VAT, WNT uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Zatem, w przypadku WNT opodatkowaniu podlega czynność nabycia towaru, a podatek należny z tego tytułu rozliczany jest przez nabywcę w państwie, w którym kończy się transport lub wysyłka.

Natomiast przez WDT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się (w myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT) wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na gruncie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu przez dostawcę w państwie, w którym rozpoczyna się transport lub wysyłka.

Powołane przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów z danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą i w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, u dostawcy zachodzi WDT, której po stronie nabywcy odpowiada inna czynność opodatkowana, mianowicie WNT.

Przy czym, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub też towary mają służyć innym czynnościom niż ich dostawa, wówczas występuje u przemieszczającego je podatnika tzw. wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie własnych towarów. Podlega ono rozliczeniu przez ten sam podmiot, który - w ujęciu całościowym - zobowiązany jest rozliczyć zarówno WDT (w państwie rozpoczęcia transportu lub wysyłki), jak i WNT (w państwie zakończenia transportu lub wysyłki). Wskazuje na to chociażby art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez WNT za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Powyższy przepis rozszerza więc zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika do Polski, z innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej (tzw. nietransakcyjne WNT).

Przepis ten nakazuje traktować jako WNT także czynności, w przypadku których podatnik nie sprzedaje, lecz jedynie przemieszcza towary własne, tj. należące do jego przedsiębiorstwa, z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium Polski. Należy jednak pamiętać, że WNT nietransakcyjne wystąpi tylko wtedy, gdy łącznie spełnione będą dwa warunki: (i) przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski, a ponadto (ii) będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju (Polski).

Jednocześnie należy wskazać, że art. 11 ust. 1 ustawy o VAT podlega pewnym ograniczeniom, np. na gruncie art. 13a ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z powyższą regulacją, przemieszczenia towarów w procedurze magazynu typu call-off stock nie uznaje się za WNT, o którym mowa w art. 11 ust. 1 (czyli tzw. nietransakcyjne WNT).

W myśl art. 13a ust. 2 ustawy VAT, procedura magazynu typu call-off stock ma miejsce, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1.towary są wysyłane lub transportowane przez podatnika podatku od wartości dodanej lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju w celu ich dostawy na późniejszym etapie i po ich wprowadzeniu do magazynu w procedurze magazynu typu call-off stock innemu podatnikowi, uprawnionemu do nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, zgodnie z zawartym wcześniej porozumieniem między tymi podatnikami;

2.podatnik podatku od wartości dodanej wysyłający lub transportujący towary nie ma siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju;

3.podatnik, któremu mają zostać dostarczone towary, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, a jego nazwa lub imię i nazwisko oraz numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL są znane podatnikowi podatku od wartości dodanej wysyłającemu lub transportującemu towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu;

4.podatnik podatku od wartości dodanej wysyłający lub transportujący towary rejestruje przemieszczenie towarów w ewidencji, o której mowa w art. 54a ust. 1 rozporządzenia 282/2011, oraz podaje w informacji odpowiadającej informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5, numer identyfikacji podatkowej, o którym mowa w pkt 3.

Dodatkowo, zgodnie z art. 13b ustawy o VAT, jeżeli warunki określone w art. 13a ust. 2 są spełnione, WNT, o którym mowa w art. 9 ust. 1, uznaje się za dokonane przez podatnika, o którym mowa w art. 13a ust. 2 pkt 3, na terytorium kraju w momencie przeniesienia na niego prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile przeniesienie to nastąpi w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia towarów do magazynu w procedurze magazynu typu call-off stock.

O ile więc spełnione zostają warunki określone w art. 13a ust. 2 ustawy o VAT, nabycie towarów ze zlokalizowanego w Polsce magazynu typu call-off stock uznawane jest - na gruncie polskich przepisów VAT - za standardowe (tzw. transakcyjne) WNT.

