Interpretacja indywidualna z dnia 6 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2-1.4011.405.2018.11.MN

Skutki podatkowe sprzedaży udziału w nieruchomości w wyniku zwrotu wywłaszczonej nieruchomości spadkobiercom.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 22 października 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 11 czerwca 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 346/19 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 września 2022 r. sygn. akt II FSK 2990/19 i

2)stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 października 2018 r. wpłynął Pani wniosek z 22 października 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 grudnia 2018 r. (wpływ 21 grudnia 2018 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Orzeczeniem Kierownika Urzędu Spraw Wewnętrznych Prezydium Rady Narodowej Miasta A. o wywłaszczeniu nieruchomości i ustaleniu odszkodowania nr XXX z 5 marca 1970 r. dokonano wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonej w A. przy ul. B., zapisanej w księdze wieczystej KW nr AAA, o powierzchni 520 m² stanowiącej własność Pana A.A. Orzeczenie zostało wydane na podstawie art. 1, 3, 7, 8, 14, 22 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości. Wywłaszczenie nastąpiło na wniosek Okręgowego Zarządu Wodnego w A. Za dokonane wywłaszczenie Panu A.A. zostało przyznane odszkodowanie, które miało zostać wypłacone w ratach.

15 stycznia 1979 r. księga wieczysta na opisanej wyżej wywłaszczonej nieruchomości została zamknięta i została założona nowa księga wieczysta KW nr BBB.

24 września 2012 r. Wojewoda A. wydał decyzję nr YYY, w której stwierdził nabycie przez Miasto A. z mocy prawa nieodpłatnie z dniem 27 maja 1990 r. mienia Skarbu Państwa stanowiącego własność nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów: jednostka ewidencyjna M. A., obręb (...), (...), arkusz mapy (...), działka nr 1/1 o powierzchni 0,0085 ha i działka nr 2/1 o powierzchni 0,0432 ha zapisanej w księdze wieczystej KW nr CCC prowadzonej przez sąd rejonowy w A. Obecnie dla ww. nieruchomości jest prowadzona księga wieczysta w sądzie rejonowym w A. Wydział Ksiąg Wieczystych KW nr DDD.

Pan A.A. zmarł 30 września 1977 r., a spadek po nim zgodnie z prawomocnym postanowieniem sądu rejonowego nabyła Pani B.A. i Pani C.C., każda po ¹/₂ części w stosunku do całości spadku. Gospodarstwo rolne po Panu A.A. wprost i w całości nabyła C.C.

Pani B.A. zmarła 1 lipca 1984 r., a spadek po niej zgodnie z postanowieniem sądu rejonowego nabyła w całości Pani C.C., z domu A.

Pani C.C. zmarła 3 lipca 2013 r., a spadek po niej zgodnie z postanowieniem sądu rejonowego nabyli: córka Pani D.C. w ¹/₃ części, córka Pani F.D. w ¹/₃części oraz syn Pan E.C. w ¹/₃ części.

Pan E.C. zmarł 3 grudnia 2013 r., a spadek po nim zgodnie z postanowieniem sądu rejonowego nabyły: siostra Pani D.C. w ¹/₂ części oraz siostra Pani F.D. w ¹/₂ części.

W 2014 r. Pani F.D. wystąpiła z wnioskiem do Prezydenta Miasta A. o zwrot nieruchomości położonej w A., przy ul. B., zapisanej w księdze wieczystej nr DDD. Pismem z 16 maja 2014 r., znak. QQQ Prezydent Miasta A. przekazał w trybie art. 65 kpa wniosek Wojewodzie A., który postanowieniem z 23 maja 2014 r. znak UUU wyznaczył Starostę a. do załatwienia sprawy zwrotu nieruchomości.

Decyzją z 25 kwietnia 2017 r., znak ZZZ Starosta a. orzekł o zwrocie na rzecz Pani D.C. ¹/₂ części i na rzecz Pani F.D. ¹/₂ części nieruchomości położonej w A., przy ulicy B. oznaczonej w ewidencji gruntów: obręb Śródka, arkusz mapy (...), działka nr 2/1 o powierzchni 432 m² oraz części działki nr 1/1 o powierzchni 85 m², dla których sąd rejonowy w A. prowadzi księgę wieczystą nr DDD, z wpisem własności na rzecz Miasta A. oznaczonej na mapie z projektem podziału, stanowiącej załącznik do decyzji jako działka nr 1/2 o pow. 69 m², odmówił zwrotu Pani D.C. i Pani F.D. nieruchomości położonej w A., przy ulicy B. oznaczonej w ewidencji gruntów: obręb (...), arkusz mapy (...), części działki nr 1/1 o powierzchni 85 m², dla której sąd rejonowy w A. prowadzi księgę wieczystą nr EEE z wpisem prawa własności na rzecz Miasta A., oznaczonej na mapie z projektem podziału, stanowiącej załącznik do decyzji jako działka nr 1/3 o powierzchni 21 m², zatwierdził podział nieruchomości - działkę gruntu położoną w A., przy ul. B., obręb (...) ark. (...), nr 1/1 o pow. 85 m², dla której sąd rejonowy w A. prowadzi księgę wieczystą nr DDD z wpisem prawa własności na rzecz Miasta A., na działkę nr 1/3 o pow. 21 m² oraz działkę nr 1/2 o pow. 69 m², zgodnie z mapą z projektem podziału stanowiącą załącznik do decyzji oraz zobowiązał Panią D.C. i Panią F.D. do zwrotu po 7.205,20 zł - należności określonych w art. 140 ust. 1 i 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W dniu 30 maja 2017 r. Wojewoda A. wydał decyzję nr FFF w przedmiocie zwrotu nieruchomości. Skargę na przedmiotową decyzję złożyło Miasto A. 1 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w A. w sprawie o sygn. akt VVV wydał wyrok, w którym oddalił skargę. Wyrok jest prawomocny.

