Interpretacja indywidualna z dnia 15 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.398.2018.13.MWJ

Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek nr (…) (wydzielone z 4 ha gruntu w latach 2007/2008) i (…) (wydzielone 4 ha gruntu w 2017 r.).

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 24 kwietnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnejprzepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

·niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek nr (…) (wydzielone z 4 ha gruntu w latach 2007/2008) i (…) (wydzielone 4 ha gruntu w 2017 r.),

·niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT planowanej sprzedaży działek nr (…) (wydzielone z 4 ha gruntu w latach 2007/2008) i nr (…) (wydzielone 4 ha gruntu w 2017 r.),

‒uwzględniam przy tym wyrokWojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 20 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 679/18 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 sierpnia 2022 r. sygn. akt I FSK 337/19;

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu fatycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 maja 2018 r. wpłynął Pana wniosek z 24 kwietnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek nr (…) (wydzielone z 4 ha gruntu w latach 2007/2008) i nr (…) (wydzielone 4 ha gruntu w 2017 r.),

·niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT planowanej sprzedaży działek nr (…) (wydzielone z 4 ha gruntu w latach 2007/2008) i nr (…) (wydzielone 4 ha gruntu w 2017 r.),

·podlegania bądź niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek nr (…)

oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 lipca 2018 r. (wpływ 6 lipca 2018 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest tzw. rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19) ustawy o VAT. Posiada gospodarstwo rolne o wielkości około 60 hektarów gruntów rolnych (to się zmieniało na skutek zakupów i sprzedaży części tych gruntów rolnych). Jak Wnioskodawca dokonywał zakupu gruntów to zakupy były od innych rolników i były bez podatku od towarów i usług (zwanej dalej: ,,podatkiem VAT”). Działalność rolniczą Wnioskodawca prowadzi od 1980 r. Na te grunty Wnioskodawca otrzymywał dopłaty unijne, bo jest i była tam prowadzona działalność rolnicza – uprawy rolne. Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, dla której jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Z tych hektarów wykorzystywanych w działalności rolniczej Wnioskodawca:

1.w latach 2007/2008 (kilka decyzji Wójta) wydzielił 4 ha, które podzielił na mniejsze działki rolnicze (o różnej powierzchni) – konkretnie powstało z tego 36 działek, taki status działek (pomimo podziału na mniejsze działki rolne) wynika z tego, iż na te grunty nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, oraz nie wydano na te działki (zarówno przed i jak i po podziale) decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z małym wyjątkiem. Z tych działek jedna została sprzedana z decyzją o warunkach zabudowy wydaną już na kupującego (obowiązującą w chwili sprzedaży jemu tej działki), a druga działka będzie sprzedana z taką decyzją wydaną na Wnioskodawcę (tak chciał kupujący, który jest obywatelem zagranicznym). Reszta została sprzedana, jako grunty rolne (z powodów opisanych wyżej). Dwie działki z tego podziału zostały darowane synowi Wnioskodawcy. Cześć z nabywców tych działek pobudowała tam domy mieszkalne. Nadal część działek nie została zbyta. Do tych działek nie doprowadzono przed sprzedażą mediów i teren nie jest ogrodzony. W związku z tym były ogłoszenia tych działek w biurze nieruchomości (jednym), ale było to na krótko i nie sprzedano przez takie biuro żadnej działki. Działki są (i były) wystawione na sprzedaż przez Internet (portal (...), a wcześniej także portal (...)). Głownie sprzedaż następowała przez tzw. pocztę pantoflową (jeden nabywca powiedział o działkach innemu nabywcy), przez rodzinę, sąsiadów itd. Ponadto, swego czasu stał na tych działkach baner z telefonem kontaktowym Wnioskodawcy. Powodem sprzedaży rzeczonych działek była potrzeba dofinansowania gospodarstwa rolnego, a konkretnie dopłacenie do sprzedaży trzody chlewnej, (która to sprzedaż z uwagi na niskie ceny żywca była wtedy na minus), ponieważ trzeba było utrzymać ciągłość stada. Te działki do chwili sprzedaży podlegają przepisom o podatku rolnym.

