Interpretacja indywidualna z dnia 14 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.28.2023.1.KO
Możliwość wystawienia faktury korygującej zmniejszającej cenę sprzedaży i obniżenia podstawy opodatkowania oraz wartości podatku należnego.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
13 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej zmniejszającej cenę sprzedaży i obniżenia podstawy opodatkowania oraz wartości podatku należnego.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
P Sp. z o.o. zawarła w dniu 1 grudnia 2007 r. umowę sprzedaży nieruchomości (dalej: Umowa Sprzedaży) na rzecz I Sp. z o.o. (dalej: Kupujący). Następnie spółka P Sp. z o.o. została przejęta przez spółkę B Sp. z o.o. (w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych) ze skutkiem na dzień 1 grudnia 2021 r. Z kolei w dniu 1 sierpnia 2012 r. spółka B Sp. z o.o. przekształciła się w spółkę K Sp. z o.o. W rezultacie Wnioskodawcą w zakresie niniejszego wniosku o interpretację jest K Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka).
Przedmiotem wskazanej wyżej Umowy Sprzedaży były następujące niezabudowane nieruchomości gruntowe:
a)niezabudowana nieruchomość gruntowa położona w województwie …, w …, w dzielnicy …, przy ul. …, oznaczona w ewidencji gruntów numerem …, z obrębu …, o obszarze 1 347 m2, dla której Sąd Rejonowy …, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … (dalej: Nieruchomość I),
b)niezabudowana nieruchomość gruntowa położona w województwie …, w …, w dzielnicy …, przy ul. …, oznaczona w ewidencji gruntów numerem …, stanowiąca grunty orne, z obrębu …, o obszarze 1 404 m2, dla której Sąd Rejonowy …, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … (dalej: Nieruchomość II),
c)niezabudowana nieruchomość gruntowa położona w województwie …, w …, w dzielnicy …, przy ul. …, oznaczona w ewidencji gruntów numerem …, stanowiąca grunty orne, z obrębu …, o obszarze 1 465 m2, dla której Sąd Rejonowy …, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … (dalej: Nieruchomość III),
d)niezabudowana nieruchomość położona w województwie …, w …, w dzielnicy …, stanowiąca działkę oznaczoną w ewidencji gruntów numerem …, stanowiąca nieużytki, z obrębu …, o obszarze 71 m2, dla której Sąd Rejonowy …, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … (dalej: Nieruchomość IV),
e)niezabudowana nieruchomość położona w województwie …, w …, w dzielnicy …, stanowiąca działkę oznaczoną w ewidencji gruntów numerem …, stanowiąca drogę, z obrębu …, o obszarze 33 m2, dla której Sąd Rejonowy …, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … (dalej: Nieruchomość V),
f)niezabudowana nieruchomość położona w województwie …, w …, w dzielnicy …, stanowiąca działkę gruntu oznaczoną w ewidencji gruntów numerem …, z obrębu …, o obszarze 199 m2, dla której Sąd Rejonowy …, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … (dalej: Nieruchomość VI),
g)niezabudowana nieruchomość położona w województwie …, w …, przy ul. …, składająca się z działek gruntu oznaczonych w ewidencji gruntów numerami: … z obrębu …, o obszarze 293 m2, stanowiąca zurbanizowane tereny niezabudowane; …, z obrębu …, o obszarze 284 m2, stanowiąca grunty orne; …, z obrębu …, o obszarze 433 m2, stanowiąca grunty orne oraz przy … działki gruntu …, z obrębu …, o obszarze 404 m2, stanowiąca zurbanizowane tereny niezabudowane, dla której Sąd Rejonowy dla … w …, Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą … (dalej: Nieruchomość VII).
Sprzedaż wskazanych wyżej Nieruchomości podlegała opodatkowaniu VAT. W rezultacie, Wnioskodawca sprzedał na rzecz Kupującego ww. Nieruchomości za cenę w łącznej kwocie netto 35 011 688,86 zł, która powiększona o należny podatek VAT w wysokości 7 702 571,55 zł wyniosła 42 714 260,41 zł brutto.
Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, iż Nieruchomość I, Nieruchomość II oraz Nieruchomość III na moment sprzedaży były obciążone, uznanym przez Wnioskodawcę za nieważne, prawem dzierżawy do dnia 1 sierpnia 2031 r., na rzecz spółki S Sp. z o.o. (a poprzednio na rzecz osoby fizycznej, która przeniosła na rzecz S sp. z o.o. ogół praw i obowiązków z umowy dzierżawy).