9 kwietnia 2018 r. w Kancelarii Notarialnej w E. przy ulicy F. przed Notariuszem (...) Pani D.C. sprzedała udział ¹/₂ części we współwłasności nieruchomości położonych w województwie a., powiecie Miasto A., jednostce ewidencyjnej (...), obrębie nr (...), utworzonych z niezabudowanej działki nr 2/1 o powierzchni 0,0432 ha oraz działki nr 1/2 o powierzchni 0,0069 ha spółce pod firmą X z siedzibą w D.

Uzupełnienie wniosku

Decyzja Starosty A. z 25 kwietnia 2017 r., znak ZZZ orzekająca o zwrocie na rzecz Wnioskodawczyni¹/₂ części nieruchomości położonej w A., przy ul. B., oznaczonej w ewidencji gruntów: obręb (...), ark. mapy (...), działka nr 2/1 o pow. 432m² oraz część działki nr 1/1 o pow. 85 m², dla których sąd rejonowy z wpisem prawa własności na rzecz Miasta A., oznaczonej na mapie z projektem podziału, stanowiącej załącznik do decyzji jako działka nr 1/2 o pow. 69 m² została wydana na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, art. 136 ust. 3, art. 137 ust. 1, art. 138, art. 139, art. 142, art. 216 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz postanowienia Wojewody A. z 23 maja 2014 r. o wyznaczeniu do załatwienia sprawy zwrotu nieruchomości.

Pytania

1.Czy jest Pani zobowiązana do zapłacenia podatku od sprzedaży udziału w ww. nieruchomości?

2.Czy dochód uzyskany ze sprzedaży udziału w ww. nieruchomości wywłaszczonej, a następnie zwróconej decyzją administracyjną na rzecz spadkobierców pierwotnego właściciela i właścicieli przedmiotowej nieruchomości stanowi nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osobo fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku przebiegu zdarzeń wynika, że nieruchomość została wywłaszczona 5 marca 1970 r. Śmierć pierwotnego właściciela Pana A.A. nastąpiła 30 września 1977 r., a spadek po nim objęła B.A. i C.C. Następnie 31 lipca 1984 r. umiera Pani B.A. i spadek po niej dziedziczy w całości Pani C.C. 3 lipca 2013 r. umiera Pani C.C., a spadek po niej dziedziczą Pani D.C., Pan E.C. i Pani F.D. 3 grudnia 2013 r. umiera Pan E.C., a spadek po nim dziedziczą Pani D.C. i Pani F.D. W maju 2014 r. zostaje złożony wniosek o zwrot wywłaszczonej nieruchomości. 25 kwietnia 2017 r. zapada decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości na podstawie art. 136 ust. 3, art. 137 ust. 1, art. 138, art. 139, art. 142, art. 216 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Decyzja o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa: przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe.

Pani zdaniem dokonany na jej rzecz zwrot ¹/₂ udziału w wywłaszczonej nieruchomości na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie stanowi nabycia w rozumieniu przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Analiza przedstawionego powyżej harmonogramu zdarzeń pozwala stwierdzić, że w chwili nabycia spadku, tj. w dniu śmierci Jej matki, a następnie brata przedmiotowa nieruchomość nie wchodziła w skład masy spadkowej. Sam fakt spadkobrania nie doprowadził do nabycia prawa własności wywłaszczonej nieruchomości. Dopiero mocą decyzji administracyjnej prawo to zostało przywrócone spadkobiercom pod warunkiem zwrotu zwaloryzowanego odszkodowania, zgodnie z treścią art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Warunek ten został przez spadkobierców w całości wypełniony i wywłaszczona nieruchomość została im zwrócona. Zatem w niniejszym stanie faktycznym przedmiotowa nieruchomość nie wchodziła do spadku w chwili jego otwarcia, czyli Wnioskodawczyni nie otrzymała jej w spadku po matce i bracie, ale uzyskała do niej prawo jako jeden z następców prawnych zmarłych, którzy po ich śmierci wystąpili o zwrot wywłaszczonej nieruchomości.

