Interpretacja indywidualna z dnia 6 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.50.2023.1.ZK

1. Czy Spółka postąpi prawidłowo uznając koszty podatku od nieruchomości za lata 2017 - 2022, za koszt podatkowy w dacie zaksięgowania tego kosztu w księgach rachunkowych Spółki, tj. w dacie 30 grudnia 2022 r.? 2. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 jest twierdząca - czy Spółka postąpi prawidłowo nie dokonując korekt podatku dochodowego od osób prawnych (Cit 8) za lata 2017 - 2021, zeznanie podatkowe za 2022 r. nie zostało jeszcze złożone?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Zakład Wodociągów (…) sp. z o.o. jest spółką, w której 100% udziałów posiada Gmina Y. Spółka powstała w wyniku przekształcenia zakładu budżetowego na mocy uchwały nr (…) Rady Miejskiej w (…) oraz uchwały zmieniającej nr (…). Spółka rozpoczęła działalność operacyjną (…).

Spółka jest podatnikiem podatku od nieruchomości, który jest płacony do organu podatkowego - Urzędu Miasta i Gminy Y. Podatkiem od nieruchomości objęte są własne środki trwałe Spółki, jak również środki trwałe będące przedmiotem umowy dzierżawy lub porozumienia o odpłatnym udostępnieniu zawarte pomiędzy Gminą Y i Spółką (umowy, porozumienia dotyczą sieci kanalizacyjnych i mienia komunalnego). Własne środki trwałe podlegające podatkowi od nieruchomości to budynki i budowle, natomiast środki trwałe będące przedmiotem umowy dzierżawy lub porozumienia o odpłatnym udostępnieniu to grunty, budynki i budowle. Spółka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych będących przedmiotem umowy lub porozumienia. Dla potrzeb obliczenia wysokości podatku od nieruchomości w odniesieniu do budowli będących przedmiotem umowy lub porozumienia Spółka zastosowała art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który brzmi: „Jeżeli od budowli lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego.”

W listopadzie 2022 r., Spółka otrzymała od organu podatkowego - Urzędu Miasta i Gminy Y, wezwanie do wyjaśnień odnośnie opodatkowania podatkiem od nieruchomości budynków i budowli będących przedmiotem umów i porozumień. W odpowiedzi Spółka wyjaśniła, że budynki nie były przedmiotem umów i porozumień, natomiast do budowli zastosowano art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Organ podatkowy - Urząd Miasta i Gminy Y nie zgodził się z wyjaśnieniami Spółki i wezwał Spółkę do złożenia korekt za lata 2017 - 2022 i zastosowania art. 4. 1. pkt 2 i 3 (winno być: art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych), który brzmi: „Podstawę opodatkowania stanowi:

2)dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa;

3)dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 4-6 - wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego."

Organ podatkowy podał jednocześnie wartości inwentarzowe budowli, które są przedmiotem umów i porozumień i są jednocześnie środkami trwałymi Urzędu Miasta i Gminy Y, od których Urząd Miasta i Gminy dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Powołano jednocześnie zespół do pomiaru powierzchni użytkowej budynków, które wprawdzie nie były przedmiotem umów i porozumień, jednak znajdowały się na gruntach będących przedmiotem umów i porozumień.

Spółka złożyła korekty deklaracji na podatek od nieruchomości w dniu 30 grudnia 2022 r., w tej dacie również podatek został ujęty w księgach rachunkowych Spółki. Korekty były skutkiem wezwania organu podatkowego - Urzędu Miasta i Gminy Y, nie były spowodowane błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Korekty skutkowały zwiększeniem podatku od nieruchomości, w związku z tym Spółka powzięła wątpliwość, w którym okresie należy uznać za koszt podatkowy podatek od nieruchomości za lata 2017 - 2022.

Pytania

1.Czy Spółka postąpi prawidłowo uznając koszty podatku od nieruchomości za lata 2017 - 2022, za koszt podatkowy w dacie zaksięgowania tego kosztu w księgach rachunkowych Spółki, tj. w dacie 30 grudnia 2022 r.?