Rozliczenia ww. WNT dokonuje nabywca towarów, które wcześniej uległy przemieszczeniu z terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, do magazynu typu call-off stock położonego w Polsce. Zdarzenie to zasadniczo dochodzi do skutku w momencie dostawy, tj. z chwilą przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania magazynowanym towarem jak właściciel.

Państwa zdaniem, po wprowadzeniu opisanych zmian dot. wdrożenia procedury Magazynu COS, przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski nie będzie stanowić dla Spółki tzw. nietransakcyjnego WNT. Choć będzie dochodzić do przemieszczenia towarów z innego państwa członkowskiego do Polski, a później do dostawy Klientowi na terenie Polski, to czynności te - jako odbywające się w ramach procedury Magazynu COS - nie będą kreowały po stronie Spółki obowiązków w zakresie rozliczania polskiego VAT.

W Państwa ocenie, przemieszczenie towarów przez Spółkę z Niemiec do Magazynu COS, a następnie ich dostawa Klientowi w Polsce, spełniać będzie wszystkie przesłanki procedury Magazynu COS wskazane w art. 13a ust. 2 oraz art. 13b UVAT, mianowicie:

1.Towary będą wysyłane lub transportowane przez Spółkę (niemieckiego podatnika VAT), lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, z terytorium Niemiec na terytorium Polski;

2.Towary będą przemieszczane do Polski w celu ich dostawy Klientowi (podatnikowi polskiego VAT), uprawnionemu do nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel;

3.Dostawa towarów Klientowi na terenie Polski będzie miała miejsce po ich wprowadzeniu do magazynu w Polsce w ramach procedury Magazynu COS.

4.Dostawa towarów (od transportu z Niemiec do finalnej dostawy na terenie Polski) odbywać się będzie w oparciu o zawarte wcześniej Porozumienie między Spółką a Klientem, dotyczące stosowania procedury Magazynu COS;

5.Spółka nie ma siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski (zob. Pytanie 1 przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej);

6.Dany Klient Spółki będzie zarejestrowany jako podatnik VAT UE, a jego nazwa lub imię i nazwisko oraz numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL będą znane Spółce w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu (z Niemiec do danego magazynu zlokalizowanego u Klienta);

7.Spółka będzie rejestrować przemieszczenie towarów w ewidencji, o której mowa w art. 54a ust. 1 rozporządzenia 282/2011, oraz wykazywać je w niemieckim odpowiedniku polskiej informacji podsumowującej VAT-UE;

8.Przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Klienta nastąpi w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia towarów do magazynu w ramach procedury Magazynu COS.

Polskie regulacje dotyczące Procedury COS, w szczególności art. 13a ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, nie określają szczegółowo momentu, w jakim - po pobraniu/przetransportowaniu towarów z Magazynu COS - powinna nastąpić dostawa. Określony jest jedynie warunek brzegowy (termin końcowy), wynoszący 12 miesięcy od dnia wprowadzania towarów do Magazynu COS (art. 13b ustawy o VAT).

Oznacza to, że każdy moment dostawy towarów, przypadający między dniem wprowadzania towarów do Magazynu COS oraz upływem 12 miesięcy od ich wprowadzenia, będzie spełniał przesłankę zastosowania procedury Magazynu COS, o której mowa w art. 13a ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT nie regulują, jak - od strony logistycznej i prawnej - powinny się odbywać dostawy, np. w jaki sposób towar ma zostać pobrany przez odbiorcę czy też dostarczony odbiorcy. W ocenie Spółki oznacza, że ww. kwestie nie mają znaczenia przy określaniu prawa do stosowania procedury Magazynu COS.

Państwa zdaniem, bezzasadnym i nieuprawnionym byłoby stosowanie dodatkowych „dorozumianych” przesłanek, które nie zostały wprost wskazane przez ustawodawcę. Skoro odnośne przepisy VAT nie uzależniają stosowania procedury Magazynu COS od jakiegoś czynnika (tu: sposobu organizacji dostawy do Klienta), to czynnik ten powinien być pominięty w procesie ustalania normy prawnej.