2.W 2017 r. Wnioskodawca wydzielił 4 ha i podzielił je na 33 działki (o różnej powierzchni od 6 do 14 arów); na te działki Wójt Gminy (...) najpierw wydał na Wnioskodawcę decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Decyzja ta (Wójta) została wydana – jedna na wszystkie działki (zbiorcza) – ponieważ na omawiane grunty nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Następnie, dokonano podziału tej działki na mniejsze (najpierw musi być wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a dopiero potem podział geodezyjny, jak działki mają mieć mniej niż 30 arów, co ma miejsce w tej sprawie). Te działki są aktualnie sprzedawane różnym odbiorcom, którzy będą tam budowali budynki mieszkalne. Do tych działek nie doprowadzono przed sprzedażą mediów i teren nie jest ogrodzony. W związku z tym były ogłoszenia tych działek w biurze nieruchomości (jednym), ale było to na krótko i nie sprzedano przez takie biuro żadnej działki. Działki są (i były) wystawione na sprzedaż przez Internet (portal (...)), co zorganizował syn Wnioskodawcy. Nie ma żadnej reklamy tych działek w biurach nieruchomości, ani w innych mediach. Głównie sprzedaż następowała przez tzw. pocztę pantoflową (jeden nabywca powiedział o działkach innemu nabywcy), przez rodzinę, sąsiadów itd. Powodem sprzedaży rzeczonych działek była potrzeba dofinansowania modernizacji gospodarstwa rolnego, tzn. modernizacji budynku inwentarskiego itd. (wymiana modernizacji pasz). Jest to konieczne, aby dalej móc kontynuować hodowlę trzony chlewnej, która stanowi główne źródło dochodów Wnioskodawcy. Te działki do chwili sprzedaży podlegają przepisom o podatku rolnym.

Z jednym wyjątkiem od nabycia (dokupienia) gruntów rolnych minęło pięć lat od końca roku, w którym zostały nabyte. W tym jednym wyjątku sprzedając działkę Wnioskodawca zdeklarował, że dochód uzyskany na tej działce wyda na cele mieszkaniowe, skutkujące zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych (zwanego dalej: ,,podatkiem PIT”). Dodać trzeba, iż sprzedawane w wyniku podziału grunty nie były wcześniej ani wynajmowane, ani dzierżawione. Wnioskodawca ma z małżonką wspólnotę majątkową i dlatego wszelkich transakcji dokonywał i dokonuje wspólnie z nią.

W piśmie z dnia 2 lipca 2018 r. będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał:

Na pytanie nr 1 wezwania o treści: „należy podać numery geodezyjne działek, będące przedmiotem sprzedaży, objęte zakresem pytania nr 1 wniosku.”, Wnioskodawca wskazał:

a)Z podziału gruntów w latach 2007-2008, sprzedane zostały następujące działki:

(…);

Działki darowane synowi: (…);

Z tego podziału niesprzedane działki to działki o numerach:

(…),

b)Działki podział 2017- działki sprzedane i niesprzedane

Działki nie sprzedane:

(…)

Działki sprzedane:

(…)

Daty i formy nabycia gruntów gospodarstwa rolnego przez Wnioskodawcę

·umowa z dnia 03.04.1980 r.,

·akt notarialny z dnia 16.11.1988 r.,

·akt notarialny z dnia 24.06.1987 r.,

·akt notarialny z dnia 10.12.1980 r.,

·akt notarialny z dnia 28.11.2002 r.,

·akt notarialny z dnia 05.12.1995 r.,

·akt notarialny z dnia 01.08.1995 r.,

·akt notarialny z dnia 12.10.2011 r.,

·akt notarialny z dnia 14.10.2011 r.,

·akt notarialny z dnia 29.10.2008 r.,

·akt notarialny z dnia 10.12.1980 r.,

·akt notarialny z dnia 18.12.2007 r.

Czyli wynika z powyższego, iż w każdym przypadku minęło 5 lat licząc od końca roku, w którym miało miejsce nabycie rzeczonych gruntów.

Rodzaj praw do działek - współwłasność z żoną.

Numery geodezyjne działek przed podziałem: (…).

Numery geodezyjne działek powstałych w wyniku podziału 4 ha w latach 2007/2008, opisanych w pkt 1 stanu faktycznego: (…).

Numery działek, dla których wydano decyzje o warunkach zabudowy: (…).