Powyższe wynika z faktu, iż w dniu 1 sierpnia 2001 r. Spółka zawarła z Osobą Fizyczną umowę dzierżawy przedmiotowych Nieruchomości, zmienioną następnie w dniu 14 sierpnia 2001 r., zmienioną następnie w dniu 6 listopada 2006 r. (dalej: Umowa Dzierżawy), która według Wnioskodawcy jest w całości nieważna. W dniu 15 listopada 2005 r., Wnioskodawca wniósł do Sądu Rejonowego … powództwo o stwierdzenie nieważności Umowy Dzierżawy a sprawa ta, na moment składania niniejszego wniosku, nie została jeszcze zakończona prawomocnym wyrokiem sądu. Z kolei na mocy porozumienia z dnia 16 listopada 2007 r. Osoba Fizyczna przeniosła na spółkę S Sp. z o.o. wszelkie prawa z powołanej Umowy Dzierżawy ze skutkiem na dzień 1 grudnia 2007 r.
Pytanie
Czy w przypadku, gdy Sąd Rejonowy … stwierdzi ważność (istnienie) Umowy Dzierżawy, w konsekwencji czego Spółka i Kupujący zawrą aneks do Umowy Sprzedaży obniżający cenę sprzedaży Nieruchomości o kwotę 6 710 000 zł brutto (tj. o kwotę netto 5 500 000 zł powiększoną o podatek VAT w wysokości 1210 000 zł), Wnioskodawca uprawniony będzie do wystawienia faktury korygującej zmniejszającej cenę sprzedaży, a w rezultacie do obniżenia kwoty podatku VAT należnego z tego tytułu w rozliczeniu za okres, w którym ww. faktura zostanie wystawiona?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy Sąd Rejonowy … stwierdzi ważność (istnienie) Umowy Dzierżawy, w konsekwencji czego Spółka i Kupujący zawrą aneks do Umowy Sprzedaży obniżający cenę sprzedaży Nieruchomości o kwotę 6 710 000 zł brutto (tj. o kwotę netto 5 500 000 zł powiększoną o podatek VAT w wysokości 1 210 000 zł), Wnioskodawca będzie uprawniony do wystawienia faktury korygującej zmniejszającej cenę sprzedaży, a w rezultacie do obniżenia kwoty podatku VAT należnego z tego tytułu w rozliczeniu za okres, w którym ww. faktura zostanie wystawiona.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT podstawę opodatkowania obniża się o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen. Jak natomiast wynika z art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie, podatnik wystawia fakturę korygującą.
W myśl z kolei art. 29a ust. 13 ustawy o VAT w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.
Nie ulega wątpliwości, iż w analizowanym przypadku obowiązek podatkowy w VAT z tytułu sprzedaży opisanych wyżej Nieruchomości powstał w 2007 r. Jednocześnie w przypadku, gdy sąd w postępowaniu prowadzonym z powództwa Spółki stwierdzi ważność (istnienie) Umowy Dzierżawy, a co za tym idzie Spółka i Kupujący zawrą aneks do Umowy Sprzedaży obniżający cenę sprzedaży Nieruchomości o kwotę 6 710 000 zł brutto (tj. o kwotę netto 5 500 000 zł powiększoną o podatek VAT w wysokości 1 210 000 zł), ziszczą się wskazane wyżej przesłanki uprawniające Spółkę do wystawienia faktury korygującej dokumentującej ww. fakt.
Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, powyższego nie zmienia fakt, że doszło w tym wypadku do przedawnienia zobowiązania podatkowego z tytułu omawianej sprzedaży. Wskazać bowiem należy, iż przepisy o VAT nie zawierają regulacji limitujących okres, w jakim można wystawiać faktury korygujące, w szczególności nie zabraniają dokonywania korekty faktur po upływie terminu przedawnienia. Ponadto, co istotne, zgodnie z zawartą przez strony Umową Sprzedaży, zawarcie aneksu do Umowy Sprzedaży w zakresie obniżenia ceny sprzedaży może nastąpić dopiero po uzyskaniu przez Wnioskodawcę prawomocnego orzeczenia sądu stwierdzającego ważność (istnienie) Umowy Dzierżawy. Co za tym idzie, dopiero wówczas Wnioskodawca będzie mógł wystawić fakturę korygującą (wcześniej takie prawo mu nie przysługiwało).
Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku uznania, że ze względu na upływ terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku VAT z tytułu sprzedaży dokonanej w roku 2007, Spółka nie miałaby prawa do wystawienia faktury korygującej oraz obniżenia - zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT - kwoty podatku VAT należnego z tytułu tej sprzedaży, wówczas doszłoby do naruszenia podstawowej zasady podatku VAT jaką jest zasada neutralności tego podatku.
W konsekwencji, jako że do zawarcia aneksu zmniejszającego cenę sprzedaży dojdzie dopiero po uprawomocnieniu się wyroku sądu, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż będzie on uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego z tego tytułu w rozliczeniu za okres, w którym Spółka wystawi na rzecz Kupującego fakturę korygującą, stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy o VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).
Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy,
przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Natomiast jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy,
ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.