Znajduje to uzasadnienie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lipca 2021 r. (sygn. akt I FSK 2163/18), w którym stwierdzono m.in., że przepisy ustawy o VAT powinny być interpretowane ściśle (tzn. ani w sposób zawężający, ani też rozszerzający), mając także na uwadze cel, jakiemu omawiana regulacja ma służyć.

Państwa zdaniem, spełnienie przez Spółkę warunków ustawowych oznacza, że dostawa towarów dokonywana przez Spółkę na rzecz Klienta będzie mogła być rozliczana w ramach procedury Magazynu COS.

W konsekwencji, na Spółce nie będzie już ciążył obowiązek wykazywania WNT, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy VAT (tzw. WNT „nietransakcyjnego”), jako że przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski odbywać się będzie w procedurze Magazynu COS (art. 13a ust. 1 ustawy o VAT).

Ad. 3

Państwa zdaniem, w przedstawionych okolicznościach, przy spełnieniu ww. warunku braku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także spełnienia pozostałych przesłanek, dozwolonym będzie aby Magazyn COS dla Klientów Spółki prowadzony był przez Klienta na rzecz Spółki (np. w fabryce Klienta), dzięki czemu Spółka będzie mogła skorzystać z procedury call-off-stock, a w konsekwencji Spółka nie będzie miała obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT nie regulują, jak - od strony logistycznej i prawnej - powinny się odbywać dostawy oraz tego w jaki sposób powinien zostać zorganizowany magazyn w ramach procedury Magazynu COS. W Porozumieniu zawartym pomiędzy Spółką a jej Klientem ustalone zostaną zasady związane z prowadzeniem Magazynu COS.

Na marginesie Spółka wskazuje, że Klient, jako podmiot prowadzący Magazyn COS, złoży właściwemu organowi podatkowemu zawiadomienie na formularzu, o którym mowa w art. 13f ust. 1 ustawy o VAT (formularz VAT-CS).

W Państwa ocenie oznacza to, że ww. kwestie nie mają znaczenia przy określaniu prawa do stosowania procedury Magazynu COS. Tym samym, Państwa zdaniem, możliwe jest stosowanie procedury Magazynu COS w sytuacji gdy przedmiotowy Magazyn COS prowadzony będzie przez Klienta (np. na terenie jego fabryki), zgodnie z ustaleniami określonymi w Porozumieniu.

Państwa zdaniem, bezzasadnym i nieuprawnionym byłoby stosowanie dodatkowych „dorozumianych” przesłanek, które nie zostały wprost wskazane przez ustawodawcę. Skoro odnośne przepisy VAT nie uzależniają stosowania procedury Magazynu COS od jakiegoś czynnika (tu: sposobu organizacji magazynu w ramach procedury Magazynu COS), to czynnik ten powinien być pominięty w procesie ustalania normy prawnej.

Znajduje to uzasadnienie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lipca 2021 r. (sygn. akt I FSK 2163/18), w którym stwierdzono m.in., że przepisy ustawy o VAT powinny być interpretowane ściśle (tzn. ani w sposób zawężający, ani też rozszerzający), mając także na uwadze cel, jakiemu omawiana regulacja ma służyć.

Państwa zdaniem, spełnienie przez Spółkę warunków ustawowych oznacza, że dostawa towarów dokonywana przez Spółkę na rzecz Klienta do magazynu prowadzonego przez Klienta na terenie np. jego fabryki będzie mogła być rozliczana w ramach procedury Magazynu COS, a w konsekwencji Spółka nie będzie miała obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