Numer działki, która została sprzedana przez Wnioskodawcę z decyzją o warunkach zabudowy, wydaną na kupującego: (…).

Z wnioskiem o wydanie decyzji wystąpił podmiot kupujący w dniu 26.04.2016 r. Pozwolenie na budowę było dla kupującego warunkiem kupienia działki. Akt notarialny sprzedaży tej działki miał miejsce w dniu 10.08.2016 r.

Wnioskodawca nie udzielił kupującemu pełnomocnictwa w celu wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Na pytanie nr 8 wezwania o treści: „należy podać numer geodezyjny działki, która zostanie sprzedana przez Wnioskodawcę na rzecz obywatela zagranicznego z decyzją o warunkach zabudowy wydaną na Wnioskodawcę? Należy również wskazać datę wystąpienia z ww. wnioskiem oraz datę planowanej sprzedaży tej działki.”, Wnioskodawca wskazał: numer działki: (...).

Decyzja o warunkach zabudowy z dnia 10.01.2010 r. wystawiona na Wnioskodawcę ze względu, że miał budować pierwotnie dom dla siebie. Jednak do tego nie doszło. Obywatel zagraniczny nie może z kolei załatwić formalności związanych z kupnem nieruchomości dla obcokrajowców. Nie wiadomo, czy dojdzie do sprzedaży.

Na pytanie nr 9 wezwania o treści: „należy podać daty/datę odpłatnego zbycia pozostałych działek stanowiących grunty rolne i które to działki zostały wyodrębnione geodezyjnie w latach 2007/2008 wraz ze wskazaniem ich numerów geodezyjnych.”, Wnioskodawca wskazał:

daty i numery działek wyodrębnionych geodezyjnie w latach 2007/2008:

(...), akt notarialny 09.02.2017 r.,

(...), akt notarialny 09.03.2018 r.,

(...), akt notarialny 09.03.2018 r.,

(...), akt notarialny 17.08.2017 r.,

(...), akt notarialny 29.03.2018 r.,

(...), akt notarialny 16.12.2014 r.,

(...), akt notarialny 03.11.2010 r.,

(...), akt notarialny 17.11.2010 r.,

(...), akt notarialny 30.11.2010 r.,

(...), akt notarialny 14.09.2009 r.,

(...), akt notarialny 21.12.2010 r.,

(...), akt notarialny 21.12.2010 r.,

(...), akt notarialny 06.10.2009 r.,

(...), akt notarialny 13.05.2009 r.,

(...), akt notarialny 20.05.2009 r.,

(...), akt notarialny 05.02.2008 r.,

(...), akt notarialny 12.12.2007 r.,

(...), akt notarialny 16.04.2008 r.,

(...), akt notarialny 16.04.2008 r.,

(...), akt notarialny 16.04.2008 r.,

(...), akt notarialny 05.08.2008 r.,

(...), akt notarialny 01.04.2008 r.,

(...), akt notarialny 01.04.2008 r.,

(...), akt notarialny 01.04.2008 r.,

(...), akt notarialny 27.05.2013 r.,

(...), akt notarialny 21.01.2014 r.,

(...), akt notarialny 21.01.2014 r.,

(...), akt notarialny 02.07.2014 r.,

Numer działki przed podziałem w 2017 r.: jedna działka nr (...), ogółem są 32 działki z przeznaczeniem na budownictwo mieszkaniowe.

Numery działek powstałych w wyniku podziału w 2017 r.: (...).

Na pytanie nr 12 wezwania o treści: „jakie jest przeznaczenie działki o powierzchni 4 ha, wydzielonej w 2017 r., dla której została wydana decyzja o warunkach zabudowy?”, Wnioskodawca wskazał: powierzchnia całkowita tej działki wynosi 3,9513 ha i stanowi grunty rolne z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe.

W dniu 03.03.2017 r. Wnioskodawca wystąpił o warunki zabudowy na budowę domków jednorodzinnych dla całej działki (...)zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Numery i daty zbycia działek z podziału dokonanego w 2017 r.: (...), z dnia 13.06.2018 r., (...) z dnia 31.10.2017 r., (...) z dnia 05.04.2018 r., (...) z dnia 27.03.2018 r., (...) z dnia 08.03.2018 r., (...) z dnia 28.03.2018 r., (...) z dnia 20.03.2018 r., (...) z dnia 14.04.2018 r., (...) z dnia 18.05.2018 r., (...) z dnia 18.05.2018 r., (...) z dnia 19.05.2018 r., (...) z dnia 22.05.2108 r.