Zasady dotyczące dokumentowania czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawarte są w Dziale XI rozdziale 1 ustawy.
W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35),
1. Do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy (w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.),
podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
Elementy jakie – co do zasady – powinna zawierać faktura wymienione zostały w art. 106e ust. 1 ustawy, natomiast terminy, w jakich należy wystawiać faktury ustawodawca określił w art. 106i ustawy.
Podkreślenia wymaga, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Podatnik jest zatem obowiązany dokumentować swoją sprzedaż wystawiając faktury.
Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy,
w przypadku gdy po wystawieniu faktury:
1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,
2) (uchylony)
3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury
- podatnik wystawia fakturę korygującą.
W świetle art. 106j ust. 2 i 2a ustawy,
2. Faktura korygująca powinna zawierać:
1) (uchylony)
2) numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2a) numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca - w przypadku faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej;
3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,
b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4) (uchylony)
5) jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6) w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.
2a. Faktura korygująca może zawierać:
1)wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo „KOREKTA”;
2)przyczynę korekty.
Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, a ich istotą jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca w systemie VAT ma zatem taką samą wartość dowodową jak faktura wystawiona pierwotnie.
Zgodnie z art. 112 ustawy,
podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 109b ust. 7, art. 130d ust. 3, art. 134 ust. 3, art. 138h ust. 3 i art. 138i ust. 8.
W myśl art. 112 a ust . 1 ustawy,
podatnicy przechowują:
1) wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
2) otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie
- w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Na podstawie art. 70 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), dalej ustawa Ordynacja podatkowa,
zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.
Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2009 r. sygn. akt I FPS 9/08 oraz linią orzeczniczą sądów, przepis art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie również do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług przekształcił się w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny miesiąc.
Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy zatem wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.
W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia - wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 Ordynacji podatkowej).
W związku z powyższym należy przyjąć tezę, że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawno-podatkowego.
W kwestii przedawnienia wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z dnia 21 stycznia 2010 r. w sprawie C-472/08.
W orzeczeniu tym TSUE orzekł, że artykuł 18 ust. 4 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, wyznaczającym trzyletni termin przedawnienia na wystąpienie z wnioskiem o zwrot nadpłaty VAT nienależnie pobranej przez organy administracji skarbowej tego państwa.
Termin taki sam w sobie nie jest w stanie praktycznie uniemożliwić lub nadmiernie utrudnić wykonywania prawa do odliczenia, ponieważ trzyletni termin przedawnienia może w zasadzie umożliwić każdemu przeciętnie uważnemu podatnikowi skuteczne dochodzenie uprawnień przysługujących mu w porządku prawnym Unii.
Skoro TSUE za zgodny z zasadami uznał 3-letni okres przedawnienia, to tym bardziej za taki należy uznać termin 5-letni przewidziany w polskich przepisach podatkowych.
Zgodnie z art. 70 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa,
bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:
1) od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
2) od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.
W myśl art. 70 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa,
bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego.
Stosownie do art. 70 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa,
bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.
Art. 70 § 6 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że
bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem:
1) wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
2) wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;
3) wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
4) doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
5) doręczenia zawiadomienia o przystąpieniu do zabezpieczenia w przypadkach określonych w art. 32a § 3 i art. 35 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2022 r. poz. 479, 1301, 1692, 1967, 2127 i 2180);
6) wystąpienia przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek strony, o którym mowa w art. 119h § 2, o opinię Rady do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania, zwanej dalej "Radą", co do zasadności zastosowania art. 119a lub środków ograniczających umowne korzyści.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka zawarła w dniu 1 grudnia 2007 r. umowę sprzedaży niezabudowanych nieruchomości gruntowych – Nieruchomość I-VII. Sprzedaż Nieruchomości podlegała opodatkowaniu VAT. Państwo sprzedali na rzecz Kupującego ww. Nieruchomości za cenę w łącznej kwocie netto 35 011 688,86 zł, która powiększona o należny podatek VAT w wysokości 7 702 571,55 zł wyniosła 42 714 260,41 zł brutto.
Nieruchomość I, Nieruchomość II oraz Nieruchomość III na moment sprzedaży były obciążone, uznanym przez Państwa za nieważne, prawem dzierżawy do dnia 1 sierpnia 2031 r., na rzecz spółki S Sp. z o.o.
