Interpretacja indywidualna z dnia 20 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.310.2022.2.PK

Możliwość zaliczenia do kosztów bezpośrednich podatku od środków transportowych oraz opłat za obowiązkowe ubezpieczenie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na ubezpieczenie samochodów ciężarowych oraz podatku od środków transportowych do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów.

Opis stanu faktycznego

(…) (dalej: Spółka) jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Działalność gospodarcza Spółki obejmuje m.in. przekazywanie pojazdów (samochodów ciężarowych) do używania innym podmiotom na podstawie umów najmu oraz umów leasingu (operacyjnego jak i leasingu finansowego). Klientami Spółki są wyłącznie podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Wynagrodzenie Spółki z tytułu umów najmu i umów leasingu ustalane jest w walucie obcej – euro i pobierane przez okres trwania umowy w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

Jednocześnie Spółka ponosi koszty związane z obsługą umów najmu/leasingu, w tym m.in. koszty obowiązkowego ubezpieczenia pojazdów oraz koszty podatku od środków transportowych, którymi obciąża korzystających.

Ponoszone przez Spółkę koszty ubezpieczeń oraz podatku od środków transportowych ewidencjonowane są na kontach rozliczeniowych „rozliczenia międzyokresowe czynne”, a następnie rozliczane w czasie. Powyższymi kosztami Spółka obciąża korzystających w miesięcznych okresach rozliczeniowych, przez okres trwania umowy leasingu.

Składka ubezpieczeniowa jak i podatek od środków transportowych stanowi element kalkulacyjny raty leasingowej/czynszu najmu, tj. korzystający spłacają powyższe koszty w racie leasingowej/czynszu z tytułu najmu (raty leasingowe/czynsz powiększone zostają o wartość kosztu ubezpieczenia oraz podatku od środków transportowych rozliczanych w czasie).

Na wystawianej przez Spółkę fakturze dotyczącej danej raty leasingowej/czynszu, którą otrzymuje korzystający, nie są wyszczególnione dane dotyczące spłaty składki ubezpieczeniowej ani wartość podatku od środków transportowych.

Zapłacony przez Spółkę podatek od środków transportowych oraz składki na ubezpieczenie przed przekazaniem pojazdu korzystającemu stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w momencie uzyskania przez Spółkę przychodu z tytułu obciążenia tymi kosztami korzystającego w ramach miesięcznej raty leasingowej/czynszu najmu.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym koszt ubezpieczenia stanowi dla Spółki bezpośredni koszt uzyskania przychodów z tytułu leasingu/najmu pojazdów?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym podatek od środków transportowych stanowi dla Spółki bezpośredni koszt uzyskania przychodów z tytułu leasingu/najmu pojazdów?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1. Zdaniem Spółki, ponieważ koszt ubezpieczenia jest elementem kalkulacyjnym raty leasingowej/czynszu najmu, to stanowi dla Spółki bezpośredni koszt uzyskania przychodów z tytułu leasingu/najmu.

Ad 2. Zdaniem Spółki, ponieważ podatek od środków transportowych jest elementem kalkulacyjnym raty leasingowej/czynszu najmu, to stanowi dla Spółki bezpośredni koszt uzyskania przychodów z tytułu leasingu/ najmu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Ad 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, co do zasady są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1)sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania albo

2)złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po wyżej wskazanych dniach są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, niezbędnym jest, aby był poniesiony w celu osiągniecia, zachowania lub zabezpieczenia przychodów. Ustawodawca nakazuje analizować związek kosztu z przychodem w każdym przypadku indywidualnie, biorąc pod uwagę, między innymi rodzaj działalności gospodarczej podatnika, racjonalnie dokonaną ocenę możliwości osiągnięcia przychodu z konkretnego kosztu, intencje podatnika towarzyszące ponoszeniu wydatku, więź, jaka w konkretnych okolicznościach, np. gospodarczych, rynkowych, występuje (lub nie występuje) pomiędzy kosztem podatkowym a efektywnie osiągniętym lub tylko zamierzonym przychodem. Aby określony wydatek można było zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

‒bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

‒inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych oraz interpretacjami organów podatkowych, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami powoływanym w orzecznictwie jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tego towaru. Chodzi zatem o związek tego rodzaju, że poniesienie kosztu przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Przykładowo jak stwierdził organ w interpretacji indywidualnej z 31 stycznia 2022 r.:

„Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu »bezpośredniego« oraz kosztu »pośredniego« – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane. (...)” nr 0111-KDIB1-2.4010.530.2021.3.MZA.

