Interpretacja indywidualna z dnia 15 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.962.2022.4.MKA

Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 grudnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 5 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 lutego 2023 r. (wpływ 20 lutego 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni 20 sierpnia 1990 r. nabyła na podstawie warunkowej umowy sprzedaży od I.P. samodzielny lokal mieszkalny (...), mieszczący się w (...), o powierzchni 56,03 m², dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą nr A wraz z własnością w 19/1000 w częściach wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz w takiej samej części w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1. 20 października 1990 r. aktem notarialnym nr (…) z uwagi na nieskorzystanie z prawa pierwokupu przez właściwy organ, I.P. przeniosła własność przedmiotowego lokalu wraz ze związanymi z nimi prawami na rzecz Wnioskodawczyni. Jej prawa zostały ujawnione w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy (…) o nr A.

W chwili zawarcia przedmiotowego aktu notarialnego, zgodnie z jego treścią w dziale III oraz IV księgi wieczystej nr A prowadzonej przez Sąd Rejonowy (…), wpisów nie było, zaś w dziale I Sp tej księgi wpisana była wzmianka, że właściciel objętego tą księgą lokalu jest współwłaścicielem w 19/1000 częściach - części wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz w takiej samej części - użytkownikiem wieczystym do 28 stycznia 2084 r., działki gruntu numer 1, objętej księgą wieczystą KW nr C.

Jak wynikało z akt księgi wieczystej nr A I.P. nabyła własność lokalu oznaczonego numerem (...), na podstawie umowy sprzedaży odrębnej własności lokalu od Skarbu Państwa 28 stycznia 1985 r. rep A Nr (…). Zawarcie powyższej umowy poprzedzone było decyzją nr (…) orzekającą o oddaniu na rzecz I.P. w formie aktu notarialnego w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat z możliwością przedłużenia na dalszy okres 19/1000 części działki położonej w (…) o powierzchni 1233 m², stanowiącej własność Skarbu Państwa, oznaczonej na mapie nr 1, dla której w Państwowym Biurze Notarialnym w (…) prowadzona jest księga wieczysta KW C.

I.P. objęła przedmiotowy lokal w posiadanie i władała nim jak właściciel aż do momentu zawarcia warunkowej umowy sprzedaży na rzecz Wnioskodawczyni  w 1990 r. Wnioskodawczyni przejęła natomiast posiadanie w formie, w jakiej posiadała poprzedniczka i kontynuuje to posiadanie do dzisiaj. Zgodnie z § 9 aktu notarialnego z 20 sierpnia 1990 r. Wnioskodawczyni oświadczyła, że przejmuje na siebie wszelkie obowiązki użytkownika wieczystego i właściciela lokalu wynikające z umowy repertorium A nr (…). Zatem od 1990 r. Wnioskodawczyni była w posiadaniu przedmiotowego lokalu.

W celu precyzyjnego przedstawienia stanu faktycznego niniejszej sprawy konieczne jest także opisanie kwestii prawa własności Skarbu Państwa i Gminy (…). Postanowieniem z 26 czerwca 1956 r. Sąd Powiatowy (…) stwierdził, iż Skarb Państwa na podstawie przedawnienia jest właścicielem nieruchomości położonej w (…). Powyższe postanowienie stało się podstawą wpisania prawa własności Skarbu Państwa w księdze wieczystej.

Na skutek skargi o wznowienie postępowania złożonej przez P.P., J.P., P.P. (następców prawnych Z.P.) oraz Z.N. (następczyni prawna G.K.) wyrokiem z 29 czerwca 1993 r., sygn. akt (…) Sąd Rejonowy (…) wznowił postępowanie w sprawie ustalenia nabycia własności nieruchomości, w sprawie zakończonej prawomocnym postanowieniem Sądu Powiatowego (…) z 26 czerwca 1956 r. sygn. akt (…) oraz zmienił to postanowienie w ten sposób, że oddalił powództwo w części dotyczącej udziałów Z.P. i G.K. wynoszących po 52/128 części w nieruchomości położonej w (…). Wyrokiem z 5 stycznia 1994 r. w sprawie sygn. akt (…) Sąd Wojewódzki w (…) oddalił rewizję od wyroku z 29 czerwca 1993 r.