Na pytanie nr 15 wezwania o treści: „czy wyodrębnione geodezyjnie działki w latach 2007/2008 oraz w 2017 r., które zostały odpłatnie zbyte przez Wnioskodawcę, w dniu ich sprzedaży pozostawały niezabudowane?”, Wnioskodawca wskazał: te działki były niezabudowane.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego dla wszystkich działek, ponieważ zakupił te działki bez podatku VAT.

Nabycie nie nastąpiło jako opodatkowane podatkiem VAT i nie było tutaj faktury VAT.

Wnioskodawca wykorzystywał wszystkie działki opisane w punkcie 1 i w punkcie 2 na cele działalności zwolnionej od podatku - działalności rolniczej.

Na pytanie nr 19 wezwania o treści: „czy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze?”, wskazało: Wnioskodawca nie prowadzi takiej działalności.

Na pytanie nr 20 wezwania o treści: „w jakim zakresie Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, dla której jest czynnym podatnikiem podatku VAT?”, Wnioskodawca wskazał: sprzedaż detaliczna mebli i wynajem pomieszczeń.

Rzeczone działki nie stanowią składnika majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Na pytanie nr 22 wezwania o treści: „w jakim okresie nastąpiła/nastąpi sprzedaż działek, opisanych w pkt 1 i pkt 2 opisu sprawy, oraz czy została/zostanie dokonana na rzecz różnych podmiotów?”, Wnioskodawca wskazał: to trwa cały czas. Nie można przewidzieć końcowej daty sprzedaży opisanych działek w punkcie 1 i w punkcie 2. Zostały one sprzedane różnym osobom i także różnym osobom pozostałe działki będą sprzedane (jak się uda).

Poza sprzedażą gruntów składających się na 60 ha nie były sprzedawane inne grunty.

Wnioskodawca nie posiada innych działek.

Tak, działki posiadają dostęp do drogi publicznej.

Wnioskodawca podzielił grunty na mniejsze działki, aby prędzej znaleźć klienta na zakup (bo chciał koniecznie te działki sprzedać), a środki ze sprzedaży przeznaczyć na bieżące potrzeby gospodarstwa, bo miał istotne potrzeby z tym związane. Nie było tutaj celem zarobienie na różnicy cen.

Nie, sprzedaż rzeczonych działek nie nastąpiła w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Pytanie (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1).

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę działek gruntów – opisanych w pkt 1 i 2 stanu faktycznego – podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Sprzedaż przez Wnioskodawcę działek gruntów – opisanych w pkt 1 i 2 stanu faktycznego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowane danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał, jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej: Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy tez rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” – obejmuje wszelką działalność producentów handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym, zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może, bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Wnioskodawca w celu sprzedaży nieruchomości, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl, którego formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. (...)

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku ze sprzedażą działek – za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. Powyższe wynika z faktu, że nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie zostały nabyte przez Wnioskodawcę z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Nieruchomości te zostały nabyte dla celów rolniczych (i to dawno temu w znakomitej większości), a konkretnie dla Wnioskodawcy, jako rolnika ryczałtowego, używając języka ustawy o VAT – i dla tych celów te nieruchomości były wykorzystywane prze długie lata. Zaznaczyć przy tym należy, że sam fakt prowadzenia działalności rolniczej na przedmiotowych gruntach nie przesądza o konieczności opodatkowania dostawy działek. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi związanej z przedmiotową nieruchomością działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była również przedmiotem najmu bądź dzierżawy.

Ponadto, Wnioskodawca nie podejmował czynności przygotowawczych zmierzających do zbycia przedmiotowej nieruchomości np. uzbrojenie terenu, grodzenie trenu. Sam fakt podziału działek na mniejsze tego nie zmienia, bo ma tylko ułatwić ich sprzedaż. Nie zmienia tego także to, iż początkowo informacje o sprzedaży były w biurze nieruchomości, także na portalu (...), a także to, iż na działce opisanej, jako 1 w stanie faktycznym stał baner z telefonem do Wnioskodawcy.