Dodatkowo Spółka wskazała, że w ramach procedury tzw. magazynu konsygnacyjnego, która została zastąpiona procedurą magazynu call-off stock, dopuszczalne było aby nabywca (klient) prowadził magazyn (zob. por. Pismo DIS w Katowicach z dnia 17 marca 2016 r., sygn. IBPP4/4512-18/16/EK czy Pismo DIS w Katowicach z dnia 26 listopada 2012 r., sygn. IBPP3/443-847/12/IK). Wcześniej obowiązujące przepisy dot. magazynu konsygnacyjnego, nie przewidywały wymogów co do podmiotu prowadzącego magazyn ani nie zabraniały, aby to nabywca (klient) taki magazyn prowadził. Także obecnie obowiązujące przepisy dotyczące magazynu call-off stock nie przewidują dodatkowych uwarunkowań co do tego, aby magazyn był prowadzony przez podmiot na rzecz którego dokonywana jest dostawa (nie jest to przez przepisy podatkowe regulowane, a tym bardziej zakazane).

Tym samym stoją Państwo na stanowisku, że dozwolonym jest, aby Magazyn COS był prowadzony przez Klienta Spółki (np. na terenie fabryki Klienta), co w konsekwencji będzie powodowało brak obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 4

Państwa zdaniem, w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym, na możliwość stosowania procedury call-off stock, a w konsekwencji brak obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, nie będzie miał wpływu fakt, iż Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla celów podatku VAT.

W związku z możliwym wdrożeniem procedury Magazynu COS, Spółka uniknęłaby konieczności dwuetapowego rozliczania polskiego VAT, tj. najpierw tzw. nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (art. 11 ust. 1 ustawy o VAT), a następnie krajowej dostawy towarów na rzecz Klienta (art. 7 ust. 1 ustawy VAT) w zakresie do dostaw do swoich dwóch największych Klientów. W ramach rozważanej procedury Magazynu COS, Spółka nie wykonywałaby już czynności opodatkowanych VAT w Polsce (na marginesie Spółka wskazuje, że wdrożenie procedury Magazynu COS pozwoliłoby na rozliczanie po stronie Spółki WDT w Niemczech, zaś WNT byłoby rozliczane w Polsce nie przez Spółkę, lecz Klienta na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o VAT - tzw. WNT transakcyjne). W takiej sytuacji Spółka mogłaby wyrejestrować się z polskiego VAT.

Spółka wskazuje jednak, że część modelu biznesowego Spółki w Polsce polega na zaopatrywaniu dwóch polskich klientów w produkty powstałe w ramach działalności Spółki z wykorzystaniem magazynów zlokalizowanych w Polsce bezpośrednio u dwóch polskich Klientów Spółki (dwaj najwięksi Klienci). Pozostali polscy klienci są zaopatrywani bezpośrednio w towary wysyłane z Niemiec.

Tym samym Spółka rozważa stosowanie procedury Magazynu COS względem dwóch Klientów u których prowadzone będą magazyny w ramach procedury Magazynu COS (na podstawie stosownego Porozumienia, Magazyny COS miałyby być prowadzone np. na terenie fabryki Klienta). Zastosowanie procedury Magazynu COS w stosunku do dwóch największych Klientów Spółki pozwoliłoby Spółce na znaczne uproszczenie rozliczeń podatku VAT, bowiem w ramach procedury Magazynu COS Spółka nie miałaby obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

Państwa zdaniem, kwestia zarejestrowania się w Polsce dla celów podatku VAT jest neutralna z perspektywy możliwości stosowania procedury Magazynu COS. Bezzasadnym i nieuprawnionym byłoby stosowanie dodatkowych „dorozumianych” przesłanek, które nie zostały wprost wskazane przez ustawodawcę. Skoro odnośne przepisy VAT nie uzależniają stosowania procedury Magazynu COS od wyrejestrowania się w Polsce z rejestru podatników VAT, to czynnik ten powinien być pominięty w procesie ustalania normy prawnej.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że interpretacje podatkowe wskazują, że wyrejestrowanie z rejestru podatników VAT może mieć charakter opcjonalny (zob. por. interpretacje indywidualne z dnia 2 lutego 2022 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.574.2021.1.RM, z dnia 26 października 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.264.2020.2.ŁN czy z dnia 23 października 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.258.2020.2.JŻ). Powołane interpretacje wskazują, że w przypadku skorzystania z procedury magazynu call-off stock, gdy Spółka nie będzie wykonywać żadnych czynności opodatkowanych w Polsce, będzie mogła wyrejestrować się (opcjonalnie) z rejestru podatników VAT.