Za takim stanowiskiem przemawiają również orzeczenia sądów administracyjnych, w których wprost stwierdza się, że jeżeli nieruchomość została zwrócona spadkobiercy właściciela decyzją o jej zwrocie wydaną na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami i w chwili otwarcia spadku nie wchodziła do spadku po tym właścicielu, to tym samym nie było to nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzące do powstania obowiązku podatkowego w przypadku jej sprzedaży przed upływem pięciu lat od dnia otwarcia spadku (wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 listopada 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2341/15).

Podobna sprawa była już przedmiotem rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego. W sprawie tej również doszło najpierw do śmierci uprawnionego, tj. właściciela wywłaszczonej nieruchomości, a w późniejszym terminie nastąpił jej zwrot, a następnie sprzedaż przed spadkobiercę wywłaszczonego. Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując tę sprawę, w wyroku z 30 października 2014 r. sygn. akt II FSK 2372/12 stwierdził, że:

spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że w chwili otwarcia spadku następuje dziedziczenie, a więc następstwo prawne po osobie zmarłej o charakterze sukcesji uniwersalnej. Według stanu rzeczy istniejącego w chwili otwarcia spadku określa się: następców prawnych, tj. spadkobierców zmarłego, skład spadku (prawa i obowiązki majątkowe przechodzące na spadkobierców), osoby uprawnione do zachowku po zmarłym. Z chwilą otwarcia spadku może też mieć miejsce następstwo prawne pod tytułem szczególnym, przez nabycie przedmiotu zapisu windykacyjnego.

Powyższe oznacza, że jeżeli dany przedmiot nie wchodził do spadku w chwili jego otwarcia to nie można mówić o jego nabyciu jako wchodzącego do spadku. Zatem w niniejszej sprawie wywłaszczona nieruchomość, a następnie zwrócona nie wchodziła do spadku i z tego tytułu nie można mówić o nabyciu jej ze spadku (w drodze spadku). Spadkobranie stało się dla Pani tylko źródłem do ustalenia następstwa prawnego w drodze sukcesji generalnej, ale nie prowadziło ono do żadnego nabycia prawa własności, a nawet jego ekspektatywy. W związku z powyższym dochód ze sprzedaży udziału w nieruchomości wywłaszczonej nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu.

Przedmiotową kwestię wyjaśnił szczegółowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2372/12. W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz Sądu Najwyższego przyjmuje się, że decyzja o zwrocie nieruchomości pełni funkcję restytucyjną, czyli jest aktem prawnym, który wywiera bezpośrednio skutki w sferze prawa cywilnego. Powoduje ona przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela lub spadkobierców, jednakże nie kreuje tego prawa. Przy zwrocie nieruchomości w trybie art. 69 ust. 1 (aktualnie 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami) jak orzekł NSA w uchwale siedmiu sędziów z dnia 17 grudnia 1996 r., FPS 7/96 nie mamy do czynienia z przeniesieniem własności nieruchomości na zasadach ogólnych na wywłaszczonego uprzednio właściciela lub spadkobiercę, nie jest też to przeniesienie w drodze aktów władczych Skarbu Państwa lub gminy.

Zwrot nieruchomości następuje na podstawie decyzji administracyjnej, która przywraca (restytuuje) stronę podmiotową stosunku prawnorzeczowego odnośnie do wywłaszczonej nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia. Nie stanowi więc ono nabycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem sprzedaż tak uzyskanego udziału nie stanowi źródła przychodu w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy także wówczas, gdy sprzedaż ta nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił jej zwrot.

Nie uważa Pani, aby była zobowiązana do zapłaty podatku z uwagi na to, iż zwrot nieruchomości mocą ww. decyzji administracyjnej nie stanowił nabycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotowa decyzja przywróciła stan prawnorzeczowy dotyczący wywłaszczonej nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia. Sprzedaż tak uzyskanego udziału nie stanowi zatem źródła przychodu, o którym mowa w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. Potwierdził to NSA w uchwale siedmiu sędziów z dnia 17 grudnia 1996 r. FPS 7/96.

Dodać również należy, iż spadkobranie stało się tylko podstawą do ustalenia sukcesji generalnej po zmarłych Pani spadkodawcach, ale nie prowadziło ono do żadnego nabycia prawa własności, a nawet jego ekspektatywy. W tym zakresie nie można utożsamiać daty otwarcia spadku z datą nabycia udziału w ww. nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

9 stycznia 2019 r. wydałem interpretację indywidualną sygn. akt 0115-KDIT2-1.4011.405.2018.2.MN, w której oceniłem Pani stanowisko jako nieprawidłowe. Interpretację indywidualną doręczono Pani 16 stycznia 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

12 lutego 2019 r. wniosła Pani skargę na wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Skarga wpłynęła 18 lutego 2019 r.

Wniosła Pani o:

•uchylenie interpretacji indywidualnej w całości oraz

•zwrot kosztów sądowych poniesionych w sprawie w zakresie objętym skargą w całości i zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił skarżoną interpretację wyrokiem z 11 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 346/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 1 września 2022 r., sygn. akt II FSK 2990/19 – oddalił skargę kasacyjną organu.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 1 września 2022 r. i wpłynął do mnie 5 grudnia 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.