2.Jeśli odpowiedź na pytanie 1 jest twierdząca - czy Spółka postąpi prawidłowo nie dokonując korekt podatku dochodowego od osób prawnych (Cit 8) za lata 2017 - 2021, zeznanie podatkowe za 2022 r. nie zostało jeszcze złożone?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku, że podatek od nieruchomości za lata 2017 - 2022 należy uznać za koszt podatkowy 2022 roku, w związku z tym nie trzeba dokonywać korekt podatku dochodowego od osób prawnych (Cit 8) za lata ubiegłe, tj. za lata 2017 - 2021, zeznanie podatkowe za 2022 r. nie zostało jeszcze złożone.

Uzasadniając stanowisko - Spółka zauważa, że kosztami podatkowymi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak i koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak ich poniesienie jest racjonalne i niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania Spółki. Tego rodzaju kosztem jest m.in. podatek od nieruchomości stanowiący element kosztów stałych, który z mocy prawa zobowiązany jest uiszczać podatnik w związku z posiadanymi nieruchomościami. Podatek ten jednocześnie nie został wymieniony w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów (art. 16 ustawy pdop). Stosownie do art. 15 ust. 4d, 4e, 4i ustawy pdop.:

4d. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia;

4e. za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów;

4i. Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Niewątpliwie podatek od nieruchomości za lata 2017 - 2022 ujęty przez Spółkę w księgach rachunkowych należy uznać za koszty uzyskania przychodów niepodlegające wyłączeniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku kosztów podatkowych, które pozostają jedynie w pośrednim związku z przychodami i nie można przypisać ich do konkretnego przychodu, koszty te w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych należy rozpoznać pod datą zaksięgowania w księgach rachunkowych Spółki. Oznacza to, że podatek od nieruchomości za lata 2017 - 2022, wynikający z deklaracji korygujących złożonych przez Spółkę w dniu 30 grudnia 2022 r., należy uznać za koszty uzyskania przychodów w dacie ujęcia tego zobowiązania w księgach rachunkowych Spółki, tj. w dacie 30 grudnia 2022 r.

Potwierdzenie takiego podejścia można znaleźć w interpretacjach podatkowych:

2461-IBPB-1-3.4510.1082.2016.1.IZ,

2461-IBPB-1-3.4510.1083.2016.1.IZ,

0111-KDIB1-2.4010.474.2018.1.DP,

0111-KDIB1-1.4010.342.2019.2.ŚS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „uCIT”, „updop”),

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami rozumieć należy te koszty, których poniesienie bezpośrednio wpływa na uzyskanie przychodu z danego, konkretnego źródła. Będą to więc wszystkie te koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przyniosło konkretne przychody.

Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, to wszystkie kwalifikowalne koszty, które nie mogą być jednoznacznie wskazane jako bezpośrednio związane z danym przychodem, ale które zostały poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 15 ust. 4d są one potrącalne w dacie ich poniesienia:

Zasady dokonywania korekt w zakresie wysokości kosztów uzyskania przychodów w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych uregulowano w art. 15 ust. 4i do 4k.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4i-4k uCIT:

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 15 ust. 4i ustawy CIT wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”.

Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Z opisu sprawy wynika, że przyczyną korekty podatku od nieruchomości było wezwanie Spółki, przez Organ podatkowy – Urząd Miasta i Gminy Y do złożenia korekt za lata 2017-2022.

Spółka złożyła korekty deklaracji na podatek od nieruchomości w dniu 30 grudnia 2022 r., w tej dacie również podatek został ujęty w księgach rachunkowych Spółki. Korekty były skutkiem wezwania organu podatkowego - Urzędu Miasta i Gminy Y, nie były spowodowane błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Korekty skutkowały zwiększeniem podatku od nieruchomości, w związku z tym Spółka powzięła wątpliwość, w którym okresie należy uznać za koszt podatkowy podatek od nieruchomości za lata 2017 - 2022.

Odnosząc się do cytowanych powyżej przepisów zgodzić się należy, z Wnioskodawcą, że w opisanym stanie faktycznym korekta kosztów uzyskania przychodów winna być dokonana w dacie 30 grudnia 2022 r.

W związku z czym, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku dochodowego od osób prawnych (Cit 8) za lata 2017-2021.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).