Z uwagi na to, że wyrejestrowanie może mieć charakter opcjonalny, uważają Państwo, że na możliwość stosowania procedury Magazynu COS nie wpływa fakt, iż Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla celów podatku VAT.

Podsumowując, Państwa zdaniem, w przedstawionym zdaniu przyszłym Spółka będzie miała możliwość stosowania procedury Magazynu COS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy:

Natomiast, na podstawie art. 13a ust. 1 i 2 ustawy:

Jak stanowi art. 13b ustawy:

Zgodnie z art. 13d ust. 1-4 ustawy:

Na podstawie art. 13e ust. 1 i 2 ustawy:

Stosownie do art. 13f ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 25 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 5 ustawy:

Stosownie do art. 54a ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) z 15 marca 2011 r. 282/2011 ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011 str. 1 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”:

Natomiast w myśl art. 243 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE z 11 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.2006.347.1):

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest Spółką utworzoną zgodnie z prawem niemieckim, z siedzibą w Niemczech. Spółka jest zarejestrowana w Polsce oraz w Niemczech jako czynny podatnik VAT. Dodatkowo, Spółka zarejestrowana jest dla potrzeb unijnego VAT zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż produktów chemicznych i tworzyw sztucznych. Produkcja odbywa się na terytorium Niemiec. Część modelu biznesowego Spółki w Polsce polega na zaopatrywaniu dwóch polskich Klientów w produkty powstałe w ramach działalności Spółki w kraju siedziby. Spółka planuje zawierać z Klientami porozumienia, które zakładały będą prowadzenie Magazynów COS (magazyny typu call-off stock). Pozostali polscy klienci są zaopatrywani bezpośrednio w towary wysyłane z Niemiec. W toku prowadzonej działalności Spółka przemieszcza towary do magazynów, które zlokalizowane są na terytorium Polski bezpośrednio u Klientów z którymi Spółka ma zawarte stosowne umowy handlowe. Klienci Spółki są czynnymi podatnikami VAT w Polsce. Każdy z Klientów prowadzi na terenie swojej fabryki magazyn do którego dostarczane są towary Spółki. Ponadto Spółka posiada w Polsce zarejestrowany Oddział przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział wynajmuje adres na cele siedziby, ale fizycznie nie posiada żadnej przestrzeni biurowej. Oddział zatrudnia jednego Pracownika na stanowisku Senior Business Manager. Pracownik wykonuje swoją pracę w ramach pracy zdalnej („Home office”) lub odbywając spotkania z klientami w miejscu ich siedziby, w tym także poza granicami Polski.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy:

‒w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym spełniona jest przesłanka braku posiadania przez Spółkę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 13a ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT (pytanie nr 1);

‒w przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego, przy spełnieniu ww. warunku braku posiadania siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także spełnienia pozostałych przesłanek, Spółka będzie mogła stosować przemieszczanie towarów w procedurze magazynu typu call-off stock uregulowanej w Rozdziale 3a, art. 13a - art. 13g, ustawy o VAT? W konsekwencji, czy przemieszczenia towarów w tej procedurze nie będą stanowiły po stronie Spółki WNT, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie nr 2);

‒w przedstawionych okolicznościach, przy spełnieniu ww. warunku braku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także spełnienia pozostałych przesłanek, dozwolonym będzie aby Magazyn COS dla Klientów Spółki prowadzony był przez Klienta na rzecz Spółki (tj. w fabryce Klienta), dzięki czemu Spółka nie będzie miała obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie nr 3);

‒w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym, na możliwość stosowania procedury call-off stock, a w konsekwencji brak obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, będzie miał wpływ fakt, iż Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla celów podatku VAT (pytanie nr 4).