W wyroku z 10 czerwca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zauważył, że koszty bezpośrednie są to wydatki, które pozostają w związku funkcjonalnym z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika. Istota tego związku polega na tym, że poniesienie tych wydatków przyczynia się wprost osiągnięciu konkretnych przychodów, składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Mogą to być koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, a także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność (sygn. akt III SA/Wa 515/09).

Z kolei w innym orzeczeniu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (wyrok z 10 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 389/11) stwierdził, że przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu, bowiem bezpośrednie powiązanie kosztu z przychodem może wystąpić tylko wtedy, gdy zostanie osiągnięty przychód, o czym świadczy dyspozycja art. 15 ust. 4 Ustawy o pdop, nakazująca rozpoznać koszt bezpośrednio związany z przychodami w tym roku podatkowym, w którym osiągnięty został odpowiadający jemu przychód. Innymi słowy, jeśli uzyskanie przychodu wprost zależy od poniesienia danego kosztu, koszt ten będzie można rozliczyć dopiero w momencie wystąpienia przychodu. Taki związek pomiędzy kosztem warunkującym uzyskanie przychodu a tym przychodem określa się mianem bezpośredniego. Natomiast kosztami innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z 27 października 2017 r., zwrócił również uwagę na zasadę współmierności kosztów do przychodów wprowadzoną art. 15 ust. 4 Ustawy o pdop: „powyższy przepis stanowi o konieczności potrącania kosztów w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Nawiązuje on w tej części do zasady współmierności przychodów i kosztów, co oznacza, że poniesione wydatki spełniające warunki uznania za koszty bezpośrednie uzyskania przychodów są kosztem roku, którego dotyczą i są przyporządkowane uzyskanemu w tym roku przychodowi” (sygn. akt II FSK 2486/16).

Analiza treści powyższych przepisów wyraźnie wskazuje, że o zaliczeniu podatkowych kosztów uzyskania przychodów do kategorii kosztów: „bezpośrednie” albo „pośrednie” decyduje ich relacja do przychodu. Jeżeli dany wydatek odnosi się do konkretnego przychodu, należy zaliczyć go do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanego stanu faktycznego, w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że ponoszone przez Spółkę koszty ubezpieczenia stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Są to wydatki nieodzownie związane z pojazdem, do których poniesienia zobowiązana jest Spółka jako właściciel. Ponadto są to wydatki związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością leasingową, ponoszone w celu uzyskania przychodów z leasingu/najmu.

Z uwagi natomiast na fakt, że w całości kosztami ubezpieczenia obciążani są korzystający to zasadnym jest kwalifikowanie tego rodzaju kosztów do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami. Jak wykazała Spółka, związek pomiędzy tego rodzaju kosztami a przychodem osiąganym w wyniku zawartej z korzystającym umowy (ze spłaconego przez korzystającego w ratach leasingowych/czynszu kosztu ubezpieczenia) jest identyfikowalny. W rozliczeniu ubezpieczenia istnieje możliwość zidentyfikowania wpływu składki z tytułu ubezpieczenia na wielkość przychodu osiągniętego ze spłacanego przez korzystającego ubezpieczenia w ratach leasingowych/czynszu. Korzystający spłaca wartość składki na ubezpieczenie w racie leasingowej/czynszu przez cały okres trwania umowy leasingu/umowy najmu, co uzasadnia, zdaniem Spółki, rozliczanie kosztu ubezpieczenia proporcjonalnie do uzyskiwanego przez nią przychodów ze spłacanego w racie leasingowej kosztu.

Możliwość kwalifikacji kosztów ubezpieczenia do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów potwierdzają zarówno orzeczenia sądów administracyjnych jak i interpretacje podatkowe. Przykładowo w wyroku z 26 kwietnia 2017 r. Sąd Administracyjny w Warszawie potwierdził, że:

„(…) w opisanych w sprawie okolicznościach istnieje oczywista możliwość zidentyfikowania wpływu składki na ubezpieczenie na wielkość przychodu osiąganego ze spłacanego przez klienta w ratach ubezpieczenia. Związek pomiędzy takim kosztem (składką finansowaną na rzecz klienta przez Spółkę), a przychodem osiąganym w wyniku zawartej z klientem umowy (spłacanego przez klienta w ratach kosztu ubezpieczenia – w części kapitałowej i odsetkowej) jest bowiem prosty, uchwytny i identyfikowalny. Bez tego konkretnego kosztu Skarżąca nie odniosłaby tego konkretnego przychodu. Koszt ten nie dotyczy jakichś ogólnych, generalnych kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa Spółki, nie ma charakteru abstrakcyjnego, lecz ich ponoszenie wprost wiąże się z konkretnym przychodem. (...) W konsekwencji przedmiotowy koszt uzyskania przychodu powinien być uznany za bezpośrednio związany z przychodem, wskutek czego jego potrącenie z przychodem nastąpić powinno w roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające mu przychody (art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p.)” (sygn. akt III SA/Wa 841/16).

Tę samą argumentację zawierają interpretacje dotyczące kosztów ubezpieczenia maszyn budowlanych i sprzętu budowlanego w ramach prowadzonej budowy (interpretacja z 12 grudnia 2018 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.357.2018.2.AT, interpretacja z 15 lutego 2016 r. nr IBPB-1-3/4510-749/15/JKT, także wyrok WSA w Olsztynie z 26 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/OI 752/11). W pismach tych potwierdzono bezpośredni charakter kosztów ubezpieczenia maszyn i sprzętu budowlanego z przychodami z robót budowlanych, który uzasadnia rozliczenie ich proporcjonalnie do uzyskiwanych przychodów.

Mając na uwadze powołane wyżej argumenty stwierdzić należy, że w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym, składka z tytułu ubezpieczenia, stanowi dla Spółki koszt bezpośrednio związany z realizowanym przez nią przychodem z tytułu leasingu i najmu pojazdów.

Ad 2

Zdaniem Spółki, podobnie jak w przypadku kosztów ubezpieczenia, koszty podatku od środków transportowych stanowią dla Spółki bezpośredni koszt uzyskania przychodów.

Określona w przepisach podatkowych zasada przyporządkowania kosztów do przychodów podatkowych dotyczy każdego rodzaju kosztu, gdyż jedynym warunkiem rozgraniczającym „koszty bezpośrednie” od „kosztów pośrednich” jest warunek bezpośredniej zależności uzyskanego przychodu od poniesionego kosztu. Dla klasyfikacji kosztu jako kosztu bezpośredniego nie ma znaczenia okoliczność, że wydatek dotyczy podatku od środków transportowych, czy też innego rodzaju podatku, jeżeli zgodnie z przepisami Ustawy o pdop podatek ten stanowi dla podatnika koszt uzyskania przychodu. Podatek od środków transportowych, podobnie jak innego rodzaju podatki może stanowić koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związanym z przychodem, jeżeli istnieje faktyczna możliwość jego powiązania z konkretnym przychodem.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na interpretacje organów podatkowych, w których organy potwierdzały kwalifikowanie podatku akcyzowego i cła do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, w przypadkach gdy obciążany jest tym wydatkiem odbiorca (np. interpretacja z 20 stycznia 2021 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.366.2020.2.SP, z 8 listopada 2017 r. nr 0114-KDIP2-3.4010.212.2017.2.MS czy też z 5 sierpnia 2013 r. nr IPPB3/423-259/13-6/MS1).

Przykładowo w interpretacji z 8 listopada 2017 r. czytamy:

„(…) koszt uiszczanego przez Spółkę w analizowanej sprawie podatku akcyzowego stanowi koszt bezpośrednio związany z przychodami, ponieważ możliwe jest wskazanie konkretnego przychodu, którego uzyskanie warunkowane jest uiszczeniem przez Spółkę tego podatku (poniesieniem kosztu). (...) O bezpośrednim powiązaniu kosztu zapłaconej przez Spółkę akcyzy z przychodem związanym z otrzymaniem od Klienta środków na poczet zapłaty tej akcyzy wskazują m.in. okoliczność, że kwota akcyzy do zapłaty przez Spółkę równa się kwocie środków otrzymanych od Klienta na poczet tej zapłaty. (...). Mając na uwadze bezpośredni charakter kosztu podatku akcyzowego, moment rozliczenia go przez Spółkę w kosztach uzyskania przychodu uzależniony będzie od momentu powstania przychodu obejmującego równowartość tego podatku otrzymaną przez Spółkę od Klienta”.