Jak zauważył NSA w wyroku z dnia 9 marca 2016 r. sygnatura II FSK 1423/14 samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych (zatwierdzenie podziału, ustalenie warunków zabudowy – w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi.

Z kolei w wyroku z dnia 4 marca 2015 r. o sygnaturze II FSK 855/14 – NSA stwierdził, iż: Nie przekraczają granic takiego zarządu czynności stanowiące naturalną konsekwencję prawidłowego gospodarowania własnym mieniem. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. Także w judykaturze zauważa się (por. wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt II FSK 867/12), że błędne jest automatyczne wiązanie z działalnością gospodarczą takich działań podatnika, jak jednostkowe zlecenie sprzedaży rzeczy profesjonalnej agencji, czy też poszukiwanie przezeń nabywcy za pomocą Internetu. Takie zachowania, w szczególności w XXI wieku, nie wykraczają poza normalny zarząd własnymi sprawami majątkowymi.

Z kolei w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy o sygnaturze I SA/Bd 540/17 z dnia 20 czerwca 2017 r. stwierdzono: Jednak w kontekście wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawach połączonych Słaby i in. C-180/10 i C181/10 sama liczba i zakres transakcji sprzedaży, fakt, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny, długość okresu, w jakim te transakcje następowały, jak i wysokość osiągniętych z nich przychodów nie ma znaczenia dla przesądzenia, w jakim charakterze działa podatnik dokonujący sprzedaży gruntów, bowiem całość powyższych elementów może odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego (pkt 37-38 wyroku).

W niniejszej sprawie brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia ww. nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił, bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany nie podejmował żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności: uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie). Koniecznie w tym miejscu dodać wypada, iż celem podziału i sprzedaży działek było zasilenie budżetu gospodarstwa rolnego (dofinansowanie hodowli trzody chlewnej), co także świadczy o braku działalności gospodarczej w tym zakresie przez Wnioskodawcę.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotowe nieruchomości korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej i do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o VAT. Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. W konsekwencji, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek z 24 kwietnia 2018 r. i 19 lipca 2018 r. wydałem:

‒interpretację indywidualną nr 0113-KDIPT1-3.4012.398.2018.3.MWJ w zakresie:

·niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek nr (...) (wydzielone z 4 ha gruntu w latach 2007/2008) i nr (...) (wydzielone 4 ha gruntu w 2017 r.),

·niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT planowanej sprzedaży działek nr (...) (wydzielone z 4 ha gruntu w latach 2007/2008) i nr (...) (wydzielone 4 ha gruntu w 2017 r.)

‒postanowienie nr 0113-KDIPT1-3.4012.548.2018.1.MWJ o odmowie wszczęcia postępowania w zakresie podlegania bądź niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek nr (...).

Interpretację doręczono Panu 2 sierpnia 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

10 sierpnia 2018 r. (wpływ do Organu 17 sierpnia 2018 r.) złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na interpretację indywidualną z 19 lipca 2018 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.398.2018.3.MWJ.

Skarga została wniesiona w ustawowym terminie.

Wniósł Pan o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 20 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 679/18.

WSA w Bydgoszczy uznał, iż indywidualna interpretacja narusza art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Sądu, okolicznościami decydującymi o rozstrzygnięciu sprawy była ocena czynności przygotowawczych, jakie poczynił skarżący w związku ze zbyciem działek. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że prawo nie określa sztywnej granicy pomiędzy sprzedażą w działalności gospodarczej, a tej w ramach zarządu majątkiem prywatnym również pozostałe okoliczności faktyczne mogą istotnie wpłynąć na ocenę prawną, co z jednej strony powinno prowadzić do tłumaczenia wątpliwości na korzyść wnioskodawcy, z drugiej może wprowadzić to pozorną ochronę, gdyż ostatecznie, podatkowej oceny organ dokona w postępowaniu podatkowym, a więc przy odrębnym ustaleniu istotnych okoliczności.