Decyzją z 7 maja 1992 r. Nr (…) Wojewoda (…) działając na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32. poz. 191 ze zm.) stwierdził nabycie przez Gminę (…) z mocy prawa nieodpłatnie własności nieruchomości położonej w (…), oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 1 w obrębie (…), uregulowanej w księdze wieczystej KW nr C, zgodnie z kartą inwentaryzacyjną nr (…) stanowiącą integralną część niniejszej decyzji. W postępowaniu komunalizacyjnym podstawę uznania tytułu własności Skarbu Państwa do działki nr 1 stanowiło wskazane na wstępie postanowienie Sądu Powiatowego (…) z 26 czerwca 1956 r.

W tym czasie wpisany w księdze wieczystej właściciel nieruchomości, wyodrębnił i sprzedał osobom fizycznym 5 samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu pod budynkiem, w tym przedmiotowy lokal numer (...).

W chwili złożenia niniejszego wniosku w dziale II księgi wieczystej nr B jako właściciele nieruchomości wskazani są Gmina Miejska (…) w 18/96 częściach, Z.N. w 39/96 częściach, P.P. w 13/96 częściach, P.P. w 13/96 częściach, J.P. w 13/96 częściach. Jednocześnie w dziale I wpisane zostały informacje o 5 wyodrębnionych samodzielnych lokalach, w tym lokalu nr (...) wraz ze wskazaniem ksiąg wieczystych, w których lokale te zostały uregulowane.

Na skutek powyższych działań, w dziale III księgi wieczystej A wpisane zostało ostrzeżenie o niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym z uwagi na fakt, iż związane z własnością lokalu mieszkalnego prawo użytkowania wieczystego gruntu uregulowane w księdze wieczystej nr B wygasło wobec przejścia tej nieruchomości, co do części 78/96 na rzecz osób trzecich.

Wnioskodawczyni dokonując nabycia samodzielnego lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem wynoszącym 19/1000 części wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz udziałem wynoszącym 19/1000 w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1 od I.P. dokonała czynności prawnej z osobą uprawnioną według treści księgi wieczystej do rozporządzania tym prawem. Brak było nadto w dziale III księgi wieczystej wpisów jakichkolwiek ostrzeżeń lub wzmianek.

Jak wspomniano na wstępie Wnioskodawczyni objęła przedmiotową nieruchomość lokalową w posiadanie 20 sierpnia 1990 r., posiadała lokal w sposób samoistny i nieprzerwany i wykonywała na nieruchomości wszelkie uprawnienia odpowiadające uprawnieniom właścicielskim z wyłączeniem innych osób.

Okoliczności nabycia lokalu, treść aktu notarialnego, wpisy w księdze wieczystej, brak wiedzy o roszczeniach osób prywatnych odnośnie praw do gruntu, wszystkie te okoliczności utwierdziły Wnioskodawczynię w przekonaniu, iż prawidłowo i zgodnie z prawem nabyła prawa do lokalu nr (...). Jej uprawnienia wpisane ponadto zostały w księdze wieczystej. Dopiero przeprowadzone kilka lat po nabyciu lokalu nr (...) postępowania sądowe przywracające prawa do nieruchomość gruntowej uczestnikom postępowania, spowodowały zakwestionowanie praw Wnioskodawczyni. Z uwagi na powyższe celem formalnego uregulowania stanu prawnego nieruchomości, Wnioskodawczyni złożyła do Sądu Rejonowego (…) pozew o uzgodnienie treści księgi wieczystej, z rzeczywistym stanem prawnym. Wyrokiem z 13 lipca 2018 r w sprawie (…) Sąd Rejonowy (…), uzgodnił treści księgi wieczystej nr B dla nieruchomości gruntowej położonej w (…) oznaczone, jako działka 1 w obr. (…), z rzeczywistym stanem prawnym poprzez wpisanie w dziale II rubryce 2.3 udziału związanego z odrębną własnością lokalu nr (...) Wnioskodawczyn wynoszącego 19/1000 w częściach budynku i innych urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz w takiej samej części w użytkowaniu wieczystym przez czas do 28 stycznia 2084 r. działki gruntu nr 1. Od wyroku została złożona apelacja. Wyrokiem z 4 września 2019 r. Sąd Okręgowy (…) w sprawie o sygn. akt (…) zmienił zaskarżony wyrok i oddalił powództwo.

Następnie Wnioskodawczyni zainicjowała kolejne postępowanie i złożyła do Sądu Rejonowego (…), wniosek o stwierdzenie, iż Wnioskodawczyni nabyła z dniem 31 grudnia 2020 r. przez zasiedzenie własność przedmiotowej nieruchomości lokalowej wraz z własnością w 19/1000 w częściach wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz w takiej samej części w prawie własności działki gruntu.