Odnosząc się do kwestii przedstawionej w pytaniu nr 1 tj. stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że:

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a)art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b)począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c)do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d)art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Ponadto orzeczenie NSA z 3 października 2019 r. (I FSK 980/17) porusza kwestię „samowystarczalności” stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej: „To, czy posiadane w danym miejscu siły i środki są odpowiednie, powinno być oceniane każdorazowo w kontekście konkretnych usług. Pamiętać bowiem należy, że owe siły i środki mają być odpowiednie do tego, aby umożliwić albo odbiór i wykorzystanie nabywanych usług, albo świadczenie usług. Innymi słowy, powinno być tak, że to ta właśnie struktura faktycznie konsumuje, zużywa usługi. Jeśli nie jest możliwe, aby dana struktura (z uwagi na swoje zaplecze personalne i techniczne) była w stanie skonsumować nabywane usługi, to należy ją uznać za niebędącą w tym przypadku stałym miejscem prowadzenia działalności. Odpowiednio - stałe miejsce prowadzenia działalności powinno mieć w dyspozycji takie siły i środki, aby było w stanie wyświadczyć usługi, które sprzedaje. Tylko wówczas w odniesieniu do sprzedawanych usług może być ono uznane za stałe miejsce prowadzenia działalności”.

Mając na uwadze orzecznictwo TSUE, powyższe przepisy prawa oraz okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Spółka nie będzie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka nie zorganizuje bowiem na terytorium kraju w sposób stały odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności. Jak wynika z wniosku Spółka jest firmą z siedzibą w Niemczech działającą w branży chemicznej. Spółka zajmuje się rozwojem, produkcją i dystrybucją produktów chemicznych. Najważniejsza część działalności Spółki czyli produkcja odbywa się w zakładach położonych na terytorium Niemiec. Natomiast w Polsce Spółka nie prowadzi działalności produkcyjnej. Spółka posiada na terytorium Polski zarejestrowany Oddział przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział wynajmuje adres na cele siedziby, ale fizycznie nie posiada żadnej przestrzeni biurowej. Oddział zatrudnia na podstawie umowy o pracę jednego Pracownika na stanowisku Senior Business Manager. Ww. Pracownik wykonuje swoją pracę w ramach pracy zdalnej („Home office”) lub odbywając spotkania z klientami w miejscu ich siedziby, w tym także poza granicami Polski. Co prawda, Pracownik ma prawo do negocjowania i zawierania umów handlowych, jednak czynność ta musi odbywać się zgodnie z dyspozycjami Centrali w Niemczech. Do zadań Pracownika nie należy również kontakt z klientami w celu złożenia zamówienia na towary Spółki. Klienci zainteresowani towarami Spółki zamawiają je bezpośrednio w siedzibie Spółki w (…). Również ewentualna obsługa procesu administrowania / zarządzania zwrotami, skargami, reklamacji leży w całości w gestii niemieckiej centrali. Ponadto wszelkie decyzje strategiczne dotyczące działalności gospodarczej Spółki podejmowane są poza granicami Polski. Dodatkowo Spółka nie wynajmuje ani nie wykorzystuje dla celów prowadzonej działalności w Polsce jakiejkolwiek nieruchomości, takiej jak biuro lub punkt sprzedaży (Oddział posiada jedynie adres siedziby), a także jakichkolwiek maszyn, urządzeń czy narzędzi z wyjątkiem urządzeń i narzędzi biurowych związanych z wykonywaniem pracy przez Pracownika w Home Office oraz samochodu służbowego, z którego korzysta Pracownik. W ramach działalności prowadzonej na terytorium Polski Spółka zaopatruje m.in. dwóch polskich Klientów w produkty powstałe w ramach działalności Spółki prowadzonej w kraju siedziby. Każdy z Klientów prowadzi na terenie swojej fabryki magazyn do którego dostarczane są towary Spółki. Spółka planuje zawierać z Klientami porozumienia, które zakładały będą prowadzenie Magazynów COS (call-off stock). Magazyny będą zarządzane przez danego Klienta. Spółka nie będzie miała zatem swobodnego dostępu do tych magazynów, ponieważ magazyny znajdują się na terenie Klienta. Tym samym to Klient będzie podejmował decyzje związane z rozmieszczeniem towarów Spółki oraz o zarządzaniu powierzchnią magazynową. Natomiast pozostali polscy klienci Spółki są zaopatrywani bezpośrednio w towary wysyłane z Niemiec.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższy opis, nie można uznać, że Spółka na terytorium Polski w sposób samodzielny w stosunku do działalności prowadzonej w Niemczech posiadając odpowiednie zaplecze personalne i techniczne prowadzi w sposób stały część działalności gospodarczej. Co prawda Spółka posiada na terytorium Polski Oddział, jednak nie ma on swojej fizycznej obecności, bowiem Spółka jedynie wynajmuje adres na cel siedziby firmy, natomiast zatrudniony Pracownik pracuje w systemie Home office. W konsekwencji, posiadane przez Spółkę zaplecze personalne w postaci jednego Pracownika oraz zaplecze techniczne w postaci urządzeń i narzędzi biurowych oraz samochodu służbowego nie pozwalają na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej w zakresie produkcji i dystrybucji produktów chemicznych. Posiadane w Polsce zaplecze personalne i techniczne nie tworzy infrastruktury niezbędnej do tego, by prowadzić samodzielną i niezależną działalność w sposób ciągły.