W takim kontekście Sąd podzielił stanowisko skarżącego, że opisane działania mieściły się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Sąd wskazał, że w sprawie aktywne działania skarżącego polegały na wydzieleniu obszaru, podziale i uzyskaniu na część decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. O sprzedaży ogłosił w biurze nieruchomości (jednym), przez Internet, tzw. pocztę pantoflową, przez postawienie na tych działkach banera z telefonem kontaktowym. Pieniądze ze sprzedaży potrzebował na dopłacenie do gospodarstwa rolnego. Działo się to w okolicznościach prowadzenia działalności gospodarczej od ponad 30 lat, działki wydzielono z gospodarstwa rolnego o powierzchni ok. 60 ha, z których wydzielono po 4ha w odstępie 10 lat.

W ocenie Sądu, w takim wypadku nie można stwierdzić, że działalność skarżącego przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (chodziło w zasadzie o dwukrotne wydzielenie niewielkich części gospodarstwa rolnego w odstępie 10 lat, a dalsze działania to w zasadzie tylko podział i ogłoszenie o sprzedaży), a w konsekwencji zorganizowaną. W takim wypadku Sąd nie ma przekonania o zaangażowaniu środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2000/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138.

Elementem decydującym o zorganizowanej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami nie mógł być wyłącznie fakt wystąpienia przez Skarżącego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i podział nieruchomości. Podkreślić należy, że decyzja o warunkach zabudowy to przecież ustalająca warunki zmiany sposobu zagospodarowania terenu poprzez budowę obiektu budowlanego lub wykonanie innych robót budowlanych wydawana w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania terenu - art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2016 r., poz. 778 ze zm.). Wystąpienie o taką decyzję jest prostym wykonywaniem prawa własności i nie może być ujmowane jako aktywność profesjonalnego pomiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Podkreślić należy, że okoliczność, iż przed sprzedażą skarżący dokonał podziału gruntu na działki, nawet jeżeli byłoby to w celu osiągnięcia wyższej ceny, sama z siebie nie jest decydująca do przyjęcia, że skarżąca działała jako przedsiębiorca. Jak wskazał Trybunał w ww. wyroku, nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Sąd podkreślił, że skarżący nie przedsięwziął takich działań, które Trybunał zakwalifikował jako znamiona profesjonalnej działalności gospodarczej jak wskazane wyżej uzbrojenie terenu w media lub działania marketingowe. Za działania marketingowe nie można bowiem uznać ogłoszenia o sprzedaży poprzez dostępne kanały, z których powszechnie korzystają sprzedawcy prywatni. Nie można zapominać, że marketing to pojęcie przede wszystkim odnoszące się do rynku klienta. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, by sprzedaż działek nastąpiła w odpowiedzi na zapotrzebowanie kupujących. Skarżący nie prowadził badań rynku, nie planował sprzedaży pod potrzeby klienta, a ogłoszenie o sprzedaży konkretnej działki za określoną cenę, samo w sobie nie może być uznane za reklamę budującą rynek dla wnioskodawcy.

Zdaniem Sądu, aktywność skarżącego nie wykraczała poza zwykły, racjonalny zarząd majątkiem prywatnym i nie nosiła cech aktywności wykonywanej zawodowo, w sposób profesjonalny. W tej sytuacji wywód organu interpretacyjnego upatrującego aktywnych działań o charakterze profesjonalnej działalności gospodarczej wnioskodawcy nie zasługuje na aprobatę. W konsekwencji za uzasadnione należało uznać zarzuty naruszenia prawa zbudowane i argumentowane w oparciu o art. 15 ust. 2 u.p.t.u., przez błędną wykładnię polegająca na niezasadnym uznaniu wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Złożył Pan odpowiedź na skargę kasacyjną z 6 lutego 2019 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 30 sierpnia 2022 r. sygn. akt I FSK 337/19 oddalił skargę kasacyjną Organu.

Naczelny Sąd Administracyjny podziela ocenę Sądu pierwszej instancji, że w warunkach wynikających z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (wraz z uzupełnieniem) sprzedaż przez skarżącego działek gruntu nie następować w wykonaniu działalności gospodarczej.

Sąd w przedmiotowym wyroku podkreślił, że dla oceny spornego zagadnienia pierwszoplanowe znaczenie mają te elementy, które mają zobiektyzowany charakter i pozwalają na odróżnienie działania o cechach zawodowych, od tych, które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym (wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 45/18).