Postanowieniem z 7 lutego 2022 r. Sąd Rejonowy (…) w sprawie o sygn. akt (…) stwierdził, że Wnioskodawczyni nabyła z dniem 31 grudnia 2020 r. przez zasiedzenie własność nieruchomości lokalowej, oznaczonej jako lokal nr (...), mieszczący się w (…) o pow. 56,03 m², dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą nr A wraz z udziałem 19/1000 w prawie własności części wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą do użytku właścicieli poszczególnych lokali i w takiej samej części w prawie własności działki gruntu nr 1, w obrębie (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr B, przy czym Sąd stwierdził, że zasiedzenie udziału w częściach wspólnych i w prawie własności gruntu nastąpiło na udziale we własności nieruchomości Miasta (…). Powyższe postanowienie jest prawomocne od 29 marca 2022 r.

Po uzyskaniu postanowienia z dnia 7 lutego 2022 r. Sądu Rejonowego (…) w sprawie o sygn. akt (…), Wnioskodawczyni złożyła wniosek o wpis do księgi wieczystej. Sąd wieczystoksięgowy dokonał wpisu i obecnie Wnioskodawczyni widnieje w dziale II KW A jako właściciel w udziale 1/1, na podstawie powyższego postanowienia o zasiedzeniu.

Pytania

1)Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości lokalowej - oznaczonej jako lokal nr (...), mieszczącego się w (…), o powierzchni 56,03 m², dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczysta nr A wraz z udziałem 19/1000 w prawie własności części wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą do użytku właścicieli poszczególnych lokali i w takiej samej części w prawie własności działki gruntu nr 1, w obrębie (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr B - która to sprzedaż nastąpiłaby przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło stwierdzenie zasiedzenia, Wnioskodawczyni miałaby obowiązek uiścić z tego tytułu podatek dochodowy?

2)Czy Wnioskodawczyni zobowiązana jest do uiszczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia ww. nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. na podstawie postanowienia z dnia 7 lutego 2022 r. Sądu Rejonowego (…) w sprawie o sygn. akt (…))?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie pytania nr 1. W zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży nieruchomość lokalowej - oznaczonej jako lokal nr (...), mieszczącej się w (…), o powierzchni 56,03 m², dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczysta nr A wraz z udziałem 19/1000 w prawie własności części wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą do użytku właścicieli poszczególnych lokali i w takiej samej części w prawie własność działki gruntu nr 1, w obrębie (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr B - która to sprzedaż nastąpiłaby przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło stwierdzenie zasiedzenia, Wnioskodawczyni nie miałaby obowiązku uiszczać podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawczyni, sprzedając nieruchomość przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło stwierdzenie zasiedzenia, nie będzie miała obowiązku uiszczania podatku dochodowego.

W niniejszej sprawie kluczowe jest bowiem ustalenie właściwego sposobu liczenia 5 letniego okresu od chwili nabycia nieruchomości.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zdefiniowano pojęcia „nabycie”. Nie wskazano także, czy chodzi tu o nabycie odpłatne czy nieodpłatne ani na podstawie jakiej czynności prawnej ma nastąpić nabycie nieruchomości. Dlatego też w ocenie Wnioskodawczyni należy przyjąć, że z nabyciem nieruchomości mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do tej nieruchomość, niezależnie od charakteru czynności prawnej, na podstawie której doszło do nabycia tego prawa własności. Charakter czynność prawnej, na podstawie której doszło do nabycia prawa własności nieruchomości lub praw majątkowych ma pewne znaczenie przy sposobie ustalania, czy upłynął od tej chwili okres pięciu lat.

Należy też zauważyć, że źródłami przychodów, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomość, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomość i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego trzeba zauważyć, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość już w 1990 r. Od tego momentu, w zakresie tej nieruchomości, w majątku Wnioskodawczyni nic się nie zmieniło. W dacie nabycia prawa odrębnej własności lokalu nr (...) przez Wnioskodawczynię, a także ustanowienia prawa odrębnej własności na rzecz I.P. (poprzedniej właścicielki lokalu) widniał jako właściciel nieruchomości przy ul. (…) Skarb Państwa, decyzja komunalizacyjna wydana została dopiero 7 maja 1992 r. Wnioskodawczyni nabywając lokal działała w zaufaniu do treści księgi wieczystej i działała w dobrej wierze. W treści księgi nie było wpisanych żadnych ostrzeżeń w dziale III.

