Wyrok NSA z dnia 27 października 2017 r., sygn. II FSK 2486/16

Norma wynikająca z art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p. ma ściśle wyznaczony zakres zastosowania odnoszący się do wyliczania stosunku (proporcji) kosztów, których nie można przyporządkować ani do źródeł, z których przychód podlega opodatkowaniu, ani do źródeł przychodów, które w ogóle nie podlegają ustawi o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tymczasem w przypadku podatnika ubiegające się o interpretacje prawa podatkowego wszystkie koszty bezpośrednie w rezultacie generują przychody opodatkowane. Z drugiej strony całkowita i zupełna regulację w zakresie potrącania w czasie kosztów bezpośrednich została zawarta w art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., którego formuła pozwala na prawidłowe przyporządkowanie określonych w nim wydatków do przychodów osiąganych na przestrzeni określonego czasu, czyli odnosząc je do roku podatkowego, w którym następuje osiągnięcie odpowiadających im przychodów, z modyfikacjami wynikającymi z art. 15 ust. 4b i ust. 4c u.p.d.o.p. Co prawda u.p.d.o.p. nie zawiera szczegółowych przepisów pozwalających podatnikowi na stwierdzenie, w jaki sposób powinien przyporządkować poniesione koszty stanowiące koszty bezpośrednie (koszty zakupu energii i gazu, usług dystrybucji, usług przesyłania i podatku akcyzowego) do przychodu zrealizowanego w okresach rozliczeniowych, lecz nakazuje stosować takie rozwiązanie, aby bezpośrednie koszty uzyskania przychodów były ujmowane współmiernie do osiąganych przychodów, o czym świadczy stwierdzenie, że poniesione koszty są potrącane wówczas, gdy osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. To zatem wyłącznie art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. zawiera kompleksową regulację w zakresie kwalifikowania kosztów bezpośrednich do poszczególnych okresów rozliczeniowych, bez potrzeby stosowania w drodze analogii legis innych przepisów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia WSA del. Anna Sokołowska, Protokolant Katarzyna Kwaśniewska-Ciesielska, po rozpoznaniu w dniu 27 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. [...]: spółka reprezentująca T. [...] S.A. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Gl 1251/15 w sprawie ze skargi P. [...]: spółka reprezentująca T. [...] S.A. z siedzibą w K. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz P. [...]: spółka reprezentująca T. [...] S.A. z siedzibą w K. kwotę 280 (słownie: dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.