Aby uznać daną lokalizację za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej zaplecze personalne i techniczne powinno funkcjonować w ramach odpowiedniej struktury, która umożliwia takiemu miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, odbiór i wykorzystanie nabywanych usług dla własnych potrzeb. Istniejące zaplecze personalne i techniczne musi być w stanie prowadzić działalność gospodarczą. Natomiast w analizowanym przypadku struktura jaką dysponuje Spółka na terytorium Polski nie jest w stanie skonsumować nabywanych towarów i usług. Mimo, że Spółka posiada zaplecze osobowe w postaci jednego  Pracownika oraz zaplecze techniczne w postaci urządzeń i narzędzi biurowych oraz samochodu, to jednak nie jest w stanie prowadzić niezależnej działalności w zakresie produkcji i dystrybucji produktów chemicznych na terytorium Polski. Proces składania zamówień, sprzedaży jak również administrowania/zarządzania zwrotami, skargami, reklamacjami sprzedawanych towarów, prowadzone są przez odpowiednie działy w Niemczech. W Polsce dokonywany jest głównie etap logistyczny związany z dostarczaniem towarów Spółki do jej Klientów.

Zatem, nie można uznać, że Spółka na terytorium Polski w sposób samodzielny w stosunku do działalności prowadzonej w Niemczech posiadając odpowiednie zaplecze personalne i techniczne prowadzi w sposób stały część działalności gospodarczej. Działalność, jaka jest prowadzona w Polsce nie cechuje się samodzielnością w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. Spółka wykorzystując posiadane na terytorium Polski zaplecze personalne i techniczne nie byłaby w stanie prowadzić niezależnej działalności gospodarczej w zakresie produkcji i dystrybucji produktów chemicznych. Tym samym, należy uznać, że działalność Spółki na terytorium Polski nie konstytuuje stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W konsekwencji, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto odnosząc się do pozostałych Państwa wątpliwości, przedstawionych w pytaniach nr 2-4, biorąc pod uwagę okoliczności analizowanej sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że do przemieszczenia towarów, będących przedmiotem sprzedaży na rzecz Klientów, z terytorium Niemiec do magazynów w Polsce, będzie miała zastosowanie procedura magazynu typu call-off stock.