Wnioskodawczyni od momentu objęcia przedmiotowej nieruchomości lokalowej w posiadanie z 20 sierpnia 1990 r., posiadała lokal w sposób samoistny i nieprzerwany i wykonywała na nieruchomości wszelkie uprawnienia odpowiadające uprawnieniom właścicielskim z wyłączeniem innych osób.

Okoliczności nabycia lokalu, treść aktu notarialnego, wpisy w księdze wieczystej, brak wiedzy o roszczeniach osób prywatnych odnośnie praw do gruntu, wszystkie te okoliczności utwierdziły Wnioskodawczynię w przekonaniu, iż prawidłowo i zgodnie z prawem nabyła prawa do lokalu nr (...). Jej uprawnienia wpisane ponadto zostały w księdze wieczystej. Dopiero przeprowadzone kilka lat po nabyciu lokalu nr (...) postępowania sądowe przywracające prawa do nieruchomości gruntowej innym osobom, spowodowały zakwestionowanie praw Wnioskodawczyni. Ostatecznie Wnioskodawczyni potwierdziła swoje prawa do nieruchomości uzyskując postanowienie w przedmiocie zasiedzenia nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest ono źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment jej nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycia”; należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Jak stanowi art. 172 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Zgodnie z art. art. 172 § 2 Kodeksu cywilnego:

Zatem zasiedzenie stanowi jedną z form nabycia prawa własności.

Zasiedzenie jest instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej. W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data wydania postanowienia o zasiedzeniu, ani też data uprawomocnienia się tego postanowienia.

W niniejszej sprawie 20 sierpnia 1990 r. zawarła Pani warunkową umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z własnością w częściach wspólnych budynku i innych urządzeń oraz w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu (dalej: lokal mieszkalny), następnie aktem notarialnym z 20 października 1990 r. przeniesiono na Panią własność tego lokalu, księga wieczysta nr B. Przeprowadzone kilka lat po nabyciu lokalu mieszkalnego postępowania sądowe przywracające prawa do nieruchomość gruntowej uczestnikom postępowania, spowodowały zakwestionowanie Pani praw. W celu formalnego uregulowania stanu prawnego nieruchomości, złożyła Pani pozew o uzgodnienie treści księgi wieczystej, z rzeczywistym stanem prawnym. Wyrokiem  z 13 lipca 2018 r sąd rejonowy uzgodnił treści księgi wieczystej nr B dla nieruchomości gruntowej położonej w (…) oznaczone, jako działka 1 w obr. (…), z rzeczywistym stanem prawnym poprzez wpisanie w dziale II rubryce 2.3 udziału związanego z odrębną własnością lokalu nr (...) Wnioskodawczyni wynoszącego 19/1000 w częściach budynku i innych urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz w takiej samej części w użytkowaniu wieczystym przez czas do 28 stycznia 2084 r. działki gruntu nr 1. Od wyroku została złożona apelacja. Wyrokiem z 4 września 2019 r. sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i oddalił powództwo. Następnie sąd postanowieniem z 7 lutego 2022 r., w postępowaniu prowadzonym z Pani wniosku, stwierdził, że nabyła Pani z dniem 31 grudnia 2020 r. przez zasiedzenie własność lokalu mieszkalnego, oznaczonego jako lokal nr (...), mieszczący się w (…) o pow. 56,03 m², dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą nr A wraz z udziałem 19/1000 w prawie własności części wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą do użytku właścicieli poszczególnych lokali i w takiej samej części w prawie własności działki gruntu nr 1, w obrębie (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr B, przy czym Sąd stwierdził, że zasiedzenie udziału w częściach wspólnych i w prawie własności gruntu nastąpiło na udziale we własności nieruchomości Miasta (…). Powyższe postanowienie jest prawomocne od 29 marca 2022 r.

Mając na uwadze powyższe zgodnie z postanowieniem sądu z 7 lutego 2022 r. nabyła Pani ww. nieruchomość przez zasiedzenie z dniem 31 grudnia 2020 r. Sprzedaż tej nieruchomości przed upływem pięciu lat od końca 2020 r. będzie stanowiła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na to, że nie upłynie okres, o którym mowa w przywołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Z treści art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

Na podstawie art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Zatem sprzedaż nieruchomości lokalowej - oznaczonej jako lokal nr (...), mieszczącej się w (…), o powierzchni 56,03 m2, dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczysta nr A wraz z udziałem 19/1000 w prawie własności części wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą do użytku właścicieli poszczególnych lokali i w takiej samej części w prawie własności działki gruntu nr 1, w obrębie (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr B - przed upływem 5 lat licząc od końca 2020 r. będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).