Powyższe wynika z faktu, iż w dniu 1 sierpnia 2001 r. Spółka zawarła z Osobą Fizyczną umowę dzierżawy przedmiotowych Nieruchomości, zmienioną następnie w dniu 14 sierpnia 2001 r., zmienioną następnie w dniu 6 listopada 2006 r., która według Państwa jest w całości nieważna. W dniu 15 listopada 2005 r., wnieśli Państwo do Sądu Rejonowego powództwo o stwierdzenie nieważności Umowy Dzierżawy a sprawa ta, na moment składania niniejszego wniosku, nie została jeszcze zakończona prawomocnym wyrokiem sądu. Z kolei na mocy porozumienia z dnia 16 listopada 2007 r. osoba fizyczna przeniosła na spółkę S Sp. z o.o. wszelkie prawa z powołanej Umowy Dzierżawy ze skutkiem na dzień 1 grudnia 2007 r. Obowiązek podatkowy w VAT z tytułu sprzedaży opisanych wyżej Nieruchomości powstał w 2007 r.
Wątpliwości Państwa dotyczą kwestii czy w przypadku, gdy Sąd Rejonowy stwierdzi ważność (istnienie) Umowy Dzierżawy, w konsekwencji czego Spółka i Kupujący zawrą aneks do Umowy Sprzedaży obniżający cenę sprzedaży Nieruchomości o kwotę 6 710 000 zł brutto (tj. o kwotę netto 5 500 000 zł powiększoną o podatek VAT w wysokości 1210 000 zł), uprawnieni będą Państwo do wystawienia faktury korygującej zmniejszającej cenę sprzedaży, a w rezultacie do obniżenia kwoty podatku VAT należnego z tego tytułu w rozliczeniu za okres, w którym ww. faktura zostanie wystawiona.
Do dnia 31 grudnia 2013 r. regulacje dotyczące kwestii korygowania podstawy opodatkowania i kwot podatku należnego zawarte były w art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy,
podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
W myśl art. 29 ust. 4 ustawy,
podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.
Stosownie do art. 29 ust. 4a ustawy,
w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.
Zgodnie z art. 29 ust. 4c ustawy,
przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.
Należy wskazać, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. powołane przepisy, regulujące powyższe kwestie zostały zmienione mocą ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.
Niemniej jednak, zgodnie z zapisem art. 7 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw,
w przypadku czynności wykonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19–21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.
Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw,
w przypadku czynności, o których mowa w art. 7 ust. 1, podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z przepisami art. 29–31 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.
W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy,
podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy,
podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
W myśl art. 29a ust. 10 ustawy,
podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:
1) kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2) wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4) wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
Na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy (w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2020 r.),
w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.
Stosownie do art. 29a ust. 14 ustawy,
przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.
Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 2419),
w przypadku faktur korygujących wystawionych przed dniem 1 stycznia 2021 r. stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.
Art. 13 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw stanowi, że
1. W przypadku faktur korygujących wystawionych po dniu 31 grudnia 2020 r. w związku z obniżeniem podstawy opodatkowania, o którym mowa w art. 29a ust. 13 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, lub w związku ze stwierdzeniem pomyłki na fakturze, o którym mowa w art. 29a ust. 14 ustawy zmienianej w art. 1, podatnicy podatku od towarów i usług w okresie do dnia 31 grudnia 2021 r. mogą stosować przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, jeżeli wybór stosowania tych przepisów zostanie uzgodniony na piśmie pomiędzy dostawcą towarów lub świadczącym usługi a ich nabywcą przed wystawieniem pierwszej faktury korygującej w roku 2021 r.
2. Rezygnacja z wyboru, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od końca miesiąca, w którym dokonano tego wyboru, pod warunkiem że zostanie ona uzgodniona na piśmie pomiędzy dostawcą towarów lub świadczącym usługi a ich nabywcą. Do faktur korygujących wystawionych po dniu rezygnacji z wyboru stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Natomiast na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.,
w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.
Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawa i obowiązki m.in. w zakresie wystawiania faktur korygujących i rozliczenia podatku na ich podstawie, obowiązują podatników dopóty, dopóki zobowiązanie podatkowe określone w tych fakturach nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia – zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej – co do zasady – wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, a kończy się z upływem 5 lat. Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia podatkowego wyznacza termin płatności tegoż zobowiązania (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia). Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.
Instytucja przedawnienia ma to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Podatnik nie jest tym samym zobowiązany ani do wystawiania ani do posiadania dokumentów oraz ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku za okresy, które uległy przedawnieniu.
Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że nie będą Państwo uprawnieni do wystawienia faktury korygującej do sprzedaży dokonanej 1 grudnia 2007 r. Zatem nie będą Państwo mieli prawa do obniżenia podatku VAT na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy i tym samym obniżenia wartości podatku należnego. Powyższe wynika z faktu, że zobowiązanie podatkowe wynikające z tytułu sprzedaży Nieruchomości dokonane w 2007 r. – zgodnie z art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – uległo przedawnieniu.
W związku z powyższym stanowisko Państwa jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja została wydana przy założeniu, że nie nastąpiła wcześniej przerwa biegu przedawnienia zgodnie z powołanymi wyżej przepisami ustawy Ordynacja podatkowa.
W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
POTRZEBUJESZ POMOCY?