W ocenie Sądu, o działaniu wnioskodawcy jako handlowca (podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) nie mogły świadczyć jedynie: podział nieruchomości na mniejsze działki oraz wystąpienie o wydanie decyzji w sprawie warunków zabudowy dla niektórych działek. Z przepisu art. 4 ust. 2 p.z.p. wynika, że zasadniczą przesłanką wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla danego terenu. Zatem decyzja ta określa sposób zagospodarowania i warunki zabudowy w sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Poznanie możliwego sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy nie czyni z wnioskodawcy ubiegającego się o wydanie decyzji - podmiotu angażującego środki podobne do tych, jakie angażują podmioty profesjonalne. Uzyskanie takiej decyzji nie charakteryzuje w żaden sposób działalności typowej dla handlowca, tak samo jak podział nieruchomości na mniejsze działki.

Kontynuując NSA wskazał, że przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny uprawniał do przyjętej przez Sąd pierwszej instancji oceny, że „nie można stwierdzić, iż działalność skarżącego przybrała formę zawodową, profesjonalną i stałą”. Stanowisko wyrażone w zaskarżonym wyroku co do zasady odpowiada tezom płynącym z przywoływanego już wyroku w sprawach C-180/10 oraz C-181/10. Nie można podzielić zatem stanowiska organu, prezentowanego w skardze kasacyjnej, że podział działek na mniejsze oraz wystąpienie o wydajnie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (w odniesieniu do niektórych działek), pozwala na uznanie wnioskodawcy za handlowca.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 30 września 2022 r.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynął 29 listopada 2022 r.

21 grudnia 2022 r. wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 20 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 679/18 wraz z aktami sprawy.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

‒ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie:

·niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek nr (...) (wydzielone z 4 ha gruntu w latach 2007/2008) i (...) (wydzielone 4 ha gruntu w 2017 r.),

·niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT planowanej sprzedaży działek (...) (wydzielone z 4 ha gruntu w latach 2007/2008) i nr (...) (wydzielone 4 ha gruntu w 2017 r.)

 – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparłem na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz obowiązujących w dniu wydania pierwotnej interpretacji  nr 0113-KDIPT1-3.4012.398.2018.3.MWJ z 19 lipca 2018 r. w zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczeni Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 20 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 697/18 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 sierpnia 2022 r., sygn. akt I FSK 337/19.

Mając na uwadze zalecenia zawarte w ww. wyrokach, wskazuję co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego, towarem jest także udział w gruncie.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

a)określone udziały w nieruchomości;

b)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

c)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. W związku z powyższym, sprzedaż lub przekazanie udziału w prawie własności gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: dostawa terenu budowlanego.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży działek objętych zakresem wniosku istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży ww. działek podjął/podejmie Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” - to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan rolnikiem ryczałtowym posiadającym gospodarstwo rolne o wielkości około 60 hektarów gruntów rolnych. Dokonywał Pan zakupu gruntów od innych rolników bez podatku od towarów i usług. Działalność rolniczą prowadzi Pan od 1980 r. Jednocześnie prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą, dla której jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Z tych hektarów wykorzystywanych Pana w działalności rolniczej:

·w latach 2007/2008 wydzielił 4 ha, które podzielił Pan na mniejsze działki rolnicze (o różnej powierzchni) – powstało z tego 36 działek. Na te grunty nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano na te działki (zarówno przed i jak i po podziale) decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jedna z tych działek nr (…) została sprzedana z decyzją o warunkach zabudowy wydaną już na kupującego (obowiązującą w chwili sprzedaży jemu tej działki), a druga działka nr (…) będzie sprzedana z taką decyzją wydaną na Pana (tak chciał kupujący, który jest obywatelem zagranicznym). Reszta została sprzedana, jako grunty rolne,

·w 2017 r. wydzielił Pan 4 ha i podzielił je na 33 działki (o różnej powierzchni od 6 do 14 arów); na te działki Wójt Gminy najpierw wydał na Pana decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Decyzja ta (Wójta) została wydana – jedna na wszystkie działki (zbiorcza) – ponieważ na omawiane grunty nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Następnie, dokonano podziału tej działki na mniejsze (najpierw musi być wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a dopiero potem podział geodezyjny, jak działki mają mieć mniej niż 30 arów, co ma miejsce w tej sprawie). Te działki są aktualnie sprzedawane różnym odbiorcom, którzy będą tam budowali budynki mieszkalne.