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym rata z tytułu umowy leasingu/czynsz najmu powiększane zostają o koszt odpowiadający część podatku rozliczanego przez okres trwania umowy. Podatek od środków transportowych stanowi w przypadku Spółki element kalkulacyjny raty leasingowej/czynszu co oznacza, że przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

W konsekwencji, w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym, podatek od środków transportowych stanowi dla Spółki bezpośredni koszt uzyskania przychodów realizowanych z tytułu leasingu i najmu pojazdu

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Definicja kosztów uzyskania przychodów została zawarta w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 z późn. zm.; dalej „updop”), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika z jego zasobów majątkowych w sposób definitywny, czyli wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą i został poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wskazana powyżej definicja ma charakter ogólny, więc każdy poniesiony wydatek powinien podlegać indywidualnej analizie, aby dokonać właściwej jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkami są sytuacje, gdy ustawa wprost wskazuje przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub tę przynależność wyłącza.

Z Państwa wniosku wynika, że wydatki związane z obowiązkowym ubezpieczeniem samochodów ciężarowych, jak i z podatkiem od środków transportowych spełniają powyższe kryteria, aby można je było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów:

‒wydatek ponoszą Państwo z własnych środków i ani ubezpieczyciel ani organ, do którego wpłacają Państwo ww. podatek, nie zwracają Państwu poniesionych kosztów,

‒Państwa Spółka prowadzi działalność gospodarczą, która obejmuje m.in. przekazywanie pojazdów ciężarowych do używania innym podmiotom, prowadzącym działalność gospodarczą, na podstawie umów najmu bądź leasingu (operacyjnego albo finansowego),

‒ponoszone wydatki ewidencjonowane są na Państwa kontach rozliczeniowych jako „rozliczenia międzyokresowe czynne”,

‒nie znajdują się w grupie wyłączeń z art. 16 ust. 1 updop.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest to, czy wydatek poniesiony przed przekazaniem pojazdu na obowiązkowe ubezpieczenie oraz podatek od środków transportowych zaliczyć należy do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami rozumieć należy te koszty, których poniesienie bezpośrednio wpływa na uzyskanie przychodu z danego, konkretnego źródła. Będą to więc wszystkie te koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody.

Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (nazywane tutaj przez Państwa „kosztami pośrednimi”), to wszystkie kwalifikowalne koszty, które nie mogą być jednoznacznie wskazane jako bezpośrednio związane z danym przychodem, ale które zostały poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Są one potrącalne w dacie ich poniesienia (art. 15 ust. 4d).

Obowiązek ponoszenia wydatków wymienionych przez Państwa wynika wprost z przepisów prawa:

‒podatek od środków transportowych – ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1452), zgodnie z art. 9 ust. 1:

Obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych, z zastrzeżeniem ust. 2, ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych.

‒obowiązkowe ubezpieczenie pojazdów – ustawa z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t. j. Dz. U. z 2003 r. nr 124 poz. 1152), zgodnie z art. 4:

Ubezpieczeniami obowiązkowymi są:

1)ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, zwane dalej „ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych”;

Oznacza to, że jeśli ww. opłaty nie zostaną poniesione na konkretny pojazd, niemożliwe będzie użytkowanie tego konkretnego samochodu ciężarowego. Oznaczałoby to brak możliwości przekazania pojazdu w najem/leasing, a więc i brak przychodu dla Państwa Spółki. Jednakże obowiązek ich uiszczania jest związany z posiadaniem konkretnego pojazdu i jest niezależny od sposobu wykorzystania danego środka transportu.

W złożonym wniosku wskazują Państwo, że do ponoszenia ww. wydatków zobowiązani są Państwo jako właściciele pojazdu.

Wnioskodawca nie ponosi ww. opłat w celu przygotowania pojazdów do najmu bądź leasingu, a jedynie w związku z byciem właścicielem danego środka transportu. Niezależnie, czy następnie pojazd ten zostanie oddany w najem/leasing, ww. opłaty muszą zostać poniesione.

Tym samym wydatki związane z zapłatą podatku od środków transportowych oraz obowiązkowym ubezpieczeniem uznać należy za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Powołane przez Państwa wyroki i interpretacje nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie. Dotyczą one indywidualnych spraw oraz innej kategorii wydatków i są wiążące tylko w tych konkretnych przypadkach.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytań 1 i 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy, będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).