W analizowanym przypadku Spółka rozważa zaopatrywanie dwóch Klientów w swoje towary w ramach Magazynu COS zlokalizowanego w fabryce Klienta. W celu wdrożenia ww. procedury Magazynu COS, Spółka zamierza zawrzeć z poszczególnymi Klientami pisemne Porozumienie dotyczące prowadzenia na terenie Polski specjalnych Magazynów COS. Porozumienie pomiędzy Spółką a Klientem będzie obowiązywać przez czas nieokreślony. Dane Porozumienie w sprawie prowadzenia Magazynu COS może przybrać formę bądź odrębnego dokumentu, albo też wchodzić w skład umowy ramowej z Klientem, tj. stanowić jego integralną część. Spółka dokładnie określi lokalizację Magazynu COS oraz zapewni Klientowi wgląd w stan zapasów oraz zapewni możliwość samodzielnego decydowania o tym, które towary - przywiezione dla danego Klienta z Niemiec do Polski - będzie chciał zamówić u Spółki. Spółka planuje stosować procedurę Magazynu COS w stosunku do swoich dwóch polskich Klientów. Tym samym Spółka nie planuje tworzyć odrębnych magazynów zlokalizowanych w innym miejscu aniżeli miejsce prowadzenia działalności przez Klienta. Zatem Magazyn COS będzie prowadzony bezpośrednio przez Klienta Spółki, działającego w imieniu i na rzecz Spółki. Spółka po wyprodukowaniu towarów w Niemczech dokona przemieszczenia swoich towarów do magazynów Klientów zlokalizowanych w Polsce. Natomiast za transport do Magazynu należących do Spółki towarów odpowiadać będzie Spółka lub upoważniona przez nią osoba trzecia (np. Klient).

Ponadto, przed każdą dostawą Spółka będzie weryfikowała, czy Klient jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT UE (posiada w Polsce aktywny identyfikator VAT UE). Nazwa oraz numer VAT UE Klienta (poprzedzony kodem PL) będą znane Spółce każdorazowo w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu z Niemiec do Magazynu COS z racji tego, że przed transportem będzie znany ich docelowy nabywca (Klient), Spółka będzie mogła zarejestrować przemieszczenie towarów w ewidencji, o której mowa w art. 54a ust. 1 rozporządzenia Rady UE 282/2011. Ponadto Spółka będzie mogła podawać w niemieckiej informacji podsumowującej (stanowiącej odpowiednik polskiej informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT), polski identyfikator VAT UE danego Klienta (z prefiksem PL). Dodatkowo podmiot prowadzący magazyn złoży organom podatkowym zawiadomienie na formularzu, o którym mowa w art. 13f ust. 1 ustawy o VAT. Należy także wskazać, że od momentu rozpoczęcia produkcji aż po dostawę, znany będzie podmiot (Klient), dla którego przeznaczone będą towary. Spółka, w ramach procedury Magazynu COS, nie będzie przemieszczać do Polski towarów, dla których nie będzie istniało uprzednie zamówienie (od danego Klienta). Odbiór (pobranie) Towarów będzie odbywało się wedle bieżącego zapotrzebowania Klienta. Spółka rozpoznawałaby WDT z Niemiec do Polski dopiero w momencie fizycznego poboru towaru z Magazynu COS przez Klienta lub w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia towarów do magazynu w procedurze Magazynu COS. Jednocześnie, Spółka z siedzibą działalności w Niemczech, nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (jak ustalono w niniejszej interpretacji).

Zatem, w przedmiotowym przypadku spełnione są wszystkie warunki określone w art. 13a ust. 2 ustawy, przy spełnieniu których ma miejsce procedura magazynu typu call-off stock. Natomiast przemieszczenia towarów, do którego ma zastosowanie procedura magazynu typu call-off stock nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Ponadto, należy wskazać, że obowiązujące przepisy podatkowe nie wskazują żadnych zastrzeżeń co do podmiotu prowadzącego magazyn typu call-off stock. W konsekwencji, dozwolonym będzie aby Magazyn COS dla Klientów był prowadzony przez Klienta na rzecz Spółki.

Jednocześnie, na możliwość stosowania procedury call-off stock nie będzie miał wpływu fakt, że Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla celów podatku VAT.

 Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2-4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –(t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).