Do tych działek nie doprowadzono przed sprzedażą mediów i teren nie jest ogrodzony. W związku z tym, były ogłoszenia tych działek w biurze nieruchomości (jednym), ale było to na krótko i nie sprzedano przez takie biuro żadnej działki. Działki są (i były) wystawione na sprzedaż przez Internet (portal (…), a wcześniej także portal (…)). Głownie sprzedaż następowała przez tzw. pocztę pantoflową (jeden nabywca powiedział o działkach innemu nabywcy), przez rodzinę, sąsiadów itd. Powodem sprzedaży rzeczonych działek była potrzeba dofinansowania gospodarstwa rolnego: dopłacenie do sprzedaży trzody chlewnej, (która to sprzedaż z uwagi na niskie ceny żywca była wtedy na minus), w celu utrzymania ciągłość stada oraz modernizacja budynku inwentarskiego - wymiana modernizacji pasz.

W dniu 03.03.2017 r. wystąpił Pan o warunki zabudowy na budowę domków jednorodzinnych dla całej działki (…) zgodnie z obowiązującymi przepisami. Działki posiadają dostęp do drogi publicznej. Podzielił Pan grunty na mniejsze działki, aby prędzej znaleźć klienta na zakup (bo chciał koniecznie te działki sprzedać), a środki ze sprzedaży przeznaczyć na bieżące potrzeby gospodarstwa, bo miał istotne potrzeby z tym związane.

Dla działki nr (…) została wydana decyzja o warunkach zabudowy z dnia 10.01.2010 r. wystawiona na Pana ze względu, że obywatel zagraniczny miał budować pierwotnie dom dla siebie. Sprzedał Pan działkę nr (…), dla której została wydana decyzja o warunkach zabudowy na kupującego.

W związku z powyższym, uwzględniając całokształt okoliczności sprawy i treść powołanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 20 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 679/18 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 sierpnia 2022 r. sygn. akt I FSK 337/19 należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpią okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż/planowana sprzedaż przedstawionych działek opisanych we wniosku nie stanowi/nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia ww. działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Pana, w zakresie sprzedaży/planowanej sprzedaży ww. działek opisanych we wniosku, za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy są/będą składniki Pana majątku osobistego, a sprzedaż/planowana sprzedaż ww. działek opisanych we wniosku, jest/będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji sprzedaż/planowana sprzedaż przez Pana ww. działek opisanych we wniosku, na warunkach opisanych w niniejszym wniosku, nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż w związku z ich sprzedażą/planowaną sprzedaż nie działa/nie będzie Pan działał jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą stosownie do art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W okolicznościach niniejszej sprawy, podjęte przez Pana ww. działania nie świadczą jednak o takiej Pana aktywności w przedmiocie sprzedaży/planowanej sprzedaży ww. działek opisanych we wniosku, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Pana, w zakresie sprzedaży/planowanej sprzedaży ww. działek opisanych we wniosku, za podatnika w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy są/będą składniki Pana majątku osobistego, a sprzedaż/planowana sprzedaż ww. działek opisanych we wniosku, stanowi/będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji sprzedaż/planowana sprzedaż przez Pana ww. działek, na warunkach opisanych w niniejszym wniosku, nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż w związku z ich sprzedażą/planowaną sprzedażą nie działa/nie będzie Pan działał jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą stosownie do art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko – zgodnie z opisem sprawy i wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 20 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 679/18 oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 sierpnia 2022 r., sygn. akt I FSK 337/19– uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który przedstawił Pan i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

·zdarzenia przyszłego, które przedstawił Pan i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji z 19 lipca 2018 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.398.2018.3.MWJ.

Należy wskazać, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Pana orzeczenia sądów administracyjnych, ponieważ stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach osadzonych w określonych stanach faktycznych. Nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są na podstawie zebranego w danej sprawie materiału dowodowego.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek nr (…) oraz w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT planowanej sprzedaży działek nr (…).

Natomiast, w pozostałej części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania bądź niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek nr (…) oraz w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).